فرخنده باد روزاول ماه می، روزهمبستگی کارگران وزحمتکشان جهان!
محمد انور معلم
ازشهرکابل
فرخنده باد روزاول ماه می، روزهمبستگی کارگران وزحمتکشان جهان!
کارگران و زحمتکشان افغانستان!
روزيازدهم (11) ثور، مصادف با اول ماه می جشن بين المللی طبقۀ کارگر، يکی ازروزهای تاريخی و فراموش ناشدنی کشورما نيز
می باشد.
اجازه بفرماييد تا بمثابۀ يک سپاهی صادق " فعالين حزب دموکراتيک خلق افغانستان " فرارسيدن جشن اول ماه می، روزهمبستگی رزمی کارگران و زحمتکشان جهان را درامرتجديد عهد با آرمانهای والای آنان، برای رهايی ازبند های استثمار و ستم طبقاتی؛ به شما مبارزان پيشرو، ثابت قدم وهستی ساز راه آزادی، استقلال، صلح، دموکراسی و عدالت اجتماعی تبريک و شادباش بگويم . پيروزی وبهروزی را درکار و مبارزۀ زنده گی ساز آيندۀ تان آرزو نمايم.
روزاول ماه می درافغانستان برای اولين بار دردهۀ 40 خورشيدی توسط هيأت رهبری ، کادرها و فعالين ح. د. خ. ا درکابل تجليل گرديد.
اين حزب طی دهسال اول زنده گی پربارش، درسازماندهی و رهبری جنبشهای آزادی خواهی ، بزرگداشت ازروزهای تاريخی، ازجمله تجليل ازروزاول ماه می بصورت همه ساله و راه اندازی تظاهرات، اعتصابات و ميتنگها، بمنظور برآورده ساختن خواستهای برحق و قانونی شان، آنها را ياری ومساعدت نمود:
« توده های کارگری درموسسات بزرگ صنعتی، ساختمانی، ترانسپورتی ، معدنی و تفحصاتی بگونه آگاهانه ای به جنبش اعتصابی می پيوستند و تا برآوردن خواستهای برحق خويش پيگير وپا برجا به مبارزه برمی خاستند. کارگران پيشاهنگ درکارخانجات جنگلک، در نساجی گلبهار، درکانال ننگرهار، درسپين زرکندز، درميوۀ قندهار، درسمنت غوری، درتأسيسات نفت و گاز درمزارشريف و شبرغان با شرکت فعال و دليرانه خويش درجنبش اعتصابی و مقاومت کارگری، حماسه ها آفريدند و برای بدست آوردن حقوق صنفی و براورده ساختن خواستهای عادلانه خويش به پيروزی های درخشان نايل آمدند.» (1)
مارش ظفرآفرين کارگران تاسيسات نفت و گازشبرغان که طی 10 روز راهپيمايی ازشهرشبرغان الی پلخمری و سالنگها رسيد؛ کاخ نظام سلطنتی را به لرزه درآورد و حکومت بوروکراتيک وقت را واداشت تا به خواستهای برحق و قانونی آنها که" افزايش دستمزد، تهيۀ محل مناسب برای رهايش، تدوين و تطبيق لايحۀ تقاعد و تشکيل اتحاديه کارگری" بود؛ تن دردهد.
اين مارش که درزيررهبری سالم ح. د. خ. ا وبويژه کميتۀ حزبی آن وقت ولايت جوزجان، سازماندهی و به پيروزی رسيد؛ درتاريخ نهضت کارگری افغانستان جايگاه با اهميت و استثنايی را احراز نموده است.
بعد ازپيروزی قيام مسلحانۀ هفتم ثور1357 وبرچيده شدن بساط حاکميت فردی و خانواده گی مطلق العنان محمد داوود، روزاول ماه می بحيث روزجهانی طبقۀ کارگربه رسميت شناخته شد.
اما پس از رويداد ششم جدی 1358 و سرنگونی رژيم خونتای فاشيستی حفيظ الله امين و باند تبهکارش، روز اول ماه می درتمام مراکزکارگری، بحيث جشن کارگران دورانساز، توصيف وبا شور واحساسات وتدوير محافل شانداری از آن تجليل بعمل آمد.
دردهۀ 80 ميلادی درزندگی کارگران کشورمان، تغييرات مهمی درزمينۀ ساعات کار، افزودی دستمزدها، بهبود شرايط کار، بيمه های صحی و رخصتی های بامعاش و... بوجود آمد.
برای اولين بار درتاريخ کشورما برای کارگران مانند کارمندان دولت هفت قلم مواد کوپونی بصورت رايگان و سايرضروريات مندرج در کوپون به قيمت خيلی کمتر ازبازاردرمغازه های دولتی، توزيع ميگرديد.
همينگونه دراين دوره، دولت د رزمينۀ مشکل سرپناه کارگران توجه جدی مبذول نمود و برای کارگران، مثل ساير کارمندان دولت منازل رهايشی درموسسات خانه سازی ( قصبۀ کارگری، مکرورويانها و...) و نمرات زمين درمرکز و سايرشهرها، توزيع گرديد .
ولی شوربختانه که اين جنبش و زنده گی بهتر کارگران کشورما ديرپا نبود؛ همزمان با دستيابی دوکتورنجيب الله به قدرت درسال 1365 و اعلام مشی مصالحۀ ملی ناسنجیده شده و بدون حد و مرز با دشمنان آشتی ناپذير طبقۀ کارگر و ساير زحمتکشان کشور؛ فروپاشی حاکميت دولت جوان مدافع منافع طبقۀ کارگر نيزآغاز گرديد.
سرانجام درهشتم ثور1371 ( روزسياه و بد بختی مردم افغانستان) با بقدرت رسيدن تنظيم های بنياد گرای جهادی، جنگ قدرت طلبی ميان مجاهدين اسلام سياسی وفاتحان پاتک های سروبی و پغمان ، شرق وغرب کابل آغازگرديد که درنتيجۀ آن همه موسسات اقتصادی باراول چپاول تاراج و به تعقيب آن به آتش کشيده شدند وشيرازۀ زنده گی کارگران نيزازهم پاشيد؛ سالهای جشن و خوشی آنان به ماتم سرا مبدل گرديد.