بازهم جلسات پیهم در نقطات مختلف دایر بر سر تاریخ وشروع حمله مباحثات و بدون کدام نتیجه میماند . هیات های نظامی پاکستانی در رفت و امد هستند انها نمیخواهند زمان را از دست بدهند نقشه میکشد تقسیم وظایف مینماید ولی با رفتن او از جلسه اختلافات ذات البینی از نو تازه میشود .

تا اینکه بیشترین افراد این جنگ را یک جنگ غیر اسلامی و غیر منطقی اعلان نموده نمیخواهند که دیگر بخون مردم بیگناه مردم دستان شان الوده شود بترک جلسات داده ولی یکتعداد دیگر تحت رهبری کرنیلان و جر نیلان  پاکستانی و همکاران اعرابی به حمله اغاز کردند.

نیروهای دولتی شب را به ارامش خوابیدند چون میدانستند که فردا حمله صورت میگیرد .

سیاست دولت بر اساس مشی مصالحه ملی که تهداب ان را  پلینو م شانزدهم  گذاشته بودو پلینوم ها ومصوبات بعدی ان را تکمیل و روشن ساخته بود ادامه داشت . در عرصه نظامی سیاست دفاعی را بخود گرفته و انانیکه از جنگ دست میکشیدند مورد حمایه قرارداده وبه جنگ افروزان اجازه نمیداد تا وضعیت شهر ها ودهات را مختل و ارامش مردم را برهم زنند. نه تنها فرامین عفو عمومی به بهترین وجه ان مورد تطبیق قرار میگرفت در مراسم های مذهبی چون عید و برات و در سال نو و جشن ها به همگان که میخواستند از شهر ها و خانواده ها ی خود دید وادید نمایند سلاح خود را در کمر بند های دولتی تسلیم و خود شان اجازه ورود بدون ترس را در ساحه امنیتی داشتند  که این رفت وامد ها باعث گردید تا جلب و احضار های اجباری هم از بین رفته پذبرش به قوای مسلح(دوره های مکلفیت و احتیاط) داوطلبانه گردد. گشت و گذار ها و ازدحام بیش از حد مردم در شهر بر رونق بازار دوکانداران افزوده به زندگی مردم رنگی بهتری داده – زیارتگاهها – چمن ها و محلات تفریحی پر ی پر از ادم ها با لبان پر خنده بود که این خود به زیبایی شهر افزوده و به  راد مردانیکه برای مساعد ساختن چنین زمینه شب را از روز نمیشناختند مایه غرور و افتخار بود .

روز اول جنگ ا ز ان همه صدها هزار راکتی را که برای این جنگ تخصیص داده بودند صدها یا هزار بیشتر نیامد .فرداکمتر شد پس فرداکمتر تر .

شجاع مردان تاریخ بودند که از قلعه های سر پوزه تا تور کوتل – از کوچه تا کوچه و خانه بخانه مردم مردانه وارحمایت و حراست میکردند جان میباختند – عرق میریختند مردانه وارمیرزمیدند ولی نمیگذاشتند که نقشه های پاکستان در کشور پیاده شود .

ایا این همه همت و مردانگی و این همه جانفشانی براساس تصادف در این نسل بار امده بود که من تنها از هزاران نمونه که در جلال اباد –خوست-  زابل و کابل تا همه افغانستان بود یک اشاره به ان  راد مردان که با قیمت جانهای خود از قندهار زیبا حمایه میکردند نمودم .بدون درنگ میتوان گفت که نه تصادفی نبوده مکتبی علمی وسیاسی بامجرب ترین معلمین واندیشمندانی بوده که چنان نسلی راتربیه نموده بود که انسانهای واقعی با وجود فرد فرد انها افتخار مینماید.  

امروز شانزده سال ازدورشدن حاکمیت ح دخ ا(حزب وطن) از افغانستان میگذرد هر گروه ئی و هر حزبی که در اریکه قدرت نشست نه تنها در گفتار شان بلکه در اعمال شان ما دیدیم که هیچ کاری نتوانستند.

باوجود هزاران نفرقوای ناتو وایساف و کمک های بی حد وحساب جامعه جهانی جنگ ادامه داشته وروزبروز گسترش و مردم نجیب افغانستان با فقر و گرسنگی دست وپنجه نرم نموده وهیچ امیدی برای بهبود اینده کشور بنظر نمیرسد .

وقتیکه به قضایا وطن با چشم خرد نگاه گردد.

وقتیکه به ناله و فریادی مردم بیگناه که هرروزه قربانی اهداف شوم دشمنان قسم خورده که هنوز هم از پاکستان این دشمن ملت ومملکت نجیب ما مسلح و تقویه میشود دقت گردد.

وقتیکه به تاریک اندیشان که به اریکه قدرت نشسته اند و تحت نام خدمت به ملت به حق فرد فرد وطن ومردم جفا روا میدارند