در استرلیا چی می گذرد
در استرلیا چی می گذرد
در آمریکا، برده‌داران دیروز دمکرات‌ها خوانده می‌شوند، و درفرانسه
دشمنان سوسیالیسم، خرده بورژوازی، سوسیالیست‌های رادیکال خوانده می‌شوند! جهت درک اهمیت واقعی احزاب، نهتنها باید اعلان‌ها، بلکه باید ویژگی‌های طبقاتی آن‌ها و شرایطتاریخی هر کشور منحصر بفردی را بررسی کرد… در حالی
که در
بریتانیا
این باصطلاح حزب کارگر ائتلافی ست بین
اتحادیه‌های کارگری
غیرسوسیالیستی و حزب کارگر مستقل
بشدت فرصت طلب، در استرالیا حزب کارگر نماینده غیرمستقیم
اتحادیه‌های کارگران غیرسوسیالیستی‌ست. رهبران حزب کارگراسترالیا از مقامات اتحادیه‌های کارگری هستند، که همگی
سازش‌کار و صرفاً لیبرال‌مسلک‌اند، و مانند همه جا ازمیانه رو ترین عناصر و «خدمت‌گزاران سرمایه داری» می‌باشند… حزب کارگر استرالیا
که حتی خودش را یک حزب سوسیالیست
نمی‌نامد، درواقع یک حزب بورژوازی لیبرال‌ست، در حالی‌که لیبرال‌ها در استرالیا واقعاً محافظه‌کارند… حزب کارگر دراسترالیا همان‌کاری را
کرده است که لیبرال‌ها در کشورهای دیگر انجام داده اند، یعنی، معرفی مالیات یک‌سان، قانون آموزشییک‌سان، مالیات بر زمین یک‌سان و قانون کار یک‌سان برای کُلکشور… آن لیبرال‌ها یی که در اروپا و روسیه هستند و سعی
می‌کنند که
با چسبیدن به نمونه استرالیا
به مردم «یاد دهند» که مبارزه طبقاتی غیرضروی‌ست، تنها خود و دیگران را فریبمی‌دهند. این مضحک‌ست که شرایط استرالیا
(یک مستعمره جدید و توسعه نیافته ای را
که کارگران بریتانیایی لیبرال درآن‌جا مستقر شده اند) با کشورهایی مقایسه کرد که مدت‌های مدیدی از موجودیت آن‌ها گذشته و سرمایه داری در آن‌جا بخوبی
توسعه یافته است.
در استرالیا
نوشته: و. ا. لنین
برگردان: آمادور نویدی
اخیرً در استرالیا یک انتخابات عمومی برگزار شد. حزب
کارگر، که اکثریت کُرسی ها – ۴۴ از ۷۵ – را در
کُرسی های مجلس نمایندگان داشت، شکست خورد. اکنون ۳۶ کُرسی از ۷۵ کُرسی دارد. لیبرال‌ها اکثریت
کُرسی ها را کسب کرده اند، اما این اکثریت بدین دلیل که ۳۰
کُرسی از ۳۶ کُرسی در مجلس سنا توسط حزب کارگر حفظ شده است،
بسیار متزلزل‌ست.
این چه کشور سرمایه داری عجیب وغریبی‌ست، که در آن
نمایندگان کارگران، در مجلس سنا غالب‌اند، و تا همین
اواخر، در کُرسی‌های مجلس نمایندگان هم همین‌طور بودند، اما هنوز سیستم سرمایه
داری در خطر نبود؟
اخیراً یک گزارش‌گر انگلیسی زبان از مطبوعات حزب کارگر
آلمان وضعیت را که اغلب توسط نویسندگان بورژوازی بسیار بدجلوه داده می‌شود،
شرح داد.
حزب کارگر استرالیا که حتی خودش را یک حزب سوسیالیست نمی‌نامد،
درواقع یک حزب بورژوازی لیبرال‌ست، در حالی‌که لیبرال‌ها در استرالیا واقعاً
محافظه‌کارند.
استفاده عجیب و غریب و نادرست ازاین اصطلاحات در نام‌گذاری
احزاب منحصر بفرد نیست. برای مثال در آمریکا، برده‌داران دیروز دمکرات‌ها
خوانده می‌شوند، و در فرانسه، دشمنان سوسیالیسم، خرده بورژوازی، سوسیالیست‌های
رادیکال خوانده می‌شوند! جهت درک اهمیت واقعی احزاب، نه تنها باید اعلان‌ها، بلکه
باید ویژگی‌های طبقاتی آن‌ها و شرایط تاریخی هر کشور منحصر بفردی را بررسی کرد.
استرالیا مستعمره جدید بریتانیاست.
سرمایه‌داری در استرالیا هنوز کاملاً در مراحل اولیه
خودست. این کشور تازه دارد به عنوان یک کشور مستقل شکل‌می‌گیرد. کارگران اکثراً
مهاجران بریتانیایی هستند. در آن زمانی که آن‌ها کشور خود را ترک می‌کردند، سیاست
های کارگری لیبرالی تقریباً بدون مزاحم در آن‌جا در نوسان بود، زمانی‌که توده های
کارگر بریتانیایی لیبرال بودند. حتی اکنون اکثریت کارگران متخصص کارخانه
ها در بریتانیا لیبرال یا نیمه‌لیبرال هستند. این از نتایج مطلوب استثنایی، و
موقعیت انحصاری بود که بریتانیا در نیمه دوم قرن گذشته از آن لذت برده بود. توده
های کارگر در بریتانیا تازه دارند (اما به آرامی) بسوی سوسیالیسم می‌روند.
و در حالی‌که در بریتانیا این باصطلاح حزب
کارگر ائتلافی ستبین اتحادیه‌های کارگری غیرسوسیالیستی و حزب
کارگر مستقل بشدت فرصت‌طلب، در استرالیا حزب کارگر نماینده غیرمستقیم اتحادیه‌های
کارگران غیرسوسیالیستی‌ست.
رهبران حزب کارگر استرالیا از مقامات اتحادیه‌های کارگری
هستند، که همگی سازش‌کار و صرفاً لیبرال‌مسلک‌اند، و مانند همه جا از میانه‌روترین
عناصر و «خدمت‌گزاران سرمایه داری» می‌باشند.
روابطی که ایالات جداگانه استرالیا را به یک استرالیای
متحد بهم پیوند می‌دهد هنوز بسیار ضعیف‌اند. حزب کارگر باید با ایجاد یک دولت
مرکزی این روابط را توسعه داده و تقویت کند.
حزب کارگر در استرالیا همان‌کاری را کرده است که لیبرال‌ها
در کشورهای دیگر انجام داده اند، یعنی، معرفی مالیات یک‌سان، قانون
آموزشی یک‌سان، مالیات بر زمین یک‌سان و قانون کار یک‌سان برای کُل کشور.
طبیعتاً، زمانی‌که استرالیا بالاخره به عنوان یک کشور
سرمایه‌داری مستقل توسعه یافت و تثبت گردید، شرایط کارگران تغییر خواهد یافت، همان‌طور
هم حزب کارگر لیبرال تغییر خواهد کرد، و راه را برای یک ایجاد حزب
کارگران سوسیالیست باز می‌کند. استرالیا تصویری‌ست از شرایط که در آن
استثنائات نسبت به قوائد ممکن‌ست. قائده این‌ست: حزب کارگران سوسیالیست. استثناء
این‌ست: به دلیل شرایط خاصی که بطور کلی برای سرمایه داری غیرطبیعی‌ست، حزب کارگر
لیبرال تنها برای مدت کوتاهی آشکار می‌شود.
آن لیبرال‌هایی که در اروپا و روسیه هستند و سعی می‌کنند
که با چسبیدن به نمونه استرالیا به مردم «یاد دهند» که مبارزه طبقاتی غیرضروی‌ست،
تنها خود و دیگران را فریب می‌دهند. این مضحک‌ست که شرایط استرالیا (یک مستعمره
جدید، و توسعه نیافته ای را که کارگران بریتانیایی لیبرال در آن‌جا مستقر شده اند)
با کشورهایی مقایسه کرد که مدت‌های مدیدی از موجودیت آن‌ها گذشته و سرمایه داری
در آن‌جا بخوبی توسعه یافته است.
برگردانده شده از:
https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1913/jun/13.htm
In Australia
Published: Pravda No. 134,
June 13, 1513. Signed: W.. Published according to the Pravda text.
Source: Lenin Collected Works, Progress Publishers, 1977, Moscow, Volume 19, pages 216-217.
Translated: The Late George Hanna
Transcription\Markup: R. Cymbala
Public Domain: Lenin
Internet Archive (2004).