ﺣﺰﺏ ﻛﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭﺟﻨﺒﺶ «ﭘﺎﺭﻙ ﮔﺰﯼ»
|
ﺣﺰﺏ ﻛﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺗﺮﻛﯿﻪ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭﺟﻨﺒﺶ «ﭘﺎﺭﻙ ﮔﺰﯼ» ﺁﺫﺭ
ﺳﺮﺍﺑﯽ |
|
به
دنبال انحلال حزب اسلامگرای "رفاه" به رهبری نجم الدین اربکان توسط
شورای نگهبان قانون اساسی ترکیه، کادر رهبری این جریان تشکل دیگری تحت عنوان
"حزب فضیلت" را تاسیس کرد. عبد الله گل (رئیس جمهور کنونی) در اولین
کنگره "حزب فضیلت" به عنوان سخنگوی بخش تجدد گرای حزب وارد مبارزه
درون حزبی شد ولی با اختلاف اندکی مغلوب شد. پس از این حادثه هر دو حزب رفاه و
فضیلت منحل شدند و عبدالله گل به همراهی رجب طیب اردوغان در چهاردهم ماه اوت
2001 "حزب عدالت و توسعه" را تاسیس کردند و پس از پانزده ماه در
انتخابات سوم دسامبر 2002 صاحب اکثریت مطلق صندلی های پارلمان ترکیه شدند.
پیروزی انتخاباتی حزب عدالت و توسعه در دو دوره دیگر نیز تکرار شد و هم اکنون در
سومین دوره حکومتش می باشد.
1- ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ 2- ﭘﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﺬﻫﺒﯽ اردوغان
از بدو حکومتش مدام شروع به پروژه هایی کرد که تحقق بخشیدن به آن حد اقل به 4
سال زمان نیاز داشت. زمان اتمام پروژه های شهرسازی اش را به گونه ای تنظیم کرد
که مقارن با دور بعدی انتخابات باشد. و با این تا کتیک رای مردم را از ترس این
که با آمدن حزب دیگری پروژه ها بخوابد کسب کرد. اردوغان
در کنار و همراه با پروژه های اقتصادی و خصوصا شهر سازی اش اقدام به مهندسی کردن
بافت روبنایی جامعه نمود. با تکیه بر پنجاه درصد از آرای رای دهندگان بخش مدرن
خواه جامعه را در مقابل بخش سنت گرا قرار داد. بین سال های 1924-2003 مقدار
سرمایه گذاری خارجی در ترکیه حدود 20 میلیارد دلار بود و در ده سال اخیر این رقم
بالغ بر 129 میلیارد دلار می باشد. بسیاری
از کلیدی ترین موسسات اقتصادی در روند خصوصی سازی به بنگاه های خارجی سپرده شد.
این اقدامات هرچند گوش نواز است ولی حاکمیت سرمایه خارجی بر اقتصاد نوعی روش
اداره کشور را نیز رقم می زند. بر این اساس از جهت دولت حفظ منافع سرمایه خارجی
دارای اولویت بیشتری نسبت به منافع اقتصادی شهروندان ترکیه می باشد. دولت
ترکیه برای زمینه سازی به این حاتم بخشی اقتصادی لازم می بیند که با تکیه بر
باورهای مذهبی و فرهنگی مردم آنها را تبدیل به سپاهی از مدافعانش کند. اردوغان
با واقف بودن به تکثر بخش سنت گرای جامعه مدام بر طبل پوپولیسم می کوبد و این
قشر از "مهاجرین روستا به شهر" را مقابل بخش شهرنشین قرار می دهد. ﺟﻨﺒﺶ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ «ﭘﺎﺭﻙ ﮔﺰﯼ» ﺣﺎﺻﻞ ﻭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ: در
حیات سیاسی ترکیه این اولین بار است که دولت با اینچنین تنش اجتماعی مواجه گشته.
برخی این تنش را به جدال بین "طرفداران و مخالفان آتاتورک" نسبت می
دهند. ولی شواهد گویای جنبشی بسیار فراتر از این جدال می باشد. هرچند مدافعین
آتاتورک حضور قابل توحهی دارند ولی روش تهاجمی آنها هر از چندی سایه بر جنبش
"گزی پارک" می افکند. احزاب
سیاسی و خصوصا حزب جمهوریت خلق هدفی جز بهره برداری از این جنبش بر علیه حزب
حاکم ندارد. حزب پان ترکیست "حرکت ملی" هم از روز اول راهش را از این
حرکت جدا کرده است. هرچند هر از گاهی با بهره جویی از این حرکت نیشی به دولت
اردوغان می زند. در
جنبش پارک گزی فقط دو حزب بدون هیچ چشم داشتی در کنار معترضین قرار گرفتند. یکی "حزب
کمونیست ترکیه" و دیگری (البته با کمی اما) "حزب آشتی و
دمکراسی"حزب کمونیست ترکیه در اوان حرکت پارک گزی در تاریخ 30 ماه مه بیا
نیه ای از جانب کمیته مرکزی حزب صادر کرد. خطوط اصلی این بیانیه عبارت بود از: "دولت
رانت خوار اردوغان هدفش بخشیدن مرکزی ترین نقطه شهر استانبول به سرمایه جهانی
جهت تاسیس یک مرکز بزرگ خرید و فروش را می باشد. مردم مقابل این خواست حکومتی
ایستادند و حکومت در ساعات اولیه روز 28 ماه مه با گاز اشک آور و باطوم به آنها
یورش برد. حزب کمونیست ترکیه از همه شهروندان می طلبد که مقابل این توحش حکومتی
بایستند. دولت اردوغان رفتنی است." حزب
کمونیست ترکیه در راستای مطالبات جنبش پارک گزی در 17 ماه ژوئن بیانیه زیر را
صادر کرد. ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ بیش
از سه هفته از آغاز جنبش اعتراضی می گذرد و اردوغان و ماشین انتظامی اش کماکان
متوسل به سرکوب و دروغ شده اند. هر چند به دنبال اتخاذ روش های جدید مبارزاتی
هستیم ولی مهمتر این است که اردوغان پی به نیروی خلق برده است. مردم ترکیه
علیرغم خطر مرگ در مقابل فشار اردوغان گردن خم نخواهند کرد. معترضین بیشتر از آن
پنجاه درصدی می باشند که اردوغان ادعا می کند. اردوغان بخش بزرگی از بنگاه های
خبری را به انحصار خود گرفته و تقریبا همه امکانات خبر رسانی در اختیار وی می
باشد. با توسل به امکانات رسانه ای اش سعی در آرام کردن بازار بورس و اقتصاد را
دارد ولی غافل از آن است که سمتدهی در بازار بورس توسط دول امپریالیستی صورت می
پذیرد و او بازیچه ای بیش نیست. علاوه بر اردوغان یک بخش بسیار مرتجع تر نیز دست
در این سرکوب دارند. حزب
کمونیست ترکیه بر این اعتقاد است که دولت حاکم با بزرگترین مقاومت و جنبش مردمی
رو به رو می باشد. روش های پلیسی حکومت نه تنها کارساز نخواهد بود بلکه روش های
نوین تر مبارزاتی را به مردم یاد می دهد. هیچ
نیرویی قادر به خم کردن گردن و کمر مردم نخواهد بود. این چیزی است که جنبش پارک
گزی یاد داد. این جنبش یاد داد که : "از این به بعد می توانیم انسان تر
باشیم و انسان تر زندگی کنیم." منبع راه توده
ﺍﺭﺳﺎﻟﯽ ﺷﺮﯾﻔﻪ ﺭﺍﺣﻢ |
