محمد همایون سرخابی از لندن3 دسمبر 2008

 

به پیشواز از دوازدهمین سال روز وفات بزرگ مرد تاریخ کشور روان شاد ببرک کارمل رهبر پر افتخار و نستوه زحمتکشان افغانستان

 

دردا و دریغا 12 سال قبل از امروز ابر مرد دلیر، دانشمند نستوه ، سخن گوی درد ها و رنج های بیکران مردم میهن ، سالار زحمتکشان رهبر محبوب القلوب حزب دموکراتیک خلق افغانستان شاد روان ببرک کارمل عزیز دیده از جهان فرو بست و با تلخ کامی ره روانش را به سوگ نبود خود دعوت کرد . کارمل بزرگ از تبار آن پیش کسوتان نستوه و منحصر به فرد تاریخ معاصر کشور ماست که عاری از هر نوع گرایشات قومی و تباری  و تعصبات کور ، زبانی و مذهبی بود و با افتخار اکثریت ایام زندگی پر بار خود را با این اندیشه پاک و انسانی سپری کرد . او جهت رهائی توده های مظلوم و زحمتکش کشور از کابوس فقر ، ظلم ، بی عدالتی ، ستم ملی  و عقب مانی های ذهنی در پیشاپیش مبارزین وطن پرست کشور قرار گرفت و پرچم پر افتخار همبستگی واقعی  ملی را با غرور و افتخار بر قلل شامخ بابا و پامیر بر افراشت تا طلسم شکست ناپذیری اعمال ارتجاع  و امپریالیزم جهان خوار را در ذهن و روان توده های شریف میهن درهم کوبد و جنایات تکاندهنده شانرا در سطح ملی و بین المللی برملا سازد . کارمل بزرگ سمبول راستین وحدت ملی ، صداقت ، پاک نفسی و انسان دوستی بود . تلاش پیگیر و بی امان او در راه سعادت همهء مردم کشور بخصوص کارگران و زحمت کشان در سر لوحه کار همیشگی اش قرار داشت و به این سبب با جسارت ، مبارزان دلیر و لشکر وطن پرستان رزمجو و توده های عظیم زحمتکشان را رهبری میکرد و تمام زندگی شخص خود را وقف سعادت مردم حق شناس کشور نمود . کارمل عزیز با حوصله مندی بی بدیل ، دانش و تقوای بی نظیر و شریفانه خود توانست در قلوب و روان هزاران هزار هم میهن ما اعم از پشتون ها ، تاجیک ها ، هزاره ها ، اوزبیک ها ، ترکمن ها ، بلوچ ها ، نورستانی ها ، اهل هنود وغیره شهروندان شریف کشور جا گیرد . او با غرور چنان رشته های گسست ناپذیر مودت و برادری واقعی را میان اقوام و توده های میلیونی کشور ، بخصوص فرهنگیان مردم دوست ، روشنفکران متعهد ، کارمندان صدیق دولت ، روحانیون شریف  خدا پرست ، تاجران و سرمایه داران ملی تامین و تحکیم بخشید ،  که هیچ نیروئی را توان و آرای آن نیست با دسایس بی شرمانه ، توطئه ها و اتهامات کاذب و دروغین محبوبیت او را از قلوب مردم ما بیرون کند و جایگاهش را خدشه دار سازد . زیرا جوشش و پیوند های آهنین و مردمی که او در کشور بنا نهاده است ، خوشبختانه بخش بزرگ و عظیم جامعه ما را فرا گرفته و گذشت زمان آن را تقویت بیشتر داده است . اگر امروز این مرد اندیشه و قلم بین ما نیست ولی کارنامه های ماندگار و خاطرات نیک و وطن پرستانه او در پهنای تاریخ کشور ما و بخصوص در قلوب و روان ره روانش با متانت جاودانگی یافته است .  کارمل بزرگ از وسعت نظر ، دوراندیشی کامل ، تحلیل درست از توان و شهامت خاصی برخوردار بود . او از تعصبات کور قومی متنفر ، از تمایلات فراکسیونی بیزار و گرایش های برتری طلبی تباری را طور کل مردود میشمرد . او یکی از خوبترین فرزندان این  وطن بود که در حساس ترین سال های تاریخ کشور با تقوا و پرهیز گاری زندگی شرافت مندانهء نمود و این راه  و روش را چنان در وجود ره روانش پرورش داد که خوشبختانه امروز در اقصای جهان و کشور ما هر فرد با سپاس میهن ما از صداقت ، پاک نفسی و مردم دوستی اکثریت اعضای این لشکریان جسور حزب شهیدان و قهرمانان ما قصه ها و حکایت های افتخار آفرینی دارند . هدف از ذکر مطالب فوق هرگز قهرمان سازی نیست بلکه اظهار و بیان حقیقت و واقعیت تاریخی است که باید متکی به احساس مسؤلیت اخلاقی و تعهد حزبی از آن یاد آور شد و به آرمان های پاک ، مقدس و انسانی او سر تعظیم فرو آورد . دریغا این چهره تابناک به تاریخ سوم دسمبر سال 1996 ترسائی با غرور ابدی  داعی اجل را لبیک گفت و در ریگزار شهرک بندری حیرتان با مارش عظیم مردم و نعره های جانگداز همرزمانش محترمانه به خاک سپرده شد . قابل تذکر است که مردم با سپاس شمال و بخصوص اکثریت اعضای جنبش ملی اسلامی افغانستان تحت رهبری جنرال عبدالرشید دوستم چه در زمان حیات و چه بعد از آن صادقانه و شریفانه آنچه که ممکن ، مقدور و ضروری بود ، همیشه در خدمت رهبر سترگ زحمتکشان افغانستان قرار داد ، با پایمردی و متانت وظایف و مکلفیت های انسانی و اخلاقی خویش را دلیرانه ایفا کرد و به هیچ نیروئی شیطانی اجازه ندادند تا مر تکب مزاهمت و اشتباهی در زمینه گردد . بگذار اندیشه ها و آرمان های رهبر فقید زحمتکشان افغانستان ببرک کارمل گرامی این شخصیت مدبر و چهره درخشان تاریخ معاصر میهن ما بار دیگر رهنمون سیر حرکت نوین فکری فرزندان رزمجوی جوان و آینده سازان فردای کشور ما باشد .              

 راهت پر رهرو باد کارمل عزیز فرزند راستین زحمتکشان کشور .                                 

محمد همایون سرخابی                        

لندن 3 دسمبر 2008