ده مورد دزدی و سوء استفاده از صدها مليارد دلار کمک درافغانستان

شبکه خبری " CNN " به تاريخ هفتم اکتبر 2021 مطلبی درمورد سرقت و سوء استفاده از کمک های پولی ايالات متحده ی امريکا در افغانستان به نشر سپرد، که متن آن به زبان فارسی بدين شرح است:

مترجم جاويد فيضی

از صدها ملیارد دلاری که توسط امریکا در افغانستان هزینه شده بود؛ در اینجا 10 مورد از بدترین نمونه های "دزدی ، کلاهبرداری و سوء استفاده" شده؛ از جمله(ـ نیم میلیارد دلار برای هواپیماهای که حدود یک سال پرواز کردند. هتلی 85 میلیون دلاری عظیم که هرگز افتتاح نشد و در حال خرابی است. لباس های پلنگی برای ارتش افغانستان که 72 میلیون دلار هزینه اضافی کرد. یک مرکز بهداشتی که در دریای مدیترانه واقع شده است.)

اینها  چند بخشی از فهرست کلاهبرداری و سوءاستفاده علیه تلاشهای بازسازی ایالات متحده در افغانستان است.  مجموع بازسازی 145 میلیارد دلار در 20 سال است، که توسط بازرس کل ایالات متحده بر شمرده شده است.

 اسناد بیشتری که جزئیات این یافته ها را مشخص می کند، به دلیل نگرانی های امنیتی، در بیشتر موارد به درخواست وزارت خارجه قابل دسترس نمی باشد.

هزینه کل جنگ افغانستان، به گفته پنتاگون ، 825 میلیارد دلار بوده است؛ اما این یک تخمین کم هزینه میباشد: اما جو بایدن براورد میکند که مبلغ کلی بیشتر از 2 تریلیون دلار میباشد.

تلاش 145 میلیارد دلاری امریکا برای بازسازی افغانستان فاقد نظارت بود، به این منظور کنگره امریکا تصمیم گرفت که بازرس ویژه  بازسازی افغانستان SIGAR  را در سال 2008 تاسیس کند.

آنچه در زیر می آید 10 مورد عمده و قابل توجه کلا برداری  و دزدی ها میباشد:

1 ـ برق حرارتی  کابل؛

نیروگاه برق حرارتی تره خیل در سال 2007 به عنوان تولید کننده برق جایگزین برای کابل راه اندازی شد ،این نیروگاه برق حرارتی در صورتی که تامین برق ازبکستان به خطر مواجه می شد و قطع می گردید، باید استفاده می شد.

این نیروگاه وسیع و مدرن، بر روی توربین های سوخت دیزلی کار می کرد؛ اما یک مشکل بزرگ وجود داشت: افغانستان باید تمام تیل مورد نیاز نیروگاه را از خارج وارد میکرد  واین کارخانه  برق برای استفاده، بسیار گران تمام می شد.

هزینه ساخت این نیروگاه 335 میلیون دلار تمام شد و هزینه تیل آن سالانه 245 میلیون دلار برآورد شده بود.

 در جدیدترین ارزیابی SIGAR گفته شد که این نیروگاه در بهترین حالت 2,2 فیصد استفاده می شد؛ زیرا دولت افغانستان توان خرید تیل و تامین سوخت ان را نداشت.

تبصره سپيده دم: در يک سال پسين حکومت محمد داوود برنامه ی ساخت و ساز بند برق باغ دره ی اسُتان کاپيسا از دريا های پنجشيرـ شتل ـ سالنگ ـ غوربند ـ شکردره و نجراب، که نيازمندی شهروندان کابل و شرکت نساجی گلبهار رادر زمينه ی مصرف انرژی برق درکنار بند برق نغلو و سروبی تکميل می نمود، به تصويب رسيد؛ اما با رويداد هفتم ثور 1357 ، آغاز کارآن به آينده موکول شد.

در بيست سال اخير حکومتهای دزد سالار کرزی و غنی دربرابر تقاضاهای مکرر مردم کاپيسا، بنابر وابستگی های مزدور صفتانه ی آنان به ايالات متحده ی امريکا و کرنش دربرابر برنامه های زندگی برانداز پاکستان درمورد افغانستان که هرگز نمی خواهند تا درمسير درياهای افغانستان پروژه های زيربنايی روی دست گرفته شود؛ با وعده های فريبنده و دروغين و ميانتهی " امروز به فردا " (!)

 نه تنها از اعماراين بند برق خودداری کردند؛ بلکه درمسير درياهای آمو، هيرمند و کنر... نيز هيچ گونه کار و برنامه ای را درمورد ساخت و ساز اين بخش حياتی افغانستان روی دست نگرفتند.

آنان برعکس به عوض اعمار بند برق آبی از آب های افغانستان که به رايگان سرزمين های پاکستان و ايران را سيراب می کنند؛ پروژه  مضحک و ناکام برق حراتی را که ازآن در بالا تذکار بعمل آمد، حلال مشکل کابل تشخيص و خواستند تا ازاين تجارت کلان(!) سود کلان را به جيب های خود بزنند.

  شوربختانه که دراين بيست سال اخير، در حاکميت اين دزدسالارها و اين گونه دزدی از کمک های جهانی، موجب شده است، که مردم گرسنه ی افغانستان؛ نتوانسته اند تا از منابع سرشار کشور خود استفاده کنند؛ بلکه کفاره ی گناهان دزدان را  نيزجبيره می کنند و ماهانه مليون ها دالر بهای برق وارداتی را به کشورهای همسايه می پردازند.        

2 ـ نیم میلیارد دلار برای خريد هواپیماهای باربری که تنها به مدت یک سال پرواز کردند؛

در سال 2008 نیروی هوایی نوپای افغانستان به هواپیماهای باربری نیاز داشتند. پنتاگون هواپیماهای  باربری ایتالوی نوع G222 را برای ارتش افغانستان انتخاب کرد و از دولت کانادا خریداری نمود.

این هواپیماها برای بلند شدن و فرود آمدن در باندها و خطوط رنوی ناهموار طراحی شده بود.

در همان سال اول از این هواپیماها استفاده زیاد صورت گرفت.

اماشش سال بعد این 16 فروند هواپیمای باربری به قیمت 40 میلیون دلار به خارج از افغانستان فروخته شد. قیمت اولیه خرید  این هواپیما ها مبلغ 549 میلیون دلار بود.

تبصره: روز بد برادر را نمی شناسد. درخريد و فروش هواپيما های باربری، دزدان داخلی و خارجی همکار و جيب شريک هم بودند.

3 ـ پایگای نظامی 36 میلیون دلاری در بیابانی،که هرگز استفاده نشد و هیچ ضرورت ایجادش نبود.

در سال 2010 ، تفنگداران دریایی امریکا در حال افزایش تعداد سربازان خود در هلمند بودند. به این منظور جنرال های امریکایی  تصمیم گرفتند که یک پایگای نظامی درLeatherneck تاسیس کنند. اما نیروهای امریکایی ازاین پایگاه هرکز استفاده نکردند. چون وقت زیادی در این منطقه حضور نداشتند. بعداً نیروهای امریکای این پایگاه را به نیروهای افغانستان سپردند و نیروهای افغانستان بعد از مدت کوتاهی پایگاه را رها کردند و مردم محل این پایگاه را چور و چپاول نمودند. هزینه ساخت این پایگا نظامی 36 میلیون دلار بود.

4 ـ به هدر رفتن 72 میلیون دلار برای لباس های نظامی نامناسب.

در سال 2007 ، لباس های جدید نظامی برای ارتش افغانستان سفارش داده شد. رحیم وردک ، وزیر دفاع افغانستان اصرار کرد و گفت که او می خواهد یک نوع لباس پلنگی مخصوص Spce4ce Forest  از شرکت کانادایی HyperStealth خریداری شود.

در مجموع 1.3 میلیون لباس نظامی سفارش داده شد که هزینه هر کدام ان تا 80 دلار بود؛ در حالی که در ابتدا بین 25 تا 30 دلار برای هر لباس جایگزین برآورد شده بود. لباس های نظامی هرگز در میدان آزمایش و ارزیابی نشدند. این لباس های نظامی مخصوص محیط جنگلی بود. این در حالی است که افغانستان فقط 2.1٪ پوشش جنگلی دارد.

بازرسان امریکایی گفتند، که اگر رحيم وردک لباس های نظامی دیگری را انتخاب و خریداری می نمود ۷۲ میلیون دلار صرفه جوی صورت می گرفت.

تبصره: دزدی شاخ و دمُ ندارد؛ هر کس به طريقی از حق مردم و خزانه دولت به اندازه توان و صلاحيت خود دزدی کرد؛ اما درميان وزرای دفاع بيست سال اخير، رحيم وردک گوی سبقت را دراين بخش، از ديگران ربوده است.

5 ـ روزانه 1.5 میلیون دلار برای مبارزه با تولید تریاک مصرف می شد.

ایالات متحده از سال 2002 تا سال 2018 (8760 میلیون دلار ) یعنی روزانه 1.5 میلیون دلار  برای برنامه های مبارزه با مواد مخدر در افغانستان هزینه کرد.

این در حالی بود که نظر به ارزیابی سیگار تولید مواد مخدر افغانستان 37 در صد بیشتر از سال قبل ان بود.

در سال 2007 تولید مواد مخدر چهار برابر بیشتر از سال 2002 شده بود. سخنگوی وزارت امور خارجه خاطرنشان کرد که طالبان اصلی ترین عامل در تداوم خشخاش در سال های اخیر بوده اند.

6 ـ به ارزش 249 میلیون دلار در یک جاده ی ناتکمیل و ناقص مصرف شده است.

یک پروژه ی سرک سازی به طول 233 کیلومتر و به ارزش 249 میلیون دلار در شمال افغانستان از قیصار تا لامان روی کار گرفته شده بود. این پروژه را امریکا برای پیمانکاران سپردند. اما تنها 15 درصد این سرک تکمیل و ساخته شد.

 بین سالهای 2014 و 2017 هیچ بخش باقی مانده این سرک ساخته نشد. و ان 15 در صد ساخته شده سرک هم بخاطر مواد ساختمانی بی کیفت از بین رفت.

تبصره: ساخت اين سرک تنها يک مورد از کارکردهای ناقص و بی کيفيت است. به صدها پروژه ی ديگر وجود دارد، که صدها مليون دالر به همين منوال درآن، حيف و ميل شده است.

7 ـ هتلی 85 میلیون دلاری که هرگز افتتاح نشد

یک مجتمع هتل و آپارتمان گسترده در کنار سفارت آمریکا در کابل راه اندازی شد که دولت ایالات متحده 85 میلیون دلار وام به آن اختصاص داد.

در سال 2016 ، SIGAR به این نتیجه رسید که این وام 85 میلیون دلاری به هدر رفته است ،چون ساختمانها هرگز تکمیل نشده و قابل سکونت نیستند."

بازرسان به این نتیجه رسید، که شرکت پیمانکار وعده های غیرواقعی برای تأمین وام ها داده بودند و اداره مخصوص دولت ایالات متحده، که بر پروژه نظارت داشته بود هرگز از این هُتل بازدید نکرده و همچنین شرکتی که بعداً برای نظارت بر پروژه استخدام شده بود هرگز از این پروژه بازدید و برسی  نکرده بودند.

8 ـ بودجه ای که بیشتر از افغانستان برای خود هزینه کرد.

پنتاگون در سال 2009 گروه ویژه ای را برای تجارت و ثبات Task Force for Business and Stability Operations  TFBS برای عراق و افغانستان ایجاد کرد. گنگره امریکا به این منظور برای افغانستان 823 میلیون دلار هزینه اختصاص داد.

359 میلیون دلار از این پول ها اصلاً نه در افغانستان، بلکه در خارج و در پروژه های غیر مرتبط به افغانستان به مصرف رسیدند.

بازرسان به این نتیجه رسید، که این صندوق حدود 6 میلیون دلار برای حمایت از صنعت کشمیره، 43 میلیون دلار برای یک ایستگاه گاز طبیعی و 150 میلیون دلار برای خانه ها و ویلاهای گران قیمت برای کارکنان خود گروپ TFBSO به مصرف رسیدند.

تبصره:اين تنها يک قلم از فريبکاری های مالی است که آشکار شده است.  بايد به دنبال پيدا کردن دزدی های فريبکارانه ديگر نيز برآيند.

9 ـ مرکز مراقبت های بهداشتی و درمانی در دریای مدیترانه

یک گزارش سال 2015 درباره بودجه USAID برای تأسیسات مراقبت های بهداشتی و درمانی در افغانستان می گوید که بیش از یک سوم از 510 پروژه ای که مختصات و کوردینات ان به آنها داده شده بود ،اصلا در آن مکان ها وجود نداشتند. از این جمله 13 مرکز اصلا در افغانستان وجود نداشت و یک مرکز در دریایی مدیترانه موقعیت داشت ودر 189 مرکز هیچ  ساختمان و ساختار فیزیکی وجود نداشت.

بازرسان افزودند که نه وزارت صحت عامه افغانستان و نه هم  USAID میدانستند که مراکز صحی خیالی در کجا موقعیت دارند.

تبصره: آموزشگاههای خيالی؛ آموزگاران خيالی؛ سربازان خيالی و اين هم مرکزهای بهداشتی و درمانی خيالی. بازی با سلامتی مردم و بدنام سازی برنامه های ارائه خدمات اجتماعی.

10 ـ دست کم 19 میلیارد دلار دزدی و کلاهبرداری شد.

کنگره امریکا در سال 2002, 134 میلیارد دلار را برای بازسازی در افغانستان اختصاص داده بود.

بازرسان SIGAR توانستند 63 میلیارد دلار از آن پول ها را بررسی کند. انها به این نتیجه رسیدند که  تقریبا 19 میلیارد دلار از آن پول ها به اثر کلاهبرداری و سوء استفاده دزدی شده بودند.

تبصره سپيده دم: بازسازی  تنها يک برنامه برای دزديدن و غارت کردن بود که بيشتر خود خارجی ها ازآن بهره ی کلان بردند و همکاران افغانستانی خويش را نيز نا اميد ساختند و بخش اندکی را به آنان دادند.

1- https://edition.cnn.com/2021/10/07/asia/us-afghanistan-spending-waste-intl-cmd/index.html