غفار عریف

        مادران زادگاه محبوبم،

        به داغ ازدست دادن

        فرزندان خویش،

       خون گریه می کنند

غمخانه ی خونچکان

       این چه حال و روز است؟

      در سرزمین خورشید، در این غم آباد جهان، شهروندان غم دیده همه روزه، از کران تا کران از پیامد فریب و خدعه و ظاهر نمایی و ریاکاری مشتی از اوباشان شارلاتان، غمدار

می شوند و در دمادم این غمداری ها، با آمدن یک غدار بی آزرم و همپالکی هایش، از اثر یک حمله ی خود کفانی، پروانیان آزاده و سرافراز در سوگ پرپر شدن گل های سرخ زندگی، به غمداری نشستند.

    یک اعجوبه ی روزگار از رده ی اهل باطل، با دسته ی جنایتکار، رهزن، چپاولگر، خونخوار، زورگو و قانون شکن خود - به تقلای به دست آوردن کلید رسیدن به ارگ، در

" جنگل باغ " در حوزه ی پولیس، محفل خیمه شب بازی بر پا کردند تا با خودستایی و خودپسندی و با فضل فروشی و ظاهر پرستی - یاوه سرایی کنند، هذیان  بگویند و دروغ پراگنی نمایند و با این ترفند با دل های سیاه، با پندار باطل، با ضمیر تاریک و با دلق ریا، اعتماد مردم را دزدی بدارند.

ز فهم  دون  نهادان  گر چه  دور است

ولی  این  نکته  را  گفتن  ضرور است

به  این  نوزاده  ابلیسان  نسازد

گنه  کاری  که  طبع  اوغیور است

(اقبال لاهوری)

      آه و ناله همه جا را فرا گرفته بود؛ پیکر بی نفس جان باختگان در دریای خون شناور بود؛ زخم خوردگان در اتش درد می سوختند و تا آسمان ها فریاد می کشیدند؛  پیر و برنا در میان بیم و هراس مصروف جمع آوری پارچه های به هر طرف پراگنده شده ی بدن انسان ها بودند؛ لیکن خشک مغزان عقده ای و تنگ نظران خود کامه و بد خواه مردم که به اندازه ی یک تار موی: شرافت، عزت نفس، پاکی وجدان، صداقت و پاک سیرتی در وجود شان سراغ نمی شود؛ با زشتی و پلیدی، ادب و نزاکت را نشانه زدند و تواضع، فروتنی، شرافت و مهربانی شهروندان را به هیچ گرفتند و به خیمه شب بازی های خود ادامه دادند و به ریش مردم داغدار خندیدند.

          از فرومایگان و شرف باختگان، جز همین چه انتظار دیگری باید می داشت؟

          از ریاکارانی که به ریشه ی هر آنچه که نشانی از فضیلت انسانی، کمال آدمی، دانش و ادب و فرهنگ داشت، با تیشه ی خیانت زدند، جز سیه روزی، چیز دیگری را می توان انتظار برد؟

تکیه  بر  جای  بزرگان  نتوان  زد  بگزاف

مگر  اسباب  بزرگی  همه  آماده  کنی

(حافظ)

(پایان)

۱۷ / ۹ / ۲۰۱۹