”ﺣﺰﺏ ﻛﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ“، ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﻫﺎﯼ ﻛﻨﻮﻧﯽ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ

 

       بالاخره روند انتخابات در پاکستان به پایان رسید. انتخابات مجلس و همچنین انتخابات ریاست جمهوری، شفاف و بدون تقلب نبودند. تمامی حزب‌های سیاسی از مدت‌ها پیش نگرانی‌های خود را از به ‌قدرت رسیدنِ ”مسلم لیگ پاکستان“، به رهبری نوازشریف در مرکز و پنجاب‌، و ”‌حزب تحریک الانصاف پاکستان“ در ناحیه‌ خیبر پختونخوا اعلام کرده‌اند.

‌نتیجه‌‌های این انتخابات با تقلب محض به دست آمده‌اند. هنگامی که تبانی دو جانبه دیوان عالی کشور و دارودسته‌های جهادی در دستگاه‌های دولتی به‌ طورِ‌آشکار به‌ قدرت رسانیدن نیروهای دست راستی درپاکستان اقدام کردند، این نگرانی‌ها در دوره‌ انتخابات ریاست جمهوری درست از آب درآمدند.

پیش از انتخابات، حزب کمونیست پاکستان در یکی از بیانیه‌هایش گفته بود: ‌

“با جهادگران مذهبی مقابله کنید“‌، و در مورد حضور اکثریتی قاطع از نیروهای دست راستی در نهادهای دولتی هشدار داده بود که: آنان با توافق ضمنی قصد دارند تا سازمان‌های سیاسی مذهبی همیار خود را به قدرت رسانند که این امر بدون تردید پیامدهای ناگواری برای کشور‌، و فراتر از آن، در روزهای پیشِ ‌رو خواهد داشت. سپس درست پس از انتخابات‌، حزب کمونیست پاکستان در جزوه‌یی به نام: ”انتخابات ۱۱ مه از دید حزب کمونیست پاکستان“، به ‌طورِ‌روشن نوشته بود که‌: اکنون نیروهای دست راستی زمام امور را بدست خواهند گرفت و به طور مسلم قدرت و توان نیروهای تندرو راست را در سرتاسر کشور بالا خواهد رفت.

با قدرت یافتن نیروهای نزدیک به طالبان در نواحی مرکزی، خیبر پختونخوا‌، و پنجاب‌، به طور مسلم دولت باید در تمام مسائل مربوطه، آنان را زیر چتر همفکری و حمایت بیشتر خود نگه دارد. این دولت مجبور است بر اساس رهنمودهای نهادهای اقتصادی امپریالیستی اقدام‌های ریاضتی بیشتری را درپیش گیرد، که برآمد آن، شتاب یافتن روند خصوصی‌سازی و سپس تورم سرسام‌آور و گسترش بختک بیکاری خواهد بود.

قدم‌های متزلزل دولت کنونی و افزایش بی ‌سابقه قدرت ضربتی طالبان‌، بار دیگر تمامی نگرانی‌های گذشته و تحلیل‌های حزب را به ‌اثبات رسانید. برای نمونه‌، تنها در ماه June، طالبان 29‌ حمله فجیع برضد اقلیت‌ها انجام دادند که به کشته شدن صدها تن از مردم بیگناه، کودکان، و زنان منجر گردید.

طالبان با حمله به زندان قدیمی صد ساله در شهر دیره اسماعیل خان وارد آن شدند و آن را به تصرف خود درآوردند و سه ساعت بدون واهمه عرض اندام کردند و با بلندگو دوستان تندرو خود را بنام خواندند و توانستند ۳۰۰ زندانی طالبانی را آزاد کرده و همراه خود ببرند، که نشانگر از کارافتادگی  شدید دولت و ناتوانی محض است.

‌این ۱۵۰ تروریست از چه میزان توانایی تدارکاتی می‌توانسته ‌اند بهره گیرند تا همراه خود کاروانی از ۲۵۰ تن از یاران تروریست خود را در مسیر بیش از ۱۰۰ کیلومتر به سرعت از دیره اسماعیل خان تا وزیرستان انتقال بدهند؟ این را نیز باید در نظر داشت که دیره اسماعیل خان پادگان نظامی بزرگی دارد که از گردانی از نیروهای کاملاً مسلح و چندین پاسگاه‌های بازرسی مربوط به سازمان‌های متفاوت امنیتی نیز در طول مسیر تا وزیرستان شامل خود ارتش، نیروهای امنیت مرزی و نیروهای شبه ‌نظامی متشکل است.

دستگاه‌های اطلاعاتی سه روز قبل از آن مسئولان دولتی را از حمله‌ قابل انتظار آگاه کرده بودند.‌واقعه مشابهی یک بار پیش از این و در آوریل ۲۰۱۱ در شهر بانو روی داده بود که مسئولان دولتی و نیروهای امنیتی به بهانه سخیفِ نزدیکیِ وزیرستان به بانو از مسئولیت خود شانه خالی کرده بودند، در‌حالی ‌که وزیرستان- کانون شورش طالبان- بیش از یکصد کیلومتر از محل این رویداد فاصله داشت.

این پرسش پیش می‌آید که: چرا این تروریست‌های خطرناک در اینجا نگاهداری می ‌شدند و به‌ موقع به نقاط امن‌ تری در درون کشور منتقل نشده بودند؟ فرار از زندان برای طالبان اکنون به ‌صورتی متداول درآمده است. پیش از این هیچ‌ گونه فراری از زندان صورت نمی ‌گرفت. به نظر می‌ رسد که خود دولتی‌ها هم در این رویداد دست داشته ‌اند.

ازقضا دولت پس از این اتفاق ویرانگر حتی بیش از پیش کر، کور‌، لال‌، و بی‌ تفاوت گردیده است. روحیه وشهامت این جها دگران مذهبی چنان بالا رفته که در ۴  - اگست گستاخانه و با پروایی به ‌محاصره‌ پایتخت- اسلام آباد - در تپه ‌های مارگالا اقدام کردند. 

پس از آشکار شدن این فعالیت‌‌های شریرانه‌، ۳۰ واحد تکاور ویژه برای پاک ‌سازی ناحیه اعزام شدند. ‌به‌ گفته‌ تحلیلگران سیاسی، تروریست‌ها قصد داشتند در روز عید فطر کنترل اسلام آباد را به ‌دست گیرند  . ‌

باید دردناکانه اعلام کرد که، باوجود تمام کنش‌های جهنمی از سوی تندروهای جهادی، سازمان‌های‌ شان کاملاً آزادنه در سراسر کشور به فعالیت مشغولند و برنامه عملیات شریرانه‌‌ شان را پیاده می‌ کنند: به ‌نظر می‌رسد که دولت را در کنار خود دارند. ‌این ‌ها می‌ توانند عملیات تمرینی طالبان به دستور ارتش پاکستان باشد.

شرایط یاد شده در بالا، بار دیگر تحلیل‌های پیشین و نگرانی‌های حزب کمونیست پاکستان را در مورد تسلیم سریع پاکستان در برابر نیروهای فاشیستی را ثابت می‌ کند. این شرایط به بی ‌مهار شدن خونریزی وحشتناک و بربریت افراطی دامن خواهد زد که هدف اصلی آن در سطح گسترده نیروهای ترقی ‌خواه و زنان خواهند بود. بدون تردید چنین امری بهانه کافی را برای مداخله ایالات متحده‌ آمریکا و هم‌ پیمانانش به‌ دست خواهد داد.

چشم پوشیدن از آن یا واهمه داشتن از آن مهم نیست، خطر محتمل در هر دو حالت‌، ضربه‌ های ویرانگر وحشتناکی را برضد کمونیست‌ها، نیروهای ترقی ‌خواه، سکولار، و اقلیت‌ها وارد خواهد کرد.‌ بر این اساس، حزب کمونیست پاکستان همه نیروهای همفکر را فرا می ‌خواند تا در این برهه بسیار حیاتی در تاریخ با یکدیگر متحد گردند و از وارد آمدن این ضربه تهدید کننده و نابود ساز پیشگیری کرده و آن را به ‌پس رانند.

کارگران، دهقانان، دانشجویان، زنان، مجمع ‌های غیرمسلمان و از جمله مجمع‌های فرقه‌ ای دیگر مسلمانان، که در خطر کشتار همگانی به دست این جهاد گران فاشیست وهابی‌اند، همگی باید در برنامه ‌‌یی با هدف وحدت، متشکل شوند.

تاریخ از ما می‌ خواهد که از خواب عمیق طولانی بیدار شویم، زمان در اختیار ما کاملاٌ کوتاه و امکان‌های رویارویی نیز به ‌سرعت در حال تحلیل رفتن‌اند.

هیئت سیاسی حزب کمونیست پاکستان،  ۶ ﺍﮔﺴﺖ ۲۰۱۳

ﻣﻨﺒﻊ: نامه ﯼ مردم