عفو بینالملل در خدمت امپراتوری
عفو بینالملل در
خدمت امپراتوری
منبع: مارکسیسم- لنینیسم
امروز
نویسنده: راجر د. هریس
تار نگاشت عدالت
عمو سام در آمریکای لاتین- «حیاط خلوت»
خود- با آن ونزوئلاییهای مغروری مشکل دارد که به جای دور زدن روند انتخاباتی و
گماردن خوان گوایدو که یک دارایی غیرمنتخب ایالات متحده میباشد، بر این پافشاری
میکنند که نیکلاس مادوروی به طور دمکراتیک انتخاب شده رییسجمهور آنها است.
این مهم نیست، زیرا عفو بینالملل با یک
دفاع جانانه از امپریالیسم به نجات آن شتافته است:
«رویارو با نقض شدید حقوق بشر، کمبود دارو
و غذا و خشونت سراسری در ونزوئلا، عطش فوری برای دادخواهی وجود دارد. جنایات جنگی
که مقامات احتمالاً مرتکب شده اند نباید بدون مکافات بماند.» (اِریکا گوارا-روساس
سرپرست عفو بینالملل برای قاره آمریکا)
عفو بینالملل در طرح ادعاهای خود علیه
دولت مادورو فراموش میکند آنها را در بستر کارزار تغییر رژیم که مترداف با اعلام
جنگ از سوی قلدر شمال است، قرار دهد. ایالات متحده یک جنگ غیرقانونی را علیه
ونزوئلا به راه انداخته و عفو بینالملل این فاکت دردسرآور را کنار نهاده و حتا به
تحریمها اشاره نمیکند.
چاک کاوفمن کنشگر حقوق بشر از «ائتلاف
برای عدالت جهانی» درباره عفو بینالملل میگوید: «به نظر میرسد آنها حتا به فکر
اعتبار خود هم نیستند.» یک روایت صادقانه تر از کار چکشی ۱۴ مه عفو بینالملل در ونزوئلا که میگوید «جنایات علیه بشریت پاسخ شدید نظام
کیفری بینالمللی و رسیدگی به تخلفات دولت مادورو را میطلبد»، در حال شکلگیری
است.
نقض شدید حقق بشر
مارک وایزبروت، اقتصاددان برای «مرکز پژوهش اقتصادی و سیاسی» و جفری ساکس
اقتصاددان از دانشگاه کلمبیا به تازگی گزارش دادند که تحریمهای ایالات متحده علیه
ونزوئلا موجب مرگ دهها هزار نفر شده است. این بهایی است که ونزوئلا برای مقاومت
در برابر تغییر رژیمی که عفو بینالملل به طور ضمنی ارتقاء میدهد، میپردازد،
بهایی که انتظار میرود سنگینتر شود.
کمبود دارو و غذا
از سال ۲۰۱۵، زمانیکه باراک اوباما رییس جمهور ایالات متحده تحریمها را آغاز کرد،
ایالات متحده تحریمهای غیرقانونی بیشتری را بر ونزوئلا تحمیل نموده است، هدف از
این تحریمها این امید است که مردم در تنگنا قرار گرفته علیه دولتی که خود به طور
دمکرایتک انتخاب کرده اند، شورش نمایند. تحریمها به طور مشخص طوری طراحی شده اند
که اقتصاد را خفه کنند و مانع از آن شوند که ونزوئلا مشکلات خود را حل کند. دولت
ایالات متحده درباره تأثیرات تحریمها باد به غبغب میاندازد.
عفو بینالملل با ایفای نقش پلیس خوب در
برابر نقش ایالات متحده به مثاه پلیس بد، با درخواست افزایش هر چه بیش تر «مجازاتها»
از شرایطی مینالد که به طور ضمنی موجب ارتقای آنها میشود.
خشونت گسترده
دولت ایالات متحده بارها و بدون شرم تهدید
کرده است که اگر دولت انتخابی کنار نرود مداخله نظامی خواهد نمود. اکنون، ایالات
متحده با ابزار اقتصادی و دیپلماتیک، و با جنگافزارهایی مانند حملات سایبری علیه
ونزوئلا وارد جنگ شده است. اپوزیسیون راست افراطی خواهان برانداختن غیرقانونی دولت
است و ابزار انتخاباتی را کنار نهاده است.
عفو بینالملل درست میگوید که از سال ۲۰۱۷ خشونت جدیدی به مردم ونزوئلا تحمیل شده اما نقش اپوزیسیون را در دامن زدن به
این خشونت از طريق ترور پلیس و نیروی انتظامی و دیگر اقدامات نمیبیند. در عینحال،گوایدو که حمایت مردمی از او در پایینترین سطح است، طبق گزارشها
نماینده خود را جهت «هماهنگی» به ملاقات «ستاد فرماندهی جنوبی ایالات متحده»
فرستاده است.
سازمانی که ادعا میکند از حقوق بشر و
عدالت جهانی حمایت میکند چگونه میتواند چنین بیخیال فاکتهایی را که از روایت
او حمایت نمیکنند، نادیده بگیرد و طوطیوار حرفهای ترامپ-پومپئو-بولتون- آبرامز
را تکرار نماید؟ چرا عفو بینالملل تا جایی پیش میرود که با گوایدوی خودگمارده
ملاقات نماید و چند روز بعد بدون بررسی نظرات طرف دیگر درگیری، گزارشی را در
محکومیت دولت مادورو صادر نماید؟
متأسفانه، این نخستین باری نیست که عفو
ببنالملل جانبداری امپریالیستی خود را نشان داده است، زیرا از پروژههای تغییر
رژیم به وسیله ایالات متحده در عراق، لیبی، سوریه و نیکاراگوئه حمایت کرده است.رد
عینی بسیاری از اعادهایی که عفو بینالملل مطرح نموده (مانند «اعدام بدون محاکمه
بیش از ۸۰۰۰ نفر به وسیله نیروهای امنیتی») و گزارش
همراه آن کاری است که باید انجام داد. متأسفانه، امپراتوری در مقایسه با توانایی
گروههای بشردوست حقیقی برای مقابله با تبلیغات آن منابع بسیاری برای دامنزدن به
تبلیغات خود دارد.
عفو بینالملل به تنهایی بیش از ۳۰۰ میلیون دلار بودجه سالانه دارد. براساس منابع نقلشده از سوی ویکی پدیا، عفو
بینالملل از وزارت امور خارجه ایالات متحده، کمیسیون اروپایی، و دیگر دولتها و
از بنیاد راکفلر کمک مالی دریافت میکند.دادخواهی عفو بینالملل در عمل اغلب به
معنی مجازات قربانیان امپراتوری است.
اگر عفو بینالملل حقیقتاً دغدغه دادخواهی
داشت، به جای توجیه یک عملیات تغییر رژیم دیگر به وسیله ایالات متحده مطالبات زیر
را مطرح میکرد:
۱- پایان دادن به تحریمهای یکجانبه ایالات متحده علیه ونزوئلا، که طبق منشور
سازمان ملل متحد و منشور سازمان دولتهای آمریکایی غیرقانونی است.
۲- حمایت از گفتوگو بین دولت انتخابی و اپوزیسیون، همانطور که به وسیله مکزیک،
اوروگوئه، پاپ فرانسیس، و به تازگی نروژ، ارتقاء داده شده است.
۳- محکوم نمودن فعالیتهای تغییر رژیمی و مداخله در امور داخلی ونزوئلا و رد
فعالانه موضع تجاوزگرانه دولت ایالات متحده، آنطور که پنس معاون رییسجمهور
ایالات متحده آنرا خلاصه کرده است: «اکنون زمان گفتوگو نیست، زمان عمل است.»
۴- احترام به حق حاکمیت ونزوئلا و برقراری
دوباره روابط دیپلماتیک بین ایالات متحده و ونزوئلا.