گزارش محرمانه سفیر ایران در افغانستان که گفته می شود توسط یک گروه "هکر" افشا شده است

(خوراک خارجی "طالبان" دارد و بگونه عمدی افشا شده است)

افشا شدن گزارش های محرمانه و فوق سری، همیشه حاکی از ضعف و ناتوانی سیستم امنیتی کشور مطبوع گزارش، نیست. همانگونه که انگیزش تهیه این گزارش ها، فراهم آوری بستر طرح سیاست راهبردی و استراتژیک در عرصه ملی و بین المللی است، افشای عمدی آنها نیز در همین چهار چوپ قابل ارزیابی و بررسی می باشد. گاهی، افشای یک گزارش فوق سری به هدف گسترده و چند منظوره صورت می گیرد.

از این منظر، گزارش محرمانه سفیر ایران در افغانستان که گفته می شود توسط یک گروه "هکر" افشا شده است، تاَمل زیاد می طلبد و دارای شُبه و چراهای فراوان است. تاکید بهادر امینیان مبنی بر این که در صورت افشای این گزارش، دیگر قادر به ادامه کارش در افغانستان نخواهد بود، به این شک و تردید می افزاید زیرا گزارش آقای امینیان از نوع تحلیلی و در کتگوری "ارزیابی" قرار می گیرد، نه استخباراتی که منجر به اخراج وی از افغانستان شود. محور های مطرح شده در این گزارش دارای پیام های معنادار برای مخاطبانی است که ممکن است پس از افشا، آن را مطالعه کنند (یا بشنوند).

این محورها به شرح زیر فشرده می شوند:
-گروه فاطمیون؛ این گروه شبه نظامی که به صورت رسمی به لشکر فاطمیون شهرت دارد در سال ۱۳۹۲ و با حضور در جنگ سوریه اعلام موجودیت کرد. در حال حاضر تعداد آن بیشتر از یک "لشکر" است و به بیش از ۲۵ هزار نفر نیروی آموزش دیده می رسد. طراحان اصلی این لشکر

(که بعدا از اتباع پاکستان و عراق، گروه های مشابه دیگر ایجاد کردند) به آنها به عنوان بازوی نظامی فرامرزی جمهوری اسلامی ایران می نگرند که در صورت لزوم در هر نقطه دنیا مورد استفاده قرار گیرد.
بعد از سقوط جمهوریت و به قدرت رسیدن مجدد طالبان در افغانستان، نگرانی های در باره سرنوشت شیعیان در حاکمیت طالبان در میان طیفی از نیروهای حاکم در ایران بوجود آمد که بحث استفاده از فاطمیون در افغانستان را به گفتمان جدی حلقات امنیتی ایران مبدل کرد و سبب واکنش طالبان به این گزارش ها گردید. هرچند گروه فاطمیون طی بیانیه ای اعلام کرد که بر نامه ای در افغانستان ندارد اما این بیانیه نمی توانست موضع رسمی ایران تلقی شده و طالبان را قانع کند. اهمیت این گزارش به اصطلاح "محرمانه" در همین نکته نهفته است. در این گزارش تاکید می شود که فعال سازی گروه فاطمیون در افغانستان "خطای محض" است و طالبان هم هرگز اجازه فعالیت به آنها را نمی دهند.
پیام این گزارش بیش از این که معطوف به نهاد های داخلی ایران باشد، برای اثر گذاری بر تصمیم گیران نظام طالبان است و این اطمینان را به آنها می دهد که هیچ برنامه فعالیت نظامی علیه طالبان

از سوی نهاد های امنیتی و نظامی ایران و جود ندارد. اگر این بخش از گزارش سفیر ایران را در کنار فراز دیگری از گزارش وی در باره جبهه مقاومت قرار بدهیم، پازل تکمیل شده و فهم دقیق تری از این گزارش بدست می آید: (جریان های مقاومت با طالبان نجنگیدند، پنجشیر بدون شلیک یک گلوله تسلیم شد. ما "ایران" با طالبان نمی توانیم بجنگیم، آنها بیخ گوش ما است. ما هیچ راهی جز همکاری با طلبان نداریم).
تاکید بر دو نکته "عدم فعال سازی گروه فاطمیون در افغانستان و الزام همکاری ایران با طالبان" عامدانه و به منظور گرفتن نتیجه مشخص و ملموس در این گزارش گنجانیده شده است. زیرا گزارش های از این نوع که عمدتا به منظور پالیسی سازی و سیاست گذاری های طولانی مدت و راهبردی تهیه می شوند، پیام روشن به مخاطب "هدف" می فرستد.

 ـ جایگاه طالبان در میان مردم؛ بخش دیگر این گزارش در رابطه به جایگاه طالبان در میان مردم است. بهادر امینیان می نویسد: (مردم از طالبان نفرت دارند. اگر انتخابات برگزار شود، طالبان پنج در صد آرای مردم را هم ندارند. اما مردم از هر چیزی دیگری خسته شده اند. از جنگ، از فساد. هیچ کس حاضر نیست علیه آنها "طالبان" کاری انجام بدهد).

در این بخش، دو نکته جالب توجه وجود دارد، اول دادن نوع راهکار به طالبان که به هر طریقی

وبا هر توجیهی از رفتن به سوی انتخابات خود داری کنند چون در صورت بر گزاری انتخابات، بازنده قطعی و مسلم آن طالبان است. نویسنده گزارش با این یقین که مفاد آن مورد توجه طالبان قرار می گیرد، آن را برجسته کرده است. این درحالی است که مکانیزم انتخابات برای بوجود آمدن حکومت مشروع، هم از سوی مردم وهم جامعه جهانی به عنوان تنها راه حل بحران مشروعیت نظام کنونی مورد تاکید قرار دارد.
این که طالبان تا چه حد به مفاد این گزارش بها می دهند بحث دیگری است اما آنچه در گزارش سیع شده به آن توجه شود، عدم بر گزاری انتخابات در هر شرایط ممکن است. نکته دوم این بخش از گزارش سفیر ایران، تاکید بر خستگی مردم از جنگ و فساد است. آقای امینیان اظهار می دارد که

هیچ کس علیه آنها "طالبان" کاری انجام نمی دهد.
این درست است که مردم از جنگ خسته شده اند و فساد رمق مردم را از آنها گرفته است اما حرف های سفیر ایران مصداق واضح (کلمت الحق و یراد بها الباطل) است. سفیر ایران فکر می کند که بعد از تشویق طالبان به عدم بر گزاری انتخابات و ادامه حکومت غیر قانونی و نا مشروع مبتنی بر تفنگ، لازم است به آنها از عدم واکنش جامعه نسبت به تداوم آن نیز اطمینان بدهد. او با بیان اینکه مردمی خسته از جنگ، در برابر طالبان هیچ کاری نمی کنند به طالبان این پیام را می دهد که نگران خشم مردم نباشند.
تا زمانی که مردم گرسنه است و تمام ذهن و فکر شان را تهیه لقمه نانی برای خانواده اش مشغول کرده باشد، مسایل دیگری مثل انتخابات و حق تعیین سرنوشت سیاسی، در درجه دوم از اولویت در زندگی آنها قرار خواهد گرفت. بنابر این طالبان نباید دچار اشتباه استراتژیک شده و به بر گزاری انتخابات تن دهند و از پی آمد بر گزار نکردن انتخابات هم نگرانی بخود راه ندهند.

ـ نقش موساد و آمریکا؛ بهادر امینیان در ادامه گزارش به مساله جالب توجه دیگری اشاره می کند که به نظر می رسد مخاطب آن همه طالبان نیست و بخش خاصی را هدف گرفته است. او در این قسمت از گزارش می نویسد: (طالبان ضد اشغال اند اما ضد آمریکا نیستند. ایران دیر بجنبد آمریکا آنها را از آن خود خواهد کرد) او در ادامه تاکید می کند که ایران از نفوذ سرویس جاسوسی اسراییل "موساد" در رده های مختلف طالبان به شدت نگران است.

در این بخش از گزارش نویسنده به وضوح تلاش می ورزد تا فضای بد بینی میان حاکمان موجود را تشدید کند. هم اکنون اختلافات میان گروه های کوچک اما قدرتمند طالبان بر سر مسایل مثل ارتباط با القاعده، مناسبات با آمریکا، رفتار با زنان، باز گشایی مکاتب دخترانه و چگونگی برخورد با اقلیت شیعه، وجود دارد. کشته شدن ایمن الظواهری در کابل به این اختلافات دامن زده و انگشت اتهام به سوی تعدادی به ظن همکاری با آمریکا و اسراییل، نشانه رفته است. افشای این نوع گزارشها فضای شک و تردید را بیشتر کرده و انرژی و توان دو طرف را درگیر تقابل با هم دیگر می کند.

نتیجه؛ همانگونه که در ابتدا تذکر رفت افشای اسناد محرمانه می تواند به منظور جلب نظر و یا انحراف ذهنی گروه انسانی و یا کشور "هدف" صورت گیرد. زیرا این نوع گزارش ها هم برای تهیه کنندگان و هم تهیه شوندگان آن مهم است و می تواند مبنای سیاست گذاری هردو طرف قرار گیرد. تو جه و تاَمل بر بخش ها و فراز های این گزارش، این حدس و گمان را تقویت می کند که تهیه آن خوراک خارجی "طالبان" دارد و بگونه عمدی افشا شده است.

سید محمد علی رضوی

شبکه اطلاع رسانی افغانستان