عبد الواحد فيضی

مرُوری بر رخداد های خونبار سه سده ی اخير خرُاسان ديروز وافغانستان امروز

از برچيدن بساط اشغالگران کهن تا افتيدن به دام غارتگران نوين!

(1709 ـ 2018)

( بخش بيستم )

آغاززند گی نوين برای حزب دموکراتيک خلق ومردم فغانستان پس ازششم جدی 1358

     طوری که دربخش نوزدهم اين مبحث تاريخی توضيحات ارائه گرديد؛ حفيظ الله امين بمثابۀ يک کادر آموزش ديدۀ سازمان استخبارات ايالات متحدۀ امريکا " سيا "؛ پرتاب شده در درون ح. د. خ. ا؛ وظيفه داشت تا نهضت دموکراتيک عدالتخواه افغانستان را که رهبری آن را ح. د. خ. ا دردست داشت، سرکوب خونين نمايد؛ همه رهبران، کادرهای فعال و صفوف رزمندۀ آن را با ساير شخصيتهای ملی و وطندوست، روشنفکران ترقيخواه و تحول طلب، ازدم تيغ بکشد و تمامی زمينه ها وشرايط را برای افتيدن اين سرزمين درکام مونوپول های غارتگر بين المللی، مطابق سناريوی "سيا" مساعد گرداند.

     امين اين مأموريت را با انجام قتل های زنجيره يی (ترور: علی احمد خُرم وزير پلان، انعام الحق گران پيلوت آريانا، ميراکبر خيبر يکی ازبنياد گذاران ح. د. خ. ا، قتل محمد داوود وهمه خانوادۀ او، بشمول قديرنورستانی و حيدر رسولی، اعضای باند در درون دولت)، آغاز کرد واين پروسۀ جنايتبار را با ريختاندن خون صد هاتن ازشخصيتهای بزرگ سياسی ونظامی ، ازجمله نوراحمد اعتمادی، محمد موسی شفيق نخست وزيران پيشين و ديگران توسعه داد و با ايجاد دسايس سازمان يافته و انجام قتل نورمحمد تره کی منشی عمومی کميته مرکزی ح. د. خ. ا و رئيس شورای انقلابی ج. د. ا، محمد طاهر بدخشی، يکی ازبنياد گذاران ديگر ح. د. خ.ا؛ هزاران تن ازکادرها و فعالين هردو جناح حزب؛ علماء، دانشمندان ، روشنفکران آزاديخواه و تحول طلب و کشانيدن پای نظامیآن اتحاد شوروی درافغانستان غير منسلک، اين سريال را با ازبين رفتن خود و بخشی ازاعضای فاميلش درشامگاه 27 دسمبر 1979  فرجام بخشيد.

    همزمان با سقوط رژيم حفيظ الله امين، ببرک کارمل به نمايندگی ازحزب دموکراتيک خلق افغانستان وشورای انقلابی جمهوری دموکراتيک افغانستان، خطوط عمده و اساسی دولت آينده را در ابعاد داخلی و خارجی آن، درهمان تاريخ (27 دسمبر1979)، توأم با ابرازهمدردی و غم شريکی با فاميل های داغ ديده؛ عنوانی مردم عذاب کشيده ی افغانستان، اين گونه اعلام نمودند:

     « اجازه بدهيد تا عميقترين تأثرات و همدردی ها، عظيمترين احترامات و درودهای آتشين را بمناسبت رنجهای بيکران و اشکهای خونين شما، بمناسبت حبس و زندان، تبعيد و مهاجرت های جبری، زجر و شکنجه های وحشيانه و غيرانسانی، شهادت و کشتارجمعی دهها هزار مادران و پدران ما، برادران و خواهران ما، دختران، پسران و کودکان ما که ازطرف حفيظ الله امين ميرغضب و بدستور مستقيم اين جلاد آدمکُش، بعمل آمده به پيشگاه شما تقديم بدارم.» (1)

      دراين بيانيه مبرم ترين وظايف رژيم نوين چنين مشخص گرديده بود:

     « 1ـ اعلام آزادی تمام زندانيان سياسی که ازدم تيغ ساطور حفيظ الله امين تبهکار سر به سلامت برده باشند و درشرايط لازم لغو قانون اعدام.

     2ـ لغو تمام مقررات ضد دموکراتيک و ضد انسانی و منع گرفتاريها، توقيفها، تعقيبات خودسرانه و تفتيش منازل و عقايد.

     3ـ احترام به اصول دين مقدس اسلام، آزادی وجدان، عقيده و مراسم مذهبی، حمايت ازنظام کانون خانواده، رعايت اصل مالکيت قانونی و مشروع و عادلانه شخصی.

     4ـ احيای امنيت و مصئونيت فردی و جمعی، آرامش و صلح و نظم انقلابی در کشور.

     5ـ تأمين شرايط سالم آزاديهای دموکراتيک اعم از آزادی تشکيل احزاب مترقی و وطنپرست و سازمانهای توده ای يا اجتماعی؛ آزادی مطبوعات، تظاهرات، اجتماعات و نمايشهای خيابانی؛ تأمين حق کار و تحصيل؛ تأمين آزادی و محرميت مکاتبات، مخابرات، مسافرت و مصونيت منزل.

     6ـ توجه و کمک جدی و بنيادی به نسل نوجوان و شاگردان مکاتب، محصلان و روشنفکران کشور بدون تبعيض »(2)

      مشی دولت جديد دربخش سياست خارجی ، اين گونه اعلام گرديد:

     « دولت جمهوری دموکراتيک افغانستان ازسياست صلح جويانه برمبنای اصول بی طرفی مثبت و فعال وهمزيستی مسالمت آميز، از سياست دفاع ازصلح و ديتانت (تشنج زدايی )، از تحديد سلاحهای استراتژيک هسته ای و خلع سلاح عام و تام، ازحقوق بشر و جنبشهای آزاديبخش خلقهای تحت ستم ـ بمثابۀ يک عضو وفادارسازمان ملل متحد وکشورهای غيرمتعهد ـ پشتيبانی و پيروی ميکند. نظام جديد تمام قراردادهای منعقده ميان افغانستان و کشورهای جهان را رعايت و احترام مينمايد. اين نظام با نيروهای صلحدوست در يک جبهۀ وسيع جهانی عليه جنگ و جنگ طلبان، استعمارکهن و نو، امپرياليزم و صهيونيزم، فاشيزم و راسيزم، اپارتايد و نژاد پرستی می رزمد و همبستگی بين المللی  خود را با سيستم جهانی اصالت اجتماعی، جنبشهای جهانی کارگری و نهضتهای آزاديبخش ملی و اجتماعی کشورهای آسيا، افريقا و امريکای لاتين بسط و توسعه ميدهد ». (3)

     برمبنای اعلاميۀ مورخ 27 دسمبر 1979 و جلسۀ مشترک هيأت رهبری متعهد به وحدت هردو جناح حزب که دربرابراعمال ضد انسانی و ضد حزبی امين تا سرحد سقوط رژيم وی نقش فعال ايفاء نموده بودند؛ ترکيب هيآت رهبری جديد حزب (اعضای کميته مرکزی، بيروی سياسی و دارالانشاء آن ) و دولت (هيآت رئيسۀ شورای انقلابی) و حکومت ج. د. ا (ازتاريخ 27 الی 31 دسمبر 1979)، اين گونه اعلام گرديد:

     الف: ترکيب نوين رهبری حزب (اعضای بيروی سياسی و دارالانشاء کميته مرکزی حزب دموکراتيک خلق افغانستان):

     1ـ ببرک کارمل بحيث عضوبيروی سياسی و منشی عمومی کميته مرکزی حزب  دموکراتيک خلق افغانستان؛

     2ـ صالح محمد زيری، عضو بيروی سياسی و منشی کميته مرکزی ح. د. خ. ا؛

     3ـ نوراحمد نور، عضو بيروی سياسی و منشی کميته مرکزی ح. د. خ. ا؛

      ------------------------------------------------------------------

     4 ـ غلام دستگير پنجشيری، عضو بيروی سياسی و رئيس شعبۀ نظارت وکنترول کميته مرکزی ح. د. خ. ا؛

     5ـ سلطان علی کشتمند، عضو بيروی سياسی کميته مرکزی ح. د. خ. ا؛

     6ـ داکتر اناهيتا راتبزاد، عضو بيروی سياسی کميته مرکزی ح. د. خ. ا؛

     7ـ اسد الله سروری، عضو بيروی سياسی کميته مرکزی ح. د. خ. ا.

  همچنان درهمين نشست هيأت رهبری هردو جناح حزب واحد مدغم شده، 36 تن بحيث اعضای اصلی و 8 تن بصفت اعضای مشاور(علی البدل) کميته مرکزی، ازهردو جناح حزب دموکراتيک خلق افغانستان، جديداً برگزيده شدند.

     ب ـ ترکيب هيأت رهبری دولت جمهوری دموکراتيک افغانستان:

     1ـ ببرک کارمل، بحيث رئيس شورای انقلابی جمهوری دموکراتيک افغانستان و قوماندان اعلی قوای مسلح افغانستان؛

     2ـ اسد الله سروری، معاون شورای انقلابی، ج. د. ا؛

     3ـ سلطان علی کشتمند، معاون شورای انقلابی، ج. د. ا؛

------------------------------------------------------------------------------

     4ـ نور احمد نور، عضو هيأت رئيسۀ شورای انقلابی، ج. د. ا؛

     5ـ جنرال عبدالقادر، عضو هيأت رئيسۀ شورای انقلابی، ج. د. ا؛

     6ـ جنرال محمد اسلم وطنجار،عضو هيأت رئيسه شورای انقلابی ج. د. ا؛

     7ـ جنرال گل آقا ، عضو هيأت رئيسه، شورای انقلابی ج. د. ا؛

     8ـ دکتر صالح محمد زيری، عضو هيأت رئيسه، شورای انقلابی ج. د. ا؛

     9ـ دکتر اناهيتا راتبزاد، عضو هيأت رئيسۀ شورای انقلابی؛ج.د.ا، برگزيده شدند.

     همچنان 58 تن از اعضای حزب و شخصيتهای ملی، علماء و روحانيون پاک نهاد غيرحزبی بحيث اعضای شورای انقلابی انتخاب شدند.

----------------------------------------------------------------------------------

     ج ـ رئيس و اعضای حکومت جمهوری دموکراتيک افغانستان:

     1ـ ببرک کارمل بحيث صدراعظم؛

     2ـ اسد الله سروری، معاون صدر اعظم؛

     3ـ سلطان علی کشتمند، معاون صدراعظم؛

     4ـ شاه محمد دوست، وزير امور خارجه؛

     5ـ جنرال محمد رفيع، وزير دفاع ملی؛

     6ـ سيد محمد گلاب زوی، وزير داخله؛

     7 ـ دکتر اناهيتا راتب زاد، وزيرتعليم و تربيه؛

     8ـ محمد اسلم وطنجار، وزير مخابرات؛

     9ـ عبدالوکيل، وزير ماليه؛

     10ـ  نظرمحمد، وزير فوايد عامه؛ 

     11ـ فيض محمد، وزيرسرحدات و قبايل؛

     12ـ شيرجان مزدوريار، وزير ترانسپورت؛

     13 ـ عبد المجيد سربلند، وزير اطلاعات و کلتور؛

     14ـ عبدالرشيد آرين، وزيرعدليه ولوی سارنوال؛(وسرپرست دستگاه قضايی کشور)؛

     15ـ سلطان علی کشتمند، وزير پلانگذاری؛

     16ـ محمد اسماعيل دانش، وزيرمعادن و صنايع؛

     17ـ رازمحمد پکتين، وزير آب و برق؛

     18ـ گلداد، وزير تحصيلات عالی و مسلکی؛

     19ـ محمد خان جلالر، وزيرتجارت ؛

     20ـ محمد ابراهيم عظيم، وزير صحت عامه؛

     21ـ فضل الرحيم مهمند، وزير زراعت .

     آنگونه که ديده ميشود، ازجملۀ (21) پُست ازمقام های رهبری حکومت (شورای وزيران) ، در 9 پُست آن (شماره های: 1ـ 3ـ 4ـ 5ـ 7ـ 9ـ 11ـ 13ـ 15ـ) اعضای بلند پايۀ حزبی جناح پرچم و در9 پُست ديگرآن (شماره های: 2ـ 6ـ 8ـ 10ـ 12ـ 14ـ 16ـ 17ـ 18) اعضای رهبری جناح خلق و درسه پُست (19ـ 20 ـ 21) دانشمندان و شخصيتهای مسلکی حکومتهای پيشين وغيرحزبی تعيين شدند.

     بدين ترتيب، دراين تعيينات باستثنای مقام صدارت که درآن رهبر حزب، زنده ياد ببرک کارمل برگزيده شد؛ درسايرپُست ها و درکُليت آن تعادل (9 ـ 9) بين هردو جناح حزب، رعايت گرديده بود. صرف نقش تکنوکراتها و شخصيتهای مسلکی غيرحزبی، به تناسب اعضای حزب دراوايل کمرنگ بود. ای کاش دراين تعيينات، تعداد بيشتری ازاين مقام ها به تکنوکراتها و شخصيتهای مسلکی احزاب ديگری درنظر گرفته و يک دولت وسيع البنياد تشکيل می شد. گرچه شرايط و اوضاع داخلی  و بين المللی  آن زمان، ناگزيری های را در آغاز بررهبری آن وقت تحميل نمود؛ وليک بعدازمدتی اين آرزوها تاحدودی براورده شد. 

      بنابران طوری که ديده می شود، برخلاف تبليغات پرازفتنه وکينه ودروغ پراگنی های رقبای سياسی ح.د.خ. ا و زهرپاشی های مطبوعاتی دشمنان تاريخی وسوگند خورده ی مردم افغانستان، با آمدن ارتش سرخ، کدام فرد مشخص به تنهايی به قدرت نرسيد؛ بلکه رژيم و حاکميت سياسی بوجود آمده پس از7 ثور1357 (27 اپريل 1978) وارد مرحلۀ نوين خود گرديد و ح. د. خ. ا با تأمين وحدت مجدد، از آسيب پذيری يک دسيسه ی بزرگ، بين المللی درآن برهه ی زمان، نجات يافت وجمعی از اعضای رهبری،کادرها وفعالين هردو جناح حزب (پرچمی وخلقی) به انجام وظايف حزبی و دولتی ماموريت يافتند.

     ببرک کارمل منشی عمومی کميته مرکزی ح. د.خ. ا و رئيس شورای انقلابی جمهوری دموکراتيک افغانستان، به تاريخ 6 جنوری 1980 برمبنای مشی اعلام شده ی حزب و دولت جديد؛ فرمان عفو و آزادی تمامی زندانيان سياسی را، بدون درنظرداشت طبقه، مذهب ، زبان، قوم، مليت، ايده ئولوژی و اختلافات سياسی و سازمانی، صادرنمودند، که بموجب آن به تاريخ 7 جنوری دروازه های زندان مخوف و مرگبار پلچرخی در کابل و سپس درولايات بر روی زندانيان سياسی باز گرديد و هزاران زندانی( به استثنای اعضای باند حفيظ الله امين که به اتهام قتل های انفرادی و دسته جمعی پس از 6 جدی 1358 وارد زندان شده بودند؛ سپس به 15 تن آنان برويت پرونده های جنايی شان، مطابق مواد مصرح در قانون جزای افغانستان از طرف دادگاه حکم اعدام صادر وپس از تاييد هيأت رئيسه شورای انقلابی در معرض تطبيق قرار گرفت؛ متباقی آنها به حبس های طويل، متوسط و قصير محکوم شدند؛ وليک کتگوری اول آنان، قبل از تکميل ميعاد حبس، از حاتم بخشی های دکتر نجيب الله مستفيد و از زندان رها گرديده، درپست های مهم حزبی و دولتی گماشته شدند؛ اما خليل الله زمر آزادنشد  و بازداشت ده سالۀ وی بی جواب باقی ماند؛) از حبس و پنجه های خونين جلادان امين رها شده به آغوش فاميل های شان برگشتند.

     طوری که مشاهده گرديد:«درمجموع درطی هجده روز ازتاريخ 27 دسمبر1979 تا 15 جنوری 1980 درحدود(16) شانزده هزارتن زندانی سياسی درکابل و ولايات آزاد شدند. درميان آزادشده ها ازتمام سازمانها و گروههای سياسی و کليه اقشاراجتماعی و شخصيتهای سياسی و فرهنگی و نمايندگان مليتهای گوناگون کشور اعم از روحانيون، دانشمندان، استادان، معلمان، محصلان، هنرمندان، کارگران، پيشه وران، دهقانان موجود بود.» (4) ازجمله تعداد کثيری ازبنياد گرايان اسلامی وابسته به احزاب اخوانی بشمول برخی از رهبران ايشان ازآن جمله عبدالرب رسول سياف نيز درجمله آزاد شدگان بود.

    طوری، که ديده شد، برخورد هيأت رهبری حزب ودولت ج. د. ا،  درآن برهه ی زمان دربرابر اعضای باند و حکومت حفيظ الله امين، اين گونه صورت گرفت:

     « رهبری جديد حزبی و دولتی، بعد از اعلام عفو عمومی زندانيان سياسی، يک عده از طرفداران امين و اشخاصی را که بعد از 7 ثورمتهم به جرايم و جنايات نابخشودنی بودند، بعد از تحقيقات و بررسی دوسيه های شان، توسط سارنوالی اختصاصی [دادستانی ويژه] و فيصله محکمه اختصاصی [ دادگاه ويژه] وتاييد هيأت رئيسۀ شورای انقلابی، اعدام وعده يی هم برای مدت طولانی زندانی گرديدند. 15 تن از اشخاصی که در جرايم مشهود، از جمله قتل، شکنجه و کشتار دسته جمعی مردم بيگناه ملکی و نظامی درشهرها و ولايات کشور دست زده بودند، حکم اعدام صادر وعملی گرديد. ناگفته نماند که چند تن ازاين محکومين به اعدام، اشخاصی بودند که بنابردستورحفيظ الله امين، در قتل منشی عمومی ح. د. خ. ا و رئيس شورای انقلابی نورمحمد تره کی مستقيماً دست داشتند. ليست اعدام شده گان قرار ذيل است:

1 ـ صاحب جان صحرايی، عضو کميته مرکزی[حزب حاکم] و وزيرسرحدات ج. د. ا؛ [مسؤول قتل و کشتار وکلای شورا، متنفذين با اعتباردرشهرستان دهراوود ولايت ارزگان؛]

2 ـ عبد الله امين، برادرحفيظ الله امين، رئيس تنظيمه وفرد تام الاختياردرولايات شمال کشور؛

3 ـ اسد الله امين، برادرزاده و داماد حفيظ الله امين و رئيس ادارۀ استخبارات"کام" که ازبطن ادارۀ بدنام " اگسا" بوجود آمده بود؛

4ـ انجنيرمحمد ظريف،عضو کميته مرکزی،[حزب حاکم]، وزيرمخابرات ومسئول [در ولايت] قندهاروولايات همجوارآن؛

5 ـ صديق عالميار، عضو کميته مرکزی ودارالانشاء کميته مرکزی[حزب حاکم] ووزيرپلان؛

6 ـ جانداد، قوماندان گارد رياست جمهوری که دست داشتن در قتل نورمحمد تره کی را بنابر دستور امين اعتراف نمود؛

7 ـ اقبال، آمرامنيت گارد رياست جمهوری که دست داشتن در قتل نورمحمد تره کی را بنابر دستور امين، اعتراف نمود؛

8 ـ عبدالودود، رئيس مخابرۀ گارد رياست جمهوری که دست داشتن در قتل نورمحمد تره کی را بنابر دستور امين، اعتراف نمود؛

9 ـ محمد عارف عالميار، رئيس عمومی ترانسپورت؛[ متهم به قتل ميراکبر خيبر و سربه نيست کردن شماری از دانشجويان دانشگاه کابل بشمول قتل هشت تن از پرچمداران ح. د. خ. ا؛]

عبدالواحد فیضی

تعداد مقالات در سپیده دم 96

نمایش تمام مقالات عبدالواحد فیضی