آشی که آلـمان در یوگسلاوی روی آتش جنگ بارگذاشت!
آشی که آلـمان در یوگسلاوی روی آتش جنگ بارگذاشت!
جرمان فارن پالیسی – گزینش و ترجمه رضا نافعی
نزدیک به 17 سال پس از جنگ ناتو علیه یوگوسلاوی و آغاز
تسخیر کوزوو، از جمله بوسیله آلمان، و تبدیل عملی آن به کشور تحت الحمایه می گذرد.
ناظران اتفاق نظر دارند که امروز وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی
کوزوو اسفبار است. نتایج نخستین جنگی که آلمان در آن نقش واقعا مهمی ایفا کرد
فاجعه آمیز است:
نخبگانی که تحت کنترل عملی اتحادیه اروپا بر»پرشتینا»
حکومت می کنند متهم هستند به داشتن پیوندی تنگاتنگ با تبهکاری سازمان یافته، و
ارتکاب شدیدترین جنایات جنگی. فساد بی حد و مرز آنها سبب نومیدی فزاینده مردم شده
است. 34 در صد از مردم در تنگدستی تمام بسر می برند، 12 در صد در فقر مطلق. مراقبت
های بهداشتی رقت انگیز است، در آنجا امید به زندگی 5 سال کمتر از کشورهای
همسایه و 10 سال کمتراز حد متوسط امید به زندگی در اتحادیه اروپاست. در
گزارشی که بنا به سفارش اداره مهاجرت آلمان برای توصیف وضع مهاجران داده شده تصریح
گردیده که انتقامجوئی های خونین با سلاحهای گرم «با سماجت دنبال می شود» گزارش
همچنین تصریح کرده که وضع حقوق بشر در کوزوو تکان دهنده است.
نزدیک به 17 سال پس از جنگ ناتو علیه یوگوسلاوی و تسخیر
کوزوو در جنوب صربستان از جمله با شرکت «بوندس ور» ( ارتش آلمان ) اتحادیه اروپا
کوزوو را عملا تحت الحمایه خود می داند. نماینده ویژه اتحادیه اروپا که در
پرشتینا، پایتخت کوزوو، حضور دارد مردی است مقتدر. دلیل اقتدار او هم کمکی است که
به کوزوو می کند و آن را سرپا نگه می دارد. گویا از سال 1999 تا کنون 5 یا 6
میلیارد یورو بعنوان کمک بسوی پرشتینا روان شده است، گرچه حدس زده می شود
بخش مهمی از آن به جیب سیاست ورزان فاسد یا ماموران حکومت سرازیر شده باشد. افزون
بر این اتحادیه اروپا با قائل شدن رسالت قانونی برای خود تحت عنوان
European
Rule of Law in Kosovo») – ظوابط
حقوقی اروپا در کوزوو) قدرت قانونی فوق العاده ای را در دست خود متمرکز
ساخته است. در عین حال پیوسته اتحادیه اروپا درمظان این اتهام قرار دارد که
خود نیز بوسعت در فساد حاکم بر کوزوو سهیم است. گروه ناتو موسوم به KFOR
(Kosovo Force) تا امروز هم
در کوزوو مستقر است تا در صورت پیدایش شورش های بزرگ یا چالش های اجتماعی بتواند
آنها را سرکوب کند. فرماندهی این نیرو بطور متناوب در دست ژنرالهای آلمانی و
ایتالیائی است.دعوی منطقه جنوبی صربستان برای تشکیل دولت مستقل تا امروز مورد
تایید 109 کشور از مجموع 193 کشور عضو سازمان ملل قرار دارد؛ در این مورد حتی در
خوداتحادیه اروپا نیز دو دستگی هست.
نخبگانی که تحت کنترل عملی اتحادیه اروپا بر»پرشتینا»
حکومت می کنند متهم هستند به داشتن پیوندی تنگاتنگ با تبهکاری سازمان یافته، و
ارتکاب شدیدترین جنایات جنگی و فساد بی حد و مرز. انتقاد ناظران این است که سازمان
» ضوابط حقوقی اروپا در کوزوو» از زمان آغاز کار خود در سال 2008تا کنون موفق به
محکوم کردن حتی یک نفر از سیاستگران کوزوو به فساد نشده است. از سال 1999
«هاشم تاچی» مرد نیرومند منطقه است که در حال حاضر بعنوان پرزیدنت در «پرشتینا» در
راس قدرت قرار دارد. از همان آغاز از تاچی بعنوان رهبر مافیای کوزوو نام برده شده
است؛ او تا کنون بارها مورد اتهام قرار گرفته است که خودش یا همکاران
نزدیکش در قتل صرب ها، و برداشت اعضای بدن آنها و فروش ارگانهای انسانی سهیم
هستند. یک سلسله از سیاستگران برجسته کوزوو نیز مورد اتهامات مشابهی قرار دارند
مثلا «راموش هارادیناج». برغم ابستروکسیون ( از اکثریت انداختن) شدید مجلس قرار
است در آینده یک دادگاه ویژه نخستین دادنامه علیه جنایات جنگی در کوزوو را مطرح
سازد که در آن احتمالا برخی از سیاستگران معروف کوزوو نیزمحاکمه خواهند شد. اما
این احتمال که پس از گذشت 17 سال از وقوع جنایات کسی در این دادگاه محکوم گردد
ضعیف است زیرا: افزون بر فاصله زیاد زمانی تجربه دادگاه های اندکی که در گذشته
برپا شدند نیز وجود دارد که یا شاهدان بگونه ای نامنتظر ناگهان کشته شدند و یا با
توجه به تعدد مرگ های ناگهانی دیگر افراد از دادن شهادت علیه صاحبان تازه قدرت در
پرشتینا صرفنظر کرده اند. در نتیجه کسانی که حدس زده می شود عامل جنایت بوده اند
تا کنون از چنگ عدالت گریخته اند.
نرخ اشتغال: 28 درصد
مسئول عمده سرخوردگی مردم از اوضاع سیاسی همین رهبری
مافیائی و فاسدی است که اتحادیه اروپا در پرشتینا سرپا نگاه داشته است. در
انتخابات 2014 برغم تلاش وسیع و تبلیغات پر سر وصدایی که مراکز قدرت در پرشتینا به
راه انداختند فقط 42 در انتخابات شرکت کردند. در ژانویه 2015، اندک زمانی پس از
ترمیم کابینه، مردم دست به چنان تظاهرات اعتراضی سختی زدند که از سال 2008
که موجودیت کوزوو بعنوان دولت اعلام شد تا آن زمان نمونه نداشت. فرهنگ سیاسی
حاکم بر پرشتینا را که تاثیرانکار ناپذیری بر سرخوردگی مردم دارد نمی توان
بطور جامع توصیف کرد اما به صحنه هائی از این فرهنگ می توان اشاره کرد ازجمله این
که مباحثات مجلس گاه همراه با گاز اشک آور صورت می گیرد، آخرین بار در 9
آگوست. افزون بر این نخبگان کوزوو مسئول وضع اقتصادی و اضاع اجتماعی
اسفبار آن نیز هستند. درآمد سرانه در کوزوو کمتر از سالی 2800 یورو است و
کوزوو کاملا وابسته به کمک های اتحادیه اروپا و پولهائیست که کوزوو- آلبانی های
مقیم خارج برای خانواده های خود حواله می کنند. امیدی به رونق اقتصادی واقعی نیز
نمی رود. میزان بیکاری بیش از حد بالاست، نرخ اشتغال به زحمت به 28 درصد می رسد.
طبق گزارشی که به سفارش اداره مهاجرت و پناهندگی آلمان تهیه شده 34 در صد از مردم
با در آمدی کمتر از روزی 1،55 یورو در تنگدستی شدید بسر می برند، 12 در صد
با درآمدی کمتر از روزی 1،02 یورو در نهایت فقر زندگی می کنند. طبق این گزارش
اقلیت هایی چون » کولی ها» بیش از دیگران مشمول این وضعیت هستند. طبق گزارش
پیشگفته «خدمات اجتماعی بسیار ابتدائی است و تامین کافی عرضه نمی کند»؛ نظام
بهداشتی نیز راکد و در سطحی ابتدائی است. هماهنگ با این اوضاع وضعیت سلامت مردم
نیز رضایت بخش نیست» در سند مذکورتصریح شده:» امید زندگی در کوزوو پنج سال کمتر از
کشورهای همسایه و ده سال کمتر از امید زندگی در اتحادیه اروپاست.» کوزوو از لحاظ
مرگ و میر نوزادان در اروپا در صدر قرار دارد.
مناسبات حاکم بر کوزوو،سرزمین تحت الحمایه آلمان – اروپا
سبب گشته تا ساکنان آن گروه گروه روی به گریز آرند. از یک میلیون هشتصد هزار
نفر کل جمعیت کوزوو 50 هزار آلبانی – کوزووئی فقط از نوامبر 2014 تا مارس 2015 این
کشور را ترک کردند. این رقم برابر است با نزدیک به 3 درصد از کل جمعیت
کوزوو. طبق آمار وزارت کشور آلمان 8923 نفر در سال 2014 و 37095 نفر در سال 2015
از اهالی کوزوو از آلمان تقاضای پناهندگی کرده اند. یعنی رویهم
رفته 2،56 در صد از کل جمعیت کوزوو. شانس پذیرفته شدن آنها بعنوان پناهنده به
آلمان عملا برابر است با صفر. دلیلش هم این است که ناتو و آلمان در سال 1999 کشور
آنها را » آزاد» کردند، بنابر این آنها از منظر مقامات آلمانی دلیل قابل قبولی
برای پناهنده شدن ندارند.