ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺕ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﺮﺍﺯﯾﻞ

 

 

 

 

ﺍﺯ: ﺩﯾﻮﺯﯾﺮﯾﻦ

ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ: ﺻﺎﺩﻕ ﺍﻓﺮﻭﺯ

 

سال گذشته در ماه سپتامبر برای تحقیق در مورد چگونگی آمادگی برزیل برای انجام مسابقات جام جهانی فونبال در سال ۲۰۱۴ و المپیک در سال ۲۰۱۶ به برزیل رفتم . اختلالات اجتماعی ناشی از تلاش برای انجام این دو واقعه ورزشی بزرگ کاملا مشهود بود.

  با هرکس از فعالین جنبش های اجتماعی صحبت کردم با این گفته که این رویداد های مجلل ورزشی ، آسیب های بسیاری بر جامعه تحمیل خواهد کرد ، موافق بود . همه می گفتند ترجیح دادن بودجه به ساختن استادیوم ها ، امنیت و تسهیل راه و جاده ها آنچنان عظیم خواهد بود که از بودجه بهداشت و تحصیل مردم برزیل خواهد کاست . همه موافق بودند که کمبود بودجه این پروژه ها ، با افزایش فشار بر گرده کارگران و فقرا جبران خواهد شد . اما آنچه هنوز درباره آن به توافق نرسیده بودند این بود که آیا درباره این مشکل ، کاری انجام خواهند داد ؟

اغلب می گفتند مردم بسیار بی تفاوت شده اند . پس از ۶ سال رشد اقتصادی ، بدنبال سی سال رکود ، مردم رغبتی به اعتراض ندارند.  حزب کارگران حاکم بطور کلی محبوب است و به محض اینکه شمارش معکوس برای آغاز بازی ها آغاز شود ، تمام عصبیت ها در دریای پرچم های سبز ، زرد و آبی ) رنگ پرچم برزیل .مترجم( که شعار کشور ” نظم و پیشرفت ” بر آن نقش بسته است ، محو خواهد شد . دیگرانی هم بودند که می گفتند که آمار افزایش ثروت و خاموشی عمومی نقابی بر نارضایتی های عمیق تر است . پروفسور آلویدو به من گفت : ” آمار ، مثل منکینی ) یک شورت شنای برزیلی مثل اسپیدو که مردان استفاده می کنند ( است ، که خیلی چیز ها را نشان می دهد اما مهمترین قسمت را پنهان می کند “این مهمترین قسمت ، این است که دیگ جامعه برزیل در حال جوشیدن است و درِ دیگ تنها برای مدت کوتاهی قابلیت تحمل فشار را دارد .

 تظاهرات و راه پیمایی صدها هزار نفر از مردم برزیل در طول این هفته نشانگر آن بود که دیگ بطور رسمی بجوش آمده است .پایتخت اقتصادی برزیل یعنی سائوپولو به صورت راکد درآمد .برزیلیا ، پایتخت سیاسی شاهد آن بود که تظاهرات تاپشت بام ساختمان کنگره ملی کشیده شد . در ریو هزاران نفر در استادیوم ماراکانا ، .پیرامون مرکز محل برگزاری المپیک تابستانی ۲۰۱۶ ، در آغاز کاپ کنفدراسیون ها دست به تظاهرات زدند .همان زمان که طرفداران فوتبال در داخل استادیوم فریاد شادی می کشیدند تظاهرکنندگان در خارج از استادیوم از سوی پلیس با باتوم و گاز اشک آور مورد حمله قرار می گرفتند .همان زمان که خبرنگاران ورزشی از نکات بازی یادداشت برداری می کردند ، خبرنگاران در خیابان مورد اصابت گلوله های پلاستیکی قرار می گرفتند ...این قیام را “قیام سالاد ” نام گذاشته اند . دلیل این اسم گذاری آن است که یک ژورنالیست به دلیل همراه داشتن سرکه در کوله پشتی اش دستگیر شد .حالا همه به نشانه همبستگی ، آشکارا باخود سرکه حمل می کنند .سرکه در مقابله با اثرات گاز اشک آور بسیار موثر است.

 عوامل متعددی مردم را به خیابان کشانده است ، اما مهمترین این عوامل که نارضایتی ها را بلور بندی می کند افزایش ۲۰ سنتی بهای حمل و نفل عمومی است . کشور ، میلیاردها دلار برای توریست ها در قسمت راه و جاده سرمایه گذاری می کند و هزینه این سرمایه گذاری را از حلقوم کارگرانی که برای رفتن به سرکار مجبور به استفاده از وسائل ارتباطی عمومی هستند بیرون می کشد .این پذیرفتنی نیست .

کریس گف نی که بلاگ جئوستادیا را اداره می کند و در حال حاضر استاد مهمان دانشکده معماری دانشگاه فلومی ننس فدرال در ریو است به من گفت :”درمرکز شهر ریو امشب اتفاقات مهمی در حال وقوع است ، پیرامون ساختمان ایالتی قانونگذاری ، اتوموبیل ها را آتش زده اند و تلاش برای حمله به داخل ساختمان دفع شده است . خبر هایی دال بر استفاده از گلوله های واقعی توسط پلیس به ما رسیده است . 

همه این ها بطور قطع اگرچه به هزینه های متقبل شده در پروژه های المپیک و جام جهانی مربوط می شود ، ولی با نارضایتی ها از وضع کلی کشور نیز بی ارتباط نیست .دولت فاسد است . پلیس بی لیافت و بی عرضه است .جاده ها و خدمات و مدارس و وضعیت بهداشتی افتضاح است .مردم بخوبی می فهمند این ۵۰ میلیارد دلاری که برای انجام این مسابقات خرج می شود به جیب های فیفا و کمیته المپیک و شرکت های ساختمانی فاسد سرازیر می شود . افزایش ۲۰ سنتی بهای بلیط اتوبوس ها در چنین وضعیتی کافی بود که مردم را در جریان مسابقات قوتبال جام کوپا به خیابان ها بکشاند . چنین وقایعی براستی تاریخی و برانگیزنده است .من فکر نمی کردم مردم برزیل چنین باشند .حتی خود برزیلی ها از میزان چنین جسارتی در وجودشان با اطلاع نبودند .

موومنتو پس لی وره) جنبش ایاب و ذهاب رایگان(  پس از اعتراض ۱۰ ساله به بالا رفتن قمیت کرایه و پیروزی هایی که چندان هم در افکار عمومی مطرح نشد ، به ناگهان خود را در کنار توده عظیم حمایت کننده می بیند .رسانه های بین المللی گزارش می دهند که تظاهر کنندگان پوستر هایی در دست دارند که روی آن نوشته شده است :” 

ما به کاپ جهانی احتیاجی نداریم ” و ” ما به پول برای تحصیل و بیمارستان نیاز داریم” مردم روبروی هتل محل اقامت بازیکنان تیم ملی برزیل تجمع کرده اند و نوشته ای را بدین مضمون در دست دارند  : ” فیفا ، پول ما را پس بده ” و ” ما بهداشت و تحصیل می خواهیم ” یکی از تظاهرکنندگان در سائوپولو به نام کامیلا در مصاحبه با خبرنگاران بین المللی گفته است : ” ما باید پول عموم را صرف ساختن استادیوم ها بکنیم .ما کاپ نمی خواهیم .ما تحصیل می خواهیم ، بیمارستان می خواهیم و خواهان یک زندگی بهتر برای بچه های مان هستیم .”

جناح راست نیز در خیابان حضور دارد .یکی از گروه هایی که اعلام موجودیت کرده ، گروهی است به نام “اکوردا برزیل” ( برزیل بیدار شو ) .یوسف کاتیا که در منطقه محافظه کار کویتیبا زندگی می کند در فیس بوکش می گوید : ”   

این جمعیت مخلوط عجیبی است که توضیح دادنش دشوار است و پتانسیل خطرناکی درون خود دارد .این ها از طبقات متوسط جامعه هستند که با تظاهر کنندگان علیه المپیک و جام جهانی فونبال و جنبش ایاب و ذهاب رایگان موضوعات مشترکی می بینند ، اما مسئله اصلی شان فساد دولتی است . ناگهان رسانه های دست راستی از تظاهر کنندگان پشتیبانی می کنند ، اما آنها علت اصلی این وضع نابسامان کشور را به حقوق سیاستمداران مربوط می کنند . من فکر نمی کنم آنها دغدغه ای در بالا رفتن کرایه حمل و نقل داشته باشند و کاری به تاثیرات مخرب بر زندگی تهیدستان برزیل ندارند .”

معهذا ، مردم هر روز انرژی بیشتری می گیرند و همصدایانی در برزیلی های پراکنده در سراسر جهان پیدا می کند . دوشنبه ، ۳۰۰ نفر در نیویورک اقدام به راه پیمایی کردند .آنها نوشته هایی را بدین مضمون با حود حمل می کردند : ” المپیک :