بهرام رحمانی

مهم ترین وقایع سال ١٣٩٨ ایران

از سیل ویران گر تا بیماری مهلک کرونا!

بهار دیگری آغاز شد. بهار را باور ‌کنیم. چرا که همه چیز را به جنبش و حرکت در می ‌آورد. اما بهار امسال ما، با درد و غم و نیستی آمده است. این روزها، همه از دور شریک غم و دل تنگی همدیگر هستند.

اول بهار، چندان گرما و شور و شوقی ندارد. البته، این اولین حمله سپاه بیدادگر و خشم طبیعت به اردوگاه کار و رنج بهاری نیست و آخرین آن هم نخواهد بود. چرا که البته واضح است که تاریخ و طبیعت و جامعه، همواره صحنه کارزار میان آزادی خواهان و واپس گرایان بوده و در این جا نیز زمستان سرمایه داری در جهت انباشت سرمایه های مربوط به تخریب انسانی و طبیعی، آرمان های مساوات طلبانه آب و هوای بهاری را به شیوه ای بی رحمانه قربانی کرده و نمی گذارد انسان بهار آزادی را به معنای واقعی تجربه نماید و لذت ببرد!

بهار یک فصل خوب و زیبا، قشنگ و لطیف و دل نواز است و بر اساس ضرب المثل معروف: «سالی که نکوست از بهارش پیداست»! سالی که نکوست، لاجرم از همان بهارش پیداست و به قول «آناتول فرانس» «آه ای بهاری که می آیی! به سوی من بال و پر بگشا و سالی که نکوست، همان از تو پیداست.»

بهار امسال زمانی از را رسید که ویروس کرونا در ایران و جهان، زخم های دیگر نیز بر پیکر جوامع بشری وارد کرد و دهشت بسیاری آفریده است. نوروز امسال هنگامی رسید که در جوامع مختلف جهان، مردم بیمناک به خانه نشینی و گوشه گیری فراخوانده شده ‌اند.

 

حقیقتا سال ١٣٩٨ برای اکثریت مردم ایران، سال بسیار سخت و دشو