ﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﯾﻚ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯ، محترم  ﻭ ﮔﺮﺍﻣﯽ

 

ﺳﻮﮔﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﻛﻪ محترم  ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﻫﺎﺗﻒ، ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻣﻠﯽ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺩﻫﻪ ﯼ ﺍﺧﯿﺮ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ، ﺑﻪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺷﻨﯿﺪﻥ خبر ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﻫﺎﺗﻒ، ﺍﯾﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺿﻤﯿﺮ، خدمتگذار ﺻﺪﯾﻖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﯿﻬﻦ، ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺖ رسالتمند ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻏﻢ ﮔﺮﺩﯾﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ نوشتن  ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺷﻨﺪﻻﻥ ﻭﻋﺪﺍﻟﺖ ﭘﺴﻨﺪﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭ، ﺷﺮﯾﻚ ﺳﺎﺯﻡ.

محترم ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﻫﺎﺗﻒ، ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺭﻫﺮﻭﺍﻥ  ﺻﺎﺩﻕ ﺟﻨﺒﺶ ﻣﺸﺮﻭﻃﯿﺖ ﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩ، ﺍﻧﺴﺎﻧﯽﺑﻮﺩ ﺷﺮﯾﻒ ﻭ نمونه اعلای  ﺻﺪﺍﻗﺖ در اندیشه ، ﻛﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﺳﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ. ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭﺍﻥ، ﻫﻢ ﻗﻄﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﺎﻥ، ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﺭحرمت گذاشتن ﺑﻪ ﻗﺎﻃﺒﻪ ﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﺣﻤﺘﻜﺶ ﻣﯿﻬﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺁﻧﺎﻥ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺑﻮﺩ.

ﺳﺎﺑﻘﻪ ﯼ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﺰﺩﯾﻚ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﻫﺎﺗﻒ، ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﯼ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻣﻠﯽ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ، ﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﺣﻤﺘﻜﺶ ﺣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﻛﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ پارلمان ﻭﻗﺖ، ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ. ﺍﻟﺒﺘﻪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﺭﻭﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯿﯽ ﺑﯽ ﺁﻻﯾﺸﺎﻧﻪ، ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭ ﺩﻫﻪ ﯼ ﺷﺼﺖ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺸﻜﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ، ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﮔﺮﺩﯾﺪ.

ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﯿﻢ ﻫﺎﺗﻒ، بمثاﺑﻪ ﯾﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ وطن پرست، ﺩﺭ ﻛﻠﯿﻪ ﻣﺪﺕ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺧﻮﺩ، ﺑﺎ ﺩﺭﻙ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ - ﻣﻠﯽ ﻭ ﻣﯿﻬﻨﯽ ﺧﻮﯾﺶ، ﻣﺼﺪﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻭ ﺑﯽ ﺷﺎﺋﯿﺒﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻛﺸﻮﺭﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﮔﺎﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ محترم ﻫﺎﺗﻒ، ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﺴﺘﻮﻩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﯿﻦ ﻣﯿﻬﻦ ﺭﺍ، ﯾﻚ ﺿﺎﯾﻌﻪ ﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ جبران ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﺑﻪ ﻭﻃﻦ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻧﺠﯿﺪﯾﺪﻩ ﯼ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ. ﻭﻓﺎﺕ ﺍﯾﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺖ، ﺗﺮﻗﯿﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ، ﻣﺮﺍ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﺘﭑﺛﺮﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺳﺎﺧﺖ.

ﺭﻭﺍﻥ ﻫﺎﺗﻒ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺭﺍ، ﺷﺎﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻭ ﻛﻠﯿﻪ ﻣﯿﻬﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﯾﺰ، صبر جمیل ﻃﻠﺐ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ.

ﺩﻭﻛﺘﻮﺭﺍﻧﺎﻫﯿﺘﺎ راتبزاد