محفل برگزاری روز نوروز

 

سال 1387هجری شمسی پرمیمنت رابشما خواننده گرامی از صمیم فلب تبریک گفته مسعود باشید.

ا فغا نها ی پر احسا س اتحا د  و وحد ت خواه  مقیم بلغا ر یا محفل سا ل1387   خور شید  ی  را پر از خوشی وهلهله تدویر و از ان استقبال بعمل اوردند.

  محفل برگزاری سال نو یا نوروز با طلا وت قران

کریم اغاز که بعد محترم احمد صدیق دلیرسرپرست  سفا رت جمهو ری اسلا می افغا نستا ن با بیا نیه ی پر ارزش خویش که در رابطه به نوروز بود محفل را فضای پرمسرت بخشید. هکذا نامبرده علاوه  بر ا براز  بیا ن از نوروز  به حا ضرین  تبر یکا  ت نیک خودرا گفته ، از دربار رب العزت برای  تمام مردم افغانستان وجهان سعاد ت و ارامی و  دور از جنگ و مصیبتها را تمنا کردند، که بتعقیب ان سایر افغا نها نیز با ارایه ی اشعار نوروزی وبیا نات  به زبا ن  پشتو   د ری  و ا ز بکی  مر تبت  به  سا  ل نورا بنوبه ی خویش که باخود داشته اظهار نمودند.

   هکذا درمحفل متذکره بتعداد بیشتر از سه صد نفر

بشمول اعضای کور دپلوماتیک سفا رت  جمهوری اسلامی  افغا نستا ن  و سا یر خا رجیها با  فا میل های شان اشترا ک دا شتند.

 شورو شعف وحدت ویک پارچه گی افغانهادرتجلیل  از نو روز  توا م موزیک  وشعا ر های  د ر  جهت سعاد ت  ابا دی  و ارامی  مردم بلا کشید ه  فضا ی محفل  نوروزی را طوری  فرا گرفته بود که  پیرو جوان  انرا با گوش  وپوست لمس نمود ه  با یک احساس عجیب امیدواری های مفرط می سرایید ن   و با کف زد نها پا ی کوبی  و ا تن ملی را  بر پا مینمود ند .بلخصوص  جوانان که همیشه شادی و شعف را در ذهن هر یک طوری تجسم  مینمایند  که هر شخص  را د ر ما هول  و اکنا ف خود در شور و  خو شی  و کف  زد نها  وا دا شته  سهیم حرکات خود میگرد ا نند . 

  البته پروگرام های تفریحی نمایشی نیزوجودداشت که  نسبت  نبود ن وقت  از ان  منصرف  گردیدند.

 اطفال که با لبا س های  ملی  ملبس بودند  اشعا ر نوروزی  را  با یک  حرارت  و احسا س  طفلانه  خویش چنان مقبول  و زیبا  به خا نش گر فتند  که  عشق ودوران  طفلیت  را در ذهن  هر یک  د ر موج و شورعجیب قرار دا د ند. همه در عا لم  خو شی و ارزومند ی سعا د ت ا ینده  انان کف  زده ، منفور  شرا یط  نا مسا عد اسبق  در کشور  که بخا طر جنگ  ها ی  تحمیلی  و عد م  ا تفا  ق  و  یک پارچه گی در کوره ی اتش میسوزد گردیدند.

باز هم جای خوشی  وامید واری است  که  شرایط  زیست  نسبت به سه د ه ی گذشته  قسما در  کشور بهتر گردیده. تجلیل از نوروز وغیره ادای مناسک عنعنوی مذهبی و مدنی  بدون کم وکاستی وهراس  در سرار کشو ر و بیرون  از مرز انجا م  و بر پا میگردد.

  همین سال  نیز مانند سال های قبل امده و میرود.

اینکه به چه ترتیب  وبه چه پیا مد ها وخاطرات بر      هر یک میگذرد معما ونا معلوم است. ولی به هر حال هرکی به امید بهتر سپری شدن ایام هفته ما ه وسا ل زند گی را پشت  سر  میگذرا ند.   طبیعت حسب  دلخوا  د ر محو رو دا یره ی خود واجسام موجود در ان درمحور امید واری ها  وارزوهای والا و بهتر  چرخید ه  تلاش میدارند تا از مزایای  نعما ت  بطور اعظمی استفاده  نمایند. روی همین  د لیل  بخاطر موفقیت د ر امور و به امید  تکیه بر برکت ولطف الاهی هرکی خویش را در تحرک و توانمندی بیشتر احساس نموده دررفع دشواری ها پیگیر  می  رزمد. ا یام هفته  ماه  وسا ل  خوا هی نخواهی مانند کاروان در حرکت بوده متوقف وبر نمیگردد.

همینست که هرکی بر مبنای عقاید و ثمر حا صله      از تلاش خویش سال رایا سال پر برکت ویا  د ر صورت عدم موفقیت  در امور زند گی  سا ل را خراب و بی برکت خوانده با امد ورفت ان چندان علاقه نگرفته حتی روی استدلال های عجیب  و    د ور ا ز  تو قع  و بی  اسا س  سعی  و رزید ه  

میخواهد دگران را نیز با خود یکسان دا نسته  گاه

شرایط گاه ضعف بدنی وگاهی ضغف علاقه بکا ر راملزم  وملا مت  قرار دا ده  منظر  ثمر  د گر ان  میبا شد.

   جای شک نیست که طبیعت هم گاه گاهی به اثر تاثیرات حوادث ناگوار ارزومندی وتلاش انسانها بخاطر ابادی  اعمار زندگی و ارتقای اقتصاد قابل قبول متلاشی گردیده باعث خساره دلسردی و حتی تضعیف  عقا ید گرد ید ه در رکود  روند  نور مال زندگی مستوجب تغیرات در بعضی حالات اندک و در بعضی حالات بصورت تشویش اورگردیده اثر گذارواقع میشود.چون طبیعت همچوخصا یل را در خود دارا بوده با وقوع ان ایجاد تحولات  را سبب میشود  بدین لحاظ با امد ن سال  نو هر یک  سال نور ا پر بر کت خوانده  در ان خیر عامه را متوقع میگردند.

در وقوع  هر نو ع از حودا ث و لو مثبت باشد ویا    منفی تسلسل روند  حیات ازهم نگسسته  ا ثرات ان در محل و دماغ اجسام  مورد تماس  چه ناطق ویا غیر ناطق و نبات  باقی مانده کاروان طبیعت بجلو رفته بد نبا ل خود علا یم و خا طرا ت  گونا  گون را گذ ا شته  ناگزیر هرکی وهر شی مواجه  به  ان ساخت وسوخت را متحمل میگردد.بنا  با این فشار های طبیعت انسان نبا ید چرخ  روند حیا ت را  در حال رکود وساکن قراربدهد و

مایوسیت را بر جرات رجحان داده از فعالیت  های حیاتی باز ماند. پیمودن راه های دورو دراز پر پبچ حیات دشواری های طبیعی را درخود دارد که فایق بر ان تحمل، دانش و بردباری   را ایجاب  مینماید.

  در حصول به موفقیت بر تنگنای تاریک طبیعت و روشن ساختن  ان نه تنها  تحمل بلکه دریا فت  راه ها ی  حل سا  د ه علمی  وعملی  را که  ضرور و حتمی پند دا شته میشود سراغ  دید . اینکه  ارتبا ط مفهوم سال را با شرایط طبعی و زیست  اجسام  که از هم نا گسستنی  ا ست در بالا مورد بحث و مداقه قرار داد ه ام ، با عرض معذرت  همینست  فکر و نظرم. که با نظر شما ممکن در تفاو ت قرار گیرد.

    اشعاری را که در محفل تجلیل از روز  نوروز      به قرا ت  گرفته  شد بطور نمونه  ضم  نوشته  هذا خدمت تان پیشکش میگردد. البته فوتو های جا لبی نیز از محفل عکاسی گردیده که ممکن عنقریب  به  خدمت  تان قرار  داده خواهد شد.

 نیلو فر جان دوشیزه ی بسن 8 ساله شعر دری  را    که خدمت تان پیشکش گردیده در محفل به خانش گرفتند که مورد پسند وکف زدنهای ممتد واقع شد.

 

 

 

بها  ر ا مد  جها ن  عشر ت  قر ین شد

گلستا  ن   ر شک   فر د و س برین شد

جها   ن   فصل   ط رب ا ز سر گر فته

طبیعت    گو  نه  ی   د  گر    گر   فته

جلوه ی نوبهار بین منظره ی کهسار بین

خنده ی ابشار بین گریه ی  ا سما ن  بین

عا   لمی را  شو ق عید د  ر سر ا ست

چو  ن بهشت  جا ودان جان پرور است

یا د ا  یا م  گذشته  یک  بیک  ارد  با ز

خوشی های زندگی راپیش چشم کند باز

طرح    ا  سا  یش  ا ز فصل بها ر بجو

ا  لفت  بسو  ی   مرد  م  هوشیا ر  بجو 

بکوشیم   تا ملک  ویران  خود اباد کنیم

برزمیم تا مردم پریشان خود دلشاد کنیم

 

 

دبلبلو اوازونه وی گلزار کی

               رسم او روا جونه وی په ښار کی

خدایا زمونږ وطن اباد کړی

               د پسرلی له برکته یی شمشاد کړی

 

 

با عرض حرمت  پوهاند  داکتر  حکمی