کمونیسم‌ ستیزی لجام‌ گسیختهٔ جمهوریخواهان نشانهٔ ضعف سیاسی آنان است

نوشتهٔ سی. جی. اتکینز

 شهریورماه ۱۳۹۹ /۲۵ اگست ۲۰۲۰

جای جو مک‌ کارتی در کنوانسیون ملی جمهوریخواهان امسال کاملاً خالی بود. نکوهش کمونیست‌ ها- چه از نوع حقیقی و چه غالباً خیالی- می ‌توانست عطش کمونیست ‌ستیزی این سناتور سال‌ های دهه ۱۹۵۰ ایالت ویسکانسین تسکین دهنده باشد. در اوایل جنگ سرد، هیولای خیالی‌ای که از شوروی ساخته شد به‌ منظور شکست دادن جنبش قدرتمند کارگری و نیروی‌ های رو به ‌رشد چپ در ایالات متحده استفاده شد.

امروز هم ترامپ و حزب جمهوریخواه سعی دارند همان ترفند را به‌ کار زنند. تاریخ تکرار می‌ شود اما- همان ‌طور که کارل مارکس ممکن بود بگوید- اگر مک ‌کارتیسم فاجعه بود، رفتار سخیف ضد سوسیالیستی جمهور یخواهان لود گی است.

پیامی که این هفته از همایش ملی جمهوریخواهان به تلویزیون ‌ها در آمریکا فرستاده شد این بود که در صورت انتخاب نشدن مجدد ترامپ بی ‌درنگ فاجعه‌ای رخ خواهد داد. چندین بار تلویحاً اعلام شد که جو بایدن و کامالا هریس مخفیانه برای تشکیل یک حکومت دیکتاتوری کمونیستی به‌ منظور از بین بردن آزادی و تحویل کشور به اعتراض کنندگان سیاه ‌پوست و کشورهای خارجی در حال برنامه‌ریزی‌اند. برخی ادعاهای مطرح شده از سوی سخنرانان در شب گشایش همایش ملی جمهوریخواهان را بررسی کنید در عالمی متفاوت هبوط خواهید کرد، دنیایی آخر زمانی که پریشان کردن، تفرقه انداختن، و فریب دادن را در ذهن مجسم می‌کرد.

مت گاتز، نماینده فلوریدا از حزب جمهوریخواه، یکی از نوچه‌ های شناخته شدهٔ ترامپ در کنگرهٔ آمریکا، اعلام کرد "خیال ‌پردازان از خواب برخاسته"۱ بایدن را "سیاهی ‌لشگری در فیلمی که دیگران نوشته، تولید، و کارگردانی کرده‌اند" خواهند کرد. به‌عبارتی ظاهراً دموکرات‌ ها همه را خلع سلاح خواهند کرد، زندان‌ها را خالی می ‌کنند، همهٔ ما را در خانه‌ های خود حبس می ‌کنند و جانیان خشن را به زندگی در میان ما خواهند آورد.

ماکسیمو آلوارز، بازرگان کوبایی ‌تبار آمریکایی، ترامپ را به‌خاطر ایستادگی در برابر "نیروهای هرج‌ ومرج‌ طلب و کمونیسم" ستود و اشاره کرد که ممکن است بایدن را روح فیدل کاسترو تسخیر کرده باشد. آلوارز ادعا کرد چند دهه پیش، زمانی که از کاسترو سؤال شد آیا او یک کمونیست است؟ او پاسخ داد که او یک کاتولیک است. آلوارز هشدار داد بایدن که یک کاتولیک است نیز حقیقت را پنهان می‌کند، درست مثل کاسترو، تا آمریکا را فریب دهد که "قرص سمی کمونیسم را ببلعد".

چارلی کِرک، ۲۶ ساله، که در رأس گروه به‌ اصطلاح مردمی و دانشجویی راستگرای "ترنینگ پوینت یو اس آ" (نقطه عطف ایالات متحده) قرار دارد و مورد حمایت میلیاردرها است، انتخابات را "انتخابی میان حفظ کردن آمریکایی که ما می ‌شناسیم و از بین بردن همه چیزهایی که ما دوست می ‌داریم" نامید. سخنرانی او دست ‌و‌پا زدنی حاکی از اضطراب نژاد پرستانه ‌اش بود که انگیزه بسیاری از افراد برتری طلب سفید پوست است. کرک گفت: "ترامپ محافظ تمدن غرب است" و تنها چیزی است که بین "خانواده‌های ما" و "جمعیت انتقام‌ طلب" ایستاده است. منظور دقیق آنچه که کرک واقعاً گفت این است که ترامپ مدافع آمریکای سفید در برابر معترضان سیاه پوست، مهاجران، و خارجی‌ ها است.

محتوای اظهارات مارک و پاتریشیا مک‌ کلوسکی- وکلای اسلحه به ‌دست و پا‌برهنه که به ‌اتهام تهدید شرکت کنندگان در اعتراض ‌های مسالمت‌آمیز سیاه ‌پوستان سنت‌ لوئیس در ماه ژوئن محاکمه می ‌شوند- احساسات نژاد پرستانهٔ پنهان و ضد کمونیستی خشمگینانه و آشکار بود (این دو تقریباً همیشه با هم هستند). آنان در تلاش ‌شان در به‌هراس ‌افکنی بین سفیدپوستانی با درآمد هایی متوسط و بالای ساکن در حومه شهرها، ادعا کردند: "برنامه سوسیالیستی بایدن- هریس" از بین بردن نواحی متمول حومه شهری، خانه‌ های یک خانواری و هموار کردن راه هجوم "جرم، بی ‌قانونی و ساخت آپارتمان‌ های کم کیفیت" به محله ‌های پررونق را شامل می ‌شود. در زمانی که آنان مشغول صحبت بودند، تهیه کنندگان برنامه تلویزینی همایش ملی جمهوریخواهان به ‌نمایش تصویری از معترضان سیاه‌ پوست دست زدند که ظاهراً به‌ قصد تخریب حومه سفید پوست نشین در حال راه پیمایی بودند و در پیشاپیش آنان کوری بوش، نماینده آینده کنگره، قرار داشت که زوج مک‌ کلوسکی او را با عنوان یک فعال "مارکسیست لیبرال که جمعیت را به محله ‌های ما هدایت می‌کند" توصیف می ‌کرد. هدف و مضمون تمامی سخنان این سخنرانان این بود که ورود خانواده‌های سیاه‌پوست به محله‌های اکثراً سفیدپوست نشین و همچنین قیام طبقه کارگر سیاه ‌پوست برای برقراری عدالت را با انقلاب مارکسیستی هم ‌سان سازند، سخنانی که آشکا را انباشته از نژادپرستی بود.

ولی این پسر دونالد ترامپ و دوست دخترش کیمبرلی گیلفویل بودند که با سعی فراوان و همراه با سر دادن هیاهوی ضد کمونیستی تلاش کردند جمعیت اندک حاضر در همایش را تحریک کنند. گیلفویل با عصبانیت و تندی بسیار که با خشم موسولینی رقابت می‌ کرد، "بایدن، هریس، و بقیه سوسیالیست‌ها" را سرزنش می ‌کرد که موجب خواهند شد "آشوبگران شهرهای ما را ویران کنند"، "قاچاق چیان مواد مخدر و انسان از مرزها عبور کنند"، و آمریکا به "سرزمین سرنگ‌ های آلوده به هروئین در پارک‌ها" تبدیل شود. این همه از قرار بخشی از طرحی بوده است تا همه مشاغل ما به دست چینی‌ ها بیفتد و همگی اسیر و قربانی "ایدئولوژی ضعیف، وابسته، و لیبرال" شویم.

پسرک ترامپ، بدون شک، با تکرار تئوری‌ های توطئه و دروغ‌ های چند ماه گذشته رئیس جمهور، سعی دارد تا پدرش را تحت تأثیر قرار دهد. ویروس کرونا هدیهٔ "حزب کمونیست چین" است که "بایدن را [بر ترامپ] ترجیح می ‌دهد". به‌ گفته ترامپ کوچک، میلیونرهای مارکسیست (اگر چنین چیزهای متناقضی هرگز وجود داشته باشند) که از بایدن حمایت می‌ کنند، مترصدند "آزادی اندیشه ، آزادی بیان ، آزادی دین و حاکمیت قانون" را نابود کنند. این انتخابات در واقع "رویارویی کلیسا، کار، و مدارس با شورش، غارت، و تخریب" است. این دونالد ترامپ است که در مقابل "شیاطین کمونیسم و تروریسم اسلام تندرو" ایستاده است. شب گشایش این همایش نشان دهنده تمامی سازوکارهایی بود که جمهوریخواهان در صورت وارد شدن به رقابت با برنی سندرز، سوسیالیست واقعی، آماده کرده بودند. در عوض، آنان خود را در مقابله با بایدن یافتند و بنا بر این دشنام‌ های ضد کمونیستی‌ شان از هر زمان دیگری نابجاتر به‌ نظر آمد.

حال، آنان باید به‌ این بسنده کنند که بایدن و هریس عروسک‌ های دست ‌آموز "چپ رادیکال" اند، لقبی که به‌ زبان جمهوریخواهان معمولاً به زنان رنگین ‌پوست طبقهٔ کارگر همچون الکساندرا اکازیو کورتز، ایلهان عُمر، راشده تلیب، آینه پرسلی، و اکنون کوری بوش، داده می ‌شود.

به‌ نظرعجیب می ‌آید که طراحان مبارزات انتخاباتی و مدیران رسانه‌ای حزب جمهوریخواه در واقع بر این تصور باشند که برنامه‌ های تلویزیونی ‌شان که به زنده کردن جنگ سرد به ‌شیوه‌ای تخیلی می ‌ماند بتوانند بسیاری از مردم را متقاعد سازند که خطر قریب‌الوقوع برای آمریکا سلطه یافتن کمونیسم به ‌وسیلهٔ یک متخصص مارکسیسم یعنی جو بایدن، در پیشِ رو است.

آیا آنان واقعاً انتظار دارند که مردم این مهملات را باور کنند؟ خیر، آنان این انتظار را ندارند. سیاست ترامپ در مقابله با ویروس کرونا کاملاً شکست خورده است. بی‌ کفایتی او باعث شده است که رکود اقتصادی ناشی از این بیماری احتمالاً بدترین بحران اقتصادی در تاریخ کشور ما را پدید آورد. در زمانی که خشم عادلانه بر ضد نژادپرستی نهادینه شده موجب به ‌خیابان ریختن تقریباً یک ‌دهم مردم ایالات متحده شده است، وفاداری ترامپ به ایدئولوژی برتری‌ طلبانه سفید پوستان راستگرا، برای بسیاری از آمریکایی‌ها تنفرآور است. این‌ها مواردی‌اند که بیشتر رأی دهندگان را نگران کرده است و نه آخر زمان سوسیالیستی.

روایتی که در همایش ملی جمهوریخواهان پخش می ‌شود به‌ قدری تنگ ‌نظرانه، متمرکز، و افراطی است که می‌ توان نتیجه گرفت نخوت و تهدید های ضد سوسیالیستی حزب جمهوریخواه جز نشانهٔ ضعف سیاسی آن چیزی دیگر نیست. این نمایشی جعلی از قدرت خویش است. جمهوریخواهان می ‌دانند ایجاد نفرت نژاد پرستانه و تخریب چپ ‌گراها تاکتیک‌ هایی است که تنها بر تعدادی اندک از رأی دهندگان نافذ خواهد بود و دقیقاً همین بخش کوچک است که در جریان این همایش موردنظر و مخاطب جمهوریخواهان است.

میانگین نظرسنجی‌ های فعلی نشان می‌دهد که ترامپ ۴۲ درصد و بایدن ۵۱ درصد آرا را به‌ خود جلب کرده‌ اند. اختلاف بین این دو، جز در چند مورد ناچیز، در ماه‌ های اخیر تغییر چندانی نکرده است. این امر برای ترامپ در انتخابات ۱۳ آبان ‌ماه ۹۹/۳ نوامبر ۲۰۲۰ درد سرساز خواهد شد.

بیشتر تحلیلگران پیشاپیش نتیجه گرفته‌اند که کسب آرای مردمی برای ترامپ کاملاً دور از دسترس است. لازم به‌ یادآوری است که ترامپ در انتخابات ریاست‌ جمهوری سال ۲۰۱۶ نیز اکثریت آرا را کسب نکرد. با درنظر گرفتن اینکه چندین ایالت بینابینی به بایدن متمایل باشند، پیروزی از طریق مجمع گزینندگان یا کالج الکترال (Electoral College) نیز برای ترامپ مشکل خواهد بود.

بنابراین، انتخاب مجدد ترامپ بر عهده فعالیت تک تک طرفداران سرسخت پایگاه او است. مزیت رئیس‌ جمهور شامل حال اوست، هر چند، این حمایت از او در میان آن دارودسته سخت و تعصب‌ آمیز است. برنامه ‌ریزی همایش به ‌نحوی تنظیم شده است که آنان را به‌ هیجان آورد و حتی یک فرد وفادار به کارزار انتخاباتی ترامپ در روز انتخابات در خانه نماند.

در واقع هیچ قصدی برای گسترش دامنه جمعیت رأی دهنده به ترامپ وجود ندارد. برای این امر خیلی دیر شده است. اگر قرار دادن چند جمهوریخواه سیاه‌ پوست روی صحنه باعث شود تا برخی از میانه‌ روهای سفید پوست احساس كنند كه ترامپ آن اندازه هم نژاد پرست نیست و می توانند به او رأی دهند، چه بهتر از این اگر برخی از زنان سفید پوست حومه‌ نشین را که در حمایت از رئیس‌ جمهور متزلزل ‌اند بتوان نگران امنیت خانواده‌ شان ساخت نیز یک امتیاز است. اگر یک مبارز پیر ضد کاسترو بتواند نظر برخی از رأی دهندگان به بایدن در میامی را متزلزل کند، این هم فایده‌ بخش است.

اما مخاطبان واقعی همایش جمهوریخواهان دقیقاً همان کسانی ‌اند که از ابتدا همراه ترامپ بوده‌ اند. برای بسیج آنان، حزب جمهوریخواه دقیقاً همان کاری را انجام می ‌دهد که حکومت‌ ها در طول تاریخ اخیر آمریکا در مقابل اتحاد مردم مدافع کارگران و مخالف نژاد پرستی انجام داده ‌اند. ترامپ و طرفدارانش اتهام‌ های مرتبط با گرایش بایدن به کمونیسم را به‌ منظور انحراف اذهان عمومی از فسادها، دزدی‌ها، و ناکامی‌های خودشان عنوان می‌ کنند.

هر آنچه کمونیست‌ های واقعی پیشنهاد می ‌دهند- مانند مراقبت‌های بهداشتی برای همه، کار برای همه، صلح، کنترل دموکراتیک اقتصاد، و پایان دادن به نژادپرستی در دستور کار بحث‌ های یک حزب محافظه ‌کار جایی ندارند. نه بایدن، نه هریس، و نه افراد دیگر مورد نظر ترامپ هرگز اجازه ورود و گفتگو درباره آرمان‌ های انسان ‌دوستانه و دموکراتیک مارکسیست‌ های واقعی و گفتگو درباره آن‌ ها را ندارند.

هنگامی که ۱۸۰ هزار نفر از ویروس کرونا می‌میرند و بیش از ۵۰ میلیون شغل نابود می‌شوند، حزب حاکم دیگر برنامه‌ای برای ادامه کار ندارد. هیچ موضع ‌گیری سیاسی هم باقی نمی ‌ماند. هیچ طرح سیاسی وجود نخواهد داشت. چیزی دیگر هم به ‌جز ستایش پرستش ‌گونه از رهبر و تقبیح وحشت ‌آفرین هر آنچه و هر آنکه هست در زیر نام کمونیسم باقی نخواهد ماند.

چنین گفته شده است که سنگر ضد کمونیسم، آخرین پناهگاه خلافکاران است. در دورانی که بیش از نیمی از آمریکاییان زیر ۳۰ سال نسبت به سوسیالیسم دیدگاه‌هایی مثبت دارند، مخاطبان افراد خبیثی مانند ترامپ و هم ‌مسلکانش رو به کاهش دارند. کارزار وحشت ‌زده و دست‌ پاچه ضد کمونیسم در همایش ملی جمهوریخواهان در این هفته نشان داد که زمان این استراتژی مضحک رو به‌ پایان است. ضد کمونیسم دیگر مانند گذشته مؤثر نخواهد بود و ترامپیسم هم راه مک‌کارتیسم را طی خواهد کرد. ولی برای پایان دادن به آن، هنوز به مبارزه نیاز است.

«نامهٔ مردم»، شهریور ماه ۱۳۹۹