بهرام رحمانی

وظایف روشنفکران و هنرمندان در مقابل و جنگ دولت ترکیه

برعلیه روژآوا چیست؟!

«آزادی تنها ارزش جاودانه تاریخ است. اگر کسی نان شما را بگیرد، آزادی شما را هم گرفته و اگر کسی آزادی شما را بگیرد، مطمئن باشید که نان شما هم در معرض تهدید است.» (آلبرکامو)

جنایات جنگی که دولت و ارتش اردوغان در شمال شرق سوریه  و عمدتا مناطق کردنشین روژآوا مرتکب شده است، عمیقا و به شدت قلب هر انسان آزاده ای را به درد می آورد و دچار شوک می کند. جنایتی که همه حکومت های سرمایه داری جهان، هر کدام به سهم خود، مستقیم و غیرمستقیم در نسل کشی و آزادی کشی مردم آزاده روژآوا و نابودی این سیستم خودگران دموکراتیک مردمی توسط ارتش فاشیست ترکیه و گروه های ترویستی سوری حامی دولت ترکیه، سهیم هستند! تاریخ این جنایت را هرگز فراموش نخواهد کرد! اردوغان یک جنایت کار جنگی و تروریست و آدم ش است و به همین دلیل نیز باید روزی به پای میز محاکمه کشیده شود!

ارتش ترکیه و نیروهای شبه ‌نظامی مورد حمایت آن، روز چهارشنبه ۱۷ مهرماه١٣٩٨– ٩ اکتبر ٢٠١٩، در پی اعلام خروج نیروهای آمریکایی از مناطق شمال‌شرق سوریه، حملات هوایی و زمینی خود را آغاز کردند.

عملیات ترکیه از همان روزهای اول با اعتراض افکار عمومی حهانی و انتقادهای جهانی روبه‌رو شد. چرا که گزارش‌ های نگران ‌کننده ‌ای از کتشار غیرنظامیان و حتی بمباران بیمارستان ها، آمبولاس ها، مناطق مسکونی و غیرنظامیان منتشر شد. برخی رسانه ها از «تیرباران غیرنظامیان کرد» و یا «اعدام» یک زن سیاست مدار کرد خبر دادند. به علاوه اخبار فرار صدها داعشی از اردوگاه ها و زندان های روژآوا منتشر گردید.

پیش تر رجب طیب اردوغان رییس جمهوری داعشی ترکیه، گاه بی گاه روژآوا را تهدید می کرد و بی شرمانه به پیکارگران روژآوا که پیام آور صلح و دوستی و آزادی و برابری هستند را «تروریست» می نامید.

نیروهای سوریه دمکراتیک روز سه شنبه ١٥ اکتبر در بیانیه‌ای خبر از آواره شدن ٢٧٥ هزار نفر در شمال شرق سوریه پس از حملات ارتش ترکیه با همراهی شبه نظامیان مورد حمایت آنکارا داد.

در این بیانیه پس از اشاره به وجود ٧٠ هزار کودک آواره آمده است، «در حالی که هفتمین روز از آغاز جنگ در غرب کُردستان می‌گذرد، نیروهای ارتش ترکیه با تمام قوا شهرهای غرب کُردستان خصوصا «سری کانی» را بمباران می ‌کند، همین امر باعث شده هر روز تعداد آواره‌گان افزایشیابد.»

در هشتمین روز جنگ اردوغان، هم چنان بر طبل جنگ می کوید و می گوید: گفتند در سوریه آتش بس اعلام کن؛ هرگز!

نیرویی که برای شکست دادان به گروه تروریستی اسلامی داعش که اتفاقا مورد حمایت اردوغان و دولتش بود شکست داده و در این راه، حدود ١١ هزار جان باخته تقدیم راه آزادی و برقراری صلح کرده است.

 

 

به راستی روشنفکران و هنرمندان با مشاهده این جنگ و ترویسم دولتی و غیردولتی علیه بشریت چه وطیفه ای دارند؟بی گمان روشنفکران و هنرمندان مترقی و مردمی، وظیفه آگاهانه و داوطلبانه دارند حقیقت را بدون واهمه و ترس بیان کنند و بنویسند. این بخش از روشنفکران و هنرمندان باید علیه روابط و مناسبات سرمایه داری و مالكيت خصوصی و استثمار انسان از انسان موضع قاطع و محکمی داشته باشند. روشن است که تحلیل علمی و نقد عمیق با اعلام موضع فصلی و خشمگینی زودگذر تفاوت دارد. بنابراین بحث بر سر تند و تیز نوشتن نیست اساس بحث روشنگری است.

اگر روشنفکران و هنرمندان را در سطح کلی تقسیم کنیم آن ها هم مانند همه شهروندان جوامع بشری، به طبقات تقسیم می شوند و از این رو، منافع طبقاتی شان ایجاب می کند که در کجا بایستند.

در یک گفتگوی رادیویی  (SWR2)در پاسخ به این سئوال که چرا دیکتاتورها شعر می‌ گویند، آلبرت کوشورکه می‌ گوید شاید بهتر باشد سئوال را وارونه کنیم، یعنی بپرسیم چرا گاهی شاعران دیکتاتور می ‌شوند. به عقیده کوشورکه نخست کتاب دیکتاتور می ‌آید، بعد خود دیکتاتور. یعنی برخی دیکتاتورها نخست شاعر و نویسنده و هنرمند اند، بعد تحت شرایطی که همه چیز به هم ریخته و یک نظام سیاسی از نو باید ساخته شود، آن را با خلاقیت خود می ‌سازند و قادر مطلق آن می ‌شوند. این کار به عقیده برخی محققان، تحقق بخشیدن به یک رویا، و از این نظر یک کار اساسا هنرمندانه و شاعرانه است. کلام قدرت و قدرت کلام دو روی یک سکه ‌اند. این دو با هم پیوند دارند.

اینیاتسیو سلونه، نویسنده ایتالیایی که در «مکتب دیکتاتورها» به یک آمریکایی چگونه دیکتاتوربودن را می ‌آموزاند، درسی را به «هنر دو‌دوزه‌بازی و خطر باور کردن دروغ‌ های خودگفته» اختصاص داده است: دیکتاتور قطعا دروغ می ‌گوید و دودوزه‌بازی می ‌کند و تقصیر را گردن دیگران می ‌اندازد و از آب گل‌ آلود ماهی می ‌گیرد، اما نباید دروغ خودش را باور کند:

«سیاست هنر ممکنات است. در عصر تمدن توده‌ ای، محدوده‌ چیزهای ممکن و شدنی تغییر کرده و گسترش یافته، اما معنی ‌اش این نیست که هرکس هر کاری بخواهد بکند. پیشوایی که این اصل را فراموش کند و سرمست گفته ‌های خود شود، خود را مسخره‌ دیگران کرده است.» (اینیاتسیو سیلونه. مکتب دیکتاتورها. ترجمه مهدی سحابی، نشر نو: تهران، ۱۳۶۳(چاپ اول)، ص ۱۳۰)

یگان های دموکراتیک سوریه که بخش عمده آن را یگان های مدافع خلق تشکیل می دهند تاکنون حتی یک گلوله هم به سوی ترکیه شلیک نکرده است. اما در مقابل در این سال ها دولت و ارتش ترکیه چه مستقیم و چه غیرمستقیم از طریق نیروهای سوری مورد حمایت خود، به روژاوا حمله کرده و انسان های بی گناه و غیرنظامی را کشته است. ارتش ترکیه حدود یک سال و نیم به همراه گروه های تروریستی سوری به کانتون عفرین حمله کردند و از آن تاریخ تاکنون این کانتون در اشغال آن هاست. اشغالگران در این مدت شهر را غارت کرده اند و مخالفین را ترور، زندانی و شکنجه و اعدام کرده است. در این مدت حدود ٢٠٠ هزار نفر از این کانتون آواره شده اند. ارتش ترکیه در حمله به عفرین ده ها مدرسه، بیمارستان، منابع آب و برق و خانه های مسکونی مردم را از طریق هوا و زمین بمباران کردند. حال با این کارنامه، آیا اردوغان و دولت و ارتششان تروریست است یا یگان های مدافع خلق روژآوا که از خانه و کاشانه و هم چنین از اهداف و سیاست های آزادی خواهانه و برابری طلبانه و انسانی شان در مقابل تروریسم دولتی و غیردولتی دفاع می کنند تروریست هستند؟!

اکنون نیز از جمله ارتش ترکیه و گروه های ترویستی سوری همراهش به روژاوا می گذرد که در این مدت و در اثر بمبارن های هوایی و زمینی صدها تن جان باخته و حدود ٢٠٠ هزار نفر آواره شده اند.

در واقع اردوغان کسی است که در راستای تامین قدرت فردی خود در چهار سال گذشته؛ به انواع و اقسام ترفندها و توطئه ها و جاه طلبی ها متوسل شده است تا همه قدرت را دستان خود متمرکز کند و دیکتاتور مطلق باشد. از این رو، با تعریف و تمجید از حاکمیت های عثمانی و هیتلری، چنین حاکمیت هایی را برای ترکیه امورز مناسب تشخیص داده است. او در سه سال گذشته و پس از شکست کودتای «کنترل و طراحی شده»، بیش از ٢٠٠ هزار نفر از ارتش گرفته تا دادگستری، دانشگاه ها، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، احزاب و... را پاک سازی کرده است تا همه این نهادها را در کنترل شدید خود بگیرد.

در حالی که اردوغان در نزد بخش آگاه جامعه ترکیه و حهان آدمی منفور و جاه طلب و داعشی محسوب می شوداما برخی هنرمندان معروف ترکیه حامی او هستند به طوری که حتی در حمله به عفرین در کنار این دیکتاتور و جنگ طلب و فاشیست قرار گرفتند.

خوانندگان معروف ترکیه «ابراهیم تاتلیسس»، «آژدا پکان» و «سیبل جان»، در ردیف آن هنرمندان معروف ترکیه هستند که در کنار دیکتاتورهای تاریخ و در مقابل محرومان و ستم دیدگان ایستادند. آن ها از کشتار مردم عفرین حمایت کردند.

 

 

تعدادی از خوانندگان و ورزشکاران مشهور ترکیه، روز یک شنبه اول آوریل ٢٠١٨، رجب طیب اردوغان، رییس جمهور داعشی ترکیه را در سفری تبلیغاتی به یکی از پاسگاه‌ های مرزی استان حاتای در مرز سوریه همراهی کردند. آن ها ضمن حمایت از کشتار، جنایت و تجاوز علیه مردم کرد و غیرکرد روژآوا، بار دیگر همانند گذشته که در طول زندگی خود در خدمت دولت های فاشیست ترکیه بودند این بار قتل، کشتار، ترو، اعدام صحرایی، غارت  و بمباران های هوایی نیروهای ترکیه و تروریست ها حامی دولت ترکیه، در عفرین را «قهرمان» نامیدند. 

«ابراهیم تاتلیسس»، «آژدا پکان» و «سیبل جان»، از جمله خوانندگانی بودند که برای تایید جنایت و کشتار مردم روژآوا  از تجاوز نظامی ترکیه به نام «شاخه زیتون» علیه مردم منطقه عفرین سوریه، با اردوغان فاشیست و تروریست همراه شدند.

ابراهیم تاتلیسس که در این تاریخ ۶۶ سال داشت خواننده قدیمی و مورد حمایت تمام دولت های مختلف پان ترکیسم و پان اسلامیسم بوده و به این معنی خواننده دولتی است. او هر روز زنگ عوض کرده و هرکس که در قدرت باشد به خدمت آن درمی آید. یک روز در خدمت پان ترکسیم های سکولار و فاشیست و روز بعد در خدمت اسلامیست های فاشیست گرایان فاشیست قرار می گیرد. او  زاده شهر اورفا در کردستان ترکیه است.

 

آژدا پکان رجب طیب اردوغان

دیکتاتور ترکیه  اردوغان در جریان این بازدید از این پاسگاه مرزی گفت تاکنون بیش از ۳۸۰۰ از مردم و نیروهای مبارز کرد که وی و دولتش  آن ها را «تروریست»  می نامد در عفرین کشته شده ‌اند و تاکید کرد که «نیروهای ترکیه برای اشغال مناطق بیش تر خود را  آماده می کنند.»

در حالی که بسیاری از روشنفکران و هنرمندان جهان هم صدا با صدها هزار مردم آزاده در بسیاری از کشورها و مجامع بین ‌المللی، حمله ترکیه به خاک سوریه و بمباران مناطق کردنشین را به شدت محکوم کردند و شعار اردوغان تروریست - فاشیست سر دادند.

در زمان آغاز تجاوز ارتش ترکیه به عفرین، هزاران معترض در ترکیه به دلیل ابراز مخالفت با این دخالت نظامی بازداشت شدند و اردوغان دانشجویان معترض به این عملیات را «تروریست» خطاب کرده بود.

عملیات ارتش ترکیه روزجمعه ۲۹ دی ‌ماه ١٣٩٧با عنوان«شاخه زیتون» درعفرین سوریه علیه یگان ‌های مدافع خلق که اغلب آن ها را کردهای سوریه تشکیل می‌ دهند، آغاز شد.

ارتش ترکیه و گروه های تروریستی سوری مورد حمایت این کشور، در ۵ فروردین ‌ماه ١٣٩٨، کنترل کامل شهر عمدتا کردنشین عفرین را در شمال غربی سوریه به دست گرفتند. این عملیات به آوراگی نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر از ساکنان این شهر انجامید.

روز ١٣ مارس ٢٠١١ میلادی، ابراهیم تاتلیس در محله شیشلی استانبول بعد از خروج از دفتر شبکه تلویزیونی خود، مورد حمله افراد ناشناس قرار گرفت و ترور نافرجام شد. ضاربان از طریق یک ماشین اقدام به شلیک چندین گلوله کرده و متواری شدند.

اصابت گلوله ای به جمجمه و خارج شدن آن باعث شد دولت ترکیه پرفسور سمیعی رو از آلمان به این کشور بیاورد، سمیعی با یک تیم جراحی در طی ١٢ ساعت توانست جان ابراهیم تاتلس را نجات دهد.

سمیعی از جراحان طرفدار حکومت اسلامی ایران است و اخیرا نیز نامش در اختلاس های برخی مقامات حکومتی، به ویژه شهردار سابق تهران است.

ابراهیم تاتلیسس در آذر ماه سال ١٣٩٧، با تکمیل فرم عضویت خواستار آن شد که در حزب عدالت و توسعه نام او به عنوان یک عضو رسمی ثبت شود. ابراهیم تاتلیس تاکنون سه بار از زادگاه خود یعنی استان کردنشین شانلی‌ اورفا و یک بار از استان ازمیر، خواهان آن شده که به عنوان نامزد حزب عدالت و توسعه در انتخابات مجلس معرفی شود، اما این تقاضا هرگز مورد قبول سران حزب عدالت و توسعه قرار نگرفته است.

با این حال او رابطه خوبی با رجب طیب اردوغان رییس جمهور ترکیه و رهبر حزب عدالت و توسعه دارد و بار‌ها با هم دیدار کرده‌اند.

در سال ۲۰۱۳ میلادی و در جریان مذاکرات صلح بین ترکیه و پ. ک. ک. هم زمان با سفر مسعود بارزانی و رجب طیب اردوغان به شهر کردنشین دیاربکر در ترکیه٬ ابراهیم تاتلیسس و شوان پرور به طور هم زمان با هم بر روی صحنه رفتند و در چند مورد دیگر نیز هم چون حمله ارتش ترکیه به عفرین در سوریه، تاتلیسس به منظور حمایت از اقدام اردوغان و ارتش ترکیه، همراه با چندین هنرمند مشهور دیگر هم چون یاووز بینگل و سیبل جان، به مرز سوریه رفته و در آن جا با خواندن آواز از حمله به عفرین حمایت کرده بود.

اما سرانجام به گزارش (سی‌ان‌ان ترک)،ابراهیم تاتلیسس، برای انتخابات پارلمانی ترکیه، از سوی حزب توسعه و عدالت، حزب حاکم بر این کشور برای حوزه ازمیر کاندیدا شد. انتخابات پارلمانی زودهنگام ترکیه در ٢٤ ژوئن ٢٠١٨ برگزار شد.

در انتخابات پارلمانی سال ٢٠١٥ ترکیه، حزب توسعه و عدالت که ١٣ سال اکثریت بلامنازع پارلمان این کشور را در اختیار داشت، بخش عمده ‌ای از کرسی‌ها را از داست داد و حزب دموکراتیک خلق ‌ها (HPD) که مورد حمایت کارگران، علوی ها، ارمنی ها، هم جنس گرایان و مردم کرد است توانست با اخذ ١٣ درصد آراء برای اولین بار به پارلمان راه یافت.

اردوغان آخرین باری کە دربارە ابراهیم تاتلیس اظهار نظر کرد در حضور مردم وان شمال کردستان گفت کە ابراهیم نیز کرد بودە و مانند (جردوان ها) یا (همان نیروهای محلی ارتش ترکیە برای مقابلە با مبارزین کرد)، عزیز است.

رجب طیب اردوغان نخست وزیر وقت ترکیه روز ٢٥ آبان ١٣٩٢ - ١٦ نوامبر ٢٠١٣ در شهر دیاربکر، برای نخستین بار میزبان مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق بود.

به گزارش خبرگزاری آناتولی، در بخشی از مراسم دیدارهای بارزاین و اردوغان در دیاربکر، مراسم ازدواج دسته جمعی زوج‌ های جوان برگزار شد که در این مراسم دو چهره معروف موسیقی کردهای ترکیه یعنی «ابراهیم تاتلیسس» و «شوان پرور» حضور پیدا کردند و آواز خواندند.

ابراهیم تاتلیسس پس از ترور دو سال و نیم پیش کم تر در عرصه عمومی ظاهر می ‌شود. او سرمایه ‌گذاری‌های عظیمی در کردستان عراق در بخش هایی چون ساختمان‌ سازی کرده است.

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه جمعه ١١ دی ماه ١٣٩٤، در پایان سفر خود به عربستان، در سخنانی در جمع خبرنگاران گفت: «در یک نظام واحد (مانند ترکیه)، یک سیستم ریاست جمهوری می تواند به طور کامل عمل کند.

روزنامه های ترکیه به نقل از رییس جمهوری این کشور نوشتند: در سایه نظام وحدت موجود در ترکیه، می توان نظام ریاست جمهوری فوق العاده را در کشور برقرار کرد، در جهان و در طول تاریخ نمونه های ممتازی از این نظام موجود است و به عنوان مثال می توان نظام هیتلر در آلمان نازی را نام برد.

او تاکید کرد: نمونه هایی از این دست در جهان و تاریخ وجود دارد. شما می توانید این مسئله را در آلمان هیتلری مشاهده کنید.

اردوغان افزود که در سال جدید تصمیم دارد جامعه ترکیه را برای بحث و جدل درباره دست یابی به توافق اجتماعی به منظور رسیدن به آرمان های ریاست جمهوری خود بسیج کند.