واکنش های سیاسی یکسان!
غفار عریف
واکنش های سیاسی یکسان!
خواننده ی عزیز! پیش از پرداختن به اصل موضوع، شایان یاد دهانی دانسته می شود که در این نبشته تنهاروی موضع گیری یکسان زمامداران کشور ها در برابر دو رویداد جداگانه که در دو برهه ی زمانی، رخ داده است، مکث شده است.
اول:
بامداد
روز ۷ / ۴ / ۲۰۱۷(۱۸ / ۱ / ۱۳۹۶ خ)
فرودگاه نظامی " الشعیرات" واقع در شهر حمص سوریه، بدون موجود یت فیصله
نامه ی شورای امنیت سازمان ملل متحد و یا کدام نهاد بین المللی دیگر، طور
خودسرانه و زورگویانه، به دستور دونالت ترامپ هدف (۵۹) فیر
راکت کروز مزائیل از نوع توماهاک قرار گرفت که از سکوی کشتی جنگی نیروی دریایی
آمریکا در آب های مدیترانه، شلیک شدند.
حمله
راکتی آمریکا به خاک سوریه به اتهام به کارگیری ارتش سوری از سلاح شیمیایی و
انتشار گاز های سمی در منطقه " خان شیخون " در استان ادلب که در کنترول
دهشت افگنان مخالف دولت سوریه قرار دارد و آنان مورد حمایت ایالات متحده
آمریکا،انگلستان، اسرائیل، دول عضو پیمان ناتو، برخی کشور های شامل اتحادیه اروپا،
عربستان سعودی، شیخ نشینان حوزه خلیج فارس و ترکیه می باشند، صورت گرفت و واکنش
های مختلف را در قبال داشت.
زمامدار
قصر سفید پس از انجام حمله ی موشکی به سوریه در سخنان تنش آلود و زور گویانه خود
گفت: " این اقدام حیاتی برای حفظ امنیت ملی آمریکا و جلوگیری از انتشار و
استفاده از سلاح شیمیایی مرگبار بوده است."
لیکن
دولت روسیه در یک خبر نامه ی رسمی اعلام کرد که حمله نظامی آمریکا به پایگاه هوایی
سوریه در مغایرت به میثاق های جهانی صورت گرفته و قوانین بین المللی زیر پا گذاشته
شده است که این تخطی آشکار به روابط سیاسی میان آمریکا و روسیه آسیب جدی رسانیده
است. ویلادیمر پوتین ریس جمور روسیه حمله ی موشکی آمریکا را "
تجاوز به یک کشور مستقل بر اساس سازماندهی یک سناریوی و زمینه سازی از پیش تعیین
شده " خواند.
هنوز
ریس جمهور آمریکا و پنتاگون به خود سری زورگویانه دست نزده بودند، ولی شورای امنیت
سازمان ملل متحد در خصوص حادثه " خان شیخون " پیش از پیش تشکیل
جلسه داد بود که به نسبت تنش های لفظی و گفت و گو های تند میان نمایندگان روسیه و
آمریکا، این نشست بدون رأی گیری و دستیابی به کدام نتیجه پایان پذیرفت. لیکن معاون
نماینده روسیه در سازمان ملل، در این جلسه از پی آمد های منفی و زیانبار هر گونه
تفتین و اقدام نظامی آمریکا علیه دولت قانونی سوریه هوشدار داده بود و به عنوان
نمونه از خرابی اوضاع سیاسی - اقتصادی - اجتماعی - نظامی و دوام بی ثباتی و
نا امنی ها و حاکم شدن هرج و مرج در عراق و لیبی پس از تهاجم و لشکرکشی آمریکا و
متحدان به این کشور ها، یادآوری بعمل آورده بود.
همین
گونه در این نشست فوری شورای امنیت سازمان ملل متحد، نیکی هالی نماینده
ایالات متحده و نمایندگان برخی دول دیگر که در مورد سوریه با آمریکا دیدگاه مشترک
دارند، انگشت اتهام را به سوی روسیه و ارتش سوریه دراز کردند. اما در مقابل این
اظهارات خصمانه ، معاون نماینده ی روسیه با این سخنان، پاسخ لازم را کف دست شان
گذاشت:
" انتشار گاز سمی در منطقه خان شیخون در استان ادلب از طرف دهشت
افگنان مخالف دولت سوریه بر اساس سناریوی از پیش طرح ریزی شده، صورت گرفته است تا
بهانه ای گردد برای پیشبرد جنگ روانی از سوی کشور ها و رسانه های غربی علیه حکومت
قانونی سوریه در حمایت و پشتیبانی از گروه های تروریستی."
اگر
به چگونگی شکل گیری رویداد های درد آور و غمناک در سوریه در چند سال پسین نگاه
انداخته شود، به خوبی می توان فهمید که در جریان جنگ ها و درگیری های نظامی میان
ارتش سوریه و نیرو های مخالف دولت، به خاطر بر اندازی بشار اسد از قدرت؛
آمریکا، پیمان ناتو، انگلستان، اسرائیل، اکثر کشور های عضو اتحادیه اروپا، عربستان
سعودی و عده ای از ممالک عربی دیگر به شمول ترکیه، از گروه های افراطی اسلامی و
داعش حمایت و پشتیبانی نموده اند. از این رو می شود گفت که انفجار انبار سلاح
شیمیایی اخیر کار خود آمریکایی ها و متحدان آنان بوده و خیلی ها سنجیده شده
سازماندهی گردیده بود و به واسطه دهشت افگنان عملی شد تا برای انجام عمل
جنایتکارانه حمله ی نظامی موشکی بهانه جویی کرده باشند.
بر بنیاد
تهدید های همیشگی دنیای غرب و همدستان آن در منطقه که علیه رژیم سوریه به کار
گرفته شده و بار بار تکرار گردیده است، ولادیمیر سافرانکوف نماینده ی فدراتیف
روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متحد ، این اظهارات را بعمل آورد:
" تهدید
بارک اوباما [ریس جمور پیشین آمریکا ] به حمله نظامی، در صورت گذر از خط قرمز و به
کار گیری سلاح شیمیایی در سوریه، انگیزه ای اصلی یک چنین حمله شد. آن تصمیم سر
آغازی بود برای تحریک و کوشش هر چه بیشتر سازمان های دهشت افگن و گروه های افراطی
در سوریه تا از سلاح شیمیایی کار بگیرند و گناه آن را به گردن دولت سوریه اندازند."
پس از
پرتاب شدن موشک های آمریکایی به پایگاه نیروی هوایی " الشعیرات" که
مهمترین سنگر جنگی مبارزه با گروه های افراطی و دهشت افگنان داعش، به حساب می آید،
شورای امنیت سازمان ملل به درخواست روسیه و بدلیوی، نشستی را برگزار کرد.
در این نشت نماینده ی بولیوی
اظهار داشت:
" آمریکا با حمله موشکی
خودسرانه خویش، مشروعیت سازمان ملل متحد را زیر پرسش برد. در گذشته نیز واشنگتن با
اتهامات دروغین به منظور توجیه تهاجم نظامی به عراق، از دروغگویی استفاده نموده
بود و کاوین پاول وزیر خارجه آمریکا روی همین چوکی شورای امنیت نشست و در باره
عراق که سلاح کشتار جمعی در اختیار دارد به ما و مردم جهان دروغ گفت."
استفان
دی میستورا نماینده ی ویژه سازمان ملل در امور سوریه در یک کنفرانس خبری مشترک با
بانو فدریکا موگرینی مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، راجع به کاربرد سلاح
شیمیایی در منطقه " خان شیخون" گفته است:
" جامعه بین المللی تا هنوز در باره ی این حمله شیمیایی اطلاعات کافی در
اختیار ندارد وتاکنون معلومات ما در این مورد ناقص است."
دولت
ایران که در جنگ در سوریه، یکجا با روسیه از دولت بشار اسد پشتیبانی می کند، وزیر
دفاع آن کشور حمله موشکی آمریکا را با شدید ترین الفاظ محکوم نموده و یادآور شد که
در صورت تکرار این گونه اقدامات، آمریکایی ها بایستی هزینه سنگینی بپردازند
و بدانند که عملکرد آنان بی پاسخ نخواهد ماند.
اما
آمریکا به مانند گذشته، همیشه دوستان به جان برابرش را در کنار خود دارد که
از هر گونه اعمال خشونت آمیز و جنایتکارانه آن دفاع بعمل آورند و پشتیبانی کنند:
- نخست وزیر بریتانیا و مسؤول سیاست خارجی حکومت انگلیس ضمن حمایت از
تجاوز نظامی آمریکا به سوریه، در یک بیانیه ای رسمی آن را " پاسخ مناسب به
حمله ی شیمیایی" در خان شیخون ادلب توصیف کردند؛
- بانو انگلا مرکل نخست وزیر آلمان حمله با سلاح شیمیایی را کار
بشاراسد و ارتش سوریه دانست و از اقدام آمریکا پشتیبانی عام و تام نمود و آن را
" پاسخ مناسب در وقت مناسب " خواند؛
- حکومت اسرائیل از تجاوز آمریکا به سوریه استقبال شایان کرد و در ستایش از
آن برخاست؛
- نخست
وزیر استرالیا در تأیید از حمله ی آمریکا به سوریه، آن را " پاسخ مناسب
و متعادل " دانست؛
- عربستان
سعودی حمایت کامل خود را از حمله ی موشکی آمریکا به خاک سوریه اعلام کرد. وزارت
خارجه عربستان این عملیات نظامی آمریکا را " واکنش به اقدام نظامی سوریه مبنی
بر استفاده از سلاح شیمیایی علیه غیر نظامیان بی گناه " قلمداد نمود؛
- ترکیه
با تأیید و پشتیبانی از حمله ی تجاوز کاراته آمریکا به سوریه در قطار اول وفاداران
به آمریکایی ها، اخذ موقع کرد تا آنجا که معاون نخست وزیر ترکیه آن را اقدام مثبت
برای مجازات دولت بشار اسد خوانده است. بالا تر از این، آغای اردوغان ریس جمهور
ترکیه که رهبری دهشت افگنان را در دست دارد، خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع در
سوریه، شده است؛
- گروه
ائتلاف سوریه با استقبال از حمله ی آمریکا، تقاضا کرده تا به این گونه حملات دوام
داده شود....
و اما آنچه در این داوری ها کمبود است و از پای لنگ داوران حکایت می کند نادیده گرفتن این حقیقت می باشد که ارتش سوریه سلاح شیمیایی در اختیار ندارد تا از آن استفاده نماید. زیرا در گذشته بر اساس تصویب سازمان ملل متحد، اسلحه کشتار جمعی در سوریه زیر نظر سازمان منع سلاح شیمیایی و نهاد های وابسته به سازمان ملل، در هم آهنگی با کشور های بزرگ، نابود ساخته شده بود. همچنان منطقه "خان شیخون" استان ادلب که در آنجا گاز سمی انتشار یافته است در کنترول مخالفان دولت سوریه سوری بوده، ارتش سوری بر آنجا تسلط ندارد.
دوم:
در
اگست ۱۹۹۸عیسایی
در دو سفارتخانه ی آمریکا ، در کینیا ( نایروبی ) و تانزانیا ( دارالسلام ) سوء
قصد های انفجاری صورت گرفت که به قیمت جان شماری از کارمندان سیاسی ( آمریکایی) و
کارکنان محلی، تمام شد.
مقام
های رسمی آمریکا انگشت اتهام را به سوی اسامه بن لادن دست پرورده دوست داشتنی خود
که دردهه ی هشتاد پر و پا قرص در خدمت سی. آی. ای قرار داشت و کنون یکجا با
جنگجویان افراطی سازمان القاعده در افغانستان مسکن گزیده در امارت اسلامی
وحشت و دهشت طالبان ، مردم را قتل عام می دارند، نشانه گرفتند.
در همین
وقت بیل کلینتن ریس جمهور آمریکا در جنجال حقوقی رسوایی اخلاقی با مونیکا لوینسکی
که در قصر سفید دوران کار های عملی آموزش دانشگاهی خود را به سر می رسانید ، دست و
گریبان بود و باید کاری می کرد تا ذهنیت بین المللی را از موضوع روابط عاشقانه خود
با این دوشیزه ی زیبا، به جهت دیگری سوق دهد.
وزارت دفاع
آمریکا، مشاور شورای امنیت ملی و ریس سازمان سی.آی.ای به این نتیجه رسیدند که
سازماندهی انفجار ها در سفارتخانه های آمریکا، کار اسامه بن لادن بوده؛ بنابران
بایست مجازات شود. همان بود که بیل کلینتن دستور حمله ی نظامی را به پناه گاه این
دهشت افگن صادر نمود.
در اگست ۱۹۹۸م به فرمان ریس جمهور آمریکا، از سکوی کشتی های جنگی در
بحیره ی سرخ و اقیانوس هند به افغانستان و سودان حمله ی موشکی صورت گرفت:
به
تعداد (۷۵) فیر
راکت کروز مزائیل از نوع توماهاک به پایگاه دهشت افگنی البدر در جنوب
افغانستان، شلیک شد که در نتیجه ی آن (۲۴) انسان
جان خود را از دست داد و (۳۰) دیگر
زخم برداشتند. لیکن آمریکا به هدف خود نرسید؛ زیرا اسامه بن لادن از این حمله جان
سالم به در برد.
در
سودان راکت های رهبری شده ی(!)توماهاک، یک مجتمع دارو سازی را در شهر خرطوم تخریب
کرد و دهها کارگر بی گناه را به خاک و خون کشید.
( یادداشت: در
باره ی چند وچون حمله ی موشکی اگست ۱۹۹۸م
آمریکا به افغانستان و سودان در جلد اول کتاب " گذر در کوچه های خون و آتش
" مطالب بیشتر درج است که در سایت " سپیده دم" و در صفحه ف ب
" راه پرچم " و " پیام پرچم " قابل دریافت است.)
حمله ی
موشکی ایالات متحده آمریکا به افغانستان و سودان واکنش های ضد و نقیض را در پی
داشت:
- کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل متحد از وضعیت پیش آمده، نگرانی
عمیق خود را نشان داد و دهشت افگنی را در تمام اشکالش محکوم کرد؛
- حکومت سودان روابط سیاسی خویش را با آمریکا قطع نمود. عمرالبشیر ریس جمهور
آن کشور هوشدار داد که کلیه حقوق را برای خود محفوظ می دارد تا با همه اقدام های
ضروری به پاسخ آمریکا بپردازد.
برخی
شهروندان در خرطوم به سفارت آمریکا هجوم بردند؛
- سخنگوی حزب جمهوری خواه در کنگره آمریکا از این حمله استقبال بعمل آورد و
آن را عملکرد درست در زمان مناسب دانست و اظهار داشت که باید حق دهشت افگنی بین
المللی به کف دستش گذاشته شود؛
- یک سناتور جمهوری خواهان به نام Orrin Hatch گفت: به دهشت افگنی نه با
وارد کردن یک ضربه زیان رسانید؛ بلکه اعلام جنگ دهشت افگنان را با جنگ پاسخ داد؛
- بانو مادلین البرایت وزیر خارجه و سندی برگر مشاور امنیت ملی ریس جمهور
آمریکا در برابر دوربین رسانه ها حاضر شده گفتند: امنیت ملی ما در خطر بود، تهدید
های مشخص در مقابل هدف های مشخص در آمریکا، وجود داشت؛ بنابران حمله نظامی ما عمل
دفاع از خود بود؛
- هلموت کول نخست وزیر آلمان ضمن تأیید از حمله موشکی آمریکا، کلیه اشکال
دهشت افگنی را محکوم کرد و یاد آور شد که از هر اقدامی پشتیبانی می نماید که به
جامعه بین المللی سودمند باشد؛
- مسؤول سیاست خارجی حزب سوسیال دموکرات آلمان از حملات انتقام جویانه ی
آمریکایی ها استقبال بعمل آورد و آن را پاسخ محکم و با اراده بر ضد تهدید های
قاتلانه دهشت افگنان دانست؛
- تونی بیلر نخست وزیر انگلستان از این اقدام آمریکا پشتیبانی
نمود و آن را یک عمل درست و ستودنی خواند؛
- وزیر خارجه فرانسه اظهار کرد که اجازه نیست انفجار سفارتخانه
های آمریکا بدون پاسخ باقی می ماند. باید در مبارزه بر ضد دهشت افگنی از همه وسایل
ضروری استفاده صورت گیرد؛
- مقام های رسمی جاپان حمله ی نظامی آمریکا را قابل درک دانستند
و از پشتیبانی خود اطمینان دادند؛
- حکومت چین به طور غیر مستقیم از این حمله ها انتقاد کرد و
تقاضا نمود تا در مبارزه بر ضد دهشت افگنی به حق حاکمیت ملت ها توجه و
احترام شود؛
- بوریس یلتسن ریس جمهور روسیه با نشان دادن خشم، انتقاد بعمل آورد و گفت:
باید تا آخر به مذاکره ادامه می دادند و کشور های دیگر را نیز شریک مذاکرات می
ساختند. به من اطلاع داده نشده بود که حمله های موشکی صورت می گیرد، این یک کار
غیر عادلانه است....
حال
که روی موشک پرانی های نیرو های دریایی آمریکا در دو برهه ی زمانی، تماس گرفته شد؛
بایست دید که این عملکرد آمریکایی ها و موج حمایت و پشتیبانی متحدان آنان از این
نظامی گری ها ، بر محور کدام هدف ها و انگیزه ها می چرخید؟
از پایگاه
هوایی "الشعیرات" در سوریه که یکی از مطرح ترین و مستحکم ترین سنگر جنگی
مبارزه با داعش و کلیه گروه های افراطی و بنیادگرا می باشد و از آنجا مخالفان
ترقی، تحول، پیشرفت سیاسی - اقتصادی - اجتماعی - فرهنگی، دموکراسی، فعالیت های
مدنی و فراهم آوری شرایط زندگی خوشبخت و زیست با همی برای شهروندان ، زیر
ضربه قرار می گرفت؛ ارتش سوریه استفاده ی سودمند می نمود.
آمریکا،
انگلستان، پیمان ناتو، عربستان سعودی، ترکیه... هرگز طرفدار شکست و نابودی دهشت
افگنان در سوریه نمی باشند. هیاهوی و سرو صدا های آنها تنها مصرف داخلی دارد و به
مقصد تجارت سیاسی دنبال می گردد؛ بنابران به خاطر زنده نگهداشتن داعش و سایر گروه
های افراطی و دوام فعالیت های وحشیانه آنان در سوریه، بایستی ارتش دولت بشار اسد
سرزنش می شد و از پیشروی و پیروزی های آن در جنگ با دهشت افگنان ، جلوگیری
بعمل می آمد.
حمله
ی موشکی آمریکا به پایگاه هوایی در سوریه یک بهانه جویی بود، همان طوری که در سال ۱۹۸۶م لیبی به اتهام دست داشتن آن کشور در انفجار سالون رقص ( Le Belle) در برلین، به دستور رونالد ریگان
مورد حملات هوایی آمریکا قرار گرفت.
اما در افغانستان کمپ البدر و سایر ساختمان های زیرزمینی و تاسیسات دفاعی
در کوه های بین شهر های خوست و جلال آباد، در دهه ی هشتاد عیسایی توسط ایالات
متحده آمریکا، انگلستان، پیمان ناتو، اتحادیه اروپا، عربستان سعودی، امارات متحده
عربی، پاکستان، مصر... برای دهشت افگنان بین المللی ساخته شد که امروز تمام جهان
را به خطر انداخته اند. در آن زمان در پایگاه البدر کلیه دهشت افگنان عربی زیر
رهبری اسامه بن لادن، آموزش می دیدند. طالبان، القاعده، داعش، بوکو حرام، گروه های
تروریستی اسلامی رنگارنگ در پاکستان و سراسر جهان، از بقایای همان مبارزان راه
آزادی (!) پرورش یافته از سوی سی.آی.ای، آی.اس.آی، انتلجنس سرویس، موساد... می
باشند.
حرف
آخر:
آیا
آمریکا، اتحادیه اروپا، انگلستان، اعضای پیمان ناتو، نهاد های بین المللی حقوق
بشر...آگاهی ندارند که در زیر نظر بانو سان سان سوچی رهبر جنبش دموکراسی (!) هم
روزه در میانمار( برما) پاک سازی قومی و مذهبی در جریان است و علیه اقلیت مسلمان
روهینکیا جنایت نابخشودنی قتل عام دنبال می گردد؟
این
مدافعان داعیه حقوق انسانی واقف نیستند که عربستان سعودی و متحدان آن در یمن
چه می کنند؟
( پایان )