آدم‌کشان حکومت اسلامی، مادر سهیل عربی زندانی سیاسی را دستگیر کردند
بهرام رحمانی
آدم‌کشان
حکومت اسلامی، مادر سهیل عربی زندانی سیاسی را دستگیر کردند!
فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی،
زندانی سیاسی زندان تهران
بزرگ(فشافویه)، روز دوشنبه 31 تیرماه 1398،
توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. گفته می‌شود بازداشت وی در منزل خواهرش
صورت گرفته است با این حال، اطلاعی از دلایل بازداشت و محل نگه‌داری وی در دست نیست.
یک منبع نزدیک به خانواده خانم مظلوم به گزارشگر هرانا
گفته است: «یک مامور زن به‌همراه 7 مامور مرد حدود ساعت 2 ظهر
روز دوشنبه به منزل خواهر خانم مظلوم مراجعه کرده و فرنگیس مظلوم را
بازداشت کردند. در ابتدا از سوی مامورین گفته شد که تا ساعاتی بعد بازگردانده
خواهند شد ولی پس از این‌که متوجه شدند خانم مظلوم به دلیل جراحی قلبی که پیش‌تر انجام داده و مشکل مفاصل از
داروهای خاص استفاده می‌کند از او خواستند داروهای خود را نیز همراه داشته باشد.»
مادر سهیل عربی که هر هفته برای ملاقات فرزندش به زندان
اوین می‌رفت، اغلب اجازه ملاقات با
پسرش را پیدا نمی‌کرد و
هر بار مسئولان زندان، با آوردن بهانه‌های مختلفی مانع ملاقات او با
پسرش شده‌اند.
مادران عزیز جامعه ما هم‌چون مادر فرنگیس و مادران
خاوران‌ها و سایر زندانیان سیاسی، همواره تلاش می‌کنند فزندان‌شان آزاد شوند و به حقیقت و
عدالت برسند. البته آزادی زندانیان سیاسی و اجتماعی و معرفی و محاکمه
عاملین کشتار زندانیان سیاسی در چهل سال گذشته، به‌ویژه کشتار هزاران زندانی سیاسی در
سال 67 با فرمان خمینی، نه تنها امر خصوصی خانواده‌‌هانیست، بلکه امر جنبش‌های
سیاسی ـ اجتماعی و همه نیروهایی‌ست که برای رسیدن به یک جامعه بهتر و
انسانی مبارزه می‌کنند.
به سال‌گرد کشتار زندانیان سیاسی در سال 67، نزدیک می‌شویم در بهار و تابستان آن
سال، هزار هزار و به همان تعداد پیکرهای ناپدید شده و گورهای بی‌نشان وجود
دارد که برای روشن شدن حقیقت در باره آن‌ها، امری مرتبط با جامعه است.
نهادینه شدن خشونت و اعدام و زندانی که نصیب هر خانواده می‌شود فاجعه‌ای اجتماعی است.
اگر این مادران پیش‌قدم کارزار علیه ستم فراموشی و برای داد خواهی شده‌اند،
در دفاع از حق دانستن حقیقت و عدالت برای همگان است.
گفته‌ها و مادران مملو از درد و رنج
جان‌کاه است و سال‌های تنهایی و انتظار. با این وجود، جانیان حکومت
اسلامی این مادران حق‌طلب و آزاده با ضرب و شتم دستگیر و زندانی می‌کنند و خانواده‌ها را دچار پریشانی و
فروپاشی می‌کنند تا زهر چشم از جامعه
بگیرند.
فراموش نکنیم، اوین، فشافویه، کهریزک...، همان
زندان‌هایی اند که در اوج سرکوب‌گری حکومت و با وجود آن همه آزار‌رسانی
به مادران و خانواده‌ها، اما مکان‌های شده‌اند برای دیدار و تلاش مادران
در کم‌تر کردن فشارها به زندانیان. در
زمانی که حتی از به صف شدن‌شان در برابر زندان هم جلوگیری می‌کردند، نطفهاعترض‌های
بزرگ بسته می‌شد.
در آن روزهای سیاه سال 67، سرکوب و کشتار که
متاسفانه با سکوت جمعی جامعه همراه بود، اگر پایداری خانواده‌ها و به‌ویژه
مادران عزیزمان نبود، حکومت اسلامی جانی‌تر از این بود. مادران،
جان و دل و صندوق اسرا ما هستند بنابراین، موظفیم مادران عزیز و گرامی بداریم!
سهیل عربی، متولد 1363، عکاس، وبلاگ‌نویس با افکار سیاسی آنارشیستی
است که به اتهام اهانت به «مقدسات اسلامی» نخست به اعدام و
سپس 11 سال زندان محکوم شده است. وی مدیریت هشت صفحه در شبکه
اجتماعی فیس‌بوک را
بر عهده داشته است. سهیل، متاهل و یک
فرزند دارد. وی، فارغ‌التحصیل رشته عکاسی از دانشگاه هنر و
معماری است.
عربی در آبان 1392، به‌همراه همسرش نسترن
نعیمی، توسط قرارگاهثارالله سپاه پاسداران دستگیر گردید. همسرش پس از
چند ساعت آزاد شد اما وی برای مدت دو ماه در زیر شکنجه‌های مهلک در سلول
انفرادی نگه‌داری می‌شد
و سپس به بند 350 زندان اوین منتقل گردید. اتهامات
وی سب‌النبی و اهانت به امامان شیعه و هم‌چنین سیدعلی خامنه‌ای و احمد
جنتی وغلامعلی حداد عادل است.
ماموران حکومت جهل و جنایت
اسلامی، صبح زود وارد منزلسهل شدند و اعضای خانواده در
خواب بودند. ماموران وارد منزل و اتاق خواب سهیل می‌شوند. او و همسرش نسترن نعیمی را
بازداشت می‌کنند و پس از تفتیش منزل تعدادی از
عکس‌ها و وسایل شخصی‌شان را با خود می‌برند.
سهیل، مدتی بعد از بازداشت در شعبه 76 دادگاه
کیفری تهران، با اتهام «سب النبی» به اعدام محکوم شد. پس از اعتراض وکیل
سهیل عربی به حکم اعدام صادر شده توسط شعبه 76 دادگاه گیفری تهران و
ارجاع آن به شعبه 36 دیوان عالی کشور، این شعبه اتهام «افساد فی‌الارض» را نیز به پرونده اضافه و حکم
اعدام این زندانی را تایید کرد. طبق آن‌چه در متن حکم آمده، سهیل عربی به
دلیل «تعدد صفحات فیس‌بوک» به «افساد فی‌الارض» نیز محکوم شد، اما در
نهایت درخواست اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور پذیرفته شد و این بار
شعبه 34 دیوان عالی کشور، حکم اعدام را لغو و پرونده را برای
رسیدگی مجدد به یکی از دادگاه‌های بدوی فرستاد. دادگاه در رسیدگی مجدد
اتهام «سب النبی» را حذف کرد و سهیل عربی را به هفت سال و نیم زندان و
دو سال تحقیقات مذهبی(برای اثبات
پشیمانی) و دو سال ممنوع‌الخروجی پس از آزادی محکوم کرد.
اما دادگاه‌ها و جرایم سهیل عربی، به همین جا
ختم نشد، در اردیبهشت ماه 1393 به اتهام توهین به رییس وقت دانشگاه
علامه طباطبایی، آیت‌الله احمد جنتی و غلامعلی حدادعادل از طریق نوشته‌هایش در فیس‌بوک، در
شعبه 10 دادگاه ویژهکارکنان دولت به 500 هزار تومان جریمه
نقدی و 30 ضربه شلاق محکوم شد.
سهیل، هم‌چنین در شهریورماه 1393، به
اتهام «توهین به علی خامنه‌ای، رهبر حکومت اسلامی» و «تبلیغ
علیه نظام» در شعبه 15 دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم
صلواتی به 3 سال حبس محکوم شد که این حکم نیز به فاصله کوتاهی در
شعبه 54دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
این زندانی سیاسی، در پرونده‌ای که در داخل زندان
برای وی مفتوح شد، با اتهامات «توهین به مقدسات» و «تبلیغ علیه
نظام» از سوی شعبه 28 دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه مجموعا به
تحمل 6 سال حبس تعزیری محکوم شد.
در این پرونده مفتوحه سهیل عربی از بابت اتهام «تبلیغ
علیه نظام» به یک سال، از بابت اتهام «توهین به مقدسات» به تحمل 5سال
حبس تعزیری محکوم شده است.
جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات سهیل عربی، در
پرونده دیگریکه در زمان تحمل دوران محکومیت‌اش مفتوح شده بود، روز یک‌شنبه 20 خرداد
ماه 1397 در شعبه 28 دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی
مقیسه، برگزار شد. در این جلسه، سهیل عربی به‌همراه همسر سابق خود با
اتهامات «ارتباط با رسانه‌های بیگانه، توهین به رهبری، توهین به مقدسات و تبلیغ
علیه نظام»محاکمه شده بودند و سهیل عربی در روز 31 شهریورماه 1397 از
سوی شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران با ریاست قاضی احمدزاده، با اتهامات «فعالیت
تبلیغی علیه نظام» و «تشویش اذهان عمومی» به سه سال حبس تعزیری، سه
سال تبعید به برازجان و پرداخت 4 میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد.
وی هم‌زمان با این‌که پس از تغییرات بسیار در روند
دادرسی و احکام صادره در حال تحمل دوران محکومیت 7 سال و شش ماهه خود در
زندان تهران بزرگ بود، از بابت پرونده‌ای جدید که در زندان علیه وی مفتوح شده بود
در تاریخ 31 شهریور 97، توسط شعبه 26 دادگاه
انقلاب تهران به اتهامات «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «تشویش اذهان
عمومی» به 3 سال حبس، 3 سال تبعید و جزای نقدی محکوم شد.
سهیل در تاریخ 9 اردیبهشت ماه سال
جاری، به‌دلیل درد
شدید به بیمارستان فیروزآبادی تهران اعزام شده و با توجیه این که عدم
هماهنگی قبلی با بیمارستان به دلیل نبود تخت خالی پس از انجام معاینات ابتدایی
بدون رسیدگی پزشکی به زندان بازگردانده شده بود. با وجود تداوم درد شدید، مسئولین
زندان تاکنون با اعزام مجدد او به بیمارستان و رسیدگی مناسب پزشکی به وی موافقت
نکرده‌اند.
سهیل عربی،
از 25 خردادماه 98 اعتصاب غذا کرده بود. برخی
منابع می‌گویند که او روز جمعه 21 تیرماە بە‌علت اعتصاب غذای طولانی و افت دید
فشار خون، دچار تشنج و بیهوشی شده و به بیمارستان خمینی منتقل شده است، اما پس از
یک شب مجددا به زندان بازگردانده شد.
او پیش از این، در فروردین ماه سال جاری با نگارش
نامه‌ای وضعیت نامناسب خود و زندانیان محبوس در تیپ 1 زندان تهران بزرگ(فشافویه) را
یادآوری کرده بود. به‌گفته فرنگیس مظلوم، فرزندش از مدتی قبل از اعتصاب
غذای اعتراضی به‌سر می‌برد.
سهیل، نوشته بود: «تحریم خرید از فروشگاه‌های زندان و نخوردن غذای زندان که
حدود بیش از 240 هزار زندانی در ایران داریم که هر کدام حداقل سی هزار
تومان پول توی صندوق سازمان زندان‌ها می‌ریزند برای خرید کردن که اگر ما بتوانیم این را تحریم
کنیم این‌ها به جای ساخت زندان‌ها مجبور می‌شوند، ببینند درد مردم چیست.»