عراق : موضوع مربوط به حضور ایالات متحده در عراق

پس از اشغال پانزده ساله ی عراق توسط ایالات متحده ،این کشور روی صلح به خود ندیده، و رای دهندگان این کشور، اعتماد خود را نسبت به احزاب و سازمان های مختلف سیاسی این کشور از دست داده اند. با این وجود، کسانی که در۱۲ ماه مه در رای گیری انتخاباتی شرکت کردند، لیست کسانی که علیه ایالات متحده بودند را انتخاب نمودند، به صورتی که حتا نخست وزیر را با وجود استحقاقی که از خود نشان داده بود، برخی تحریم نمودند سوال اینجاست که آیا ایالات متحده موفق به حفظ بی نظمی و هرج و مرج کنونی خواهد شد یانه؟ و یا به راستی عزم خود را جزم کرده و کشور عراق را ترک خواهد کرد؟

انتخابات مجلس عراق در۱۲ ماه مه برگذار شد . در این انتخابات حیدر عبادی می بایستی پیروز شود ،تا به مانند گذشته کشور میان ایالات متحده و ایران تقسیم گردد.

اما، این اتفاق نیافتاد و دو گروه ائتلافی پیروز شدند: اتحاد انقلابیون برای ایجاد رفرم و اتحاد برای پیروزی که هر دو گروه ضد آمریکایی می باشند.

شاید عراقی ها در روز انتخابات با شنیدن خروج ایالات متحده از کشور خود و اخبار مربوط به پیمان اتمی ایران (برجام) تحت تاثیر قرارگرفتند: امکان چنین موضوعی هست. درهرحال، تنها یک سوم رای دهندگان به پای صندوق ها آمدند و همگی علیه ایالات متحده رای دادند.

با توجه به پیمان عدم درگیری میان ایالات متحده و ایران که توسط دونالد ترامپ به چالش کشیده شد: این پیمان شامل عراق و همینطور لبنان بوده است. همین موضوع باعث گردید تا ایالات متحده در انتخابات۲۰۱۶ لبنان که منجر به پیروزی مشیل اعون گردید، دخالت نکند.

پس از مدتی سکوت، نمایندگان پیشین مجلس عراق اعلام کردند که در این انتخابات تقلبی صورت گرفته و باید نتایج ا لغوشود. از آنجاییکه این اعتراضات تنها مربوط به حوزه های خاصی نمی شد، این جنبش اعتراضی هم اکنون خواهان انتخابات دوباره می باشد.

در برابر تعجب همگان، مقتدا صدر که رهبر ائتلاف انقلابیون برای رفرم بوده و بیشترین آرا را کسب نموده، اعلام کرد اعتراضی به انتخابات دوباره ندارد. به عقیده ی او، در صورت وجود تقلب در برخی از صندوق های رای گیری، تنها نتیجه ی بدست آمده حذف رقیبان بوده و خود انتخابات مورد اعتراض واقع نشده چرا که ماهیت آن درهر صورت ضد آمریکایی

می باشد.

برنامه ی مقدا صدر که خود روحانی شیعه است، بسیار ساده است: او خواهان خروج کلیه ی نیروهای خارجی از این کشور می باشند (به غیر از هیئت های دیپلماتیک)، که می توانند آمریکایی، ترک و یا ایرانی باشند. او پیش بینی نمی کند که چه بر سر نیروهای نظامی ترک که به طور غیر قانونی منطقه ی باشیکا را اشغال نموده اند ، خواهد آمد- ایرانی ها هم نیازی به فرستادن نیروی نظامی به عراق ندارند، و این پیام تنها متوجه صد هزار نظامی آمریکایی حاضر در عراق می باشد که یک پنجم آنها سربازان وظیفه می باشند.

پیام دیگر مقتدا صدر – که توسط حزب کمونیست این کشور حمایت شده ـ پایان دادن به اختلافات مذهبی و حزبی است. به نظر می رسد که مردمان عراق متوجه شده اند که با پایان گرفتن رژیم دیکتاتوری صدام حسین، تنها اتحاد ملی قادر به حمایت از این کشور خواهد بود. از این رو مقتدا صدر قبل از انتخابات به عربستان سعودی و دیگر قدرتهای سنی خلیج فارس سفر کرده و خود را به صورت فرد ملی گرای معتقد به حزب بعث پیشین معرفی کرده: شخصیتی که تنها ملی گرای عراقی نمی باشد ، بلکه ملی گرای عرب نیز هست.

از این جهت رای دهندگان ازحزب ائتلاف پیروزی حیدر عبادی حمایت وسیعی نکردند ، با وجود آنکه او بر داعش پیروز شده بود، ولی در عین حال طرفداران حزب بعث را که با لغزش از این گروهک تروریست حمایت کرده بودند، پس زده بود.

دفتر تبلیغاتی دولت بوش ، طرفداران حزب بعث صدام حسین را به نازی های آلمان تشبیه کرده بود . و واشنگتن آنها را سازمانی جنایت کار معرفی می کرد و اجازه نمی داد تا طرفداران آن وارد بازی های سیاسی شوند . پانزده سال بعد ، همین تصمیم باعث شد تا تمام کشور دچار هرج و مرج و بحران شود . برای درک بهتر این موضوع باید به قانون اساسی تبعیض آمیزی که توسط نوحا فلتمن که آمریکایی اسرائیلی تبار می باشد و توسط پنتاگون تحمیل شده اشاره نمود،که با سایه ی تفرقه آمیز خودبر عراق باعث به وجود آمدن سه حکومت مجزا گردید (شیعیان، سنی ها و کردها). با این وجود، دیگر دوران ایجاد تفرقه و کشتارمیان گروهها، جنگ داخلی که بدست سازمان سیا و عناصر آن طراحی می شده ، سر آمده: بحران هایی که در واقع ناشی از خشم حضور آمریکا در این کشور نمایان می شده است.

در ایران ، طرفداران پرزیدنت حسن روحانی نتیجه ی انتخابات عراق را به صورت انفجار خود جوش مردمی علیه فساد حاکم تعبیر نمودند. هر چند مخالفین مقتدا صدر در صدد حمایت از جنبش خود بوده اند. در هر حال اوضاع به نفع مقتدا صدر پیش می رود، با وجود آنکه ایالات متحده پیمان اتمی ایران را رد کرده ، اما به زودی نفوذ خود را در عراق از دست خواهد داد و قادر به مداخله در سوریه و ترکیه نخواهد شد.

ترکیه در ارتباط با نتایج انتخابات عراق سکوت اختیار کرده: چرا که برای بیرون راندن نظامیان ترک و خارج کردن نظامیان ایالات متحده، مقتدا صدر باید ازنیروی کافی برخوردار باشد. هنوز آن زمان فرا نرسیده که او بتواند در برابر مشکلات منطقه و رقابت های میان ایران و عربستان سعودی موقعیت خود را نشان دهد.