ﭼﻬﺎﺭﻣﯿﻦ ﻣﺠﻤﻊ «ﭼﭗ ﻋﺮﺑﯽ»
ﭼﻬﺎﺭﻣﯿﻦ ﻣﺠﻤﻊ «ﭼﭗ ﻋﺮﺑﯽ»
۲۵
ﺍﺳﺪ ﺳﺎﻝ۱۳۹۲
چهارمین مجمع حزب‌ها و سازمان‌های چپ کشورهای عربی با شرکت ۲۴
سازمان چپ از ۱۱ کشور عربی در خردادماه به میزبانی حزب کمونیست لبنان، در بیروت,
برگزار شد. این مجمع، در سال‌های اخیر، به قوامِ بینشی، افشایِ نقش مخرب نیروهای منسوب
به ”اسلام سیاسی“، و گسترش پیوندها و هماهنگی بین نیروهای چپ منطقه توانسته‌اند
کمک فراوانی کنند. اهمیت این نشست‌ها و زمینه‌های تاریخی و مادی سازمان‌دهی‌شان،
در گفت‌و‌گوهای اخیر نمایندگان حزب توده ایران با رهبری حزب کمونیست لبنان مطرح
گردید، و رفقای لبنانی پذیرفتند که ارزیابی‌ای کلی از این نشست‌ها را برای انتشار
در ”نامه مردم“
تهیه کنند. مقاله‌یی که در زیر می‌آید
در این راستا و بر اساس این ارزیابی است، و به قلم رفیق ربیع دیرکی، عضو کمیته
روابط بین المللی حزب کمونیست لبنان، نوشته شده است…
پس از شکست تجربه ”سوسیالیسم واقعاً موجود“، امپریالیسم، به
سرکردگیِ ایالات متحده آمریکا، به منظور تحکیم موقعیتش در مقام تنها قطب موجود در
جهان، حمله به خلق‌های جهان را آغاز کرد. در نتیجه این هجوم، برخی از کشورها اشغال
و بعضی دیگر تجزیه شدند. هجوم به دستاوردهایِ طبقه کارگر در مبارزه‌اش با سرمایه‌داری
جهانی بُعدِ دیگر این هجوم را تشکیل می‌داد.
دعوت به تأسیس ”مجمع چپِ عربی“، براساس تحلیلی مارکسیستی-
لنینیستی و با درکِ شرایط اشاره شده در بالا انجام گرفت. این هجوم امپریالیستی-
آمریکایی، از طریق تلاش امپریالیسم آمریکا برای به ثمر رساندنِ پروژه ”خاورمیانه
جدید) “پروژه‌یی که بر شالوده تقسیمِ جهان عرب به دولت‌های کوچکِ
دینی، مذهبی، و قومی، و درگیرباهمدیگر، بنا گردیده است) صورت می‌گیرد. در رأس هرم
این پروژه، دشمن صهیونیستی قرار دارد، و ایالات متحده آمریکا به‌منظور حفظ امنیت
این رژیم تلاش می‌کند. تحلیل مارکسیستی- لنینیستی از پروژه توسعه طلبانه
امپریالیستی- آمریکایی و ساختار نظام‌های حاکم بر جهانِ عرب، نشان می‌داد که
مجموعه‌یی از عامل‌ها و شرایط برای انقلاب در جهان عربی ما وجود دارند. ما در
اولین ”مجمع چپ عربی“ به این مجموعه عامل‌ها و شرایط، بدون درنظر گرفتنِ زمان و
مکان‌شان، اشاره کردیم.
مهم‌ترین عامل‌هایی که بدان‌ها اشاره رفت، به‌شرح زیرند:
۱.
نظام‌های حاکم، بر استبداد و سرکوب و
ازبین بردن آزادی‌های عمومی و دموکراسی استوار گردیده‌اند؛
۲.
مسئله فلسطین همچنان نادیده گرفته شده
است و درمسیر مسخ شدن قرار دارد؛
۳.
سیاست‌های اقتصادی- اجتماعی براساس
وابستگی به نظام جهانی سرمایه‌داری در خارج و رویارویی با(یا به‌عبارتی دیگر،
جلوگیری از برپاییِ) اقتصاد ملی استوار گردیده‌اند. نتیجه این سیاست‌ها، افزایش
فقر، بیکاری، مهاجرت، و در نهایت، تبدیل اقتصاد به اقتصاد خدماتی- رانتیِ زیرِ
سلطه باند‌های مالی است.
حزب کمونیست لبنان، بر اساس تحلیل بالا، و پیش از شروع انقلاب‌ها
و قیام‌های عربی، و به منظور تحققِ وحدتِ نظر ”چپ عربی“ در زمینه ”تغییر دموکراتیک“،
از نیروهای چپ در کشورهای مختلف عربی برای ”مجمع چپ“ دعوت کرد.
پس از برافروخته شدن شعله انقلاب در کشورهای تونس و مصر برای
”مجمع چپ“
استثنایی (اضطراری)
دعوت به‌عمل آمد. پشتیبانی از انقلاب در برابر نیروهای ضدانقلاب، در حکم مهم‌ترین
وظیفه برای این تشکل تعیین گردید. رویارویی با تلاش‌های امپریالیسم آمریکا در
ائتلاف با نیروهای ضدانقلاب (با همه نام‌هایی که دارند و درصدر آن‌ها نیروهای
اسلام سیاسی، به منظور سوار شدن بر موج انقلابی و انحراف انقلاب از مسیرِ واقعی‌اش)
از طریق مبارزه برای تعمیق انقلاب براساس برنامه‌یی واحد و مورد قبول نیروهای چپ
برای ”تغییر دموکراتیک“ درراستای این وظیفه قرار گرفت. مجمع سوم بر اساس اسناد
سیاسی و اقتصادی- اجتماعی صادر شده از دو مجمع قبلی انجام گرفت.
در این مجمع، بحث‌ها پیرامون ضرورت رودررویی با نیروهای اسلام
سیاسی در مصر و تونس و پیوستنِ دیرهنگام‌شان به انقلاب، و سرانجام، به‌دست گرفتن
قدرت سیاسی در هر دو کشور( آن هم پس از اثبات حسن نیت‌شان نسبت به آمریکا در تعرض
نکردن به منافع این کشور[آمریکا] و همچنین به زیر سوال نبردنِ قرارداد ”کمپ دیوید“) صورت پذیرفت.
با دستیابی نیروهای اسلام سیاسی به قدرت در مصر و تونس، نظریه
چپ‌ها مبنی بر اینکه: ”تحقق هدف‌های انقلاب به‌سود منافع طبقاتی نیروهای اسلام
سیاسی نبوده است، بلکه هدف نهایی این نیروها، اسلامی کردنِ رژیم و جلوگیری از
”تغییر دموکراتیک“ و حتی جلوگیری از تکوین ”جنبش رهایی ملی- عربی“ بوده است“، به اثبات رسید. به همین دلیل، مجمع چهارم ”چپ
عربی“ بر ضرورت تدوین برنامه عملی و یکسان همراه با رعایت حداقل‌ها به‌منظور
پشتیبانی از انقلاب خلق‌های عربی و تعمیق آن‌ها براساس هماهنگیِ مبارزه برای
”تغییر دموکراتیک“ ومقاومت در برابر هجوم امپریالیست‌ها و اشغالگران، تاکید ورزید.
به‌منظور دستیابی به این هدف، ارتقاءِ تشکل از ”مجمع چپ“ به
”جبهه چپ عربی“
با برنامه‌یی مشخص برای ”تغییر
دموکراتیک“ پیشنهاد گردید. بر این اساس، چهارمین گردهماییِ ”مجمع چپ عربی“ با
ارائه پیشنهادهای زیر، به کار خود پایان داد:
۱. هماهنگی بین نیروها و حزب‌های چپ عربی
در سطح سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری و زنان و تدارک برای سمیناری سندیکایی که
یکی از وظیفه‌هایش هماهنگی بین سندیکاهای کارگری و اتحادیه‌های زنان چپ است؛
۲.
تدارک برای دومین ”اردوی جوانان چپ“
که یکی از وظیفه‌هایش پیشبرد حضور چپ در میان جوانان و طرح مسائل آنان است؛
۳.
تلاش برای طرحِ برنامه اقتصادی-
اجتماعیِ چپ.
به‌منظور عملی شدنِ پیشنهاد‌ها و توصیه‌های چهارمین ”مجمع چپ“،
کمیته‌یی موقت برای پیگیری بحثِ توسعه تشکلِ ”مجمع چپ عربی“ و تکامل آن و تدوین
برنامه‌یی عملی برای اجرای پیشنهادهای مورد توافق، تشکیل گردید.
در خاتمه باید اشاره کنم که، آنچه در چهارمین ”مجمع چپ عربی“
به دست آمد، گامی به جلو برای رسیدن به
برنامه یی واحد در مسیر ”تغییر دموکراتیک“
بود.
ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ