سیاست‌های هویتی- بریتانیایی، اسکاتلندی یا اروپایی- و نه طبقاتی، برنده روز
سیاست‌های هویتی- بریتانیایی، اسکاتلندی یا
اروپایی- و نه طبقاتی، برنده روز
بیانیه حزب کمونیست
بریتانیا
منبع: مورنینگ
استار
تارنگاشت عدالت
کمیتۀ سیاسی حزب
کمونیست این هفته برای تجزیه‌و‌تحلیل انتخابات سراسری و پی‌آمدهای آن برای جنبش
کارگری تشکيل جلسه داد. در اینجا بخش نخست
بیانیه آن منتشر می‌شود:
انتخابات سراسری ۲۰۱۹ در بریتانیا به یک عقب‌گرد
مهم اما نه غیرقابل برگشت برای جنبش کارگری و چپ انجامید. اکثریت روشنی از رأی‌دهندگان
طبقه کارگر به جای سیاست های طبقاتی با سیاست‌های هویتی–بریتانیایی، اسکاتلندی
یا اروپایی– همراه
شدند.
درجه شکست نباید کم‌تر
یا بیش‌تر از آن‌چه که هست تصور شود. حتا مهم‌تر، دلايل شکست
باید درک شوند و درس‌های درست از آن‌ها گرفته شود.
سهم حزب کارگر از کل
آراء در بریتانیا از ۴۱ درصد (۱۲ میلیون
و ۹۰۰ هزار) در سال ۲۰۱۷ به ۳۳٫۱ درصد (۱۰ میلیون
و ۳۰۰ هزار) کاهش
یافت. با این
وجود، جرمی کوربین و حزب کارگر درصد بیش‌تری از ۱۹۹۵ (۳۱٫۵ درصد)، ۲۰۱۰ (۲۹٫۷ درصد) و ۲۰۱۵ (۳۱٫۲ درصد) را به
دست آوردند.
بزرگ‌ترین کاهش در
تعداد کرسی‌های حزب کارگر– از ۲۶۲ در سال ۲۰۱۷ به ۲۳۳– بود که کم‌ترین تعداد
از سال ۱۹۳۵ به بعد
است. از ۶۰ کرسی که حزب از دست
داد بسیاری در حوزه های انتخاباتی هستند که به مدت بیش از ۶۰ سال حزب کارگر آن‌ها
را نمایندگی کرده بود: ۲۴
حوزه انتخاباتی در تاریخ خود هرگز یک
نماینده محافظه‌کار انتخاب نکرده بودند.
یکسری عوامل برای توضیح
شکست حزب کارگر مطرح شده اند: توانایی جرمی کوربین
رهبر حزب؛ کارزار رسانه‌ای بدون وقفۀ ترسیم او به مثابه یک غیرمیهن‌دوست، یهودی‌ستیز،
کمونیست یا مارکسیستی که از تروریسم ایرلندی و خاورمیانه‌ای حمایت کرده و دفاع
امنیتی و نظامی بریتانیا را از بین خواهد برد؛ مضمون و شیوه ارايه مانیفست حزب
کارگر, مداخله
«حزب برکسیت»، و کارآمدی کشش و کارزار حزب
محافظه‌کار.
تأثیر انباشته این
تهاجم تبلیغاتی ضدکوربین، ضد حزب کارگر از سطح سال