اعلامیه ی شماره سه کمیته مرکزی حزب توده ی ایران

·         باید با اتحاد عمل و مبارزهٔ سازمان‌یافته جلو برنامه‌های رژیم برای سرکوب خشن، خونین و گستردهٔ جنبش اعتراضی مردم جان به‌لب رسیده را گرفت!

·         ما مخالف سرسخت هرگونه دخالت خارجی در ایران هستیم و بر این باوریم که: حکومت‌مدارانِ دست‌راستی و نژادپرستی همچون ترامپ، نتانیاهو و حکومت ارتجاعی و جنایتکار عربستان سعودی دوست مردم ایران و خواهان تحقق آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی در میهن ما نیستند!

·         ما کوشش هدفمندِ رسانه‌های جمعی کشورهای امپریالیستی و همچنین ارگان‌های خبری و تبلیغی رژیم را، به‌هدفِ وارونه جلوه دادن ماهیت حق‌طلبانه، ملی و دموکراتیک جنبش اعتراضی میهن‌مان، محکوم می‌کنیم!

·         راهِ نجاتِ ایران جانشین کردن یک نوع حکومت دیکتاتوری با نوع دیگری از استبداد و دیکتاتوری نیست. مردم ما خواهان جمهوری‌ای ملی، مردمی و دموکراتیک هستند!

·         باید با سازمان‌دهی و تشکل، امر مبارزه برای طرد حکومت دیکتاتوری ولایت فقیه در ایران را به‌پیش بُرد. ورود گستردهٔ قشرهای اجتماعی خصوصاً کارگران و زحمتکشان به این مبارزه و فلج کردن چرخ دستگاه‌های حکومتی، عامل قاطع در وادار کردن رژیم به‌عقب‌نشینی است!

 

هم‌میهنان گرامی

مبارزات قهرمانانهٔ  شما بر ضدِ رژیم دیکتاتوری حاکم، با وجود همهٔ تلاش‌های سرکوبگرانهٔ حاکمیت به‌منظور خاموش کردن صدای این اعتراض‌ها وارد ششمین روز خود شد. با وجود ده‌ها کشته و زخمی و دستگیری صدها تن از سوی مزدوران امنیتی رژیم، شما نشان دادید که دیگر حاضر نیستید شرایط تحمیل‌شده از سوی تاریک‌اندیشان حاکم را تحمل کنید. سردمداران حکومتی، از علی خامنه‌ای و حسن روحانی گرفته تا لاریجانی، ضمن اعتراف به شنیدن صدای پرطنین نارضایتی و اعتراض اکثریت قاطع مردم میهن نسبت به شرایط دهشتناک اقتصادی-اجتماعی، فقر و محرومیت گسترده و بی‌آیندگیِ نسل جوان کشور، که این سران و مجموعهٔ حاکمیت جمهوری‌اسلامی مسئول به‌وجود آمدن‌شان‌اند، مردم را به عامل خارجی بودن متهم و به سرکوب تهدید کردند، و از مردم خواستند تا صحنهٔ مبارزه را ترک کنند.

همه گزارش‌های رسیده از تدارکِ همه‌جانبهٔ رژیم به‌منظورِ سرکوب خشن و گسترده بر ضد مردم معترض در شهرهای مختلف حکایت می‌کند. گسیل پرحجم یگان‌های ضدشورش سپاه به شهرهای مختلف و اشغال نظامیِ بخش‌هایی مهم از شهرهای بزرگ ازجمله تهران، به‌وجود آوردن اختلال در وسایل ارتباطات‌جمعی- ازجمله بستن برخی از شبکه‌های اجتماعی- درواقع شکلی از برپاییِ حکومت‌نظامی‌ از سوی حاکمان کنونی برای به‌دست گرفتن کنترل اوضاع و درهم کوبیدن جنبش اعتراضی مردم است. عنصرهای وابسته به رژیم، با سازمان‌دهیِ خشونت و حتی غارت مکان‌های عمومی، مترصددند تا جنبش را به بیراههٔ  خشونت کشانده، و بدین ترتیب، اکثریت عظیم توده‌های جان به‌لب رسیده از شرایط را از بدنهٔ جنبش جدا کنند، و اگر بتوانند، مردم را در مقابل مردم قرار دهند تا حرکت‌های اعتراضی توده‌ها را که دامنهٔ آن‌ها هرروز به شهرهای بیشتری گسترش می‌یابد بتوانند به‌راحتی سرکوب کنند.

هم‌میهنان گرامی!

ما همچنین اعتقاد عمیق داریم، و تکرار می‌کنیم، حمایت مزورانهٔ مرتجعان نژادپرستی همچون ترامپ، معاون او، برخی از راست‌ترین نیروهای حزب جمهوری‌خواه در آمریکا، نتانیاهو، نخست‌وزیر حکومت ضدمردمی و فاسد اسرائیل، در کنار حمایت رژیم ارتجاعی و جنایتکار عربستان سعودی از مبارزات مردم میهن ما، نه به‌خاطر اعتقاد آن‌ها به بهبود پیدا کردن وضعیت کشور ما و تحقق خواست‌های مردم ما مبنی بر برقراری آزادی، دموکراسی و عدالت در ایران بلکه تنها باهدف بی‌ثبات کردن اوضاع در منطقهٔ خاورمیانه و خلیج‌فارس در چارچوب منافع راهبردی‌شان است. حمایت این دولت‌های ضدِ مردمی از نیروهایی مرتجع همچون سلطنت‌طلبان و کسانی که از هم‌اکنون برای مردم ما ریاست جمهوری و دولت انتخاب کرده‌اند و به‌دفعات مداخلهٔ نظامی در کشورمان را خواهان شده‌اند، نشانگر بازی خطرناکی است که جنبش آزادی‌خواهی در میهن ما را به‌شدت تهدید می‌کند و در راستای یاری رساندن به ارتجاع منطقه و همچنین نیز کمک به برنامه‌های نیروهای سرکوبگر در ایران عمل خواهد کرد.

تجربهٔ حرکت اعتراضی توده‌ها در روزهای اخیر، همچنین بی‌اعتباری و ورشکستگی کامل کسانی را نشان داده است که خود را مدافع اصلاحات در ایران معرفی می‌کردند. هم‌صدایی این ورشکستگان سیاسی با فریادهای "شناسایی و سرکوب کنید"  کسانی مانند صادق لاریجانی و مزدورانی همچون حسین شریعتمداری، و درعین‌حال نیز نشانگر  پایان عمر سیاسی و اعتبار اجتماعی نیروهایی است که در پوشش اصلاح‌طلبی سالیان سال مردم ما را به قبول حکومت اسلامی و انتخاب میان "بد و بدتر" تشویق می‌کردند.

هم‌میهنان گرامی!

ما بار دیگر تکرار می‌کنیم: تنها راه مقابله با برنامه‌ها و توطئه‌های رژیم، اتحادِ عمل، مبارزهٔ سازمان‌یافته و حرکت مشترک همهٔ قشرهای اجتماعی، از کارگران و زحمتکشان گرفته تا جوانان، دانشجویان و زنان دلیر کشور و آماده کردن شرایط برای اعتصاب‌های گسترده و فلج کردن امکان‌های حکومتی برای ادامهٔ حیاتشان است.

حزب تودهٔ ایران، بار دیگر تأکید می‌کند که: توده‌ای‌ها خود را بخشی جداناپذیر از اعتراض‌های شما بر ضد ادامهٔ حکومت استبدادی می‌دانند. ما بار دیگر همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور، کارگران و زحمتکشان، دانشجویان و جوانان و زنان مبارزِ میهن را فرامی‌خوانیم که در صف واحد جبههٔ متحدِ ضد دیکتاتوری برای:

طردِ رژیم ولایت فقیه و حاکمیت روحانیت بر میهن‌مان و پایان دادن به حکومت استبدادی؛

آزادیِ فوری و بدون قیدوشرط همهٔ زندانیان سیاسی؛

پایان دادن به فقر و محرومیت، گرانی، دشواری‌های اقتصادی، فساد و ظلم دستگاه‌های حکومتی؛

پایان دادن به جَو سرکوب و اختناق، و بازگرداندن همهٔ نیروهای سرکوبگر به پادگان‌های‌شان؛

و گذار به استقرار حکومتی ملی و دموکراتیک و حاکم شدن مردم بر سرنوشت‌شان، کارِ سازمان‌دهی جنبش بزرگ و سراسری خلق را با طرح شعارهای مناسب تدارک ببینند.

نباید گذاشت رژیم با کشاندن جنبش به بیراههٔ خشونت،‌ جنبش اعتراضی گستردهٔ توده‌ها را از بدنهٔ اجتماعی آن جدا کند و با حملهٔ گسترده و سرکوب خونین و خشن جنبش درحال نضج‌گیریِ توده‌ها را سرکوب و مردم را از ادامهٔ مبارزه ناامید کند.

پیروز باد مبارزهٔ متحد مردم ایران علیه حکومت دیکتاتوری حاکم!

کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران، ۱۲ دی‌(جدی) ماه

ارسالیی: آرزو