یادآوری جنگ کره
یادآوری جنگ کره
ولادیسلاو گول‌اویچ (Vladislav Goulevich)
https://www.fondsk.ru/news/2018/07/27/vspominaja-vojnu-v-koree-46518.html
ا. م. شیری
https://eb1384.wordpress.com/2018/08/02
١١ مرداد- اسد ١٣۹۷
در آن جنگ نظامیان
آمریکایی و اتحاد شوروی در نبرد رو در روی همدیگر قرار گرفتند
درست شصت و پنج سال قبل،
۲۷ ژوئیه ١۹۵٣، جنگ سه ساله کره- یکی از خونین‌ترین مناقشات نیمه دوم قرن بیستم پایان
یافت. فقط پنج سال پس از تارومار شدن آلمان نازی و میلیتاریسم ژاپن، ایالات متحده
آمریکا با دشمنان پیشین برای مقابله با متحد قبلی- اتحاد شوروی- اتحاد نمود.
رینهارد گلن، گرهارد وسل، هینتز گودریان، اریش فون مانشتاین، ارتور هایزینگر و
دیگران که در جبهه شرقی نازی‌ها جنگیده بودند، توسط آمریکا دلسوزانه از محاکمه
خلاصی یافتند و به پست‌های بالا در ناتو و ساختارهای دفاعی جمهوری فدرال آلمان
گمارده شدند.
در سال ١۹۴۹ برنامه آمریکا برای جنگ
برعلیه اتحاد شوروی (عملیات دراپشوت)، یعنی نسخه تکامل یافته طرح محرمانه
تدوین شده در سال ١۹۴۵ تحت عنوان «طرحجامع» (Plan Totality) آماده
بود.
در پایان جنگ جهانی دوم
کره از مدار ٣۸ درجه به دو قسمت تقسیم گردید: از َشمال ارتش اتحاد شوروی آن را از اشغال ژاپن
آزاد کرد، از جنوب ارتش آمریکا. آمریکائیها با ژاپنی‌ها همانگونه رفتار کردند که
با آلمان‌ها: افسران ارشد را بعنوان مشاور و مربی در ساختارهای ارتش آمریکا بخدمت
گرفتند و نظامیان عادی را به جنگ با ارتش آزادی‌بخش خلق چین فرستادند.
آمریکایی‌ها کره
جنوبی را بمثابه «نقطه پرش» برای جنگ‌های آتی با اتحاد شوروی و چین
انتخاب کردند. قرار بود ژاپن به طرفداری از آمریکا در این جنگ‌ها مشارکت نماید. با
این حال، پیونگ‌یانگ، مسکو و پکن به تماشای آرام این تدارکات دشمن ننشستند.
اتحاد شوروی پس از مداخله آمریکا وارد جنگ
شد. برای جلوگیری از شکست پیونگ‌یانگ که تا ورود نیروهای آمریکایی به پیروزی‌های
یکی بعد از دیگر‌ی دست می‌یافت، مسکو در مجموع ۴۵ هزار نفر متشکل از
خلبانان، تفنگداران ضدهوایی، بی‌سیمچی‌ها و مشاوران نظامی را برای کمک به جمهوری
دموکراتیک خلق کره اعزام کرد و چین صدها هزار پیاده نظام. مائو آنین،
فرزند مائو تسه‌دونگ رهبر چین درمیان اعزامی‌ها به کره بود.
در سال ١۹۴۲ او داوطلبانه به ارتش
شوروی پیوست، تا برلین رفت و با بمب آمریکایی در کره کشته شد.
ایالات متحده آمریکا ۴٠٠ هزار نظامی به کره جنوبی
فرستاد. اضافه بر این، انگلستان، فرانسه، بلژیک، لوکزامبورگ، استرالیا، زلاند نو،
کانادا، ترکیه، تایلند و برخی کشورهای دیگر واحد‌های نظامی خود را به شبه‌جزیره
کره اعزام کردند. ژاپن نیز به ائتلاف اعلام نشده به زمامداری ایالات متحده آمریکا
پیوست.
نخستین نبرد، برتری
خلبانان اتحاد شوروی را نسبت به آمریکایی‌ها نشان داد. دو فروند میگ- ١۵ بدون مواجهه با هیچ مشکل خاصی از عهده ده‌ها فروند بمب‌افکن اف- ۸٠ و اف- ۸۴ آمریکایی برآمدند. تجارب
جنگ کبیر میهنی و برتری فنی ماشین‌های اتحاد شوری نیز تأثیر داشتند (ایوان کوژه‌دوبوف قهرمان
اسطوره‌ای، سه بار قهرمان اتحاد شوروی، فرماندهی گردان ٣۲۵ جنگنده‌های هوایی را در
کره بعهده داشت). ۲۲ نفر از خلبان اتحاد شوروی شرکت‌کننده در جنگ کره شایسته اعطای نشان قهرمان
اتحاد شوروی شناخته شدند.
جای تصویر
کاریکاتورهای چینی در
خصوص جنگ کره: سین هو رزمنده جوان نظامی ژاپنی را به اسارت می‌گیرد.
سازمان ملل متحد در
حمایت از سئول و واشینگتن، اقدامات پیونگ‌یانگ، مسکو و پکن را محکوم کرد. و این،
صرفنظر از ارتکاب نظامیان کره جنوبی و آمریکایی به جنایات جنگی متعدد، کذشته از
درخواست مصرانه پیونگ‌یانگ برای تقبیح جنایات ایالات متحده آمریکا صورت گرفت.
در سال ١۹۵۲ گزارش کمیسیون انجمن
بین‌المللی دموکراتیک حقوقدانان تحت عنوان «گزارش در مورد جنایات آمریکا در کره»
حاوی واقعیاتی از توحش نظامیان آمریکایی انتشار یافت.
در این گزارش ١۵ فقره حادثه مستند کاربرد
تسلیحات باکتریولوژیک (بمب‌های حاوی مگس، کيک و عنکبوت آلوده به تیفوس،
طاعون و عفونت‌های روده‌ای) قید شده بود. جمعیت محلی در مواجه با حشرات ده‌ها- ده‌ها
جان می‌سپردند.
«گزارش در مورد جنایات
آمریکا در کره» استفاده آمریکا از تسلیحات شیمیایی، از جمله، بمب‌های ناپالم
در کره را ثابت کرد. هنگام حمله شیمیایی آمریکا به شهر نامپو ۴۸٠ نفر شهروندان غیرنظامی
در اثر خفگی مردند. تعداد چنین حملات بسیار بود. آسیب‌دیدگان سایر تهاجمات به
استفراغ، یرقان ازرق، ورم شُش و افزایش بیش از صد درصدی هموگلوبین دچار می‌شدند.
کشتار جمعی غیرنظامیان توسط آمریکایی‌ها در
این جنگ به امر طبیعی تبدیل گردید. تنها در سینچون از ١۷ اکتبر تا ۷ نوامبر سال ١۹۵٠، ٣۵ هزار و ٣۸٣ نفر شهروند عادی، از جمله آنها ١۶ هزار و ۲٣۴ زن اعدام گردید. ستمدیدگان را در گودال انداخته، نفت بر روی آنها می‌پاشیدند و آتش می‌زدند.
نام خانوادگی افسر آمریکایی که برای انجام چنین اعمال غیرانسانی فرمان می‌داد، هاریسون بود.
او محاکمه نشد.
جای تصویر
نقاشی پابلو پیکاسو «قتل‌عام
در کره» تصویری از فاجعه سیچون. نشان دادن این تصویر تا سال‌های ١۹۹٠ در کره جنوبی ممنوع بود.
پس از تسخیر پوسان و سئول توسط
نیروهای نظامی کره جنوبی، ٣۴ هزار نفر از شهروندان
کره جنوبی مشکوک به طرفداری از جمهوری دموکراتیک
خلق کره بدون تحقیق و محاکمه کشته شدند. بمباران گسترده پیونگ‌یانگ- پایتخت جمهوری
دموکراتیک خلق کره به نابودی ۶۴ هزار ساختمان (از مجموع ۸٠ هزار واحد) و بیمارستان‌ها منتهی گردید.
جای تصویر
تیرباران فراریان کره‌ای
در روستای نوگون‌ریچ. کانال تلویزیونی بی‌بی‌سی در سال ۲٠٠١ فیلم مستندی بنام
«همه را بکش» (Kill ‘em All) درباره این رخدادها
ساخت.
ساختمان سفارت اتحاد
شوروی در پیونگ‌یانگ نیز بمباران گردید. در اثر بمباران شدید سدّهای کوسون، کوبونگ وچاسان توسط
آمریکا و جاری شدن سیل ده‌ها ساختمان ویران شد و تعداد بی‌شماری انسان به قتل
رسید. پس از آن تفنگداران ضدهوایی اتحاد شوروی حفاظت از سدّهای کره شمالی را بعهده
خود گرفتند. تعدادی از فرماندهان نظامی آمریکا در آن سال‌ها به هواداری از بمباران
اتمی چین و اتحاد شوروی برخاستند.
اما ۲۷ ژوئیه ١۹۵٣، روز پایان جنگ، بمب‌افکن‌های
آمریکایی هواپیمای مسافری اتحاد شوروی را ساقط کردند، در این حادثه ۲١ نفر کشته شد.
شرکت اتحاد شوروی و چین
در جنگ کره هشداری بود برای واشینگتن. شرکت در این جنگ نماد همکاری نظامی تنگاتنگ
اتحاد شوروی و چین بود که آمریکایی‌ها را بیش از همه می‌ترساند. رو در رویی با
خلبانان اتحاد شوروی در آسمان کره، واشینگتن را به امتناع از برنامه بمباران
شهرهای اتحاد شوروی وادار کرد. اتحاد شوروی بیش از ٣٠٠ نفر از پرسنل ارتش خود را
در جریان دفاع از کشور در دوردست از دست داد.