بسوز نولیبرالیسم، بسوز!

منبع: لینکه تسایتونگ

تارنگاشت عدالت 

پپه اسکوبار

نولیبرالیسم به معنای واقعی کلمه در شعله‌های آتش می‌سوزد و ازاکوادور گرفته تاشیلی، باز اين آمریکای لاتین است که راه رانشان می‌دهد. به نظر می‌رسد که آمریکای لاتین  در  صدد است علیه دستورالعمل ‌های ریاضتی بدخیم و یکنواخت صندوق بین‌المللی پول باسلاح‌های کشتار جمعی اقتصادی آن برای نابودی حاکمیت ملی و ایجاد بی‌عدالتی اجتماعی، سرانجام قدرت را برای شکل بخشیدن تاریخ خود به دست خویش گیرد.

سه انتخابات ریاست جمهوری درجریان است. ظاهراً باوجود عربده‌های «تقلب» معارضین،  روزیک‌شنبه گذشته دربولیوی سرنوشت مشخص شد. هفته آینده نوبت آرژانتین  واوروگوئه  می‌رسد.

شکست وعقب‌گرد در زمینه آن چه که«دیوید هاروی» خیلی زیبا«انباشت به کمک سلب مالکیت» می‌نامید، بسیار شدیدهست و خواهد بود.

روزی هم نوبت برزیل خواهد رسید که آن‌طور که به نظر می‌رسد به وسيلۀ ارواح پینوشه‌تبار پاره پاره می‌شود.

برزیل نهایتاً پس از درد و رنج فراوان به پا خواهد خواست،زیرا محرومین و تحقیر شده گان در تمام آمریکای جنوبی دریافته اند که هنوز یک برگ برنده در دست دارند.

شیلی همه چیز را خصوصی می‌کند

مسأله‌ای که در خیابان‌های شیلی مطرح می‌شود، بسیارجدی است: «چه چیز بدتر است: فرار مالیاتی و یا مسدودکردن مترو؟» این‌ها همه دودوتا چهارتای  مبارزۀ طبقاتیاست. تولید ناخالص ملی شیلی سال گذشته تنها ۱٫۱درصد افزایش یافت درحالی‌که سود بزرگ‌ترین کنسرن‌های کشور حداقل ده برابر شد.  دشوار نیست،ببینیم این سودها به همت چه کسانی تأمین شده است.

شیلی در خیابان، اکنون نشان می‌دهد که چگونه آب، برق، گاز، بهداشت، دارو،حمل‌و‌نقل، آموزش و پرورش، دریاچه آبشور «آتاکاما» و حتا یخچال‌های طبیعی خصوصی‌سازی شده اند.

این، انباشت کلاسیک از طریق سلب مالکیت است. و برای اکثریت قریب به اتفاق ۱۹ میلیون  شیلیايی، هزینه زندگی غیرقابل تحمل شده است، میانگین درآمد ماهانه آن‌ها بالاتر از۵۰۰  دلار نیست.

«پل والدر» مدیر روزنامه «پولیتیکا» و تحلیلگر مرکزتحقیقات استراتژیک آمریکای لاتین (CLAE)، خاطرنشان می‌کند که چگونه درعرض کم‌تر از یک هفته پس از  پایان  تظاهرات  در اکوادور که لاشخور نولیبرال، «لنین مورِنو» رامجبور کرد افزایش قیمت گاز را پس‌ بگیرد، در شیلی نیزتظاهرات مشابهی آغاز گردید.

«والدر» به درستی رییس‌جمهور شیلی «سباستیانپینه‌را»  را به بوقلمون بریان درسفرۀ درازی توصيف می‌کند، که تمام طبقه سیاسی شیلی دورآن حلقه  زده است. جای تعجب نیست که توده خشمگین مردم شیلی تفاوتی میان دولت واحزاب سیاسی  وپلیس قایل نیست. «پینه‌را»، همان‌طور که انتظار می‌رفت، همۀ جنبش‌های اجتماعی را  بزهکارانه معرفی کرده و ارتش را به خیابان ‌هاگسیل داشت تا آن‌ها را سرکوب کند.  او وضعیت اضطراری اعلام کرده است.