غني  احمدزي ، بگو! کارکيست؟؟؟

( بخش چهارم ) استاد – صباح

تصويرمزارشهدايي جنبش روشنايي

مادر! ببین چگونه تنم را دریده‌اند
کفتارها چه سان یخنم را دریده‌اند

مادربیا ببین پسرت درچه حالت است
از شـــست پا تا دهنم را دریده‌اند

مادربیا توبا نَخ وسوزن کنار من
عاجل بدوز چون کَفنم را دریده‌اند

یعقوب نیست واقف ازاحوال یوسفش
گرگان مصر پیرهنم را دریده‌اند

نگذاشتند که راحت و آسوده جان کَنم
حتی که دست و پا زدنم را دریده‌اند

هر شام کز نیامدنم گفت کودکم
آخر به او بگو بدنم را دریده‌اند

مادر ! میان غُلغُله تنها نسوختم
احساس میکنم وطنم را دریده‌اند.(؟؟؟)

غني ! دراداره سهامي تو، جنايت وجنوني اتفاق افتيد که فقط دراداره خائنانه تنظيمي درسال 1371 خورشيدي سابقه داشت واکنون که قرن بيست ويک است وپنجاه کشورغربي وشرقي دراطراف ارگ سنگرگرفته ودرتداوم رسوايي ات همکاري دارند توبي شرمانه وجنون آميزبه خواست وتقاضاي ملت پشت پاميزني ويک مشت سخنانه کودکانه وياوه گونه رابخورد رسانه ها ي که به هدايت نيروهاي نظامي خارجي هدايت ومديريت ميشوند ، ميدهي واطرافيان نادانت تملق گونه وچاپلوسانه،واه واه ميگويند وکف مي زنند وبتومغزمتفکرخطاب مي کنند وبايد بداني که اين اطرافيانت دشمنان درجه يک توست، زيرا اشتباهات وجنونهاي متواترت رابتوتفهيم نمي کنند ومي خواهند با گذشت هرروزترا بيشتروبيشتررسواورسواتربسازند .

آقاي احمدزي!

چرا اين همه جنايات درحق يک قوم ونژاد اتفاق مي افتد؟؟؟

چراهزاره ها قتل عام مي شوند؟؟؟

چراخواستهاي برحق اين قوم پذيرفته نمي شود؟؟؟

چرا حنيف اتمر، ستانکزي ، گل نبي احمدزي، خپلواک ، زاخيلوال ، ريس اداره اموروريس دفترت ... علني وبي باکانه درحق اقوام محروم ومحکوم هزاره وازبيک ستم روامي دارند؟؟؟

غني احمدزي! اگرازمن مي شنوي برودنبال امورات شخصي ات وتوبه اداره کشوروزمامداري آفريده نشده اي وکشورباجنون ورسوايي اداره نمي شود.

ازمايک نصحيت ،خواهش ، گفتني ...

وتصميم باتوست.

اراده مردم وحق وحقوق مردم وتامين عدالت اجتماعي، ازهرمكانيزم ورويكرد دولتی قويتر است، حال هرچه ميخواهد قوی و خشن باشد ... رژيم های غيردموكراتيك نمی توانند تحقق اراده مردم وحقوق آنها را مانع شوند. 

هیچ وقت فراموش نکن که به هنگام ترک این زندگی نمی توان هیچ چیزمادی را با خود ببری نه جنسي را با خود به همراه مي بري نه پولی را که درسراسر زندگی جمع اوری کردي و نه حتی چیزهای که به انها علاقهمند ي تنها چیزی که هنگام ترک این دنیا با خود می بری  خاطره وعشقی است که به مردم هدیه داده اید  .

آزاد شو

آزاد شو از بند خویش، زنجیر را باور نکن

اکنون زمان زندگیست، تاخیر را باور نکن

حرف از هیاهو کم بزن، از آشتی ها دم بزن

ازدشمنی پرهیز کن، شمشیر را باور نکـن

خودراضعیف وکم ندان، تنهادراین عالم ندان

...تو شــاهکارخلقتی، تحـقیر را باور نکن..

بر روی بوم زندگی، هرچیزمی خواهی بکش

زیبا وزشتش کارتوست، تقـدیر را باور نکـن

تصویر اگر زیبا نبود، نقاش خوبی نیستی

ازنودوباره رســم کن، تصویر را باورنکن

خالق تو را شاد آفرید، آزاد وآزاد آفرید

پروازکـن تا آرزو، زنجیر را باور نکن.

جنبش تبسم، نماد داد خواهی

 تاترا اين مرگ بر دوش گرفت                          

فریاد هجوم رنگ خاموش گرفت

از بال فرشتگان دعا می بارید                                

 وقتی که خدا تورا درآغوش گرفت.

ای آزادی من ازستم بیزارم ، از بند بیزارم ، از زنجیر بیزارم، از زندان بیزارم ازباید بیزارم ازهرچه و هر که ، که تو را در بند می کشد ،بیزارم.

ای آزادی مرغک پرشکسته زیبای من ، کاش می توانستم تو را از چنگ پاسداران وحشت ، سازندگان شب وتاریکی و سرما ، سازندگان دیوارها و مرزها  وزندان ها و قلعه ها رهایت کنم ، کاش قفست را می شکستم ودرهوای پاک بی ابروبی غباربامدادی پروازت می دادم.

بتاريخ هفده عقرب ۱۳۹۴ تروريستان خداناترس گلوي طفل معصومي بنام شکريه تبسم راباديگرمسافران هزاره بريدند.

دهها هزارنفرازمردم «کابل» درواکنش به کشته شدن هفت گروگان هزاره، به خیابان‌های شهرریخته و برای گلوهای بریده شهدا داد خواهی کردند و با حمل تابوت‌های شهدا، عدالت و امنیت را فریاد کشیدند.

مي شود گروه‌های مسلح منتسب به داعش درزابل،هفت گروگان شامل چهار مرد، سه زن و یک نوجوان را سر بریدند.

دولت اجساد این گروگان‌های کشته شده را به «غزنی» انتقال داد تا به خانواده‌های آنها تحویل دهد، اما مردم اجازه دفن این اجساد را ندادند و با حضور گسترده خود، این جنازه‌ها را ازغزنی به کابل حمل کردند. این جنایت وحشیانه و غیرانسانی ، علاوه بر اینکه دربسیاری ازرسانه‌های بین‌المللی بازتاب پیدا کرد، واکنش شدید مردم افغانستان را در صفحات اجتماعی خود به دنبال داشت. در این میان،برخی با سرودن شعری، برخی با گذاشتن عکس « شکریه تبسم» کودک نوساله سربریده این جنایت به عنوان عکس پروفایل خود و عده‌ای دیگر نیزبا گذاشتن دل‌نوشته‌های خود نوای دادخواهی سرداده و با خانواده‌های قربانیان ابراز همدردی کردند.

 افغانستان فارغ از هرگونه قومیت طلبی، برمحوری به نام دادخواهی خون مظلوم در زیرپرچم انقلاب تبسم گرد آمده تا صفحه جدیدی از تاریخ را به نمایش بگذارد. این حرکت، از آنجایی لقب بی‌سابقه به خود میگیرد که در تاریخ ، هیچگاه مردم تا این اندازه و با تکیه بر ابزار همدلی، بر دیوار ارگ لرزه ننداخته بودند. همچنین در پیشاپیش مردم، دیگر خبری ازچهرههای سیاسی نبود و لفظ خودجوش و دفاع از حق مظلوم، بهترین دلیل بر چرایی این حرکت منهای هرگونه جناح بندی سیاسی بود. جنبش تبسم، یک حرکت خودجوش و مردمی است.

تفسیر شخصی از این حرکت خطاست و به روند مردمی که تازه آغاز شده، آسیب می‌زند. درطول تظاهرات افرادی کوشش کردند بهره‌برداری شخصی کنند، اما این موج حقیقی‌تر و متبسم‌تر از آن بود که کسی بتواند از آن بهره‌برداری شخصی کند. در این جنبش پتانسیل گذر از خود به دیگری و مردمی‌شدن خواست‌ها وجود دارد، مشروط بر آنکه دفاع از جان‌ها مقدم بر دفاع از قومیت‌ها باشد و این پل باریکِ گذر از خود به دیگریِ اجتماعی را با دستان خود خود منفجر نکنیم و فرو نریزیم.  جنبش تبسم وجنبش روشنایی همان گپ اصلی ودل مردم بود که به صحنه امد وبر رهبران سنتی بی اعتمادی اش را عریان گفت وراه خود را از انها جدا نمودند.

شهداي جنبش روشنايي

راهي ميرويم همه ازسفرگفتن است                      

 دربازی عشق برد  در باختن است

از شهادت شهيدان  تعجب  نکنید                      

حق مردم گرفتن ، سرباختن است.

كسيكه براي حفظ جان خود ازآزادي صرف نظركند استحقاق آزادي وسلامتي را ندارد.

فكر آزادي همسال و معاصر ظلم و تعدي است نهضت آزادي خواهي هميشه در اثرمظالم استبداد و شكنجه و آزارستمگران بوجودآمده است.

روزشنبه دوم اسد ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر(۱۳۹۵) در نتیجه حمله انتحاری درمیان تظاهرات کننده های جنبش روشنایی  ۸۰ تن شهید و ۲۳۱ تن دیگر ازهموطنان عزیز ما مجروح شدند