پيمان استراتژيك آمريكا ـ افغانستان و پيامدها
پيمان استراتژيك آمريكا ـ افغانستان و پيامدها
۱۰ثور, ۱۳۹۰
مدتهاست که حرف و حدیث‌هایی درباره سند امنیتی یا پیمان استراتژیک بین افغانستان و آمریکا بر سر زبان‌هاست.واقعا این سند امنیتی یا همان پیمان استراتژیک چیست؟
یکی از نکات مهم سند امنیتی یا پیمان استراتژیک در واقع درخواست مقامات آمریکا از دولت افغانستان برای ایجاد پایگاههای دائمی نظامی در خاک افغانستان است که در سال ۲۰۱۰میلادی مطرح شد. اولین بار این درخواست از سوی یک سناتور جمهوریخواه در دیدار با کرزی در کابل مطرح شد که واکنش‌های موافق و مخالفی را در افغانستان در سطوح مختلف رسمی و غیررسمی و در میان شخصیت‌های حقیقی و حقوقی برانگیخت. پس از درخواست سناتور آمریکایی بلافاصله ژنرال «محمدرحیم وردک» وزیردفاع افغانستان در یک اظهارنظر از این طرح استقبال کرد و تحقق این امر را با منافع ملی افغانها مرتبط دانست.ادامه…
«اسماعیل خان» یکی از شخصیت‌های جهادی افغانستان که وزیر دولت کرزی هم هست با واکنشی تند و موضعگیری علیه وزیر دفاع افغانستان به صراحت اعلام کرد که ملت افغانستان قیام نکرده‌اند که یک دشمن را از خانه خود بیرون کنند و دشمن دیگری را به جایش بنشانند. (*)
البته حامد کرزی، رئیس‌جمهوری افغانستان برای جلوگیری از تنش‌های به وجود آمده بر سر ایجاد پایگاههای دائمی آمریکا در میان اعضای کابینه‌اش، توپی را که آمریکایی‌ها به زمین دولت فرستاده بودند، به زمین «لویه جرگه» ی ]فرمایشی وازقبل خریده شده ـ دست كم حد اكثر آن[انداخت.
وی اعلام کرد که در رابطه با سیاست‌های کلان، باید نمایندگان لویه جرگه ی ]فرمایشی[ تصمیم بگیرند و نتایج نهایی را در این مورد اعلام کنند.
ناگفته نماند که رسانه‌های محلی افغانستان از پیشنهاد یک میلیون دلاری رشوه که آمریکا به هر یک از نمایندگان کنونی مجلس افغانستان ارائه کرده بود، گزارش‌هایی را منتشر کرده بودند و برخی کارشناسان مسائل سیاسی افغانستان، حرکت کرزی برای تشکیل «لویه جرگه»ی]فرمایشی[ به منظور رد یا قبول پیمان استراتژیک آمریکا با افغانستان را در همین راستا قابل تفسیر می‌دانند.
گرچه پیشنهاد کرزی برای تشکیل لویه جرگه ی]فرمایشی[ ، فضای سیاسی داخل افغانستان را تا حدودی تلطیف و از گسترش دامنه چالش‌های داخلی جلوگیری کرد، اما واکنش‌های خارجی به ویژه نگرانی همسایگان افغانستان، به قدرت و قوت خود باقیست.
سفر اخیر هیأت عالی رتبه پاکستانی به کابل، به ریاست سید یوسف رضا گیلانی نخست‌وزیر و همراهی دو مقام بلندپایه نظامی، ژنرال«پرویز اشفق کیانی» فرمانده کل ارتش و ژنرال «شجاع احمد پاشا» رئیس سازمان اطلاعات ارتش پاکستان (آی.اس.آی) در همین راستا صورت گرفت.
کرزی این سفر را تاریخی توصیف کرد و از مذاکرات بسیار مهم و حیاتی دو طرف خبر داد، اما از جزئیات این مذاکرات تاکنون سخنی به میان نیاورده است.
گفته می‌شود که بخش عمده مذاکرات مقامات دو کشور، پیرامون احداث سه پایگاه نظامی دائمی آمریکا بود که قرار است در مناطق «شوراب» و «گرمسیر» ولایت هلند و «شیندند» ولایت هرات تأسیس شود.
هیأت پاکستانی نگرانی شدید خود را از همجواری پایگاههای دائمی آمریکا در هلمند با مرز کشور خود اعلام کرد.
کارشناسان مسائل استراتژیک بر این باورند که هدف آمریکا از ایجاد پایگاههای دائمی در افغانستان، نظارت دقیق بر تحولات منطقه و همسایگان این کشور به ویژه کنترل زرادخانه هسته‌ای پاکستان است. هیأت پاکستانی حتی به کرزی اطمینان داد در صورتی که آمریکا کمک و همکاری‌های خود را به افغانستان قطع کند، چین آماده هر نوع کمک نظامی و اقتصادی به افغانستان خواهد بود.
ناگفته نماند که نگرانی مقامات پاکستانی چندان هم بی‌مورد نیست، چرا که هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی با وجودی که هنوز پایگاههای دائمی آمریکا در خاک افغانستان ایجاد نشده است، هر روز برای مردم بیچاره شمال پاکستان و البته مردم افغانستان، مصیبت پدید می‌آورند، چه برسد به زمانی که آمریکا از پایگاههای دائمی نظامی در افغانستان نیز برخوردار شود.
گرچه «وحید عمر» سخنگوی دولت افغانستان در تازه ترین نشست خبری خود تأکید کرد که ما متوجه نگرانی همسایگان از مذاکره با آمریکا هستیم، اما روابط استراتژیک ما با آمریکا هیچ مشکلی برای دیگر کشورها ایجاد نمی‌کند.
وی گفت که امضای پیمان استراتژیک با آمریکا، ]درظاهرامر[هرگز به معنای سلطه و حاکمیت این کشور بر افغانستان نیست. همچنین «جاوید لودین» معاون سیاسی وزارت خارجه افغانستان بعد از سفر به ایران به منظور سخن گفتن درباره نگرانی‌های تهران، در مصاحبه با «بی بی سی» گفت:
«مقام‌های ایران نگرانی خود را از پیامدهای انعقاد این پیمان ابراز داشتند و ما به آنها تعهد دادیم که هیچگونه توافقی با آمریکا صورت نخواهد گرفت که به ضرر همسایه‌های ما باشد».
آمریکا در هرنقطه‌ای از کره زمین که قدم گذاشته، آنجا را «مایملک» خود محسوب کرده است. آمریکا حدود ۶۰سال است که درخاک ژاپن پایگاه نظامی دارد و هر روز مردم این کشور علیه حضور آمریکا تظاهرات می‌کنند و از این وضع به ستوه آمده‌اند، اما گوش آمریکا برای شنیدن خواست مردم ژاپن ناشنواست. آمریکا با وجود درخواست رسمی بغداد و مخالفت مردم عراق با ادامه حضور نظامی این کشور، تمایلی برای ترک آنجا ندارد.
طبیعی است مردم افغانستان و سایر کشورهای منطقه نیز از حضور نیروهای بیگانه در سرزمین خود راضی نیستند.
به گزارش سازمان ملل ]تنها[ طی چهارسال گذشته ]با حضور نیرو های نظامیی ۴۴ كشور جهان درین سرزمین [ بیش از ۹۰۰۰غیرنظامی افغان به دلیل جنگی که از سوی نیروهای خارجی به این کشور تحمیل شده است، جان خود را از دست داده‌اند و چنانچه آتش‌بازی آمریکا در افغانستان ادامه یابد، وضع این کشور بدتر از شرایط کنونی نیز خواهد شد.
……………..
-- (*) اما اكنون جای داده اند؛ واین سخنان تورن اسماعیل و افراد مانند او كه عوام الناس كشور، غارتگری وثروت اندوزی های مستمر شان را، آنهم زیز نام اسلام و جهاد، تجربه كرده اند، چیزی دیگری به جزبالا بردن حق السكوت ویا حق التوافق ، نمی تواند باشد. سپیده دم
-- آنچه كه در بین] [آمده است، نظرسایت سپیده دم راباز تاب می دهد