ایالات متحده علاوه بر جلوگیری از صدور منابع طبیعی ونزوئلا و ایران، فعالانه در صدد اجتناب از سقوط دلار است، موضوعی که همان‌طور که تاریخ امپراتوری‌های قبلی نشان داده است در عرض چند سال آینده ناگزیر است. تحریم‌ها تبلورات بوالهوسانه این رییس‌جمهور نیستند: تحریم‌ها ابزاری هستند که برای حفظ قدرت هژمونیک در یک جهان چندقطبی که دیگر نمی‌خواهد آن وضعیت گذشته را تحمل کند، به کار گرفته می‌شوند. هسته قلدری ایالات متحده نه عدم توافق ایدئولوژیک، بلکه افول اقتصادی است.

غنائم جنگ اقتصادی: چگونه ایالات متحده و عربستان سعودی از تحریم‌ها علیه ونزوئلا و ایران سود می‌برند

ایالات متحده نقش قلدر اقتصادی جهان را بازی کرده است. ایالات متحده تاکنون علیه افغانستان، بلاروس، برمه، جمهوری آفریقای مرکزی، چین، جمهوری دمکراتیک کنگو، کریمه، قیرس، هائیتی، ایران، عراق، کره شمالی، لبنان، لیبی، روسیه، سومالی، جنوب سودان، سوریه، ونزوئلا، یمن و زیمبابوه تحریم‌هایی وضع کرده است.

اما اگر عدم کارآیی اذیت و آزار یکجانبه در رسیدن به هدف‌های ژئوپولتیک متعارف به اثبات رسیده است، پس چرا ایالات متحده بر قلدری برای ونزوئلا و ایران پافشاری می‌کند؟

یک نگاه به اقتصاد سیاسی بازارهای بین‌المللی نفت- صنعتی که به مثابه یک میدان جنگ برای پیشبرد اهداف جنگ به کار گرفته می‌شود- شناخت درباره قلمرو در ظاهر غیرمنطقی را که دونالد ترامپ سیاست خارجی ایالات متحده را به سوی آن هدایت کرده است، به دست می‌دهد.

است