تظاهرات صدها هزار نفره مردم در لندن
تظاهرات صدها هزار نفره مردم در لندن
شهلا دانشفر
۳۰ مارچ ۲۰۱۱
تظاهرات صدها هزار نفره مردم در لندن علیه طرحهای ریاضت اقتصادی دولت
روز ٢٦ مارچ لندن شاهد یکی از بزرگترین تظاهراتهای خود در هشت سال اخیر بود. قبل از آن در سال ٢٠٠٣ مردم انگلیس در اعتراض به جنگ و حمله به عراق در چنین ابعادی به خیابان آمده بودند و اکنون بنا بر گزارشها در این روز ستون عظیمی از تظاهر کنندگان از گوشه و کنار انگلیس که تعدادشان به صدها هزار نفر میرسید به خیابانها آمدند، و با راهپیمایی بطرف هاید پارک در مرکز لندن در مسیر خیابان‌های شناخته شده و مشهور شهر و نقاط دیدنی‌ای چون بیگ بن و پارلمان و ترافالگار اسکور و پیکادلی سیرکوس سوت کشیدند، فریاد زدند و اعتراض خود را علیه سیاستهای ریاضت اقتصادی دولت اعلام کردند.
صف تظاهرات جمعیت رنگینی بود از دختر و پسر، زن و مرد همراه با فرزندانشان و از بخش‌های مختلف مردم، دانشجویان، معلمان، پرستاران و دیگر کارکنان دولت و غیره و غیره که به خاطر اعتراض به سیاست کاهش بودجه عمومی جامعه و طرح ریاضت اقتصادی دولت اعتراض داشته و به خیابان آمده بودند.
قضیه از این قرار است که دولت بریتانیا با در نظر گرفتن ١٣٠ بیلیون دلار صرفه جویی اقتصادی از محل کاهش بودجه عمومی کشور و صرف آن برای کسری بودجه عظیمی که با آن روبروست، تهاجمی گسترده را بر زندگی و معیشت کل جامعه در دستور کار خود گذاشته است. از جمله ٢٨ و نیم بیلیون دلار از هزینه‌های خدمات عمومی و رفاهی جامعه کسر خواهد شد و سن بازنشستگی نیز به ٦٦ سال خواهد رسید.
همچنین هزینه دانشگاهها سه برابر شده و گفته میشود که در نتیجه اتخاذ این سیاستها حدود نیم میلیون نفر کارشان را از دست خواهند داد. دولت وجود یک کسری بودجه عظیم را علت اتخاذ این سیاستهای ریاضتی دانسته و بر انجام آن مصر است. در گزارشات منتشر شده یکی از تظاهر کنندگان که نرس بیمارچتان و ٣٧ ساله است میگوید که ما این کسر کردن‌ها را قبول نداریم و حق خودمان میدانیم که به خیابان بیاییم واعتراض کنیم.
حرف مردم انگیس، همچون مردم فرانسه و آلمان و دیگر کشورهای اروپایی اینست که بار بحرانتان را به دوش ما مردم نیندازید. یکی دیگر از تظاهر کنندگان که معلمی ٥٣ ساله است میگوید "آنها نباید از خدمات عمومی هزینه کنند. ما چه کرده‌ایم که باید این بدبختی را تحمل کنیم. ما امروز مارش میرویم تا به آنها نشان دهیم که اشتباه میکنند و نمیگذاریم."
بدین ترتیب تظاهرات روز ٢٦ مارچ لندن از مناطق مختلف در مرکز شهر شروع و به هاید پارک میعاد گاه تاریخی اعتراضات در لندن خاتمه یافت. این تظاهرات به فراخوان اتحادیه‌های کارگری در انگلیس فراخوان داده شده بود.
در این تظاهرات مردم معترض پوسترهایی از دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، در کنار مارگارت تاچر، نخست وزیر پیشین حزب محافظه کار در دست داشتند و اشاره آنها به سیاستهای مشابه در حمله به زندگی و معیشت جامعه بود.
مارگارت تاچر از سال ١٩٧٩ تا ١٩٩٠ نخست وزیر انگلیس بود که با شعار بهبود اقتصادی کشور بر سر کار آمد و مظهر تهاجم به جامعه و تشکلهای کارگری در این کشور است و سیاستهای او تحت عنوان تاچریسم به الگوی جهانی دولتها تبدیل شد.
تظاهر کنندگان در این روز پلاکاردهایی نیز در مخالفت با سیاستهای دولت در زمینه کاهش خدمات عمومی و تحمیل ریاضت اقتصادی به جامعه در دست داشتند و بر روی یکی از پلاکاردها نیز جمله "کامرون باید برود" دیده می‌شد. همچنین بعضا تی شرت‌هایی به تن داشتند که رویش نوشته شده بود، "اعتصاب عمومی در حال حاضر"
در حاشیه این تظاهرات درگیری‌هایی اتفاق افتاد. جوانان خشمگین در جاهایی با پرتاب بسته‌های رنگ، فشفشه و سنگ به ساختمانی متعلق به فروشگاه زنجیره‌ای "تاپ شاپ"، ساختمان فروشگاه معروف "فورچون‌اند میسن"، و چند فروشگاه دیگر و نیز به چند شعبه بانک و رستوران و هتل "ریتز" حمله کردند. مردم به اینکه صاحبان این اماکن آن بخشی از جامعه هستند که با پرداخت کمترین مالیات پولهای کلان به جیب میزنند، معترض بودند.
پلیس فروشگاه "فورچون‌اند میسن" را "صحنه جرم" اعلام کرد و گفته میشود که در درگیری‌های پیش آمده در این تظاهرات‌ها ٢٨ نفر مجروح و به بیمارچتان انتقال یافتند. همچنین ٥ مامور پلیس نیز زخمی شدند که یکی از آنها به بیمارچتان انتقال یافت. در جریان تظاهرات ٢٦ مارچ ١٦ نفر از جوانان معترض دستگیر شدند. در حرکت اعتراضی مردم در ٢٦ مارچ حزب کارگر، حزب مخالف دولت، نیز شرکت داشت و ادمیلیبند رهبر این حزب در آن سخنرانی کرد.
در تظاهرات ٢٦ مارچ فعالین]احزاب وسازمانهای كمونیست وكارگری جهان از جمله [ فعالین حزب کمونیست کارگری ایران نیز در اعتراض مردم شرکت داشته و پلاکاردهایی در اعتراض به سیاست اقتصادی دولت انگلیس و نیز عکس‌هایی از کارگران زندانی در ایران و تی شرت‌هایی که روی آن نوشته شده بود ما هنوز به مارکس نیاز داریم، همراه داشتند.
تظاهرات ٢٦ مارچ در انگلیس در ادامه دور جدید اعتراضات وسیع مردم در کشورهای مختلف اروپایی در اعتراض به سیاست ریاضت اقتصادی این دولتهاست. قبل از آن ما اعتراضات توده‌ای گسترده در فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، پرتغال و یونان را شاهد بودیم.
از جمله چهارشنبه ٢٩ سپتامبر، هفتم مهر ماه، ما شاهد یکی از بزرگترین اعتراضات کارگری در سالهای اخیر در بروکسل پایتخت بلژیک بودیم و کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگران اروپایی فراخوان آنرا داده بود که بیش از صد هزار نفر از کارگران از سی کشور جهان در اعتراض به سیاستهای ریاضت اقتصادی که هم اکنون در کشورهای اتحادیه اروپا در جریان است، در این شهر گرد آمده بودند.
نگاهی به این اتفاقات حاکی از موج جدیدی از اعتراض در کشورهای اروپایی علیه سیاستهای ریاضت اقتصادی دولتهای اروپاییست که شعارها و خواست‌های کارگران و مردم در این اعتراضات هر روز رادیکال‌تر میشود. ما همچنین شاهد این هستیم که در برابر این رادیکالیسم، اتحادیه‌های کارگری و احزاب سنتی کارگری اروپا از یکسو زیر فشار کارگران قرار دارند و از سوی دیگر همچنان راه وسط را جستجو کرده و همه تلاششان ترمیم نارسایی‌های سرمایه داری موجود است و تلاش دارند مبارات کارگری را به مجاری قانونی هدایت کنند. اما کارگران به خیابانها آمده و میگویند می‌ایستیم. شعار"بار بحرانتان را بدوش ما کارگران نیندازید"، پاسخ امروز کارگران جهان در مقابل بحران اقتصادی سرمایه داری جهانی است.
خلاصه کلام اینکه به اجرا گذاشته شدن طرحهای اقتصادی سختگیرانه از سوی دول اروپایی برای جبران کسر بودجه‌های دولتی و تخفیف بحرانشان، جوامع اروپایی را هر روز قطبی‌تر کرده و مبارزه طبقاتی شدت بیشتری می‌یابد. اعتصابات کارگری اروپا را فرا میگیرد و روز ٢٦ مارچ ما شاهد اعتراضات صدها هزار نفره مردم در لندن در پایتخت کشور انگلیس بودیم.*