ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻣﺎﺩﻭﺭﻭ ﺑﺎ ﮔﺎﺭﺩﯾﻦ:ﺍﻋﱰﺍﺿﺎﺕ ﺩﺭ ﻭ نزﻭﯾﻼ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﯾﻜﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﺮ ﺫﺍﺧﯿﺮ
ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ
ﯼ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭﻣﺎﺩﻭﺭﻭ ﺑﺎ ﮔﺎﺭﺩﯾﻦ:
ﺍﻋﱰﺍﺿﺎﺕ ﺩﺭ ﻭ نزﻭﯾﻼ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ
ﻛﻪ ﺍﻣﺮﯾﻜﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪﺑﺮ ﺫﺍﺧﯿﺮ ﻧﻔﺖ ﻣﺎ، ﺩﺳﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ
مورخ:
08/04/14
ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ:
ﺳﯿﺎﻭﺵ ﺛﺎﻧﯽ
رئیس‌جمهور
ونزوئلا امریکا را متهم كرده که با استفاده از به راه‌اندازی اعتراضات خیابانی مستمر،
قصد دارد کودتایی ”با سرعتی بطئی و تدریجی” مانند کودتایی که در اوکراین انجام
گرفت، علیه دولت او به اجرا بگذارد و ”بر نفت ونزوئلا دست بگذارد.”
نیکلاس مادورو، که سال گذشته پس از درگذشت هوگو چاوز انتخاب
شد، در مصاحبه‌ای اختصاصی با گاردین، گفت این اعتراضات ــ که وي آن را ”شورش
اغنیا” نامید ــ به شکست می‌انجامد چون اکنون ریشه‌های ”انقلاب بولیواری” بسیار
عمیق‌تر از آن است که در زمان کودتای نافرجام سال ۲۰۰۲ بود ــ همان کودتای
نافرجامی که با حمایت امریکا علیه چاوز انجام گرفت.
ونزوئلا، که بر اساس برآوردهای موجود
بالاترین ذخایر نفتی جهان را دارد، از اوایل فوریه با اعتراضات خیابانی مستمر
مواجه بوده است. این اعتراضات که بر نارضايي از تورم، کمبود مایحتاج عمومی و میزان
بالای جرم و جنایت متمرکز است، زمانی آغاز شد که رهبران اپوزیسیون برای به زیر
کشیدن مادورو و سرنگون كردن دولت سوسیالیست او دست به اجرای یک رشته تبلیغات و
اقدامات تحت شعار ”اخراج”
زدند.
مادورو گفت: ”آن‌ها سعی دارند این نظریه را به جهانیان
بقبولانند که این اعتراضات نوعی از بهار عربی است. ولی در ونزوئلا ما تاکنون بهار
خود را داشته‌ایم: همان انقلابی که دروازه‌ي ورود به قرن بیست‌ویکم را به روی ما
گشود.”
این مناقشه تاکنون جان ۳۹ نفر را
گرفته و دولت مادورو را با چالش مهمی مواجه كرده است.
روز دوشنبه رئیس‌جمهور ونزوئلا با پیشنهاد ”سازمان کشورهای
امریکای جنوبی”
(Unasur)
برای برگزاري مذاکرات صلح با رهبران
اپوزیسیون موافقت کرد. آن‌ها تاکنون با پیشنهاد دولت براي مذاکره مخالفت کرده‌اند.
امریکا دخالت داشتن در این مناقشه را انکار می‌کند و می‌گوید
ونزوئلا خطر کودتا را بهانه قرار داده تا اپوزیسیون را سرکوب کند. سازمان ”ديده‌بان
حقوق بشر”
(HRW) و توليت کلیسای
کاتولیک ونزوئلا نیز نحوه‌ي برخورد با معترضان را محکوم کرده‌اند. درحالی‌که
”سازمان عفو بین‌الملل” هر دو طرف مناقشه را به نقض حقوق بشر متهم کرده است.
مادورو ادعا كرده که ونزوئلا با نوعی ”جنگ غیرمتعارف روبه‌روست
که امریکا، در عرض ده‌ها سال گذشته، شیوه‌ي انجام آن را تكميل کرده است.” اشاره‌ي
او به رشته
ي طويل کودتاها یا تلاش‌های نافرجام
برای کودتاست که با حمایت امریکا از دهه ي
۱۹۶۰ در برزیل آغاز شد و تا کودتای هندوراس در سال ۲۰۰۹ ادامه داشته است.
این راننده اتوبوس سابق و رهبر اتحادیه ي کارگری، که در کاخ ریاست جمهوری
میرافلورس در کاراکاس صحبت می‌کرد، گفت اپوزیسیون ونزوئلا هدف ”فلج کردن شهرهای
بزرگ”
را در سر می‌پروراند.
”آن‌ها دقیقاً از آنچه در کی يف روی داد نسخه برداری می کنند. در آن‌جا خیابان‌های اصلی در شهرها
مسدود شدند، به حدی که اداره‌ي آن شهرها غیرممکن شد، و این عملیات در نهایت به
سرنگون شدن دولت منتخب اوکراین انجاميد.” او گفت اپوزیسیون ونزوئلا ”نقشه‌ي
مشابهي”
در سر دارد.
مادورو گفت: ”آن‌ها سعی دارند با به راه انداختن جنگ اقتصادی
و متوقف كردن عرضه‌ي کالاهای اساسی و افزایش مصنوعی تورم، مشکلات اقتصادی کشور را
افزایش دهند. آن‌ها سعی دارند با ایجاد ناآرامی اجتماعی و خشونت، ونزوئلا را کشوری
تصویر کنند که در آتش می‌سوزد، و بدین‌وسیله منزوی كردن آن و حتی مداخله‌ي خارجی
در آن را توجیه کنند.”
مادورو، با اشاره به بهبود دسترسي عموم به ارزاق و کاهش
نابرابری‌ها در عرض پانزده سال گذشته، گفت: ”زماني كه من یکی از رهبران اتحادیه‌ي
کارگری بودم، حتی یک برنامه برای حمایت از تحصیل، سلامت، مسکن، و دستمزد کارگران
وجود نداشت.
سلطه‌ي نظام توحش سرمایه‌داری برقرار
بود. امروزه در ونزوئلا، طبقه‌ي کارگر در کرسی قدرت قرار دارد. ونزوئلا کشوری است
که در آن اغنیا اعتراض می‌کنند و فقرا رفاه اجتماعی خود را جشن می‌گیرند.”
آتش اعتراضات ونزوئلا در پي افزايش تورم ایجاد شده است. شاخص
تورم با ۵۷ درصد به اوج خود رسید.
ولی اکنون به رقم ماهانه ۴/۲ درصد
کاهش یافته است. همچنین کمبود مایحتاج اساسی یارانه‌ای، که بخش عظیم آن به کلمبیا
قاچاق می‌شود و در آن‌جا به قیمت بسیار بالاتری به فروش می‌رسد، اکنون کاهش یافته
است.
کاهش نظارت بر قیمت ارز ظاهراً تأثیر مثبت داشته است و اقتصاد
به رشد خود ادامه می‌دهد و ميزان فقر کاهش می‌یابد، ولی میزان جرم و جنایت در
ونزوئلا ــ که از موارد مورد اعتراض به شمار مي‌آيد ــ در ردیف بالاترین در دنیا
قرار دارد.
در ناآرامی‌های دو ماه گذشته حدود ۲۲۰۰ نفر بازداشت شده‌اند (حدود ۱۹۰ نفر از آن‌ها هنوز در
بازداشت به سر می‌برند). این بازداشت‌ها به دنبال بالا گرفتن موج اعتراضات و صدور
فراخوان از جانب رهبران اپوزیسیون انجام شد دایر بر این‌که ”در خیابان‌ها شعله‌ي
اعتراضات را برافروزيد.”
درعين‌حال، علت افزایش بازداشت‌ها، برگزاري انتخابات شهرداری‌ها
در ماه دسامبر بود که هواداران مادورو به میزان ۱۰ درصد بیش‌تر از اپوزیسیون رأی آوردند.
طرفین مسئولیت خون‌هاي ريخته شده
را هم بر دوش یکدیگر می‌گذارند.
هشت نفر از این کشته‌ها در شمار پلیس
و نیروهای امنیتی قرار مي‌گيرند و چهار نفر از کشته‌ها از فعالان اپوزیسیون بوده‌اند
(یک تن از کشته‌ها نیز از حامیان دولت بوده است) که به دست پلیس کشته شده است. چند افسر
پلیس نیز در این رابطه دستگیر شده‌اند. ادعا می‌شود هفت نفر هم به دست فعالان و گروه‌های طرفدار دولت
کشته شده‌اند و ۱۳ نفر نیز به دست
هواداران اپوزیسیون در مقابل سنگرهای خیابانی کشته شده‌اند.
از مادورو سؤال شد دولت تا چه اندازه باید مسئولیت خون‌هايي را
كه ريخته قبول کند. او در پاسخ گفت تقصیر ۹۵ درصد خون‌هايي كه ريخته متوجه ”گروه‌های
راستگرای افراطی” در سنگرهاست و سه موتورسواری را مثال زد که در برخورد با سیمی که
معترضان در عرض خیابان کشیده بودند کشته شدند. او گفت کمیسیونی برای تحقیق هر یک
از این موارد تشکیل داده است. او گفت اپوزیسیون با استفاده‌ي ابزاری از رسانه‌های
جهانی، ”تصویری مجازی” را تبلیغ و ترویج می‌کند دال بر این‌که ”یک جنبش دانشجویی
دارد به‌دست یک دولت مستبد سرکوب می‌شود.”
”کدام دولت را در جهان سراغ دارید که اشتباهات سیاسی یا
اقتصادی مرتکب نشده باشد؟ ولی آیا می‌توان این اشتباهات را بهانه‌ي به آتش کشیدن
دانشگاه‌ها یا سرنگون كردن یک دولت منتخب قرار داد و آن‌ها را موجه جلوه داد؟”
این اعتراضات، غالباً به‌دست دانشجویان رهبری شده و عمدتاً در
محلات مسکونی اقشار مرفّه برپا می‌شود و شامل حمله به ساختمان‌های دولتی، دانشگاه‌ها،
و ایستگاه‌های اتوبوس، و به آتش کشیدن آن‌هاست. اوج این تظاهرات در فوریه بود كه
چند صدهزار نفر در آن شركت داشتند، ولی ابعاد تظاهراتی که اخیراً انجام شده به‌شدت
کاهش یافته و منحصر شده به مناطق نفوذ و اقتدار اپوزیسیون، مانند ایالت تاچیرا (Tachira) واقع در مرز کلمبیا.
لئوپولدو لوپس، از رهبران سرسخت اپوزیسیون، که در کودتای
(نافرجام ـ م) سال ۲۰۰۲ نقش ايفا كرد، و همچنین دو شهردار عضو اپوزیسیون بازداشت و
به تحریص و تشویق شورش متهم شده‌اند. یکی دیگر از پشتیبانان اعتراضات خانم ماریا
کورینا ماچادو است که از حق مصونیت قضایی که به سبب عضویت در مجلس از آن برخوردار
بود، محروم شد.
مادورو
بر این امر تأکید کرد که این ”غیرقانونی نمودن و جرم شمردن مخالفت” نیست.
”اپوزیسیون از تضمین‌ها و حقوق قانونی کامل برخوردار است. ما
دارای یک مردم‌سالاري باز هستیم. ولی اگر سیاستمداری مرتکب جرم شود، برای سرنگون
کردن دولت قانونی فراخوان صادر کند و از مقام و موقعیت خود برای سد معبر در خیابان‌ها
و به آتش کشیدن دانشگاه‌ها و وسایط نقلیه استفاده کند، قوه‌ي قضائيه وارد عمل
خواهد شد.” لیکن، منتقدان بر این امر تأکید دارند که دادگاه‌ها سیاسی شده‌اند.
ماه گذشته، جان کری، وزیر خارجه‌ي امریکا مدعی شد که ونزوئلا
علیه شهروندان خود دست به ”عملیات تروریستی” زده است. ولی ”سازمان کشورهای
امریکایی” و ”سازمان کشورهای امریکای لاتین” (Unasur) و بلوک کشورهای مرکوسور (Mercosur) از دولت ونزوئلا حمایت کردند و
خواستار مذاکره‌ي سیاسی (با اپوزیسیون) شدند.
از رئیس‌جمهور ونزوئلا خواسته شد شواهد دخالت امریکا در این
اعتراضات را بيان كند. او پاسخ داد:
”آیا يكصد سال دخالت در امریکای لاتین و کارائیب ــ در هائیتی، نیکاراگوآ، گواتمالا، شیلی، گرانادا، برزیل ــ کافی نیست؟ آیا تلاش دولت بوش ب