شعله‌های آتشی که سحر را سوزاند، به کاخ های حکومت اسلامی هم خواهد رسید!
بهرام رحمانی
شعله‌های آتشی که سحر را سوزاند، به کاخ های حکومت اسلامی هم خواهد رسید!
رجال ما همه دزدند و دزد بدنام است
که دزد گردند، بدنام دزد پاتختی است
زنان کشور ما زنده‌اند و در کفن‌اند
که این اصول سیه‌بختی، از سیه‌رختی است
میرزاده عشقی
هفته گذشته
دادگستری تهران خبر خودسوزی یک زن را در برابر یکی از واحدهای قضایی تهران تایید
کرد. در این خبر آمده بود که این فرد «پوشش نامناسب» داشته و با ماموران درگیری
لفظی داشته اما هیچ توضیحی در مورد پرونده خدایاری و یا پیشینه بازداشت وی ارائه
نشده بود.
عصر دوشنبه 11 شهریور 1398، سحر به
دادگاه رفت که حکم بگیرد. قاضی در دادگاه حضور نداشته اما به او اطلاع
می دهند که برای رفتن به استادیوم و جرایم مربوط به بدحجابی باید شش ماه
زندان برود. او از این خبر، به شدت خشمگین شده و در مقابل یکی از مجتمع‌های
قضایی تهران خودسوزی کرد.
«دختر آبی»
با 90 درصد سوختگی از
نوع درجه 3 به بیمارستان
منتقل شد.
به نوشته
خبرگزاری هرانا، خواهر سحر خدایاری گفته است: «هنگامی که خواهرم بعد از آزادی برای
دریافت گوشی‌اش به دادسرا می‌رود، در آن جا صحبت‌هایی انجام می‌شود و به گوش
خواهرم می‌رسد که باید 6 ماه در زندان بماند.
این اتفاق جرقه‌ای بود که باعث شد خواهرم در شرایط بد بیماری روحی و روانی خودش را
آتش بزند.»
اما یک منبع قضایی
به خبرگزاری قوه قضاییه میزان گفته بود که «برای این فرد به اتهامات جریحه دار
کردن عفت عمومی و توهین به مامورین پرونده قضائی تشکیل شد. او سپس در روز
دوشنبه (روز خودسوزی) جهت پیگیری پرونده خود به دادسرا مراجعه کرده اما به
دلیل غیبت قاضی هیچ اقدام قضایی در خصوص وی صورت نگرفته است...»
برخی منابع می‌گویند سحر خدایاری در
بیمارستان مطهری بستری بوده و تاریخ فوت او دوشنبه شب نبود، بلکه یک روز زودتر او
درگذشت و خانواده او تعهد داده بود که بعد از تشییع جنازه، خبر مرگ دختر آبی را
اعلام کند.
یکی از دوستان خانوادگی سحر به سایت «ایران‌وایر»
گفت که «جنازه را به خانواده‌اش تحویل ندادند. گفتند اول باید بروید و توجیه
شوید.» و در نهایت سحر روز یک شنبه در «بهشت فاطمه» شهر قم بدون سر و صدا دفن
شده است.
اما دفن سراسیمه و پنهانی بدن سوخته سحر،
آن قدرها بی سر و صدا نماند و شبکه های اجتماعی پس از شنیدن خبر درگذشت «دختر آبی»
با واکنش‌های بسیاری همراه شد تا جایی که بسیاری از کاربران با هشتگ
«تحریم استادیوم» خواهان تحریم تماشای فوتبال در ورزشگاه‌های ایران
شدند.
پیش تر پدر و خواهر این دختر طرفدار فوتبال در گفتگو
با روزنامه شهروند گفتند که او 6 ماه پیش برای تماشای
یکی از بازی‌های تیم استقلال با لباس مردانه از قم به تهران آمد و در هنگام ورود
به ورزشگاه بازداشت شد. او روز دوشنبه 11 شهریور پس از حضور
در یکی از واحدهای قضایی تهران، خودش را آتش زد. گفته شده که او بعد از مراجعه به
دادگاه با حکم شش ماه زندان مواجه شده بود.
خبر فوت سحر
خدایاری که در روز 18 شهریور 1398 منتشر شد، واکنش‌های زیادی را در محیط ورزشی و
فراتر از آن برانگیخت. علی کریمی ملی‌پوش ایرانی در اینستاگرام خود به طور
ضمنی پیشنهاد تحریم ورزشگاه‌ها را مطرح کرده است. آندارنیک تیموریان، دیگر ملی‌پوش
قدیمی می‌نویسد که روزی خواهد آمد که یکی از ورزشگاه‌های ایران «سحر» نامیده خواهد
شد.
جواد کاظمیان
فوتبالیست سابق پرسپولیس که در تیم‌های خارجی نیز بازی کرده نوشته است: «دختر جان!
شرم می‌کنم از بازی کردن در ورزشگاهی که تو پشت درهای بسته‌اش ماندی، پشت درهای
بسته‌اش سوختی... از شعله‌های آتشی که فقط تو را نسوزاند، تمام ما را خاکستر کرد.
شاید یک روز درهای بسته باز شدند و زنان و دختران کنار مردها برای فوتبال خواندند
اما صندلی تو تا آخر دنیا خالی می‌ماند. ما را ببخش اگر نتوانستیم برای رویای تو
کاری کنیم.»
علی پروین نیز فقط
نوشته است: «روحت شاد.»
خبر خودسوزی این
زن در شبکه‌های اجتماعی موجب خشم عمومی شد. اما واکنش اولیه مقام‌های قضایی جالب
بود. آن ها ادعا کردند که دختر آبی به‌خاطر بدحجابی و درگیری با ماموران پلیس
امنیت دستگیر شده است. یک مقام قضایی به روزنامه دولتی ایران گفت که جرایم این زن
«جریحه دار کردن عفت عمومی و توهین به ماموران انتظامی» است.
خودسوزی «دختر
آبی» توجه نمایندگان مجلس «وحوش» را هم جلب کرد؛ پروانه سلحشوری، در گفتگو با وب‌سایت
«آزادی» خواهان حرکتی عمومی برای مقابله با این مشکل شد و از سکوت جامعه مدنی
گلایه کرد:
«شاید دست
اندرکاران کشور ما به عنوان تنها کشور دنیا و البته تنها کشور مسلمان دنیا
این ویژگی‌ها را درباره زنان داشته باشد اما مردم را چه شده است؟ از خودم می‌پرسم
آیا همین فوتبالیست‌ها نمی‌توانند یک مقاومتی کنند و مثلا بگویند که ما بازی نمی‌کنیم.
نمی‌دانم می‌شود این کار را کرد یا خیر اما بالاخره وجود یک حرکت‌هایی از جانب
مردم لازم است. به نظر من حداقل مادامی که واکنش مردم به این مقولات جدی نشود، این
رویه ادامه پیدا می‌کند.»
با گذشت یک هفته
پس از خودسوزی سحر، هنوز این مسئله در راس اخبار رسانه ها و شبکه های
اجتماعی داخل و خارج ایران قرار دارد.
روز سه‌شنبه 19
شهریور 1398-10 سپتامبر 2019، باشگاه استقلال درگذشت «هوادار» خود، سحر خدایاری را
به خانواده‌اش تسلیت گفت. سحر که 29 سال داشت و در شبکه‌های اجتماعی به «دختر آبی»
مشهور شده بود، بیش از شش ماه قبل برای تماشای بازی تیم‌های استقلال و العین به
ورزشگاه آزادی رفته و بازداشت شده بود. به نوشته سایت‌های ایرانی، وی پس از
بازداشت به زندان قرچک ورامین انتقال یافت و سپس به قید وثیقه آزاد شد. او بعد از
چند ماه بلاتکلیفی به دادسرا رجوع کرد اما ظاهرا بی‌نتیجه بودن اقداماتش و صحبت از
امکان «شش ماه حبس»، او را به شدت مضطرب و خشمگین گردید.
چهار دختری که به «دختران
آزادی» معروف هستند عصر شنبه 26 مرداد ماه 1398 از زندان قرچک با قرار وثیقه آزاد شدند. این دختران در تاریخ
دوشنبه 21 مرداد ماه از سوی ماموران اطلاعات سپاه پاسداران در حالی که قصد ورود به
ورزشگاه آزادی را داشتند بازداشت و روانه زندان قرچک ورامین شدند.
نام این چهار تن عبارت است از فروغ علایی،
هرا خوش‌نواز، لیلی ملکی و هدیه مروستی. خبرگزاری ایسنا نیز روز 27 مرداد ماه خبر آزادی این چهار نفر با قرار وثیقه را تایید کرد. با این حال در
برخی از خبرها از بازداشت و آزادی شش نفر از آن ها گفته شده اما هنوز هویت دو
نفر دیگر مشخص نیست.
«دختران آزادی» عنوانی است که به فعالان
زنانی که برای ورود به استادیوم آزادی تلاش می‌کنند داده شده است.
فروغ علایی عکاس روزنامه دنیای اقتصاد برای
مجموعه عکس «گریه برای آزادی» برنده جایزه ورلد پرس فوتو سال 2019 شد. این مجموعه شامل عکاس‌های از زنان و مردان در حال تماشای فوتبال است.
هم چنین زهرا خوش نواز عکاس، بازیگر تئاتر و شاعر است. همگی
این چهار دختر جوان با لباس و آرایش مردانه قصد ورود به وزشگاه آزادی را داشتند.
برخی از آن ها بارها با لباس و آرایش مبدل به ورزشگاه‌ها برای تماشای مسابقات
فوتبال وارد شده بودند.
در چنین موقعیتی مقامات حکومت اسلامی ایران،
همواره یک مشت دروغ تحویل مردم ایران می دهند. برای نمونه، معصومه ابتکار معاون
رییس جمهور در امور زنان و خانواده، یک روز پس از آزادی این چهار دختر در
تاریخ 27 مرداد ماه مدعی شد: «هیچ مانعی در ورود مجزای زنان به ورزشگاه‌ها وجود
ندارد.» او هم چون رییس دروغگویش، افزود: «قطعا مانعی در این زمینه وجود
ندارد و امیدواریم در بهترین شرایط زنان ما با خیال راحت بتوانند در ورزشگاه و در
چارچوب تعیین شده حضور پیدا کنند.»
خبرنگار خبرگزاری برنا در توییتر خود به نقل
از یکی از دختران آزاد شده نوشت که او کلی هزینه گریم و لباس مردانه داده تا
بتواند وارد ورزشگاه شود اما آخر به زندان قرچک ختم شده است: «یکی از دختران آزاد
شده: «جدا از پول گریمور، پول لباس مردانه، فقط پانصدهزار تومان دادم تا یک
موتورسوار مرا به جلوی گیت ورودی بیاورد تا درجریان پیاده روی کسی متوجه نشود
دختر هستم.»
مبلغ وثیقه این زنان از سوی برخی خبرنگاران
ورزشی در شبکه‌های اجتماعی، 50 میلیون
تومان عنوان شده است.
در حالی چهار دختر جوان بازداشت شدند که
ایران طی ماه‌های گذشته از طرف فدراسیون جهانی فوتبال تحت فشار قرار گرفته بود تا
سیاست‌های این فدراسیون مبنی بر برابری جنسی را اجرا کند. بر اساس گزارش وب‌سایت
خبری خبر‌آنلاین، فیفا تا 9 شهریور 1398 به ایران فرصت داده است تا ساز و کارهای ورود زنان به استادیوم را فراهم
کنند.
جیانی اینفانتینو رییس فدراسیون فیفا طی
ایمیلی در تاریخ 28 خرداد 98 به مهدی تاج رییس فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد که ممانعت ایران از ورود
زنان به ورزشگاه‌های ایران، برای این کشور عواقبی مانند محرومیت همراه خواهد داشت.
مصطفوی رییس کمیته استیناف در تاریخ 12 مرداد 1398 با حضور در برنامه مناظره شبکه اول سیما گفته بود: «تا نهم شهریور فیفا مهلت
داده تا تکلیف حضور زنان در استادیوم مشخص شود، شوخی هم ندارد. دست دولت هم نیست؛
ممکن است من زنده نباشم ولی به زودی زنان برای تماشای فوتبال در استادیوم حاضر می‌شوند.»
در ادامه همین صحبت‌ها، مازیار ناظمی مدیرکل
روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان، پنجم مرداد از توافق این وزارتخانه با فیفا برای
آزادی ورود زنان به استادیوم های فوتبال خبر داده و گفته بود: «احتمالا
درهای آزادی به روی دختران هوادار فوتبال به زودی باز می‌شود.» با این حال ظاهرا
هنوز توافقی صورت نگرفته و اجازه ورود زنان هنوز در حد «احتمال» مانده است.
اکنون فیفا اعلام کرده که «به زودی» هیاتی
را به ایران می‌فرستد تا مسئله ورود زنان به استادیوم‌های فوتبال را در این کشور
بررسی کند. این تصمیم فیفا اندکی بعد از آن گرفته شده که سحر یکی از زنان هوادار
فوتبال در ایران، در پی خودسوزی جان خود را از دست داد.
فدراسیون فیفا به خبرگزاری فرانسه، گفته
است که هیات اعزامی آن ها برای بررسی آماده‌سازی استادیوم‌ها به ایران سفر
خواهد کرد. به گفته فیفا، نمایندگان این فدراسیون بررسی خواهند کرد که آیا
ایران برای ورود زنان به استادیوم در بازی مقدماتی جام‌جهانی آماده است یا نه. البته فیفا هم مانند
همه نهادهای بین المللی سرمایه داری، به دنبال منافع خودش است نه آزادی زنان
ایران!
نخستین رقابت در چارچوب مسابقاتی که به شکل مستقیم تحت نظر فیفا برگزار خواهد شد، بازی تیم ملی ایران در برابر تیم کامبوج است که در