بهرام رحمانی

دانشجویان علیه حکومت اسلامی، مجاهدین و سلطنت طلبان و به طور کلی نئولیبرالیسم!

 

شانزده آذر امسال هم مانند سالیان اخیر، در برخی دانشگاه­ های کشور برگزار شد و طبیعی بود که با توجه به اعتراضات اخیر، بسیاری منتظر واکنش و شعارهای دانشجویان در روز دانشجو باشند تا عکس العملل جنبش دانشجویی را ببینند.

شعارهایی نظیر «نان، کار، آزادی، اداره شورایی» و یا «آزادی، عدالت، این است شعار ملت»؛ «مجاهد، پهلوی، دو دشمن آزادی»؛ «علی نژاد و ارشاد، ارتجاع و انقیاد» و پلاکاردی با مضمون جهانی بودن مبارزه برای سرنگونی نئولیبرالیسم، تحلیل وضعیت کشور و جهان و اعتراض ها در کشورهای مختلف جهان،از سوی دانشجویان بود. اما همین موضع و شعارهای دانشجویان، صدای بسیاری از اپوزیسیون راست و حتی در سطح بسیار محدودی فعالین سیاسی چپ را برانگیخت. به این موضع مجاهدین اعتراض دارند که چرا مسیح علی نژاد و وزارت ارشاد و مجاهد و سطئنت را کنار هم قرار داده اند به ویژه اعتراض شدید فرشگردی­ ها و سایر هواداران «شاهزاده رضا پهلوی» را در پی داشت. البته برخی از چهره ­های اصلاح ­طلب و دل واپسانحکومتی نیز، نظیر زیدآبادی نیز دشمنی خود با دانشجویان چپرا به نمایش گذاشت.

 

حتی برخی نیز پا را فراتر رفتند و موضع رادیاکل و ضد سرمایه داری دانشجویان چپ و آزادی خواه دانشگاه های ایران بر علیه نئولیبرالیسم را زیر سئوال بردند. اقتصاد نئولیبرالی تحت نام «تعدیل اقتصادی» در ایران و جهان، خواست نهادهای سرمایه داری مهم و اصلی بین المللی مانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی است.در نتیجه این شعاردر کنار شعار بر علیه مجاهدین و سلطنت طلبان، مرزبندی روشن و شفافی با اپوزیسیون راست و ارتجاعی و وابسته به دولت های سرمایه داری و شعارهای طبقاتی، طبقه کارگر و پابرهنگان جامعه است.

 

ضرب المثل معروفی است که از روباه پرسیدند شاهدت كيه؟ گفت: «دمم»!

 

اما دانشجویان دانشگاه های تهران و شهرتان های که به مناسبت روز خود، یعنی ١٦ تجمع کرده بودند با سردادن شعارهایی علیه حکومت اسلامی و دفاع از خیزش مردمی آبان ماه و دفاع از اعتراض های عراق، لبنان، شیلی، فرانسه و... از انقلاب مردمی بر علیه نئولیرالیسم دفاع کردند و در جایی نیز علیه مجاهدین و سلطنت طلبان شعار دادند که جواب یاوه گویی ها و دروغ گوی های خامنه ای و سایر سران و مقامات سیاسی و نظامی حکومت اسلامی را بدهند که خیزش عظیم مردمی جامعه ایران در بیش ١٥٠ شهر، اعتراض به گرانی بنزین، فقر، بیکاری و سرکوب و فشار را بود. اما خامنه ای سعی کرد این مدرم عترض را طرفدار«مجاهد و سلطنت» نشان دهد و بی شرمانه «اشرار» بنامدتا سرکوب خشن و وحشیانه معترضین و حتی اعدام دستگیر شدگان را در نزد افکار عمومی توجیه کند.

اکنون در شبکه هایی اجتماعی پز دادن های مجاهدین و سلطنت طلبان از یک سو و مخالفین آن از سوی دیگر در جریان است که چرا دانشجویان چپ، آزادی خواه و برابری طلب علیه مجاهد و سلطنت موضع گرفتند؟!

جنبش دانشجویی، یکی از جنبش های آگاه، موثر و مهم ایران در کنار جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش محیط زیست و جنبش های مردم تحت ستم مناطق غیرفارسی جامعه ایران که دایما تحت تبعیض و سرکوب قرار دارند و حتی مجاز نیستند در مدارس، دانشگاه ها و ادارات از زبان مادری خود استفاده کنند، است.

جنبش دانشجویی که شعار می دهد «دانشجو کارگر اتحاد اتحاد»، عملا بر علیه کلیه گرایشات سرمایه داری از ملی – مذهبی ها گرفته تا لیبرال ها و نئولیبرال ها موضع روشنی می گیرد. جنبش دانشجویی ایران، همواره در راستای آزادی، برابری و عدالت اجتماعی نه فقط برای دانشجویان، بلکه برای همگان، تاریخ مبارزاتی درخشان و کارنامه تحسین برانگیزی دارد. بنابراین، این جنبش آگاه، مواضعی که اتخاذ می کند مبنای علمی، تحقیقی، آموزشی، فرهنگی و اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و دیپلماسی دارد.

روز ۱۶ آذرماه، سال گرد کشته شدن سه دانشجوی دانشگاه تهران (مهدی شریعت‌رضوی، مصطفی بزرگ‌نیا و احمد قندچی) توسط حکومت محمدرضا پهلوی، در سال ۱۳۳۲ است. دانشجویان در جریان آن واقعه به حضور ریچارد نیکسون، معاون وقت رییس‌ جمهوری آمریکا معترض بودند.

این روز که با نام «روز دانشجو» گرامی داشته می ‌شود، بارها به تجمعات و گردهمایی ‌های اعتراضی علیه حکومت اسلامی و قبل از ان نیز علیه حکومت شاه، تبدیل شده است.

در ویدئوهای منتشر شده روز ١٦ آذر ٩٨، دانشجویان در حال سردادن شعارهایی در حمایت از معترضان و هم چنین در اعتراض به خشونت‌ ها و کشته شدن عده ‌ای از شهروندان و شعار علیه رئیسی، دیده می ‌شوند.

در یکی از این ویدئوها، دانشجویان در دانشگاه تهران شعار می‌ دهند: «خیابان‌ ها خونی شد، آزادی قربانی شد.»

در دانشگاه پلی‌ تکنیک نیز دانشجویانی دیده می ‌شوند که شعار می ‌دهند: «از هفت ‌تپه تا تهران، زحمت ‌کشان در زندان.» اشاره این دانشجویان به دستگیری فعالان کارگری، در کنار معترضانی است که در جریان تظاهرات آبان ۹۸ دستگیر شده ‌اند.

 

از شعارهای ضددولتی تا جو امنیتی؛ روز دانشجو با تظاهرات اعتراض‌ آمیز همراه شد.شاید حسن روحانی از ترس اعتراض دانشجویان در دانشگاه حاضر نشد و ابراهیم رئیسی، رییس قوه قضاییه به دانشگاه تهران رفت.

در واقع دانشگاه تهران روز شانزدهم آذر، یک مهمان «ویژه» هم داشت: آیت ‌الله رییسی. دانشجویان هر دو دانشگاه برای او هم «خوش‌ آمدگویی» ویژه ‌ای داشتند و یک ‌صدا شعار می‌ دادند:«قضاییه، جلادان / مقدمتان خون باران!»

امسال نیز دانشجویان ضمن اعلام این همبستگی، سرکوب خونین مردم در آبان ۹۸ را محکوم کردند. دانشجویان شعار سردادند:

آبان ادامه دارد/حتی اگر شب و روز/ بر ما گلوله بارد

فقر،کشتار، گرانی/مردم شدن قربانی

معترضا گلوله بارون شدن/شهرا همه رودخونه خون شدن

سرکوب پایان راه نیست/مبارزه رهایی است

زندان،تفنگ یا باتوم/نمی شینیم ما آروم

تبریز،اهواز،کردستان/ملت کف خیابان

ملت عاصی از ستم/ایستاده است کنارهم

سرکوب پایان راه نیست/مقاومت زندگی ست

خیابونا خونی شد/آزادی قربانی شد

بازداشت،شکنجه، کشتار/فقر، حجاب، استثمار

دانشجو آگاه است/با کارگر همراه است

فرزند کارگرانیم/کنارشان می مانیم

دانشجو،کارگر/اتحاد اتحاد

ایستاده ایم در سنگر/دانشجو و کارگر

هپکو،فولاد، آذرآب/کارگران: اعتصاب، اعتصاب

از هفت تپه تا تهران /زحمت کشان در زندان

هفت تپه هپکو فولاد/کارگران اتحاد اتحاد

ستم، سرکوب،استثمار/منطق سرمایه دار

دانشجو تو زندونه/استاد ساکت می مونه

گلوله تو خیابون/دانشجوها تو زندون/استادامون خفه خون

اساتید،اساتید/حرف بزنید،نترسید

استادامون ذلیلن/ذلتو می پذیرن

ستاره در پرونده/دانشجومون در بنده

در دانشگاه بیگاری/بعداز تحصیل بیکاری

دانشگاه پول گردان/تضعیف زحمتکشان

تشکل مستقل حق مسلم ماست

دانشگاه پولی شد/دانشجو زندانی شد

دانشگاه پولکی/شهریه زورکی

هم دانشگاه هم دولت/اتاق فرمان غارت

کلاس درس خالیه/ دانشجو زندانیه

حراست دانشگاه/ شعبه اطلاعات

اطلاعات حراست/پیوندتان مبارک

دانشگاه پادگانه/تدبیر امید چاخانه

از طرف دیگر، امسال شرایط بین ‌المللی نیز با سال‌ های قبل متفاوت بود. ماه ‌هاست در فرنسه، عراق، لبنان، شیلی و سایر نقاط جهان هم چنان اعتراضات مردمی گسترده ‌ای علیه سیاست ‌های اقتصادی نئولیبرالیسم و دولت های ستم گر، استثمارگر و غیرمردمی در جریان است. دانشجویان در شعارها و پلاکاردهای شان با جنبش ‌های مردمی منطقه و جهان اعلام همبستگی کردند. دانشجویان شعار می ‌دادند:

لبنان، عراق تا ایران/قیام زحمت کشان

ایران،لبنان،فرانسه/سرکوب و غارت بسه

چه شیلی چه ایران/سرکوب زحمت کشان

از تهران تا بغداد/فقر، ستم، استبداد

ایران، بغداد و بیروت/پر از گوله و باروت

از عراق تا ایران/قیام زحمت کشان

از شیلی تا تهران/قیام زحمت کشان

 

فعالین جنبش دانشجویی ایران،همانند سال های گذشته بر لزوم پیوند مبارزات دانشجویی با دیگر مردم تحت ستم تاکید داشتند. دانشجویان در بیانیه خود نیز تاکید کرده اند که هدف حمله آن‌ ها به وضعیتی است که حاصل ترکیبی از استثمار طبقاتی و ستم‌ های مذهبی، ملیتی و جنسیتی است.

دانشجویان در اعتراض به سرکوب سیتماتیک زنان و تبیض بر آن ها، شعار می ‌دادند:

خوابگاه دخترانه/یک بندی از زندانه

تبغیض جنسیتی محکوم است

بیگاری بیکاری/حجاب زن اجباری

نان کار ازادی/پوشش اختیاری

بهره کشی و ستم/با قانون ضد زن

خشونت و تبعیض علیه زنان/درخانه درمحل کار توامان

قوانین ضد زن/بهره کشی و ستم

زنان تحت خشونت/چه در خانه چه صنعت

در بند تبعیضیم/بیایید برخیزیم

فقر، حجاب، استثمار/آماج یک پیکارند

شایان ذکر است که در تجزیه و تحلیل این شعارها، به این نتیجه می رسیم که دانشجویان در روز ١٦ اذر امسال خود، شعارهای رادیکال سیاسی - طبقاتی بر علیه همه سرکوب ها و تبعیض ها و استثمار سیستم سرماه داری و حکومت اسلامی سرمایه داری ایران سر دادند که اتفاقا هیچ کدام از آن ها، مورد پسند و دل خواه نیروهای اپوزپسیون راست، محافظه کار، اپورتونیست، لیبرال، مجاهد، جمهوری خواه، سلطنت طلب و... نبود.

به این ترتیب، همه این شعارها به کلی ادعاهای سران و مقامات حکومت اسلامی را که تظاهرات عظیم آبان مردم محروم، ستم دیده و جوانان بیکار جان به لب رسیده را به مجاهدین و سطنت طلبان و توطئه های خارجی نسبت داده بودند رد و افشا می کند.

***

خامنه ای روز ۲۶ آبان، وقیحانه ادعا کرده بود اعتراض ‌های اخیر با تشویق خانواده پهلوی و سازمان مجاهدین خلق صورت گرفته است.

رضا پهلوی، از این موضع خامنه ای، آن چنان از خود بی خود شد که در بیانیه‌ ای زیر عنوان خیزش آبان ماه ۹۸، پس از تاکید بر وقایعی که در جریان این ماه در اعتراض‌ های مردمی ایران رخ داد می ‌گوید: «بازسازی اتوریته سیاسی نوین برای رهبری فرآیند گذار باید از هم‌ اکنون آغاز شود. همین رهبری سیاسی است که سرانجام کشور را برای گذار حقوقی، سیاسی و اقتصادی، مبتنی بر صندوقِ رای، از حکومت اسلامی به حکومت ایرانی، آماده‌ خواهد کرد.»