بيست و نه سال پس از فروريختن دیوار برلین، اروپا ۱۰۰۰ کیلومتر دیوار برای متوقف ساختن مهاجرین دارد
بيست و نه سال پس از فروريختن دیوار برلین، اروپا ۱۰۰۰ کیلومتر دیوار برای متوقف ساختن مهاجرین دارد
منبع: نیوز کلیک
نویسنده: پاوان کولکارانی
۲۹ سال پس
از فروريختن دیوار برلین، اروپا ۱۰۰۰ کیلومتر دیوار برای
متوقف ساختن مهاجرین دارد
در ۳ نوامبر ۱۹۸۹، در میان شادی در سراسر
جهان برای چیزی که آغاز یک «دوره جدید»، آزاد از دیوارها و محدودیت‌ها در برابر
حرکت انسان تبلیغ می‌شد، دیوار برلین پایین آورده شد. اما امروز، واقعیت بسیار
متفاوت است.
طبق گزارش «ساختن دیوار:
ترس و امنیتی کردن در اتحادیۀ اروپایی» که از سوی «مرکز دِلاس برای مطالعات صلح،
مؤسسه فراملی» (Delas Centre of studies for Peace,
Transnational Institute (TNI و «کارزار هلندی علیه تجارت اسلحه» (Dutch campaign against arms trade (Stop Wapenhandel منتشر شده، تا ژوئن، ۲۹ سال پس از آن‌که دیوار ۱۵۵ کیلومتری در برلین
پایین آورده شد، نزدیک به ۱۰۰۰ کیلومتر دیوار در اطراف و در درون اروپا ساخته شده است.
در سال ۱۹۸۹، ویلی براندت دولتمرد
آلمانی یک روز پس از ريزش دیوار برلین در سخنرانی معروف خود گفته بود: «ما می‌بینیم
که بخش‌های اروپا دوباره با هم رشد می‌کنند.» بیست سال پس از آن هورست کوهلر رییس‌جمهور
آلمان با زرق و برق به این اشاره کرد که چگونه زمان استفاده از فرصت برای ایجاد
«یک حکمرانی مشترک جهانی به سود همه» فرا رسیده است.
اما در پشت همه
لفاظی‌ها حقیقت محنت مهاجرین در یک جهان تک‌قطبی که در آن یک ابرقدرت خودسر به نحو
فزاینده‌ای رژیم‌های سراسر جهان را بی‌ثبات می‌کند، قرار دارد. تا آن موقع، دو
دیوار جدید به وسيلۀ اسپانیا در مرز آن با مراکش بالا آمده بود. مراکش یک نقطه
ترانزیت از کشورهای آفریقای سیاه، شمال آفریقا و بخش‌هایی از غرب آسیا به اروپا
بود و هست.
تا سال ۲۰۱۲، یونان و سپس بلغارستان
در مرزهای خود با ترکیه دیوار ساختند. گرچه تا آن نقطه، دیوارها برای متوقف ساختن
افراد از خارج به درون قاره اروپا بود، اما تا سال ۲۰۱۵، کشورهای اروپایی ساختن
دیوار برای جلوگیری از ورود مهاجرین را از کشورهای همسایه خود در قاره آغاز کردند.
مجارستان یک دیوار به
طول ۳۲۹ کیلومتر در مرز خود با کرواسی و یک دیوار به طول ۱۵۱ کیلومتر در مرز خود با
صربستان ساخت. هر دو دیوار سیم خاردار برقی دارند، و بیش از ۳۰۰۰ سرباز و مرزبان در طول
آن‌ها مستقر هستند. گرما‌سنج‌ها و دروبین‌های حرارتی حرکت در اطراف دو دیوار را
کنترل می‌کنند.
اتریش در مرز خود با
اسلوانی یک دیوار ساخت، و اسلوانی به نوبه خود در مرز کرواسی یک دیوار بالا آورد.
مقدونیه نگران از سیل مهاجرین از یونان، بین دو کشور یک دیوار ساخت. بریتانیا
نگران از مهاجرین در بندر فرانسوی کاله در آن سوی کانال مانش، به فرانسه
فشار وارد کرد تا یک دیوار بر دور این شهر بکشد تا تضمین کند که مهاجرین از کانال
عبور نکنند و وارد سواحل جنوبی انگلستان نشوند.
تا سال ۲۰۱۶، نظامی کردن بندر
فرانسوی کامل شده بود. یک دیوار بتونی با سیم خاردار در بالای آن ساخته شد،
مرزبانان مسلح به تجهیزات ضدشورش مستقر شدند، و پست‌های بازرسی گذرنامه و دستگاه
سنجش گاز دی اکسید کربن برای بازداشت مهاجرینی که تلاش می‌کنند با پنهان شدن در
کامیون‌ها از مرز عبور کنند، نصب شد.
تا سال گذشته، زمانیکه
مجموعاً ۶۸٫۵ میلیون انسان به علت درگیری مسلحانه و خشونت در سراسر جهان آواره شده بودند-
و حدود ۲۵٫۴ میلیون نفر آن‌ها مجبور شدند از کشورهای خود فرار کنند- حدود ۱۵ دیوار در مسير «امنيت»
اروپا ساخته شده بود. هفت دیوار فقط در سال ۲۰۱۵، زمانیکه درگیری در
سوریه، عراق و کشورهای شمال آفریقا امواج مهاجرین را به راه انداخته بود، ساخته
شد. تخمین زده می‌شود که این دیوارها، با غیرممکن ساختن رسیدن آن‌ها به
اروپا و برخورداری از حق بین‌المللی خود به مثابه پناهجو، موجب مرگ ۱۴۵۰۰ آواره شده اند.
علاوه بر این دیوارهای
فیزیکی، کیلومترها دیوار مجازی با سیستم‌های نظارتی، ساخته شده است. هم‌چنین چیزی
ساخته شده که گزارش به مثابه نتيجه عملیات فزاینده در دریا آن‌را «دیوارهای
دریایی» می‌نامد. این یک تغییر شدید در ماهیت عملیات دریایی را نشان می‌دهد، هدف
این عملیات دیگر نجات آوارگان از خطر غرق شدن نبوده، بلکه متوقف ساختن آن‌ها پیش
از رسیدن‌شان به اروپا و جلوگیری از تقاضای پناهندگی آن‌هاست.
در گزارش آمده است: «هیچ‌یک
از این عملیات اروپایی در دریای مدیترانه نجات مردم را هدف اصلی خود قرار نداد.
هدف همه عملیات از میان برداشتن بزهکاری در مناطق مرزی و آهسته کردن ورود مردم
آواره بود. تنها یک عملیات، ماره نوستروم، به وسيلۀ دولت ایتالیا، سازمان‌های
بشردوست را شامل می‌شد، و این با عملیات «ترایتون فرونتکس»» با بودجه کم‌تر
جایگزین شد.»
«فرونتکس»- «آژانس گارد
مرزی و ساحلی اروپایی» در سال ۲۰۰۵ برای «حراست» از ادتحایۀ اروپایی و منطقه شنگن در برابر «مهاجرت غیرقانونی»
با بودجه برابر با ۶٫۲ میلیون یورو امروز تأسیس شد. تا سال ۲۰۱۷، بودجه آن تقریباً ۵۰۰۰ برابر شد و به ۳۰۲ میلیون یورو افزایش
یافت.
بودجه عملیات اخراج از ۸۰ میلیون یورو در سال ۲۰۰۵ به تقریباً ۹ میلیارد یورو در سال ۲۰۱۳ افزایش یافت. بودجه سال‌های
۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ به ترتیب ۳۹ میلیون یورو و ۵۳ میلیون یورو بود.
اما، این کاهش به علت
برون‌سپاری وظیفه متوقف ساختن عبور غیرمنظم به کشورهای همسایه اروپا بود- در آن
کشورها در روند متوقف ساختن حرکت آوارگان اغلب حقوق بشر به طور سیستماتیک و سبعانه
نقض می‌شود.
این عملیات دریایی
وزمينی برای متوقف ساختن مهاجرین پیش ازآن‌که وارد اروپا شوند، ادامه یافته است تا
حدی که طی سه سال و نیم گذشته حرکت آوارگان ۹۵ درصد کاهش یافته است.
تأثیر بیگانه‌هراسی
بنابراین، به نظر می‌رسد
این اقدامات علیه آوارگان کم‌تر نتیجه یک ارزیابی از تهدیدات امنیتی و بیش‌تر حاصل
هیستری ایجاد شده به وسيلۀ بیگانه‌هراسی هار و احزاب راست افراطی نژادپرست در
اروپا است. این احزاب، با بهره‌برداری از نارضایتی طبقه کارگر از سیاست‌های
اقتصادی تحمیل شده از سوی اتحادیۀ اروپایی، سلاح‌های خود را به سوی مهاجرت هدف
گرفته اند، که ادعا می‌کنند اتحادیۀ اروپایی مشوق آن است.
بنا بر اين گزارش:
«اتریش، دانمارک، فنلاند، فرانسه، هلند، مجارستان، ایتالیا، لهستان و سوئد احزاب
بیگانه‌ستیز نسبتاً نیرومندی دارند که از سال ۲۰۱۰ بیش از نیم میلیون صدا
را با خود همراه کرده اند.
اتریش، دانمارک، فنلاند،
فرانسه، هلند، مجارستان، ایتالیا، لهستان و سوئد احزاب بیگانه‌ستیز نسبتاً
نیرومندی دارند که از سال ۲۰۱۰ بیش از نیم میلیون صدا را با خود همراه کرده اند.»
در ایتالیا، لهستان و اتریش این احزاب راست
افراطی بیگانه‌هراس در دولت حضور دارند. در سال ۲۰۱۷، حزب راست افراطی
«آلترناتیو برای آلمان» که تا آن زمان حتا یک کرسی در پارلمان نداشت، با ۱۲٫۶ درصد آراء، ۹۴ کرسی در پارلمان آلمان
به دست آورد. به استثنای فنلاند، همه احزاب راست افراطی در کشورهای فوق‌الذکر حضور
پارلمانی خود را گسترش داده اند. احزاب مرکزگرا، هراسان از باختن بیش‌تر آراء به
این احزاب، به عنوان مثال، مانند آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، برای ماندن در قدرت با
چرخش به راست سعی دارند گرايشات ضدمهاجرین را خشنود کنند.
دامن زدن به ترس چنان بوده است که حتا ناتو،
که می‌بايست در ابتدا اروپای غربی را در برابر تجاوز شوروی «حراست» می‌کرد، اکنون
در آ‌ب‌ها به دنبال «حراست» از اروپا در برابر مهاجرينی است که برای نجات جان خود
در قایق‌های سرشار از جمعيت متواری شده اند.
هنگامی که در سال ۲۰۱۵