پیام تسلیت کمیته فعالین

حزب دموکاتيک خلق افغانستان

با اندوه بی پایان خبر آمد که رفیق معلم نورالدین همرزم با وفای مان، یکی از نخبگان سیاسی و مبلغ پرتوان ح.د.خ.ا، چهره بارز و شناخته شده مردم رنجدیده ی استان کاپیسا، یک خدمتگزار صادق زحمتکشان میهن، یک وطن پرست صاف قلب و پاک دست، دیگر در میان ما نیست. 

رفیق معلم نورالدین درسال 1334 خورشيدی در دهکده ی غچولان دره غوث نجراب، در قلب سلسله کوههای هندوکش بيدار، چشم به جهان گشود. وی پس از آموزش دوره ی ابتدائيه درمکتب مرکز نجراب و فراغت از انستيتوت تربيت بدنی در سال 1354 درحالی که افتخار عضويت حزب دموکراتيک خلق افغانستان را حاصل نموده بود؛ بحيث آموزگار در مکتب متوسطه قلعه غنی نجراب به تدريس و تربيت فرزندان ميهنش آغاز وتا سال 1358 در امر آموزش و پرورش نسل بالنده ی کشور، وظيفه مقدس استادی و رسالت تاريخی خويش را به شکل شايسته ايفاء نمود. سپس در ماه حمل همين سال ازطرف دژخيمان حفيظ الله امين بازداشت و رهسپار زندان پلچرخی گرديد.

پس از سرنگونی رژيم خونتای امين سفاک، رفيق نورالدين نيز درجمع ساير زندانيان سياسی از شکنجه گاه امينی ها آزاد گرديده دوباره غرض انجام وظايفی که فرزندان وطن به آن نياز داشتند روانه ی زادگاه و مدرسه ی مألوفش گرديد؛ اما بعد از گذشت سه ماه و سقوط حاکميت دولتی محل دراوايل حمل سال 1359 توسط (حزب اسلامی گلبدين حکمتيار) دوباره بازداشت و الی سال 1371 درزير شکنجه واسارت جانکاه اين گروه خون آشام قرارگرفت.

رفيق نورالدين در سال (1381خورشيدی ـ 2002 ميلادی) پس از سقوط حاکميت طالبان دوباره بحيث معلم در ليسه عبدالقدير مکرورويان چهارم شهرکابل به تدريس و آموزش فرزندان ميهن آغاز و درسال 1390 خورشيدی پيش از ميعاد معين قانونی؛ مطابق سيستم استعدادکش " نظم نوين جهانی(!) و گلوباليسم (!) " به تقاعد سوق داده شد.

اما رنج بيکاری جانکاه و فرساينده برای رفيق نورالدين معلم که همه دوران زندگی اش سراسر در پويش و کار و پيکار بود، قلب ناتوانش را از تپش بازداشت و سرانجام  روز سه شنبه 26 جدی  خورشيدی1395 مطابق  ۱۷/ ۱ / ۲۰۱۷ ترسايی در شهر کابل در آغوش میهن، از اثر بیماری که عايد حالش گرديده بود، جاودانه شد و اعضای خانواده، رفقا و دوستان در ماتم مرگش نشستند.

 شاد روان رفیق نورالدین بخش بزرگی از سال های عمر عزیز خود را در راه انجام آموزش و پرورش فرزندان ميهن و مردم بلا کشیده ی افغانستان گذرانید و يک نسل بالنده و روشنفکر رسالتمند را به جامعه ی تشنه لب به سواد و دانش، تقديم نمود واز خود نام نیکو به جا گذاشت.

رفیق نورالدین انقلابی پرشور و مبارز خستگی ناپذیر راه مبارزه طبقاتی و درعين حال يک مبلغ توانا بود. وی هیچگاهی به آستان زورگویان ارتجاع داخلی و جهانی و غارتگران بین المللی سر فرود نیاورد؛ در طول زندگی پربار خود و در تمام دوره ی کارش بحيث آموزگار و تربيت دهنده ی نسل جوان و انجام خدمت به مردم و میهن مألوفش خیلی ها خوش درخشيد و پاک و با مناعت زیست.

رفیق نورالدین انسان با تقوا، دارای خصایل عالی انسانی، صاحب استقلال رأی و پابند به اصول و تعهد خود در رده های ح.د.خ.ا بود؛ هرگز تسلیم زورگویی ها و ناهنجاری های روزگارنشد و از شکنجه و آزار جسمی و روانی توسط جلادان اگسا و رفتن به کنج زندان پلچرخی گرفته تا اسارت جانکاه خُرد کننده ی 11 ساله اش به وسیله حزب اسلامی، هم قامت افراشته اش خم نگرديد و تسليم پيروان مکتب آدولف هيتلر و دين فروشان اسلام نما نشد.

رفیق عزیز مان نورالدین پس از سقوط حاکمیت به ادامه ی عضویت خود در کادر فعالين ح.د.خ.ا وفادار باقی ماند و به هیچ یک از حزب ها و سازمان های نو تأسیس نپیوست. 

ما در حالی که از بابت در گذشت این رفیق عزیز خویش سخت غمگین و سوگوار هستيم، نبود این انقلابی نستوه را در میان سنگر نشينان ح.د.خ.ا و میهن دوستان تحول طلب و عدالت پسند کشور، ضایعه بزرگ می پنداریم. 

وفات رفیق معلم نورالدین را به همه رفقا و دوستان پیکارجو، به تمامی مبارزان راه ترقی، آزادی، دموکراسی، صلح، پیشرفت و عدالت اجتماعی سرزمین تاریخی مان تسلیت گفته، به اعضای خانواده و بازماندگانش صبر و حوصله مندی می خواهیم.

روانش شاد، یاد و خاطره اش گرامی باد!

کمیته فعالین

ح.د.خ.ا