اعیادمغان

 

نام کتاب                       اعیادمغان                      

پژوهش ونگارش            عبدالاحد ستاک سروری

 

اعیادمغان  یا جشنواره های آریایی کتابی است جناب عبدلاحد ستاک سروری با استفاده از منابع کتبی ، تاریخی وروایات شفاهی نوشته ، با آرستن پوش زیبا نقاشی شده ی روی جلد آن از آفریده استاد غلام محی الدین شبنم غزنوی نقاش ورسام معروف افغانستان تازه از چاپ برآمده است.

نویسنده  درین کتاب در باره تاریخ ونحوه برگزاری سه جشن بزرگ آریایی نوروز،جشن مهرگان و سده یا شب آذرین در دوره های مختلف اجتماعی وفرهنگی نوشته و آیین ها در فرهنگ قدیمی چگونه درخشیده هویت فرهنگی ما را با مثالها اثبات نموده است.

درین اثر تجلیل وبزرگداشت اعیادمغان در دوره غزنویان رنگ ورسم رنگینتر داده شده شاهان غزنوی را پاسداران ارزشهای بزرگ ملی ،فرهنگی معرفی نموده دوران تیمریان هرات رامجموعه از روشنگری از احساسات وارزشهای معنوی واخلاقی اسلامی دانسته است.

 در کتاب اعیادمغان پیدایش نوروز در مهد ومحل بلخ ذکر شده در صفحه دوم با تذکر از کتاب سیرالملک تالیف نظام الملک( پنجهزار سال قبل آرییایی ها موفق گردیدند که تقویم شمسی را اختراع نمایند واز یک نوروز تا نوروز دیگر را به پنجاه وهفت تقسیم نموده وروز اول هفته را که شب وروز دقیقآ مساوی میگردد نوروز نام گذاشتند.)

اعیادمغان احساسات ملی وفرهنگی ما را قدامت تاریخی داده ومدنیت روشن آریایی کهن را سند فخر دانسته با آوردن مثالها از مورخین معتبر ونقل قول از ذین الاخبار گردیزی ،آثار الباقیه علامه ابوریهان بیرونی  و دها اثر نویسنده گان ومورخین مشهور نامدار وشاعران سنخور ما منوچهری ،عنصری ،فرخی،شیرازی،گنجوی جشنواره های آریایی را باورمنتر ساخته است.

درین کتاب یكي از شكوهمند ودیرینه بودن  اعياد مغان سده یا شب آذرین است که به در صفحه 23 این اثر نمونه از قصیده عنصری آورده شده است

سده جشن ملک نامدار است

زآفریدون واز جم یاد گار است

(ازین یاد کرد استاد عنصری برمی آید که بر گذاری جشن وآتش افروزی درین شب میراثیست.)

من با جناب ستاک معرفی نبودم اما اثر دست داشته برایم فهماند نوسنده یکی از پزوهشگران پر توان فرهنگی ومیراثخور برحق نیاکان ماست.

آقای ستاک در بخش پیشگفتار خود نبشته است.(در سال 1353 که عهده دار مدیریت کلتوری ولایت غزنی بودم برای اولین بار بود از قرن ششم هجری به برگذاری جشن مهر گان طی یک محفل ادبی اقدام ورزیدم واز آن سال به بعد تا سال 1372 هر سال بشکل وسیعتر وحتی با اجرایی رسم گزشت های ورزشکاران ومحافل شعر وموسیقی از جشن مهرگان در شهر غزنی تجلیل بعمل میاوردیم.) به اسناد متن فوق میتوان گفت میراثخواران فرهنگ با گویایی بالنده گی شگوفایی فرهنگی ،اجتماعی ومذهبی نیاکان ما را به درجه عالی حرمت وعزیز داشته ودر مقابل تهاجم فرهنگ نا باب مقاومت نموده هر گونه فرهنگ را به آیین خود رنگ وبوبخشیده است.

مطالعه اعیاد مغان را به همه هموطنان توسعه نموده برای نویسنده محترم آقای عبدالحد ستاک سروری که در راه پر نمودن خالیگاه  فرهنگی،تاریخی وپسندیده ما خدمات نموده تن سالم وعزیز

در هردو جهان آرزو میکنم.

امان معاشر خبرنگار آزاد

اپریل 2009