مصاحبه روزنامه آلمانی یونگه ولت با

«خالد حداد» دبیر کل حزب کمونیست لبنان

توصیه عوامل غیر مسئول خارجی
برای سرکوب نظامی مردم
حکومت سوریه را گرفتار
بزرگترین بحران کرد!

ترجمه عسگر داوودی

 

       یونگه ولت: دنیای عرب نا آرام است، وضعیت در لبنان چگونه است؟

خالد حداد: در لبنان بی ثباتی سیاسی ـ اجتماعی حاکم است. اگر چه در حال حاضر جنگ داخلی نیست، اما ما در بحث های درون حزبی این وضعیت را « جنگ داخلی دائمی» می نامیم. 4 میلیون جمعیت کشور به 18 شاخه مذهبی تقسیم شده است. اگر فقط به عقاید و مراسم هر کدام از این مذاهب دقت کنیم، شاهد تفاوت حقوقی زنان و مردان در این مذاهب نیز خواهیم بود. عملا در بین ملت لبنان 35 نوع سیستم زندگی سیاسی ـ اجتماعی ـ دینی حاکم است. صاحبان هر عقیده مایلند مدارس و سیستم آموزشی ویژه خودشان را داشته باشند، از مدارس ابتدائی تا دانشگاه، آنها سیستم بهداشتی متفاوت، وسائل ارتباط جمعی جداگانه و طبیعتا احزاب خاص خود را می خواهند. مواردی که ذکر کردم از جمله مواردی است که زمینه عدم توافق ملی را در لبنان فراهم می کند.

در عمل، تنها ما و احزاب ملی کوشش داریم توافق ملی شکل بگیرد. ساختارهای ملی بسیار ضعیف هستند. در مقطع فعلی ما از نظر سیاسی از دو سو تحت فشار هستیم. از یک سو قدرت های عربی و از طرف دیگر ایالات متحده که با سیاست نظم نوین جهانی در خاورمیانه می کوشد به اهداف خود برسد.

س: چه برنامه هائی دارند؟

ج: ادامه سیاستی که از سال 1917 شروع شده است. کوشش می شود تا کشورها تا حد ممکن تجزیه شوند. این سیاست با تقسیم سودان شروع شده است. مایلند مصر را به سه بخش تقسیم کنند، سوریه را نیز همچنین. کشورهای منطقه خلیج فارس را به سه یا چهار بخش و لبنان را نیز به هشت بخش تقسیم کنند. صد البته لیبی نیز بخشی از برنامه این سیاست است. نقشه تقسیم منطقه سال ها قبل توسط مشاوران "جرج بوش" پدر و «برنارد لوییس» آماده شد. مطابق برنامه قرار است تا حد ممکن به اختلافات مذهبی ـ قومی دامن زده شده و شرایطی فراهم شود تا اسرائیل بر مناطق نفتی مسلط شود. "باراک اوباما" نیز خود علایق عمیق ایالات متحده برای حضور در منطقه را اعلام کرده است.

س: اوباما از راه حلی برای ایجاد دو کشور و دو ملت صحبت می کند...

ج: بله. این سیاستی خطرناک است. هدف ایجاد کشوری قوی و یهودی نشین و یک کشور ضعیف فلسطین نشین است که حتی حق داشتن ارتش را نیز نداشته و در حد یک فرمانداری اختیارات سیاسی داشته باشد. فلسطینی ها موظف شوند به مناطق مسکونی اسرائیلی ها نزدیک نشوند. این سیاست می‌کوشد تا جنبش ملی اعراب را متوقف کند. در سازمان ملل تعداد کمی از کشور ها هستند که از فلسطینی ها حمایت می کنند.

س: چشم انداز جنبش اعتراضات در منطقه را چگونه ارزیابی می کنید؟

ج: این جنبش ها دارای این هدف اصلی هستند: انجام اصلاحات سیاسی و اقتصادی.

از طرف دیگر، اتحادیه عرب و تعدادی از حکومت های منطقه ظرفیت مهار بحران اقتصادی موجود را ندارند. به همین دلیل نیز خطر نابودی موجودیت آنان را تهدید می کند. گرسنگی و فقر ریشه بحران است. عدم تقسیم صحیح ثروت عامل ایحاد بحران‌هاست. حتی تقسیم یک دهم ثروت موجود در جامعه می تواند بحران فقر و گرسنگی را به حداقل برساند، اما سیاست «نئولیبرالیستی» اتخاذ شده دولت ها در منطقه اجازه اعمال یک سیاست ملی را نمی دهد. نوع جنبش های مصر و تونس از نوع جنبش‌های ملی دموکرات اند که خواستار پایان دادن به سیاست های ایالات متحده در منطقه می باشند.

س: در سوریه چطور؟

ج: در سوریه خطر تعمیق اختلاف بین حکومت و مردم بسیار تهدید کننده است. نیروهای مذهبی خطرناکی در انتظار سوء استفاده از فرصت می باشند. در ماه مارس گذشته، چند روز پس از آغاز تظاهرات اعتراضی مردم سوریه، در کنگره «حزب کمونیست سوریه» که نمایندگان دولت بشار اسد نیز حضور داشتند شرکت کردیم. در این کنگره بحث ها به این نتیجه قاطع منتهی شد که تنها راه حل بحران کشور بازگشائی فضای سیاسی و اجرای اصلاحات دموکراتیک و پایان دادن به خصوصی سازی است. اما متاسفانه بعضی پیشنهاد های غیر مسئولانه به دولت سوریه توسط عناصر غیرمسئول زمینه اعمال روش های نظامی را فراهم کرد. در حال حاضر نیز جز پذیرش اصلاحات دموکراتیک و شرکت دادن اپوزیسیون در امور سیاسی راه حل دیگری وجود ندارد. اگر این روش اتخاذ نشود بروز حوادثی خطرناک اجتناب ناپذیر خواهد بود.