حملۀ موشکی ماشین آدم کشی جمهوری اسلامی به مقر حزب دموکرات کردستان و حزب دموکرات کردستان ایران جنایتی دیگر در کارنامۀ سیاه رژیم

روز شنبه  ١٧ شهریور ١٣٩٧ رژیم خونخوارجمهوری اسلامی پس از اعدام سه جوان زندانی سیاسی کرد، زانیار، لقمان و رامین به اتهامات واهی، به مقر حزب دموکرات کردستان و حزب دموکرات کردستان ایران با شلیک موشک هائی که تعدادشان بین ٧ تا ١٧ فروند  برآورد می شودحمله کرد. در این یورش وحشیانه که یادآور آدم کشی های تلافی جویانۀ هیتلر است ١٧ تن از رهبران و کادرهای این احزاب کشته و ٤٠ تن زخمی شدند.

این نخستین بار نیست که رژیم اسلامی به کشتار و ترور مخالفان خود، بویژه رهبران احزاب و سازمان های کرد دست می زند و تا هنگامی که این رژیم ددمنش به زندگی ننگین خود ادامه می دهد اخرین بار نخواهد بود وبا عمیق تر شدن بحران اقتصادی و سیاسی ای که رژیم در آن دست و پا می زند ادامۀ این گونه یورش ها – به قول یکی از قداره بندان رژیم تا آن سوی دریاها – و سرکوب و دستگیری و شکنجه و اعدام و اختناق و سانسور در سراسر ایران ادامه خواهد داشت. بی گمان نه تنها همۀ مبارزان راه آزادی در ایران و جهان بلکه هر انسانی که مزدور و جیره خوار رژیم اسلامی نباشد این جنایت را محکوم و برای اعتراض به آن و مرتکبان پلیدش دست به اعتراض خواهد زد. همان گونه که مردم دلیر کردستان در اعتراض به اعدام هاو این کشتار فجیع دست به اعتصاب عمومی یکپارچه و سراسری زدند. در مقابل این گونه اعتراضات بحق و مردمی حرکاتی نیز از سوی نیروهای مرتجع وسلطه طلب با ظاهر خیرخواهانه ابراز می شود. برای نمونه مایک پنس معاون رئیس جمهور آمریکا حملۀ موشکی جمهوری اسلامی به مقر احزاب سیاسی را نه به عنوان کشتار و ترور مخالفان سیاسی بلکه «به عنوان تلاشی برای مورد تهدید قرار دادن و بی‌ثبات کردن نزدیکترین همسایه‌ رژیم ایران عراق» محکوم کرد. او درواقع کوشید از این عمل رژیم به نفع سیاست و اهداف سلطه طلبانه آمریکا بهره گیرد.

حملۀ موشکی ددمنشانه و دیگر جنایات رژیم جمهوری اسلامی یادآور چند واقعیت روشن و چند درس مهم است که در این شرایط باید مورد تأکید قرار گیرند:

١) رژیم جمهوری اسلامی دشمن مقدم کارگران و زحمتکشان سراسر ایران است و برانداختن انقلابی این رژیم و درهم شکستن ماشین سرکوب و کشتار آن وظیفۀ مقدم انقلاب آتی ایران را تشکیل می دهد.

٢) طبقۀ کارگر و همۀ مردم زحمتکش ایران تنها هنگامی به دموکراسی راستین و به از میان بردن ستم طبقاتی و استثمار دست خواهند یافت که در اتحاد برادرانه با کارگران و زحمتکشان همۀ ملت های ساکن ایران، بر اساس برابری حقوق و به رسمیت شناختن حق ملل در تعیین سرنوشت خود، متحد شوند و برای سرنگونی رژیم متحدانه مبارزه کنند.

٣)  مبارزه برای دموکراسی از مبارزۀ قاطعانه با شووینیسم، حکومت دینی و بنیادگرائی مذهبی جدا نیست.

مستحکم باد اتحاد کارگران و زحمتکشان همۀ ملت های ساکن ایران!

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی با انقلاب کارگری و توده ای!

         کارگران انقلابی متحد ایران ٢١ شهریور ١٣٩٧