آسانژ در برابر دادگاه
آسانژ در برابر دادگاه
آسانژ در برابر دادگاه
از – کریگ مآوری – Craig Murray
ترجمه برای مجله هفته از ع. علوی
دیدن
آنچه دیروز در دادگاه وست‌مینستر ماجیستریتز (Westminster
Magistrates Court) اتفاق
افتاد برای من تکان‌دهنده بود. همه‌ی تصمیم‌ها با ضرب و زور و
بدون ملاحظه‌ی دلایل و اعتراضات تیم حقوقی آسانژ، توسط خانم قاضی‌ای گرفته شد که
حتی حاضر نبود وانمود کند گوش می‌دهد.
پیش
از آنکه به کمبودهای چشمگیر این دادگاه نسبت به یک دادرسی منصفانه بپردازم، اولین
چیزی که توجه مرا جلب کرد وضعیت جولیان بود. میزان کاهش وزن دوستم، اینکه
موهایش با چه سرعتی عقب‌نشینی کرده‌اند، و پیری زودرس و پرشتاب او مرا شوکه کرد. چنان
بیحالی و سستی در او مشهود بود که من تا بحال ندیده بودم. از زمان بازداشتش بیش از ۱۵ کیلو
وزن کم کرده است.
اما
وضع بدنی او به اندازه وضع روحی‌اش تکان دهنده نبود. زمانی که از او خواسته شد نام و
تاریخ تولدش را بگوید به مدت چندین ثانیه دیده می‌شد که تلاش می‌کند این دو چیز را
به یاد بیاورد. من بعدا در باره‌ی اظهارات او در
پایان جلسه‌ی دادگاه توضیح خواهم داد، اما آشکار بود که در بیان آنها دچار مشکل
است، برایش واقعا نبرد سختی بود حرف‌هایش را فرموله و افکارش را متمرکز کند.
من
تا دیروز همیشه کمی بدگمان بودم نسبت به کسانی که ادعا می‌کردند نوع رفتار با
جولیان یک نوع شکنجه است – حتی نسبت به نیلز ملتزر (Nils Melzer)، گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل در مورد شکنجه – و نسبت به آنهایی که ادعا می‌کردند
احتمالا او را تحت تاثیر مواد مخدر آرام بخش قرار می‌دهند. اما از وقتی در ازبکستان در دادگاه
چندین قربانی شکنجه‌های شدید شرکت کردم و با قربانیانی از سیرا لئون و کشورهای
دیگر همکاری می‌کنم، می‌توانم این را بگویم که از دیروز نظرم بکلی عوض شده، و
جولیان همان علائم قربانیان شکنجه را از خود نشان می‌دهد که برای افکار عمومی
شناخته شده اند، بخصوص در رابطه با گیجی و سردرگمی و جنگ واقعی برای به اجرا
درآوردن اراده‌ی آزاد خود در فضای مه‌آلود درماندگی تحمیلی.
از
این هم بیشتر نسبت به کسانی بدبین بودم که ادعا می‌کردند، آن طور که یکی از
همکاران بلندمرتبه‌ی تیم حمایت حقوقی جولیان روز شنبه به من گفت، نگرانند که
جولیان تا پایان دادگاه تصمیم‌گیری در مورد استرداد زنده نخواهد ماند. اما
حالا طوری است که نه فقط آن را گمان می‌کنم بلکه این فکر مرا تعقیب می‌کند. دیروز
در این سالن دادگاه همه دیدند که یکی از بزرگ‌ترین ژورنالیست ها و یکی از مهمترین
معترضان عصر ما در برابر چشم ما توسط دولت تا سرحد مرگ شکنجه می‌شود. دیدن
این دوست، خوش‌بیان‌ترین و حاضرالذهن‌ترین مردی که من می‌شناختم و حالا به صورت این
ویرانه‌ی نااستوار و نامنسجم درآمده، غیر قابل تحمل بود. اما کارگزاران دولت، بویژه خانم
قاضی بی‌احساس، وانسا بارایتسر (Vanessa
Baraitser) نه فقط حاضر بودند
بلکه اصرار داشتند بخشی از مسابقه‌ی مرگ باشند. این قاضی حتی به او گفت که اگر در
وضعیتی نیست که روند دادرسی را دنبال کند، وکلایش می‌توانند بعدا آنچه را که اتفاق
افتاده برایش توضیح دهند. این سوال که چرا مردی که بر اساس
اتهامات وارد شده بسیار هوشمند و باصلاحیت شناخته شده، توسط دولت به آدمی تقلیل
یافته که قادر نیست روند یک دادگاه را دنبال کند، برای یک هزارم ثانیه هم او را
مشغول نکرد.
موضوع
شکایت علیه جولیان کاملا مشخص است: توطئه و همدستی با چلسی مانینگ (Chelsea Manning) برای انتشار عمومی پروتکل‌های جنگ عراق، پروتکل‌های
جنگ افغانستان و یادداشت‌های وزارت امور خارجه. این اتهامات نه به سوئد ربط دارد،
نه به روابط جنسی و نه به انتخابات سال ۲۰۱۶ در امریکا؛ حقیقت ساده‌ای که رسانه‌های
جریان حاکم ظاهرا نمی‌توانند بفهمند.
هدف
از دادرسی دیروز، بررسی و تعیین برنامه‌ی زمانی برای پروسه‌ی استرداد بود. نکات
اصلی عبارت بودند از اینکه وکلای مدافع جولیان وقت بیشتری برای آماده کردن ادله‌ی
خود می‌خواستند؛ و اینکه جرائم سیاسی صریحا از معاهده‌ی استرداد مجرمین مستثنا
هستند. از اینرو قرار بود یک بررسی
مقدماتی صورت بگیرد تا مشخص شود آیا اساسا قرارداد استرداد در این مورد کاربرد
دارد یا نه.
دلایلی
که تیم مدافع آسانژ جهت اخذ وقت بیشتر برای آماده کردن دفاع ارائه کردند هم قانع
کننده بودند و هم غافلگیر کننده. آنها در گذشته دسترسی بسیار محدودی
به موکل‌شان در زندان داشته‌اند و تا هفته‌ی پیش اجازه نداشتند هیچ مدرکی در این
مورد در اختیار او بگذارند. آسانژ هم دسترسی محدودی به
کامپیوتر داشته و همه‌ی یادداشت ها و مواد مربوط به موضوع توسط دولت امریکا در
سفارت اکوادور مصادره شده‌اند؛ او هیچ‌گونه دسترسی به موادی که برای دفاعش لازم‌اند
نداشته است.
علاوه بر این، تیم دفاع استدلال می‌کرد که با دادگاه‌های اسپانیا بر سر یک دعوای حقوقی بسیار مهم و مربوط در مادرید در تماس است و مدارک مهمی از آنها دریافت می‌کند. معلوم شد که سیا مستقیما به یک شرکت اسپانیایی به نام UC Global ماموریت جاسوسی از جولیان در سفارت را داده بوده است. بیش از هرچیز، خبرچینی از گفتگوهای محرمانه‌ی آسانژ و وکلایش در باره‌ی دفاع او در مقابله با پروسه‌ی استرداد، که از سال ۲۰۱۰ امریکا در حال تدارک آن است، بخشی از این ماموریت بوده است. در هر دادرسی عادی، این حقایق بتنهایی برای متوقف کردن روند استرداد کافی می‌بودند. در ضمن روز یکشنبه مطلع شدم که در مواد ارسال شده از اسپانیا که به دادگاه عرضه شده و سیا ماموریت تهیه‌ی آنها را داده، یک گفتگوی ویدئویی با کیفیت بالا از جولیان و من هم هست که در آن راجع به موضوعات مختلف حرف می‌زنیم