ای غم نهاده برسرغم، ازهراس مرگ

 برگ درخت را و زمین را نگاه کن

 این برگ،خاک میشود،این خاک ،

 باز برگ !

ما نیزچون درخت

باید که تن دهیم به آن تندباد سخت

باید بزیرخاک بیابان بریم رخت

 

درسوگ از دست دادن استادعبدالقیوم بیسد

نگارنده : زلمی رزمی

درسوگ ازدست داد نابهنگام استادعبدالقیوم بیسدکه بیش هفتادسال ازحیات خویشرا وقف هنرتیاتر،سینما و رادیو وتلویزیون  کشورنموده آنقدر اندوهگین ومتأثرم که قدرت نوشتن مطلبی پیرامون فقدانش ازمن سلب شده است

هنرمندانی نظیراستادبیسدکه هزاران تن ازهموطنان ما با آثارشان زندگی کرده و خاطراتی با آنان دارند تنها بخود تعلق ندارند، آنها متعلق بجامعه ماهستند.

هزارافسوس که پس از فقدان چنین شخصیت های هنری و فرهنگی بندرت کسی جای خالی آنهارا پرمیکند

پس از درگذشت استادرفیق صادق، مشعل هنریار، احسان اتیل، حمیدجلیا، فضلی، انجنیرمحمدعلی رونق ، سردارمحمد ایمن، استاد وزیرمحمدنگهت،سیدمقدس نگاه  و… چه کسی درتیاتر،سینما و رادیو وتلویزیون جای آنهارا گرفته است؟

استادعبدالقیوم بیسدهنرمندباارزشی که بتازگی از دست ما رفت درسال ۱۳۰۷خورشیدی درشهرکابل بدنیاآمد. 

استادعبدالقیوم بیسدهنوزشاگردخوردسال مکتب بود که بنا بعلاقه و استعدادیکه به هنراکت و تمثیل داشت دروقفه های ساعات درسی چنان هنرمندانه به تقلیدحرکات استادان مکتب میپرداخت که همصنفانش بشگفتی افتیده برایش کف میزدند.

به ده سالگی رسیده بودکه بگفته خودش تحت تأثیرقصه های پرحرارت و حرکات دست و سر(سادو) ها قرارگرفته و ازهمینجا رویای اکت و تمثیل و کارهای هنری را در سرمیپرواند

تااینکه با بمیان آمدن صحنه تمثیل  درخزان سال ۱۳۲۱ استاد که نوجوانی بیش نبودشادمانه به آن موسسه مراجعه و امتحان را موفقانه سپری کرد  و در تیاتر راه یافت و اولین نمایشنامه ای که  درآن نقش بازی کرد(میراث) نام داشت که اثری بود از استادمرحوم عبدالرشیدلطیفی  .

و استادبیسد بدینگونه نامش را درکنار استاد رشید لطیفی، استاد عبدالرشید جلیا استاد برشنا و سایر بنیادگذاران هنرتیاتر کشور به ثبت رسانید

   این درست دراوضاع و احوالی بود  که زنان بدلیل تعصبات  و سنتهای عقبمانده درهیچ عرصه هنری ازجمله  تیاتر راه نداشتند و  لذا مردان از روی ناچاری می بایستی  با ریش و بروت لباس زنانه به تن میکردند و نقش زن را نیزایفا کنند  که آنهم دل شیرمیخواست وکمترکسی حاضربود به این کار تن دهد

و اما استادبیسد اولین مردی بودکه پیشقدم شد و درنمایشنامه ای بنام(قربانی وفا) درنقش زن ظاهرگردید وسپس یکتعداد دیگرنیزکمرهمت بسته و لباس زنانه به تن کردند و نقش های زنانه را به اجرا درآورند تا تیاتر نوبنیادکشور ازپا نیفتد

تااینکه بعد از آزادی بانوان درسال ۱۳۳۸ تیاترکشوربمرحله تکامل یافته تری گام نهاد و زنان پیشگامی مانندلطیفه کبیرسراج،حبیبه عسکر، مزیده سرور،خانم مخفی، مقدسه مخفی،محبوبه جباری،میمونه غزال،روح افزا عسکریار،زرغونه آرام،اقلینا مخفی،فریده شایان،نجیبه پژمان،نورتن نورانی،زلیخا نورانی،ثریا صمیم، فخریه محبوب،عذرا نیکخواه، فتانه اندیشه،حمیده عبدالله،زرغونه زرنگ،سایره بیرنگ،ذلیخاه نگاه،پروین صنعتگر و دیگران ابن سنت کهن را شکستانده و درزمانهای مختلف بعضی بصورت دوامدارو برخی کوتاه مدت نقش هایی را درنمایشنامه های تیاتربازی کردند.

 براستی استاد بیسد هنرمندی بتمام معنی انسان و پاک طینت بود و حسادت و کینه هیچگاهی در دلش راه نداشت و تجارب وآموخته هایش را ازجان و دل به نسل جوان کشورارزانی داشت

استادبیسد طی سالهای حیات پربارش نه تنها سه صد اثرمشهورجهان را دایرکت و تمثیل نموده و القاب وعناوین  زیادی ازجمله هنرمندشایسته،ممتاز،سلطان ستیژ،استاد، پدرتیاتروغیره را ازآن خودساخته است بلکه درعرصه های هنرسینما، شعر وشاعری، نوشتن نمایشنامه ها برای تیاتر، رادیو وتلویزیون نیز آثار بیادماندنی از خود بجا گذاشته است

استادعبدالقیوم بیسد که آرزوهای بیشماری درراه انجام خدمات بیشتر برای هنرکشورش را در دل میپرواراند  افسوس که اجل مهلت نداد و سرانجام قلب این هنرمند بزرگ که مالامال ازعشق و صفا و محبت بود بدنبال یک بیماری درروزپنجشنبه تاریخ پنجم دسامبر۲۰۱۳ میلادی ازحرکت باز ایستاد

و دوستان خودرا بعد ازیک زندگی پرافتخارهنری با غم دوری خویش سوگوارساخت .

یاداورا گرامی میداریم و بروانش درود میفرستیم.