مولانا عبدالکبیر(فرخاری)، ونکوور، کانادا

صائب تبریزی

در بخش خبری و تحلیلی سایت وزین آریایی مضمون بلند بالایی را درمورد شخصیت شاعر زمانها (صائب) تبریزی رحمت الله علیه نوشته و گوشه یی ازویژگیهای ادبی و محسنات و فضایل آنرا یادآورد شدند و ازیک بحر عظیم قطره یی رابرداشتند و خود صائب می فرماید:

صائب کسی به رتبه ی شعرم نمیرسد

دست سخن گرفته و برآسمان شــــــدم

اگرتمام سروده های گهربار اوشان بدقت مطالعه گردد کوچکترین فطوری نه تنها دیده نمیشود بلکه دارای تمام محسنات لفظی و معنوی است. و به فرهنگ عوام ارج میگذارد در این (فرد) بیت:

به چشم اگرپرکاهی زخرمن دونان

نهم شود پی پرواز چشم بال دیگر

ازبرخ ادبا معنی این جوهر سخن را پرسیدم سکوت اختیار کردند. اگراوشان فرهنگ عامه را درنظرمیگرفتند چشم بخار بگیرد ودرجست وخیزشود‌، برای آرامشش خسی رابالای پلک قرارمیدهند تاچشم آرام گردد. صائب یادآور میشود اگربالای چشم برای آرامی آن کاهی را ازخرمن ممسک و پست بالای چشم خود بگذارم نه تنها ازپرش بازمیماند بلکه آن کاه برای پرش بیشتر چشم بال دیگرمیگردد و پرش آن بیشتر میشود.

استادی و ظرافت این شاعر قصیده سرا وانواع شعر را میتوان به روشنی دریافت.

آنچه مرا به شک و تردید وا داشت این فرد است:

اظهار عجز پیش ستمگر زابلهیست

اشک کباب باعث طغیان آتش است

که آنرا فراورده ی خاطرات این سخصیت یادآورشده اند. این فرد جزء ازیک غزل ابوالمعانی(بیدل) است با اندک تغییر،

اظهار عجز پیش ستم پیشه ابلهیست

اشک کباب باعث طغیان آتش است

مخدوم (نايل) بدخشی بدین مضمون مینویسد:

عجزونیاز ما ستم گلرخـــــان فزود

آتش فشار میخورد ازگریه ی کباب