پیام تسلیت کمیته ی فعالین ح. د . خ . ا

مورخ 2016 / 11 / 26

بمناسبت درگذست رفيق دکتر فيدل کاسترو، رهبر انقلاب و مردم کوبا

رفقا و دوستان گران ارج!

       صبح روز شنبه تاریخ ۲۶ / ۱۱ / ۲۰۱۶ م، رسانه های همگانی جهان خبر درگذشت یک انسان بزرگ، يک ابرمرد نستوه و یک انقلابی پرشور وعدالتخواه جهان را به دست نشر سپرند.

       رفیق فیدل کاسترو آن دژ شکست ناپذیر راه مبارزه ی عدالتخواهی همه طبقات تهی دست و اقشار ستم ديده ی جهان؛ به عمر نود سالگی به جاودانگی پیوست و کلیه رهروان راه جنبش بین المللی طبقه کارگر و همه زحمتکشان جهان را در سوگ و ماتم نشاند.

      رفیق کاسترو در ۱۳ اگست ۱۹۲۶ م در یک خانواده زمیندار، صاحب مزارع (نی شکر) زاده و بزرگ شد. پس از پایان دوره دبیرستان، آموزش دانشگاهی را تا سطح عالی فرا گرفت و گواهینامه دوکتورا در رشته حقوق را به دست آورد.

      فيدل در آغاز پیشه ی وکیل مدافع را برگزيد و در هاوانا دفتر دفاع از حقوق مردم دادخواه را گشود؛ ولی به زودی این وظیفه را کنار گذاشت و راه مبارزه ی انقلابی را به خاطر دفاع از حقوق و منافع زحمتکشان و رهايی آنان را از پنجه های خونين ظلم ، ستم و استبداد، انتخاب و در نتیجه به عنوان یک انقلابی پرشور در جهان، محبوبیت کسب کرد.

    موجودیت شگاف ژرف طبقاتی در جامعه کوبا سبب شد که رفیق کاسترو راه درپیشگیری مبارزه طبقاتی را بر ضد زمامداران خود کامه و سرنگونی آنان را از سلطه ی حاکميت در ميهن مألوفش، انتخاب نماید. در آن زمان در کوبا فولخنسیو باتیستا که از سوی واشنگتن نصب و بر مردم تحمیل شده بود، نظام دیکتاتوری را رهبری می کرد و از منافع طبقات حاکم ، ارتجاع داخلی و امپریالیسم جهانخوار دفاع می نمود.

      در دوران دیکتاتوری باتیستا، نظام سیاسی با فساد گسترده آغشته بود و دولت را باندهای تبهکار اداره و رهبری می کردند و کوبا با داشتن روسپی خانه ها و قمار خانه ها، بهشت روی زمین برای سرمایه داران به حساب می آمد و قاچاق مواد مخدر به پیمانه وسیع رواج پیدا کرده بود.

      رفیق کاسترو یکجا با چه گوارا و سایر رفقای همرزمش، مبارزه ی مسلحانه پاتيزانی و چریکی را بر ضد دیکتاتوری باتیستا با پایه گذاری سنگر های مستحکم نبرد سرنوشت ساز، از کوه های سیرامانسترا آغاز نمودند و در سال ۱۹۵۶م وارد هاوانا شده قدرت و اداره کشور را بدست گرفتند. باتیستا رو به فرار نهاد و پس از آن در کوبا نظام انقلابی تأسیس گردید که دفاع از حقوق و منافع توده های زحمتکش ، آزادی و دموکراسی ، برادری و برابری و تأمين عدالت اجتماعی را در سرلوحه ی کارش قرارداد و توده های رنج کشيده کوبا را از بند و ستم ملاکان بزرگ و ستم پيشگان وابسته به جهان سرمايه آزاد نمود.

      زمانی که آیزنهاور ریٔس جمهور آمریکا با تمام قوا در ضدیت با دولت نو تأسیس درکوبا به رهبری فیدل کاسترو، قرار گرفت، اتحاد شوروی سابق در کنار مردم و رهبران کوبا ایستاده شد و به عنوان یک دوست از آن ها پشتیبانی همه جانبه نمود که در نتیجه یکی از داغ ترین صحنه های جنگ سرد در همین جا شکل گرفت.

      آمریکا در سال ۱۹۶۱م تلاش به خرج داد تا با استفاده از نوکران زر خرید خود " ارتش خصوصی متشکل از تبعیدیان کوبایی " دولت انقلابی مردمسالار کوبا را سرنگون سازد؛ ولیک ارتش کوبا بر مهاجمان حمله برده آنان را شکست داد و توطئه خنثی گردید.

      سازمان جهنمی سی. آی. ای صد هابار قصد ترور و از بین بردن کاسترو را سازماندهی کرد که معروفترین آنها عملیات " مانگوس " بود. " سیا " خواست با جابجایی مواد منفجره در سیگار کاسترو، وی را به قتل برساند؛ وليک همه ی اين توطئه ها به ناکامی انجامید.

     دولت و مردم کوبا سال های درازی را در زیر تحریم های اقتصادی و سیاسی و محاصره نظامی امپریالیستی به سر بردند؛ اما هرگز تسلیم فشارهای سرمايه سالاران جهان نشدند و تن به معامله گری و سازش طلبی ندادند. همین گونه دولت و مردم کوبا، زیر رهبری خردمندانه ی رفیق فیدل کاسترو توانستند در برابر توطئه های خاینانه ی ميخائيل گرباچف و شرکاء با متانت بی نظیر ایستادگی کنند و نگذاشتند که دسیسه های این فروخته شده ی قرن بیستم، در کوبا جامه ی عمل بپوشد.

      کوبا به مانند دهه ی شصت عیسایی، با تحریم های رزیلانه گرباچف تا سرحد قطع روابط سیاسی میان هر دو کشور، روبرو گردید؛ لیکن مردم، حزب کمونیست و دولت کوبا هرگز به خواستهای پليد و ننگين گرباچف لبیک نگفتند و درپای مشکلات سرخم نه نمودند.

      رفیق فیدل کاسترو از سال ۱۹۵۶-۱۹۷۶ م علاوه بر رهبری انقلاب، وظیفه ی نخست وزیری کوبا را نیز به دوش داشت و مطابق قانون اساسی تصویب شده ی ۱۹۷۶ م الی سال ۲۰۰۸ م رئیس جمهور کوبا بود.

      حزب کمونیست کوبا در سال ۱۹۶۵، رفیق کاسترو را به عنوان رهبر برگزید که تا سال ۲۰۱۱آن را رهبری نمود.

     دکتر کاسترو يکی از انديشمندان پيشتاز و فعال جنبش عدم انسلاک بود و در فاصله ی زمانی تأسیس اين جنبش، دوبار به عنوان دبیر کل سازمان کشور های غیر متعهد انتخاب شد.

     رفیق کاسترو فرزند زحمتکشان میهن خود و همه ی ستمدیدگان جهان بود که چراغ اندیشه های علمی طبقه کارگر و همه زحمتکشان جهان را رهنمای عمل انقلابی، قرار داد و در راه رهایی بینوایان رزمید و در دل تاریخ جاودانه شد.

     او صنایع و تجارت را در کوبا ملی ساخت و اصلاحات سوسیالیستی را در سراسر جامعه به اجرا گذاشت که مطابق به آن زمينه های مساعدی برای آموزش و پرورش ، پژوهش و آموزشهای عالی ، بهداشت، وساير نيازمندی های اجتماعی بصورت رايگان برای همه مردم کوبا مهيا گرديد.

     رفيق فيدل کاسترو، بمثابه ی يک اسطوره ی بی همتا برای مبارزان انقلابی راه آزادی، دموکراسی، عدالتخواهی ، پيشرفت و ترقی اجتماعی در قاره ی افريقا و امريکای لاتين و الگوی مقاومت و تسليم ناپذيری دربرابر دسيسه ها و توطئه های امپرياليسم جهانی و بيدادگران منطقه يی، تبديل شد.

      در زير رهبری کاستروی بزرک در کوبا، نسلی از کادرهای مسلکی، مجرب و تحصيل کرده ی بخشهای فرهنگی و اقتصاد ملی پرورش يافت، که بخشی از آنان در برنامه های همکاری دوستانه و همبستگی رزمجويانه در ساختمان جامعه ی مترقی در کشورهای بپاخاسته ی افريقا و امريکای لاتين ، سهم ارزنده گرفتند.

      در دهه ی هشتاد سده ی پيشين، هنگامی که جنگ اعلام نا شده از طرف ايالات متحده ی امريکا عليه نظام نوين عدالتخواه در افغانستان تحميل و حزب دموکراتيک خلق افغانستان و دولت جمهوری دموکراتيک افغانستان، تحت رهبری زنده ياد رفيق ببرک کارمل، با موجی از دسيسه ها و توطئه های ارتجاع داخلی و جهانی و امپرياليسم بين المللی می رزميد؛ حزب کمونيست و دولت انقلابی کوبا به رهبری رفيق کاسترو در کنار مردم افغانستان و ح. د. خ. ا قرار داشتند و از داعيه ی برحق حزب و دولت ج. د. ا ، در مجامع بين المللی دفاع و پشتيبانی قاطعانه و بی دريغ نمودند. 

      رفیق کاسترو پس از یک عمل جراحی، در ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۶ قدرت را به راؤل کاسترو واگذار کرد ودر فوریه ۲۰۰۸ از سمت ریاست جمهوری و فرمانده کل سپاه کناره گیری نمود.

      بسیاری از رهبران جهان رفیق کاسترو را به عنوان یکی از شخصیت های برجسته قرن، بدين شرح خواندند:

     ـ جاستین ترودو نخست وزیر کانادا: کاسترو رهبر فوق العاده بود؛

     ـ ولادميرپوتین: کاسترو نماد یک دوران و دوست صمیمی وقابل اعتماد برای روسیه بود؛

     ـ اولاند رئیس جمهور فرانسه: کاسترو بازیگر دوران جنگ سرد بود که برای مردم کوبا  مظهر غرور و نپذیرفتن نفوذ و تسلط بیگانه تلقی می گردد؛

     ـ رئیس جمهور چین: مردم چین یک رفیق خوب و واقعی خود را از دست دادند؛

     ـ مودی نخست وزیر هند: کاسترو یکی از شخصیت های برجسته قرن بیستم بود؛

     ـ بیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا: مردم ما باید میراث با ارزش کاسترو را حفظ کنند؛

      ـ جاکوب زوما رئیس جمهور آفریقای جنوبی: کاسترو برای کسب استقلال و تمامیت ارضی کوبا زندگی خود را وقف کرد و برای آزادی مردمانی که در سایر کشور ها سرکوب شده اند، تلاش نمود؛

      ـ ایوومورالس رئیس جمهور بولیوی: کاسترو بزرگ مرد تاریخ بشریت بود....

       کمیته ی فعالین حزب دموکراتیک خلق افغانستان، مرگ این رفيق انقلابی سترگ را ضایعه بزرگی به جنبش بین المللی  طبقه ی کارگر؛ به احزاب کمونیست، دموکراتيک و عدالتخواه ؛ به جنبش های آزادی بخش ملی و میهنی کلیه خلقهای جهان و همه مبارزان و آزادی خواهان ضد ارتجاع، استعمار ( کهنه و نو )، استثمار، امپریالیسم و انواع ستم و بیدادگری دانسته ؛ بدين وسيله مراتب تسليت و همدردی خويش را به حزب کمونیست - دولت و مردم درسوگ و ماتم نشسته ی کوبا و تمام انقلابیون جهان، ابراز می دارد.

     راه مبارزه، اصول انقلابی و آرمان ها و هدف های شریفانه ی رفیق کاستروی عزيز، در قلب و وجدان همه انسان های آگاه و با رسالت نه تنها باقی می ماند؛ بلکه فراتر از آن چون مشعل فروزانی در امرگزينش و پيمودن راه پرخم و پيچ زندگی آينده، رهگشا خواهد بود.

      ـ روان کاستروی عزیز شاد و یاد و خاطره اش گرامی باد!

کمیته ی فعالین

ح. د. خ. ا