ضربات موشکی از خزربه مواضع تروریست های داعش، برنامه جغرافیای سیاسی آمریکا را ویران می کند

 

Nikolay Bobkin

ا.م. شیری

۱۷مهر- میزان ۱۳۹۴

بین روسیه و آمریکا در ارزیابی از شرایط پایان دادن به جنگ داخلی (!؟مترجم.) در سوریه اختلاف نظر بروز کرد. اوباما و پوتین در نطقهای اواخر ماه سپتامبر خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ارتباط با مسائل سوریه دیدگاهای متخالفی را بیان نمودند. نقاط مشترک وجود دارد، اما نقاط افتراق بسیار است. واشینگتن به حذف رئیس جمهور اسد بمثابه نقطه صفر هر توافقی اصرار دارد. مسکو چنین برخوردی را رد می کند.

دولت آمریکا سعی می کند عملیات نظامی روسیه در سوریه را بمعنی تلاش برای وارد آوردن آسیب به منافع آمریکا در خاورمیانه قلمداد نماید. از دید آمریکائیها، همانطور که اولین واکنش آنها به حملات نیروی هوا- فضای روسیه به مواضع «دولت اسلامی» نشان داد، این گروه بمثابه ابزار بازی ژئوپلیتیک در خاورمیانه باقی می ماند. از این رو، روسیه خواهان چنین بازی با واشینگتن نیست.

  سرگئی شایگو، وزیر دفاع روسیه در جریان دیدار با ولادیمیر پوتین در ۷ اکتبر، اظهار داشت: در اثر عملیات نیروهای هوا- فضای روسیه در سوریه پس از ۳٠ سپتامبر، ١۹ مرکز فرماندهی، ١٢ انبار مهمات و ۷١ دستگاه زره پوش تروریستها منهدم گردیده است. در مجموع ١١٢ مرکز داعش هدف بمبارانها قرار گرفته است. رئیس جمهور در این رابطه گفت: «جمعبندی نتایج هنوز زود است، اما هر آنچه که انجام شده، بسیار ارزشمند است».

پوتین بار دیگر تأئید کرد، که هدف از شرکت نظامی روسیه آماده شدن نیروهای دولتی سوریه برای عملیات زمینی است. مسکو قصد ندارد روش آمریکا را در مبارزه با تروریسم تقلید نماید. ناوگان دریائی روسیه در دریای خزر نیز برای ضربه زدن به مواضع داعش جلب شده و ناوهای آن ١١ مرکز وابسته به تروریستها را در سوریه مورد هدف موشک های خود قرار دادند.

نظامیان یادآور می شوند، این اولین بار است که از سامانه موشکی 3M14 «کالیبر» برای زدن اهداف نظامی در فاصله بیش از ١۵٠٠ کیلومتر استفاده می شود.

شایگو، وزیر دفاع در بخشی از گزارش خود به رئیس جمهور گفت:

«بر اساس کنترل هدف، تمام اهداف منهدم گردیده، تأسیسات غیرنظامی آسیب ندیده است». چهار کشتی موشک انداز، ٢۶ موشک جنگی شلیک کردند. کاربست موفقت آمیز موشکهای بالدار دوربرد ثابت می کند که ناوگان دریایی روسیه به تسلیحاتی مجهز است که حتی در دوره ابرقدرت اتحاد شوروی وجود نداشت. روسیه به ابزار مؤثر بازدارندگی اتمی نیز مجهز است.

ضربات موشکی از دریای خزر به مواضع تروریستهای «دولت اسلامی» در سوریه دارای اجزاء مهم ژئوپلیتیک می باشد. مثلا، نام یکی از چهار کشتی ناوگان دریای خزر «داغستان» است. هیچ تضمینی در این باره وجود ندارد که در کاخ سفید تصوری از این جمهوری روسیه دارند و جنایات ارتکابی اسلاف همین تروریستهای سوریه در این جمهوری را بخاطر می آورند. بر خلاف آمریکا، روسیه خود را از دنیای اسلام جدا نمی داند. اسلام در جمهوری فدراتیو روسیه بلحاظ تعداد معتقدان ادیان در جایگاه دوم پس مسیحیت جای می گیرد. ضمنا، ۹۴ درصد جمعیت همان جمهوری داغستان مسلمان هستند. با این وصف، چرا دولت آمریکا واکنش مسلمانان روسیه به شرکت کشور ما در مناقشه سوریه را نادیده می گیرد؟

پاسخ روشن است و آن را می توان در بیانات راویل قاین الدین، رئیس شورای مفتیان روسیه یافت:

«من خطاب به برادران و خواهرانم می گویم، همکیشان عزیزم، به جعلیات شیادان تسلیم نشوید… جنگ، خشونت، و تروریسم به یک فاجعه برای میلیونها انسان تبدیل گردیده»… «بمبارانهای بی تأثیر نیروهای آمریکا و متحدان آن نتیجه مورد انتظار نداشتند».

شورای ادیان روسیه نیز بر چنین باور است. در سند منتشره شورا گفته می شود: «بگذار کمک روسیه خطر تروریسم را از سر مردم سوریه دور کند و به بازگشت زندگی صلح آمیز در این کشور و در سراسر خاورمیانه بر مبنای گفتگو و تفاهم بین گروهای مختلف ملی، دینی و ایدئولوژیکی سرعت ببخشد».

این ادعای احمقانه که سوریه به «افغانستان دوم» روسیه بدل خواهد شد، هیچ وجه مشترکی با واقعیت ندارد و بمنظور سلب اعتماد مردم روسیه نسبت به موضع کرملین شایع می شود. این ادعا کارکرد نداشت و ندارد. چندی پیش عبدالرشید دوستوم، معاون رئیس جمهور افغانستان با دعوت رمضان قدیراوف، رئیس جمهور چچنستان از گروزنی دیدن کرد. مقام افغانی در این باره گفت که کابل برای مبارزه با گروه تروریستی «دولت اسلامی» به کمک روسیه احتیاج دارد. دوستوم اظهار داشت، که داعش قصد دارد افغانستان را به سکوی پرش خود بدل نماید. افغانستان برای مقابله با این تهدید، مثل سوریه به حمایت روسیه امیدوار است. لازم به تأکید است، که مقام معتبر افغانی این سخن را هنگامی بر زبان آورد که نیروهای نظامی آمریکا هنوز در افغانستان حضور دارند. آمریکا اعتماد شرکا و متحدان منطقه ای خود را از دست داده و این نیز یکی از مهمترین جهات پیامدهای فعالتر کردن سیاست روسیه در سوریه است.

شلیک موشهای بالدار از ناوگان دریای خزر به مواضع داعش در سوریه بدون موافقت ایران در استفاده از حریم هوایی آن امکان پذیر نبود. نباید تردید داشت که مسکو و تهران تنها در این مورد مشخص همکاری و توافق نکرده اند. یقینا بین روسیه و ایران توافق بلند مدت در عرصه نظامی، متمم رویکردهای استراتژیک مشترک در مسئله سوریه وجود دارد. روشن است، که ایران در سوریه یا حتی در سایر کشورهای خاورمیانه از ایالات متحده آمریکا بر علیه روسیه پشتیبانی نخواهد کرد. اشغال سوریه از سوی هر گروه تروریستی، خواه «جبهةالنصره» شعبه سوری «القاعده» یا گروهبندیهای مشابه دیگر، هم برای ایران و هم برای روسیه قابل تحمل نیست.

فراموش نباید کرد که آمریکا از خیلی وقتها پیش حوزه دریای خزر را عرصه منافع استراتژیک ویژه خود اعلام کرده بود. یقینا چیزی برای تقسیم در دیاری خزر وجود دارد. منابع نفت دریای خزر در حدود ۱٠ میلیارد تن، منابع عمومی نفت و میعانات گازی آن ۱۸- ٢٠ میلیارد تن برآورد می شود. با این حال، سخن فقط بر سر کنترل منابع انرژی نیست. واشینگتن با نظامی کردن جمهوریهای ساحلی خزر- آذربایجان، ترکمنستان و قزاقستان، برنامه جلوگیری از روسیه و ایران در منطقه خزر را پیش برد. پیشتر آمریکا در چهارچوب طرح «سپاه خزر» به این جمهوری ها قایق های گشت زنی تحویل داد.

حالا جای اندیشیدن دارد که جمهوری های ساحلی دریای خزر برای توسعه همکاری نظامی- فنآوری با روسیه که توان موشکی ناوگان دریای خزر را به جهان نشان داد، تلاش می کنند.

ارسالی شریفه راحم برومند

منبع:

mejalehhafteh.com