ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺮﺳﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭﻛﺸﻮﺭﻋﺮﺍﻕ ﻛﻪهمچنان ازمردم بیدفاع ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ، قربانی میگیرد

 

روزهای دوشنبه دوم و سه شنبه سوم ماه ﺍﺳﺪ، بار دیگر شهرهای عراق شاهد رویدادهای خونینی بودند.  طی یک رشته انفجارات حدود 120 نفر کشته شدند و صدها نفر زخمی گردیدند. در این دو روز 26 انفجار هماهنگ شده در شهرهای بغداد، کرکوک، دیوانیه، موصل، نجف و جاهای دیگر مردم بیدفاع را در بازارها میادین و مکان های کسب و کار به خاک و و خون کشیدند. ابعاد این رویدادها نشان از گستردگی امکاناتی داشت که عاملین آن در بیشتر نقاط عراق بویژه در مناطق مرکزی و شمال غربی این کشور از آن برخوردار هستند. اگر چه مردم عراق در این دو روز یکی از خونین ترین رویدادهای دو ماه اخیر خود را پشت سر گذاشتند ولی وقوع چنین رویدادهائی دیگر به امری عادی و روزمره در این کشور تبدیل شده است.   امروز در اوج فقر و فلاکت و محرومیت از ابتدائی ترین خدمات عمومی، امنیت به اساسی ترین نیاز و آرزوی مردم این کشور تبدیل شده است.

رقابت دو جناح اصلی رقیب بر سرکسب قدرت در این کشور که در چهارچوب احزاب و گروههای منتسب به دو مذهب شیعه و سنی جمع شده اند، عامل اصلی سلب امنیت از مردم از کشور است. گروههای افراطی مذهبی منتسب به القاعده نیز که بدنبال سقوط رژیم بعث در این کشور حضور پیدا کرده اند با انجام عملیاتهای تروریستی خود آگاهانه میکوشند وزنه ترازوی قدرت را به نفع جناح سنی سنگین کنند. نه اصل توافق از بالا برای تقسیم قدرت، نه مراجعه به آراء مردم در انتخابات پارلمانی و نه حضور ارتش آمریکا در این کشور هیچکدام نتوانستند، در این کشور امنیت برقرار کنند و این کشمکش های خونین که 9 سال است ادامه دارد و جان صدها هزار نفر از مردم این کشور را گرفته است، نشانی از فروکش کردن ندارند.

قریب یک سال از خروج سربازان آمریکا از عراق می گذرد. دولت آمریکا نیروهای خود را از درگیری مستقیم در این کشور خارج کرده است و امروز به کمک دستگاه های تبلیغاتی و مجیز گویان محلی خود  شانه از زیر بار مسئولیت اوضاعی که خود در بوجود آوردن آن مستقیما نقش داشته است خالی می کند. جای ارتش آمریکا را تشکیلات عریض طویلی در قالب کارکنان و کارمندان بزرگترین سفارتخانه این کشور در جهان پر کرده است و دولت آمریکا منافع خود را در عراق از راههای دیگری تعقیب می کند.

با خروج ارتش آمریکا از عراق قدرت های منطقه ای و در راس آنها دولت ترکیه و جمهوری اسلامی فعالیت های خود را برای دست اندازی در امور این کشور تشدید کردند و کشور عراق به میدان رقابت های آشکار و پنهان این دو دولت تبدیل گردید. هر کدام از این دو دولت به حمایت از یکی از دو جناح اصلی رقیب می پردازند. دولت آمریکا به عنوان نظاره گر این وضع می کوشد از طریق برقرار کردن تعادلی مابین این دو قدرت منطقه ای تامین منافع درازمدت خود را در عراق تثبیت کند. نه دولت ترکیه و نه جمهوری اسلامی هیچکدام پایگاهی در میان مردم این کشور ندارند و این واقعیت که این دو دولت با هزینه کردن از جان و امنیت مردم این کشور در جستجوی تامین منافع خود هستند، برای مردم عراق بسیار روشن است.

جمهوری اسلامی ریاکارانه ادعا می کند که در میان مردم شیعه مذهب دارای نفوذ معنوی است. اما این ادعا بی پایه است. جمهوری اسلامی نه به دلیل مذهبی بلکه به دلیل موقعیت جغرافیایی، مراودات اقتصادی، قدرت نظامی و ظرفیت های بالقوه ای که برای اعمال فشار بر مردم این کشور از آن برخوردار است، در وضعیت آشفته کنونی به سهم خواهی در عراق برخواسته است. جمهوری اسلامی نه تنها در میان مردم این کشور از محبوبیت برخوردار نیست، بلکه  منفور نیز هست. مردم عراق 8 سال جنگ ایران و عراق را که جمهوری اسلامی در طول 7 سال آن بر ادامه جنگ پافشاری کرد تا از آن به عنوان ابزاری برای تثبیت حاکمیت خود در ایران استفاده کند، از یاد نبرده اند. زخم هایی که در این جنگ بر پیکر مردم این کشور وارد آمد هنوز التیام نیافته است و به آسانی فراموش نخواهد شد. مردم این کشور از یاد نبرده اند که 12 سال بعد از خاتمه جنگ هم دهها هزار اسیر عراقی در شرایطی به شدت غیر انسانی همچنان در ایران نگاه داشته می شدند، آنان پس از حدود 20 سال وقتی به کشورشان بازگشتند با خود خاطرات تلخی از رفتار رژیم ایران در این دوره به میان مردم عراق بردند.

اما گروههای رقیب نیز فاقد پایگاه توده ای عمیقی در بین مردم این کشور هستند. طی سال های بعد از سقوط رژیم صدام، احزاب و جریانات سنی مذهب و شیعه مذهب با دامن زدن به اختلافات مذهبی و فرقه ای و کشتارهای بی رحمانه، تلاش کردند تا مردم را ناچار سازند که برای حفظ امنیت خود هم که شده پشت سر و در پناه این احزاب قرار بگیرند. بقای نفوذ این احزاب و گروهها اساسا متکی به این نفرت پراکنی و نیاز مردم به امنیت است. این گروه ها که هر کدام در بخشی از عراق عملا قدرت را در دست دارند، بدترین نمونه های اداره مناطق تحت نفوذ خود را به نمایش گذاشته اند. قریب 3 سال پیش مردم با این امید که شاید شرکت در انتخابات فرصتی باشد برای رهایی از وضعیت دهشتناکی که در آن گرفتار آمده اند، در آن انتخابات شرکت کردند و امروز می بینند که احزاب و گروههای رقیب در عراق صندوق های رای را کنار گذاشته اند و بر سر تقسیم قدرت بین خود،  در پشت میز مذاکره مشغول چانه زنی هستند و در بیرون آن برای اعمال فشار بر همدیگر مردم بی دفاع کوچه و بازار را به خاک و خون می کشند.

این وضعیت قابل دوام نیست و نیروی مردمی عظیم و سرنوشت ساز عراق که از وضعیت دهشتناک کنونی به جان آمده است، اگرچه امروز در صحنه مبارزه مستقیم برای تعیین تکلیف با گروه های حاکم بر این کشور حضور ندارد، اما نیروی بالقوه نیرومندی است که شاهد جنب و جوش و مبارزات بی وقفه مردم کشورهای دوروبربرعلیه وضع موجود است. این نیروی عظیم به مثابه آتش زیر خاکستر هر آن امکان شعله ور شدن دارد.

ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺍﺭﺳﺎﻟﯿﯽ ﺵ .ﺭ