حکومت ها در تبعید تحت شرایط ویژه سیاسی شکل میگیرند

وقتی دولت اصلی یا مبدا توسط گروههای سیاسی از طریق غیر مشروع مصادره میشود؛ گروه های سیاسی و فعالان اجتماعی و شخصیت های تخصصی و برازنده، حکومت در تبعید را سازماندهی میکنند.

حکومت در تبعید باید دارای پانزده کاربرد اساسی باشد:

۱ ـ تامین ارتباط داخل کشور طریق شنود فعال و سازنده ایجاد فضای هم دیگرپذیری.
۲ ـ ایجاد گروه فعال سیاسی که از شخصیتهای برازنده و معتمد شکل گرفته باشد و از میان آنها شناسایی رهبری جذاب و عمل گرا که ظرفیت بالایی در هماهنگی، مدیریت و رهبری داشته باشد.
۳ ـ کسب اعتماد میان مردم برای حصول مشروعیت ملی.
۴ ـ کسب اعتماد بین الملل برای حصول مشروعیت جهانی.
۵ ـ تنظیم استراتژی ملی برای نجات کشور در همکاری متخصصین ملی و بین المللی و بر بنیاد درسهای تاریخی در سطح ملی و جهانی.
۶ ـ ایجاد کابینه ی تخصصی سیاسی که واقعیتهای جامعه را شناسایی و راههای برون رفت از بحران را به برنامه سیاسی خود تبدیل بتواند.
۷ ـ ایجاد برنامه عمل سازنده در هماهنگی با بازیگران ملی و بین المللی و زمینه سازی برای فرصتهای مشارکت شهروندان به ویژه جوانان در تطبیق آن.
۸ ـ تامین منابع مالی و تخصصی برای هزینه های داخلی و خارجی بر بنیاد اصل شفافیت.
۹ ـ ایجاد یک میکانیسم قابل دسترس و ساده برای ارزیابی گزارش دهی از فعالیت برای مردم بر بنیاد اصل حاکمیت قانون و اصل حساب دهی.
۱۰ ـ تعامل و ایجاد زمینه های مشارکت فعال و سازنده با شهروندانی که در خارج از کشور به سر میبرند.
۱۱ ـ لابی گری تخصصی و دادخواهی ارزشها برای آرمانهای ملی که در استراتژی سیاسی نضج یافته اند.
۱۲ ـ بسیج نیروهای مخالف از دید سیاسی نظامی و اقتصادی در حمایت مردم و ایجاد اجماع مردمی.
۱۳ ـ همگرایی با نهادهای جامعه مدنی و رسانه ای برای تشریک مساعی اجتماعی و ارزشی.
۱۴ ـ ایجاد نهاد فعال و پویای تبلیغاتی بر تطبیق برنامه های سیاسی.
۱۵ ـ ایجاد اطاق فکر سیاسی در هماهنگی با شخصیتهای علمی، تخصصی و فهیم کشور.

من طرفدار ایجاد حکومت در تبعید هستم و آن را مهم می پندارم، در صورتی که این اصول در آن رعایت شود.

 تجارب جهانی نشان داده است که حکومت در تبعید به معنای یک ساختار سیاسی جاگزین است که باید نشان دهد و به اثبات رساند که کارایی بهتری از دولت مبدا دارد.

اما پرسشهای من اینها هستند: آیا با همین آقایانی که داد از حکومت در تبعید میزنند این اصول برآورده میشود؟ پاسخ روشن است.
آیا این آقایانی که سیاست را در ۳۵ سال گذشته از سر و گردن محاصره کرده اند در حکومت تبعید کنار می روند و جا را برای نسل جدید باز میکنند؟ این پاسخ هم روشن است.
آیا این آقایان اعتماد مردم را برای این کار بزرگ، یعنی ایجاد حکومت در تبعید با خود دارند؟ پرسش روشن است.
آیا این آقایان کارنامه های پاک در تجربه دارند؟ این پرسش هم روشن است.
حکومت در تبعید نباید استفاده ی سوء سیاسی شود.

به باورم حالا فرصت آن رسیده است که ما یک حکومت تخصصی برای جایگزینی آینده ی افغانستان طرح ریزی کنیم. طبیعی است که سیاستمداران میتوانند در آن سهیم شوند. اما سیاست مدارانی که با فکر بکر و تازه و شخصیت های خبیر که به درد آینده کشور میخورند در آن جا داشته باشند. در آن صورت مردم به آنها دل خواهند بست.

دکتر ملک ستیز