نگاه شتابنده بر نگارش جناب نجیب روشن در مورد: تهران را به «مکه زبانی » تبدیل نکنید!

چرا بحث دری باز بالا گرفت؟

 دکتر حمیدالله مفید

‫——————————

در این پسین روز ها بخش برنامه بی بی سی برای افغانستان به فرمایش بانو مینه بکتاژ، سردبیر به «برنامه بی بی سی دری »تغییر نام نمود. بانو بکتاژ گرداننده گان بی بی سی را به این فرایند رسانیده است، که گویا زبان مردم افغانستان فارسی نی؛ بلکه دری می باشد.

بگذارید، که این تغییر ناسوده ونادرست از سوی بانو مینه بکتاژ گرفته شده باشد و یا از سوی گرداننده گان شبکه شیطانی بی بی سی که در سرشتش جنگ اندازی در منطقه است ویا از سوی چهره های استخباراتی جهانی در تبانی با ناسیونالیست های ایرانی، تنگ نظران وجاهلان تاریخی کشور ما اتخاذ گردیده باشد، فرایند آن زدایش زبان فارسی گویشی مردم افغانستان از رده های فرهنگی جهان می باشد. این تغییر روان فارسی زبانان افغانستان را، که تلاش می ورزند تا هویت تاریخی وحقیقت زبانی شان در دهکده ای جهانی به نام خود شان ثبت باشد به تشنج کشانیده است.

فرایند این اقدام نادرست که واگذاری تمام امتیازات جهانی زبان فارسی برای کشورایران است برای مردم افغانستان چه تاجک فارسی گو، پشتون فارسی گو وهزاره فارسی زبان، دردناک وغیر قابل تحمل می باشد.

 با همه حال تا ایدون در پاسداری از این اقدام ناسوده ونادرست کسی قلم به دوران نینداخته است، تنها رفیق نجیب روشن سردبیر تارنمای آزادی، که از چهره های سرشناس سیاسی و از پیروان اندیشه دادخواهی و دادگستری است، یکی ویکبار دریشی دادخواهی را از جان کشید وبا پوشیدن ایزار تباری کشال غنی وارو به جنگ خردورزی رفت و نگارشی را زیر  فرنام « تهران را به مکه زبانی تبدیل نکنید» به دفاع از این تغییر  به نشر رسانید.

جناب شان چنین نگاشته اند:

 « به تعقيب تغيير در نام برنامهء «بی بی سی»برای افغانستان، برخی ماجراجويان قومگرا، بار ديگر بحث زبان و چسپيدن به «پارسی - فارسی» را پيش کشيده و شماری هم بدون آنکه به اين مسأله از عينک واقعيت های امروز بنگرند، آنرا در شبکه های اجتماعی شريک ساخته اند.

مسأله، همان واژهء «دری» است: ناراضيان اين مسأله شاکی از آنند که، زبان «فارسی»، زبان اصلی بخشی از مردم افغانستان، مردم تاجکستان و مردم ايران است و «دری» و «تاجکی»، زبان های جدا از زبان «پارسی» يا «فارسی» نيستند و اين مسأله نبايد سياسی شود!»

در  بخش پایانی  نگارش شان  چنین آمده است:

« با در نظرداشت آنچه گفته آمديم، به اين نتيجه می رسيم که: از اين سر و صداهای گويا عاشقان زبان «پارسی»، متأسفانه بوی گند بيگانه پروری به مشام می رسد و اينها خواهان آن اند که بايد برای هميشه چشم انتظار تغييرات زبانی از آدرس ايرانيان باشيم و از هر نوع نوگرائی و تحول در عرصهء زبان دری، احتراز کنيم!

نجيب روشن – شمال اروپا

پنجم نوامبر 2017  »

بانوی گران ارج مینه بکتاژ ، گرداننده گان گران ارج بی بی سی ودوست گرامی نجیب روشن سردبیر تارنمای آزادی!

نخست: به روایت تاریخی وبر بنیاد پژوهش های که پس از کشفیات آثار تاریخی از شهر تورفان انجام شده است و به گفتاورد دکتر« ليؤناردوهرتسنبرگ» پژوهشگر آلمانی روسی و دیدگاه ونظریات دانشمندان وشرقشناسان چون: هوبشمان، گایگر،شوکفسکی، جیمزدارمستتر وپاول هورن: جایگاه پیدایش و پرورش زبان فارسی سرزمین های باختری ایران امروزی یعنی بلخ، سمرقند، بخارا، هرات، پنجشیر، نیشاپور، خجند وترکستان چینی است؛ نه تهران.

این زبان پسان ها به خته ای خاوری زبان فارسی یعنی تهران برده شده است.

پس نباید تهران را مکه زبان فارسی پنداشت.

نام فارسی به روایت آثار کشف شده تورفان وبه روایت اوستای پور داود  از اپارشین یا اپارسین، که به معنی فراتر از پرواز شاهین است یعنی همین کوه بابا که از آن رودخانه های هیترمند یا هیرمند، مورگاب یا مرغاب ودیگران سرچشمه گرفته اند، می باشد، که پسانها پارسین وپارسی شده است  و این واژه در زبان شیوا ورسای پشتو به نام اباسین تا ایدون کاربرد دارد.گفته می شود که نام یا واژه پشتو نیز که مانند: زبانهای بلوچی، کردی، پراچی، شگنانی ودیگران فرزندان زبان فارسی اند نیز از کوتاه شده ای همین نام اپارشین است که به مرور زمان پرشین وسپس پشتو شده است، کسانی که می خواهند تا افتخار نام فارسی را به ایران بدهند، افتخار و امتیاز پشتو را نیز به بازی کشانیده اند.

دولت بزرگ پیشدادیان  به مادر زبان فارسی سخن می رانده اند، آیین زردشتی گاتها وآثار اوستایی، با مادر این زبان فرایند شده اند، آثار ایین مانی نیز با این زبان سر رشته شده است، که همه وهمه در خته های باختری وپشته های شرقی اند و نه خاوری ایران امروزی.

جناب روشن بزرگوار!

 کسانی که سر وصدای عاشقانه زبان فارسی را به راه انداخته اند،عاشاقان بیگانه پرور نی بلکه بیگانه ستیز اند وبرای بدست آوردن حق ونام خود شان که همانا نام فارسی - دری است از حلقوم فاشیست های ایرانی تلاش می کنند، آنها نه تنها جاسوس ایران نیستند، بلکه دشمنان دزدان نام وافتخارات تاریخی و زبانی شان هستند.

رویکرد فرمایید: در سده های ۱۹ و ۲۰، که پژوهش ها در زمینه تاریخ وزبان فارسی در اروپا  به اوجش رسید، تمام زمینه های این پژوهش ها از سوی رژیم فاشیستی پهلوی پشتبانی وحمایت می شد؛ شاه ایران، نه تنها نام ایران را به رایگان از صاحب اصلی آن که افغانستان بود بر بنیاد ساده نگری ها ودر یک سخن افغانگرایی های خانواده مصاحب، بدست آورد؛ بلکه تمام پژوهش های زبانی وتاریخی را در زمینه تاریخ ایران پیشین وزبان فارسی به نفع خود سازماندهی کرد. از همین رو دانشمندان بزرگ چون نیکلسون، برون، گایگر ودیگران پژوهش های شان را به نام ایران انجام دادند؛ فرهنگستان ایران نیز به مثابه جایگاه بزرگ پژوهشی زمینه های امتیاز گیری تاریخی را برای ایران فراهم ساخت؛ دانشمندان ایرانی چون : فروغی، بهار، دکتر ناتل خانلری و استاد سعید نفیسی ودیگران نیز با تمام نیرو برای کشور شان زحمت کشیدند وهمه امتیاز های تاریخی را برای ایران توجیه نمودند؛ در حالی که همین ایدون زبان فارسی، زبان دولتی ایران است، مردم کردستان کردی، مردم آذربایجان شرقی وغربی و تبریز، آذربایجانی، مردم سیستان وبلوچستان بلوچی، لهر ها لهری واهوازی ها اغلب تازی سخن می گویند. در حالی که زبان مردم افغانستان از بدخشان تا هرات واز بلخ تا گهردژ وکندهار ولغمان فارسی است وفارسی سخن می رانند.

بر خلاف آنچه شما فرموده اید، در نبرد حق برای نام فارسی دانشمندان کشور ما هم از سوی رژیم آخوندی ایران، هم از سوی دولت فاشیستی افغانستان وهم از سوی رسانه های غربی چون بی بی سی، که ایدون شالاق جنگ تباری در افغانستان شده است، کوبیده می شوند و شما نیز آنها را فاشیست خوانده اید، بگیریش که نگیرید!

بجای آنکه شما را به جاسوسی به ایران که برای دادن امتیاز نام فارسی برای آنها تلاش می کنید، متهم بسازند ، شما آنها را بیگانه پرور خوانده اید. بی انصاف ترین نگاه که تا ایدون ندیده ام.

 دوم:نام فارسی یک نام جهانی است؛ تمام پژوهشگران، تمام دانشگاه ها ودانشکده های پژوهشی در تمام جهان این زبان را فارسی می خوانند ومی داند. در دانشگاه های همین انگلیس مفسد، چون کمبریچ، دیپارتمنت های پژوهشی زبان فارسی وایران شناسی وجود دارد نه دری شناسی.

در دانشگاه هامبورگ، در برلین، در کلن، انستیتوت شرقشناسی بخش زبان فارسی وایران شناسی است، نه دری شناسی.

مردم هندوستان وپاکستان وتاجکستان وترکمنستان ودر یک سخن تمام همسایه های ما زبان ما را فارسی می گودیند، نه دری.

فارسی زبانان افغانستان شامل: پشتونهای فارسی گو، تاجک ها، هزاره ها را مردم کشور ما به نام فارسیوان می شناسند نه دری وان!

تمام آثار چاپ شده در افغانستان، ایران، پاکستان، هندوستان ترکیه، آلمان، فرانسه، امریکا، سویس، اتریش به زبان فارسی اند، نه زبان دری!

دری صفت زبان فارسی است، نه نام این زبان!

 سوم: تمام فرهنگ ها: شامل لغت الفرس اسدی، که اصل آن در اتریش نکهداری می شود، تا فرهنگ دهخدا، غباث اللغات، فرهنگ جهانگیری وهرچه که کتاب، دستور زبان وتاریخ زبان فارسی در افغانستان وجهان است، به نام زبان فارسی نگاشته شده اند، نه دری!

 تا ایدون فرهنگ واژه گان  به نام زبان دری در جهان وجود ندارد.

به نمونه ها در این زمینه رویکرد فرمایید:

Vullers Grammatica Linguae Persica Gisae 1870

Horn ‪: Grundriss der neupersischen Etymologie Strassburg 1893

Die Lieder des Hafis Persisch  mit Hrsg‪.v‪.H Brockhaus

Über firdausis Reime im Shä‪-Näma und ihre Bedutung für die kenntniss  ‪…des Neupersischen München 1895

Joseph Gazoph  Gazophylacium Linguae Persarum Triplici Linguarum Clavi Italica

Latinae Gallicae Amsterodami Anno 1684

در این فرهنگ که راهب کرملی انجلو در سده ای هفدهم تنظیم و به پاپ یازدهم تقدیم کرده است، در برابر واژه های فارسی معانی یا چم آنها به سه زبان ایتالیایی، لاتین وفرانسوی آمده است، در رویه نخست آن به زبان فارسی چنین نوشته شده است:

لغت فرنک و پارس تالیف بنده وقربان حضرت ایسوع.

Lagarda Persi st  Lagarde  P‪.de  Persische Studien  Göttingen 1884 Osnabrück 1970

تمام دکشنری های جهانی در جهان که به زبان فارسی، انگلیسی، فرانسوی، هندی، اردو، ایتالیایی، عربی ودیگر زبانها اند به نام دکشنری زبان فارسی اند نه دری برای نمونه به یک دکشنری  بسنده می شود:

Wollaston ‪,A‪, N‪, English ‪- Persian Dictionry ‪, london 1882

چارم: از دولت پیشدادیان آغاز تا دولت اشکانیان، یفتلی ها، کوشانیان، یونان باختری، سکای ها، ساسانیان، سامانیان، صفاریان، طاهریان، غزنویان،غوریان، سلجوقیان، تیموریان هرات، مغولیان هند در افغانستان، هوتکیان، دولت پر افتخار درانی ها چون دیوان ودفتر احمد