كارنامه آمریكا ، 234 سال نقض حقوق بشر
كارنامه آمریكا ، 234 سال نقض حقوق بشر
۵ نوامبر ۲۰۱۰ ميلادی پرونده حقوق بشر آمریكا با 234 سال سابقه موجودیت در سازمان ملل بررسی شد. كشوری كه قتل عام دولتی سرخپوست ها و كشتار و شكنجه بردگان را در پرونده تاریخی خود دارد و اكنون نیز به گونه های مشابه اما مدرن در عرصه داخلی و خارجی این رویه را ادامه می دهد.
آمریكا به عنوان مدعی دفاع از حقوق بشر در عرصه جهانی، در حالی كشورهای دیگر را به نقض حقوق انسانی متهم می كه بر اساس اسناد و مدارك تاریخی - حقوقی و گزارش های رسمی و غیر رسمی داخلی و بین المللی، این كشور اصلی ترین متهم یا مجرم است.
بر اساس آمارهای مستند ارایه شده توسط دانشگاه بركلی، جمعیت واقعی سرخ پوستان در سرزمین تازه كشف شده همزمان با ورود نخستین گروه از مهاجران سفید پوست بیش از 100 میلیون نفر بوده است.
در تحقیق تكمیلی 'هنری دوبینز' نویسنده آمریكایی با استناد به پژوهش دانشگاه بركلی آمده است: جمعیت سرخ پوستان هنگام ورود كریستف كلمب به آمریكا حدود 112 میلیون تن بوده كه 5/18 میلیون نفر آنها ساكن ایالات متحده امروزی بوده اند.
بر اساس آمارهای رسمی، شمار كنونی سرخ پوستان آمریكا فقط یك درصد جمعیت 300 میلیونی این كشور یعنی سه میلیون نفر است .
تحلیل های جمعیتی نشان می دهد، كمتر از 500 هزار نفر آنان توانسته اند از قتل عامی كه توسط آمریكایی ها صورت گرفت جان سالم به در ببرند و بقیه قربانی تشكیل كشور آمریكا شده اند.
در تاریخ آمریكا مطالب مستند زیادی از علاقه سران این كشور به كشتن سرخپوستان وجود دارد كه از آن جمله می توان به یكی از رییسان جمهوری این كشور اشاره كرد.
'جكسون' كه تصویرش بر اسكناس 20 دلاری نقش بسته است به قطعه قطعه كردن جسد سرخ پوستان و بریدن سر آنان علاقه داشت و به منظور تایید شمار سرخ پوستان كشته شده، دستور داده بود نظامیان، بینی و گوش مثله شده آنان را به مقامات مسئول تسلیم كنند.
'دیوید ستانارد' تاریخ نگار آمریكایی نوشته است: به مناسبت شكست قوم سرخ پوست ساندكریك، جكسون 27 مارس سال 1814 دستور برگزاری جشن پیروزی را صادر و در همین مراسم امر كرد سربازان كار بریدن بینی و گوش 800 جسد كودك، زن و مرد سرخ پوست را انجام دهند.
'نظامیان سفید پوست حتی پوست بدن سرخپوستان را كندند تا برای اسب‌ها ریسمان ببافند'.
'لوییس برلاندیر' زیست شناس فرانسوی پس از سفر به تگزاس و انجام تحقیقات گسترده در سال 1828 نوشت:
از میان 52 قبیله سرخ پوست كه در تحقیقات میدانی فرانسویان در سال 1678 در این منطقه شناسایی شده بودند تنها چهار قوم باقی مانده و اثری از دیگران نیست.
فرماندهانی مانند ژنرال 'كاستر' و سرگرد 'چونگتون' در كنار صدها نظامی ارشد دیگر كه اكنون نام آنان به عنوان قهرمانان ملی آمریكا بر برخی اماكن عمومی این كشور خودنمایی می كند مسئولیت مستقیم پاكسازی سرخ پوست ها را بر عهده داشتند.
چونگتون هنگام حمله نهایی به اردوگاه های محاصره شده سرخپوستان، به سربازان خود می گفت: همه، حتی نوزادان را بكشید تا پوست شان دباغی شود زیرا از تخم شپش، شپش متولد می شود.
بر اساس همین دیدگاه پس از پایان هر حمله نهایی، گروه هایی از سربازان ماموریت داشتند زنده ماندگان احتمالی و زخمی ها حتی نوزادان سالم در آغوش مادران مرده را با شلیك گلوله، ضربات قنداق تفنگ و پا بكشند.
بر اساس این شعار، آمریكایی ها حتی حاضر نبودند سرخ پوست ها را به بردگی بگیرند و سرنوشت همه فقط مرگ بود.
پرونده دوم مربوط به دوران برده داری است كه در زمان ریاست جمهوری آبراهام لینكلن و پایان جنگ داخلی منجر به شكست 11 ایالت جنوبی حامی برده داری شد. این نظام به صورت نمادین در سال 1861 پایان یافت.
این مساله نیز مانند سرخ پوست كشی،پرونده حقوق بشر آمریكا را در افكار عمومی جهان سنگین تر كرده است.
بر اساس وقایع نگاری های انجام شده، میلیون ها برده كه بیشتر آنها اعضای یك خانواده بودند با حمایت مستقیم دولت های وقت آمریكا از آفریقا زیر عرشه كشتی ها موسوم به تابوت و با غل و زنجیر به این كشور منتقل می شدند كه 20 درصد آنان قبل از رسیدن به مقصد می مردند.
برده داران سفیدپوست آمریكایی پس از خرید بردگان، اعضای خانواده سیاه پوستان را برای كار كردن در خانه، مزارع و كارخانه ها از یكدیگر جدا می كردند تا هیچگاه همدیگر را نبینند.
شكنجه، شلاق، تجاوز و ... برنامه روزانه و تفریحی برده داران را تشكیل می داد و در صورت اقدام به فرار، مرگ با ضربات شلاق تنها سرنوشت آنان بود.
انتشار صدها عنوان كتاب مستند درباره وقایع قتل عام سرخ پوست ها و برده داری در آمریكا تنها روایت گوشه هایی از این تاریخ است و بازماندگان قربانیان هم صدها دعوای قضایی را برای احقاق حق و عذرخواهی دولت مطرح كرده اند كه تاكنون رسیدگی نشده است.
هنوز هم پیروان نظری گروه هایی مانند 'كوكلس كلانها' (سیاه پوست سوزان) و 'لینچ' (مثله كردن سیاهان) هر چند كه امكان فعالیت عملی ندارند اما آزادانه بر ادامه دیدگاه های نژادپرستی خود تاكید می كنند.
یكی از دلایل اثبات ماندگاری تفكر برده داری در نظام دولتی عصر مدرن آمریكا، حمایت كامل این كشور از استعمار قاره آفریقا توسط اروپا به ویژه كشور آفریقای جنوبی توسط انگلیس است .كاخ سفید تا سال 1994 و استقلال افریقای جنوبی از مواضع استعماری لندن در این زمینه حمایت می كرد.
افزون بر پیشینه این دو موضوع، در عصر كنونی نیز به گواه گزارش های كارشناسان آمریكایی، سازمان ملل ، اتحادیه اروپا، اسناد، مدارك و عكس های انتشار یافته، آمریكا بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان است .
افزون بر بمباران اتمی بدون هر گونه توجیه نظامی دو شهر بی دفاع ژاپن در هفته های پایانی جنگ دوم جهانی با ده ها هزار كشته و زخمی، كارنامه آمریكا در نقض حقوق بشر در افغانستان و عراق و كشتار غیرنظامیان به ویژه زنان و كودكان تقریبا هر چند روز در متن اخبار جهانی منتشر می شود.
تصاویر انتشار یافته از خاطرات بازجویان آمریكایی در زندان ابوغریب در بغداد و گوانتانامو كه شكنجه گسترده و نظام مند بر اساس قانون سیا را نشان می دهد نیز از جمله این كارنامه سیاه كاخ سفید است.
افشای وجود زندان های سری سیا در كشورهای اروپایی در سال 2006 نیز خشم سازمان های حقوق بشری در غرب را بر انگیخت و سبب شد اتحادیه اروپا پس از انجام تحقیقاتی در این زمینه از واشنگتن بخواهد به این اقدامات پایان دهد.
انتقال هزاران فرد مورد نظر سازمان های جاسوسی آمریكا به عنوان متهم به این زندان ها كه حتی دولت های میزبان نیز از شمار و محل دقیق این اماكن و زندانیان در خاك خود آگاهی نداشتند بندهایی از این پرونده است.
كشتار روزانه فلسطینیان و شكنجه هزاران نفر از آنان در زندان های فلسطین اشغالی توسط رژیم صهیونیستی كه با پشتیبانی سیاسی و اطلاعاتی آمریكا صورت می گیرد نیز جزیی دیگر از این پرونده حقوق بشری واشنگتن است.
در عرصه داخلی نیز در چارچوب نظام قضایی و سیاسی آمریكا صدها زن در نوبت اعدام قرار دارند، میلیون ها سیاه پوست به چشم مجرم نگریسته می شوند و با وجود اینكه سیاهان فقط 9/12 درصد جمعیت در مقابل 81 درصد سفید پوستان را تشكیل می دهند اما بیشترین شمار زندانیان را دارند زیرا هر اتهام ساده و حتی تخلف رانندگی یا دعوای لفظی می تواند به زندانی شدن آنان منجر شود.
تحقیقات مستند پایگاه اطلاع رسانی 'چرخش یك پدیده بین المللی' نشان می دهد آمریكا با بیش از سه میلیون زندانی به نسبت جمعیت بزرگترین زندان جهان است.
بر اساس همین گزارش مردان بیش از 90 درصد جمعیت زندانیان را تشكیل می دهند. 44 درصد زندانیان سیاه پوست و 40 درصد سفید پوست هستند و بقیه را نیز رنگین پوستان آمریكای لاتین و آسیایی تباران تشكیل می دهند.
این پایگاه در گزارش خود از وضعیت حقوق بشر در زندان های آمریكا نوشته است كه تجاوز به مردان رو به افزایش است. بی گناهان اعدام می شوند. پشت دیوارهای بلند همه زندان ها در آمریكا 'دنیایی از تجاوز' جریان دارد و هزاران باند درون و بیرون از زندان آزادانه این روند را هدایت می كنند و مسئولان نیز هیچ واكنشی نشان نمی دهند.
سازمان دیده بان حقوق بشر نیز با ذكر شواهدی مستند از زندان های سراسر آمریكا، گزارش داده است 22 درصد زندانیان در آمریكا پس از تحمل شدیدترین فشارهای فیزیكی و روحی مجبور می شوند بارها سوءاستفاده جنسی را تحمل كنند.
بخشی از این پژوهش نشان می دهد در یك زندان در نبراسكا در یك دوره مورد بررسی بیش از 140 هزار زندانی مورد تجاوز و خشونت غیر اخلاقی قرار گرفته اند كه از آمار خشونت های جنسی كل ایالت بیشتر است.
البته مقوله نقض حقوق بشر در آمریكا محدود به زندان ها نیست بلكه هزاران پرونده متوقف مانده در مراحل دادرسی حاكی از شكنجه و ضرب و شتم سیاهان و حتی زنان و مردان بی پناه و خیابان خواب در آمریكا یا قربانیان گروه های تبهكاری نیز نشان می دهد پرونده حقوق بشری این كشور همچنان موضوع روز افكار عمومی در آمریكا و جهان خواهد بود.
نتیجه بررسی پرونده حقوق بشر آمریكا كه پنجم نوامبر در شورای حقوق بشر سازمان ملل آغاز خواهد شد با توجه به نفوذی كه كاخ سفید بر این سازمان دارد از هم اكنون زیاد امیدوار كننده نخواهد بود.
اقدامات دولتمــردان واشنگتن حتی در عصر مــدرن در كشورهای اشــغال شده، / ازجـمله عــراق وافغانستان /، عملیات جاسوسی، زندان های خارجی و داخلی و اجتماع آمریكا بیانگر این احتمال قوی است كه شعار كابویی 'بكش تا زنده بمانی' در دوران قتل عام چند میلیونی سرخ پوست ها و برده داری همچنان انگیزه مسلط اداره این كشور و سیاست خارجی آن است.
………..