تشکل های سراسری،ابزاراجتماعی مبارزه طبقاتی کارگران است

در رابطه با تجمعات سراسری کارگران و کارکنان خط و ابنیه فنی راه آهن درایران

 ایجاد تشکل های سراسری کارگران یک ضرورت پیشروی جنبش کارگری است. این ضرورت بر مبنای شرایطی عینی مبارزه کارگران تعریف می شود ونه بر اساس اراده و آرزوهای افراد. برای ایجاد تشکل های سراسری کارگران ابتدا به این می بایست رجوع کرد که تشکل های کارگری تا چه حد موجود است که از ارتباط واقعی بین آنها این ابزار مبارزه اجتماعی طبقه کارگرامکان متحقق شدن را دارا باشد.

مرداد ماه امسال کارگران راه آهن دست به اعتصاب زدند ودر شهرهای مختلف در استانهای خراسان، آذربایجان، لرستان، اصفهان، و شهرهای زنجان، اسالمشهر، کرج، شاهرود، سمنان، دامغان، گرگان، ورامین، اراک، ارومیه، اندیمشک، زاهدان و نیز در تعمیرات جاری دیزل تهران به تجمع اعتراضی دست زدند. کارگران راه آهن دو تاچهارماه دستمزد طلب دارند. دستمزدهای پرداخت نشده وقراردادهای موقت کاری معضل هفت هزار کارگر راه آهن است.

کارگران و کارکنان راه آهن در بیانیه ای برخواست های خود از جمله پرداخت بیمه درمانی، تسویه حساب کامل حقوقها، لغو قراردادهای موقت و انعقاد قراردادهای کاری دائم، داشتن حق تشکل، داشتن حق تجمع و برگزاری آن در هر زمان که کارگر برای طرح مشکالتش نیاز دارد، متوقف شدن اخراج کارگران تحت عنوان "تعدیلی" و اعالم تاریخ دقیق پرداخت حقوق ها از سوی مدیریت تاکید کرده اند.

جنبش کارگری، جنبش خود آگاه اکثریت آحاد جامعه است. براساس و به اعتبار همین فاکتور کارگران با شناخت از جایگاه طبقاتیشان، ابزار مبارزاتی الزم جهت تحمیل مطالبات آنی و آتی خود تا فراهم نمودن زمینه ی مناسب برای کسب قدرت و پایان دادن به مالکیت خصوصی و لغو مناسبات کار مزدی را ایجاد می کنند. کارگران با درک ضرورت و نیازشان به اتحاد و همبستگی طبقاتی میان خود در محل کار، و با بیکاران و محرومان جامعه در محیط زندگی، همگام با پیشروان و فعالین طبقه کارگر به ایجاد تشکل خود ساخته مستقل و سرمایه ستیز اقدام می کنند. این روند برآیند نیاز و توان مبارزاتی خود آن طبقه است.

هر صنف کارگری زمانی اقدام به ایجاد تشکل میکند که به درک ضرورت آن به عنوان ابزار مبارزه طبقاتی خود رسیده باشد، و توان برقراری اتحاد عملی و نظری برای ایجاد چنین تشکلی در میان بدنه ی کارگری را نیز دارا باشد.تشکل ابزار رسیدن به خواست و مطالبه صنف تشکیل دهنده ی آنست.در جریان مبارزه با پیش گذاشتن خواستها و مطالبات مشترک از طریق نمایندگان خود کارگران به ضرورت ایجاد تشکل سراسری خواهند رسید. این روند تا رسیدن به چنین مرحله ای دارای ملزومات و شرایطی است که خود تشکالت کارگری در زمان مقتضی تعیین و تعریف می کنند. همچنانکه کارگران برای خواسته ها و مطالبات متفاوت خود جمع شده، اعتصاب و اعتراض سازماندهی میکند و در پی آن با توجه به توان و نیاز تشکالت ادامه کار مستقل خود را سازمان میدهد.

 طبقه کارگر برای پیشبرد و کسب مطالباتش نیاز به سازمان سراسری خود دارد و این سازمان زمانی شکل میتواند بگیرد که تشکالت کارگری تشکیل شده و با گردهمائی سازمان سراسری خود را ایجاد کنند تا بتوانند بخش عظیمی از نیروی کاررا متحد برای نوشتن و تدوین قراردادهای دسته جمعی و مبارزه برای مطالبات مختلف خود در دستورکار به شکل سراسری سازمان دهند و در مقابل کارفرمایان، صاحبان سرمایه و دولتشان متحدا در سطح کشوری ایستادگی کنند.

هرگونه نسخه پیچی از باال و اقدامات خیرخواهانه کمکی به امر سازماندهی کارگران نخواهد کرد. دربهترین حالت این نوع سازمان یابی وعملکرد، تحمیل گرایش بیمارگونه خرده بورژوایی غیر کارگری، )کشیدن طبقه کارگر به زیر پروبال خود ( وتالش برای به زیر مجموعه خود تبدیل کردن می باشد. آنان دررابطه با تشکالت پایه ای توده ای کارگری نقش باال سر را ایفا می کنند.

طبقه کارگر یک طبقه اجتماعی است وموقعیت، و ساختاراقتصادی و اجتماعی آن دراجتماع تعریف می شود وبا شناخت واگاهی طبقاتی برمنافع مشترک خود، متشکل ومتحد خواهد شد و این منافع مشترک است که زمینه ساز ایده و پراتیک مشخص وحدت طبقاتیشان می شود. اینچنین نیست که از روی دل سوزی وبرخورد اخالقی مناسبات سازمان یافته طبقاتی را به چالش می کشاند.

 ما درجامعه ای زندگی می کنیم که تضاد طبقاتی وجود دارد که در آن اندک کسانی که با زور و ابزارسازمان، تشکیالت، ارتش و نیزوهای نظامی، قدرت خود را براکثریت قریب به اتفاق جامعه تحمیل می کنند. برای دست یابی به مطالبات، مقابله دربرابرسازمانها واشکال مختلف سرکوب، نیاز رسیدن به تشکل وسازمان یابی قدرت مند، امری اجتناب ناپذیراست.

 مکانیزم شکل گیری تشکل قدرت مند، اجتماعی و توده ای برای تغییرتوازن قوا و رهبری مبارزه مطالبه جویانه امری ضروری و حیاتی برای طبقه کارگر برای رهایی از ستم، استثمار و تبعیض است.

 تشکل توده ای کارگری که ازدرون جدال حی وحاضرکار وسرمایه برای بهبود معیشت، امنیت، آسایش، اکثریت جامعه محرومان وستم دیده گان با افق نابودی بردگی مزدی مبارزه می کند.

 درشرایطی که ایجاد تشکل مستقل کارگری برای کارگران و مزد بگیران از نان شب واجب تر شده است کمک ویاری در این امر مهم طبقاتی، نمیتواند مکانیکی و فرقه ای و جدا از بدنه و بدون دخالت طبقه کارگردرمحیط کار و زیست باشد.

 مقدمات و بسترسازی تشکل سراسری کارگران ،تشکالتی است که درمحل کار و زیست توسط کارگران با آگاهی و نیاز ابزار اعمال قدرت آنها و حمایت همه جانبه به وجود می آید. تشکل سراسری کارگران ازمتن مبارزه کارگران و با رشد و شکوفایی مبارزه طبقاتی به وجود می آید. مادام که تشکالت توده ای کارگری در محل کار شکل نگرفته است، ایجاد تشکل سراسری کارگری بی معنی و امکان ناپذیر خواهد بود.

به این امید که مبارزه جاری کارگران و کارکنان راه آهن به صورت سراسری و متشکل بتواند نقطه عطفی در اتحاد و همبستگی طبقه کارگردرایران ایجاد کند.

جمعی از فعالین کارگری خارج از ایران

آگوست 8102