فیلیپ جیرالدی Philip Giraldi

برگردان:‌حمید محوی 

در واقع، همۀ جار و جنجالها دربارۀ آنچه ترامپ می تواند انجام دهد یا ندهد، و به همین گونه « قتل رهبر دولت اسلامی ابوبکر البغدادی» به کاخ سفید اجازه داد که با خیال راحت و بی آنکه جای شگفتی داشته باشد هدف اصلی سیاست خارجی اش را پی گیری کند که همانا تخریب ایران است.

مرکز پژوهشهای جهانی سازی، 4 نوامبر 2019

فیلیپ جیرالدی (متولد 1946) کارشناس سابق ضد تروریست و افصر اطلاعات مرکزی ایالات متحدۀ آمریکا ( سی آی ای). او مجری و مفسر تلویزیون و مدیر اجرائی شورای منافع ملی است. نگارش مقالات تحریک کننده دربارۀ هولوکلست موجب شده که او را به ضد یهود متهم کنند.

طنز خاصی در آرزومندی رئیس جمهور دونالد ترامپ وجود دارد که او غالباً برای بیرون آمدن از جنگهای بی پایان که وجه مشخصۀ « جنگ جهانی علیه تروریسم» است مطرح می کند. البته می دانیم که «جنگ جهانی علیه تروریسم» را جرج والتر بوش درسال 2001 به راه انداخت. مسئله این است که ترامپ این آرزومندیها را وقتی که خودش را برای انتخابات معرفی کرده بود و به همین گونه نه چندان دورتر از هفتۀ پیش مطرح کرده است، البته بی آنکه کاری برای تغییر وضعیت انجام داده باشد. در واقع بیرون آمدن از سوریه که به موضوع طبل بزرگ رسانه ها تبدیل شد، متعاقباً روشن شد که چیزی نیوده است بجز یک جابجائی نیروهای نظامی حاضر در صحنه، سربازان مرز شمال کشور را به هدف موضع گیری جدید ترک کردند و به کنترل مناطق نفتی جنوب شرقی کشور ادامه دادند. در واقع تعداد سربازان ایالات متحدۀ آمریکا در سوریه شاید با انتقال یگانهای زرهی در پایگاه هایشان در عراق افزایش یافته باشد.

تغییر وضعیت به مثابه خصوصیت ویژۀ ترامپ در مورد سوریه شاید به دلیل فشار کنگره و رسانه ها بوده که با اظهار تأسف خروج نظامیان آمریکائی را اشتباه بزرگی دانستند. ولی اگر چنین امری واقعیت داشته باشد، تأیید ناآگاهی اسفناک آمریکائی ها در پوتوماک Potomac و پرستیتود presstitude که حاکی از ضعف دید دو حزب است. در واقع چسبیدن به چاه های نفت سوریه هیچ مفهومی ندارد، همان گونه که جنگ در شمال به هیچ کاری نیامد. تولید نفت برای مخارج اشغال کافی نیست، حتا اگر نفت دزدی و فروش آن با موفقیت همراه بوده باشد، هیچ اطمینانی وجود ندارد زیرا بقیۀ جهان بجز اسرائیل آن را متعلق به سوریه می دانند.

و برای کسب اطمینان، اهالی کنگره همه چیز را دربارۀ برندگان و بازندگان می دانند. رسانه های بزرگ انباشته از حرفهای پوچ است به ویژه نظریاتی که بر اساس آن روسیه، ایران و سوریه جملگی به دلیل خروج نیروهای آمریکائی برنده اند، در حالی که ارتقاء دموکراسی نئولیبرال در خاور میانه دچار شکست شده و اکنون اسرائیل در تهدید قرار گرفته است. و البته ایالات متحدۀ آمریکا بی شرمانه به یکی دیگر از هم پیمانانش یعنی کردها خیانت کرد و اعتبار خود را در تمام جهان از دست داد.

هیچکس، البته، گفته های گروه طرفداران مداخله را بررسی نکرد. شیوه ای که روسیه از دولت مشتری حمایت می کند که چنین کاری برایش ممکن نیست، یا ایران با حفظ حضور دائمی فرامرزی از سوی اسرائیل بمباران می شود، به هیچ وجه روشن نیست. رئیس جمهور بشار اسد به سهم خود از عهدۀ به روی پا گذاشتن کشورش بر نیامده و در وضعیت خوبی نیست. در این مدت، کردها گلیمشان را با توافق با سوریه و ترکیه از آب بیرون خواهند کشید و روسیه ضامن قراردادها خواهد بود.

دلایل حفظ حضور نظامی ایالات متحده در سوریه جملگی مربوط به اسرائیل است که مدتهای مدید از تجزیۀ این کشور به اجزاء تشکیل دهنده اش پشتیبانی کرد و در عین حال در پی تضعیف سوریه به مثابه رقیب خود بود تا دولت یهودی بتواند باز هم بیشتر سرزمینهایش را بدزدد، احتمالاً برای ضمیمه کردن مناطق کم جمعیت و نفت خیز. اسرائیل در عین حال خواهان حضور قدرتمند نظامی ایالات متحده در سوریه است تا از ایران برای ایجاد پایگاه تهاجمی در آن سوی مرز جلوگیری کند، یعنی چشم اندازی که احتمال کمی برای آن وجود دارد، ولی در کنگرۀ ایالات متحده انعکاس داشته است. در واقع، بازدارندگی ایران علتی ست که غالباً از سوی واشنگتن و تل آویو برای توجیه مداخلۀ ایالات متحده در سوریه مطرح می کنند، یعنی در جائی که انگیزۀ واقعی دیگری وجود ندارد بجز خواست ظاهراً جنون آمیز سرنگونی رئیس جمهور بشار اسد1.

در واقع، همۀ جار و جنجالها دربارۀ آنچه ترامپ می تواند انجام دهد یا ندهد، و به همین گونه « قتل رهبر دولت اسلامی ابوبکر البغدادی» به کاخ سفید اجازه داد که با خیال راحت و بی آنکه جای شگفتی داشته باشد هدف اصلی سیاست خارجی اش را پی گیری کند که همانا تخریب ایران است. 28 اکتبر، وزیر خزانه داری استیون منوچین در اسرائیل بود، البته، در آنجا طی یک مصاحبۀ مطبوعاتی با نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو اعلام کرد که ایالات متحده فشار اقتصادی روی ایران را [به بهانۀ] برنامۀ هسته ای افزایش خواهد داد، و گفت :

«ما اردوی فشار حداکثر برای مجازات ها را به اجرا گذاشتیم، این مجازات ها امور مالی را قطع می  کند. ما تشدید هر چه بیشتر مجازاتها را ادامه خواهیم داد…» به سوی نتانیاهو نگاه می کند و می گوید : « من از صرف نهار خیلی سازنده با تیم خودمان باز می گردم. نظریات متعدد و خیلی مشخص برای ما مطرح کردند که ما به آن ادامه خواهیم داد.» نتانیاهو چنین پاسخ گفت : « در نتیجه من می خواهم از شما برای کاری که انجام داده اید سپاسگذاری کنم، و استیو من شما را تشویق می کنم که بیشتر و باز هم بیشتر به این کارها ادامه دهید».

منوچین سگ پر سر و صدا (Mnuchin the Poodle) که بنظر می رسد که نمی داند که ایران برنامۀ سلاح هسته ای ندارد، به اخرین سری مجازاتهائی اشاره می کند که سه روز پیش از سوی واشنگتن اعلام شد و هدفش به روشنی جلوگیری از ایران در استفاده از نظام بین المللی بانکی برای داد و ستدهایش بود. برای دستیابی به چنین هدفی، دولت ترامپ در پی حذف ایران از نظام مالی جهانی اعلام کرد که این کشور «یکی از مناطق پول شوئی دست اول است»

گزینش جدید که به گزینشهای مشابه در دفتر کنترل سرمایه های خارجی (OFAC) برای بانک مرکزی ایران اضافه شده می خواهد که بانکهای ایالات متحده « کوشش خردمندانۀ ویژه» دربارۀ حسابهای نگهداری شده در بانکهای خارجی به کار ببندد در صورتی که این بانکهای خارجی خودشان برای مؤسسات مالی ایرانی حساب باز کرده باشند. زنجیرۀ مجازاتهای ثانوی به این معناست که در عمل، بانکهای ایالات متحده روی همکاران خارجی خودشان فشار می آورند که حسابهائی را که به نام بانکهای ایرانی باز کرده اند مسدود کنند در غیر این صورت خطر مجازات تهدیدشان خواهد کرد. ایران بیش از پیش از نظام مالی جهانی منزوی خواهد شد، زیرا چند بانک ایرانی باقی مانده برای داشتن حساب بانکی در خارج به مشکل برخورد خواهند کرد.

هدف گرفتن ایران از سوی خزانه داری به مثابه منطقۀ اصلی در زمینۀ پولشوئی برای اندک بانکهای ایرانی که در سطح بین المللی حسابهای محدود بانکی دارند، و داد و ستد تا اینجا برایشان ممکن بوده، از این پس ناممکن خواهد شد. انسداد حسابهائی که مستقیماً به نام ایرانیان باز شده یا از طریق میانجی گری بانکهای دیگر، به این معنا خواهد بود که وارد کنندگان ایرنی در وضعیتی نخواهند بود که بتوانند داروها و مواد غذائی را که به کشور وارد می کردند بپردازند، یعنی محصولاتی که بشردوستانه تلقی می شود و معمولاً از مجازاتها معاف است.