تلاطم جدید در ناتو

سخنرانی انتخاباتی آنگلا مرکل صدراعظم آلمان تأیید کرد که شکاف‌ها در اتحادیه غربی به سرکردگی قدرت‌های امپریالیستی گسترده‌تر می‌شود. نشست‌های گروه ۷ و ناتو اختلافات جدی را نه تنها در زمینه اولویت‌ها، بلکه حتا در زمینه چشم‌انداز، بین ایالات متحده، آلمان، فرانسه و بریتانیا برملا کرده است. مرکل پس از تجربه خود با ترامپ در دو نشست اخیر اعلام کرد که «زمانی‌که ما می‌توانستیم کاملاً بر دیگران اتکا کنيم در حال سپری شدن است.» اکنون با قرار داشتن ناتو و اتحادیۀ اروپایی در یک دوره متلاطم بی‌سابقه، به‌نظر می‌رسد پیشنهاد جرمی کوربین رهبر حزب کارگر مبنی بر این‌که بریتانیا یک سیاست خارجی مستقل را براساس همکاری، همبستگی و حل مسالمت‌آمیز درگیری در هرجا که ممکن است دنبال کند، هر روز جذاب‌تر می‌شود.

منبع: گاردین، نشریه حزب کمونیست استرالیا

تارنگاشت عدالت

سخنرانی انتخاباتی آنگلا مرکل صدراعظم آلمان در روزهای ۲۸-۲۷ مه تأیید کرد که شکاف‌ها در اتحادیه غربی به سرکردگی قدرت‌های امپریالیستی گسترده‌تر می‌شود.

نشست‌های گروه ۷ و ناتو اختلافات جدی را نه تنها در زمینه اولویت‌ها، بلکه حتا در زمینه چشم‌انداز، بین ایالات متحده، آلمان، فرانسه و بریتانیا برملا کرده است.

نخست، ما دونالد ترامپ رییس‌جمهور ایالات متحده را در بروکسل داشتیم که آن گروه از دولت‌های عضو ناتو را که به تعهد خود برای هزینه کردن ۲ درصد تولید ناخالص ملی خود برای ارتش عمل نکرده اند- از جمله آلمان، فرانسه، ایتالیا و ترکیه- مورد سرزنش قرار داد.

سال گذشته، بودجه نظامی کشورهای ناتو حدود ۷۲۸ میلیارد پوند بود، در حالی‌که بودجه نظامی چین ۲۱۵ میلیارد پوند و بودجه نظامی روسیه مبلغ نسبتاً ناچیز ۵۵ میلیارد پوند بود.

حتا هشدار دهنده‌تر، ترامپ در بروکسل از تأیید صریح تعهد خود به ماده ۵ اساسنامه ناتو، که اعضاء را ملزم می‌سازد به عضوی که تحت حمله نطامی قرار دارد کمک کنند، خودداری کرد.

این دولت‌های راست‌گرا در اروپای شرقی و حکومت‌های بالتیک را که برای ترساندن بی‌مورد رأی‌دهندگان از خطر واهی نقشه‌های روسیه برای حمله به قلمرو آن‌ها، پشتیبانی ایالات متحده را می‌خواهند، نگران کرد.

ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی خود مطرح کرد که آن اعضای ناتو که سهم خود را نپرداخته اند نباید انتظار کمک خودکار علیه تجاوز را داشته باشند، او هم‌چنین ناتو را «منسوخ» اعلام کرد.

از آن‌ زمان به بعد، او توسط مجتمع نظامی-صنعتی ایالات متحده به خط شده است، و مشاوران او اکنون تأکید می‌کنند که «البته، رییس‌جمهور ایالات متحده از ناتو و دکترین دفاع جمعی آن حمایت می‌کند.»

دیگر اختلافات درون ناتو از عبارتند از: اختلاف بر سر دولت خودکامه ترکیه، نقش آن در سوریه و نزدیکی فزاینده آن با روسیه؛ میزانی که ناتو به مثابه یک نهاد باید در مبارزه با تروریسم و جرایم سایبری درگیر شود؛ و این‌که مأموریت ناتو در افغانستان باید در جاهای دیگر در خارج از اروپا تکرار شود یا نه.

پس از آن، در نشست گروه ۷ در سیسیل، ترامپ از امضای بیانیه در حمایت از توافق‌نامه اقلیمی پاریس خودداری کرد، او در گشته گفته که «مفهوم گرمایش جهانی توسط چینی‌ها برای غیررقابتی کردن تولیدات صنعتی آمریکا ابداع شده است.»

او اکنون در توئیتر می‌نویسد که «هفته آینده» در این‌باره تصمیم خواهد گرفت.

در عین‌حال، فشار محافل حاکم ایالات متحده برای جلوگیری از دور‌شدن ترامپ از خط ضدپوتین و ضداسد آن‌ها در کنگره، پنتاگون و سرویس‌های اطلاعاتی ادامه دارد.

اینجا در اروپا، صدراعظم مرکل پس از تجربه خود با ترامپ در دو نشست اخیر اعلام کرد که «زمانی‌که ما می‌توانستیم کاملاً بر دیگران اتکا کنيم در حال سپری شدن است.»

او مطمئناً رأی بریتانیا به خروج از اتحادیۀ اروپایی و انتخاب امانوئل ماکرون هوادار اتحادیۀ اروپایی به عنوان رییس‌جمهور فرانسه را در نظر داشت وقتی که افزود: «ما اروپایی‌ها باید سرنوشت خود را در دست گیریم.»

او با ماکرون و ژان-کلاد یونکر رییس سلطه‌جوی کمیسیون اتحایۀ اروپایی درباره یک اتحادیۀ اروپایی سرتاسر نولیبرال با ساختارهای نظامی یکپارچه خود و دنبال کردن یک سیاست خارجی واحد مشترک، هم‌نظر است.

در حالی‌که این سه می‌خواهند سمت‌گیری ناتو را آن‌طور که در قراداد پیرامون عملکرد اتحادیۀ اروپایی و پروتکل‌های آن مندرج است، عمدتاً برای «کمک به تجدید قدرت اتحادیه آتلانتیک» حفظ کنند، اما مرکل می‌داند که ریاست جمهوی ترامپ ممکن است این را دشوار نماید.

اکنون با قرار داشتن ناتو و اتحادیۀ اروپایی در یک دوره متلاطم بی‌سابقه، به‌نظر می‌رسد پیشنهاد جرمی کوربین رهبر حزب کارگر مبنی بر این‌که بریتانیا یک سیاست خارجی مستقل را براساس همکاری، همبستگی و حل مسالمت‌آمیز درگیری در هرجا که ممکن است دنبال کند، هر روز جذاب‌تر می‌شود.

برگرفته از: مورنینگ استار